Ένα δωράκι πάντα δίνει χαρά!

                                          

Ξυπνάς από μία μουσούδα κολλητή στη.. δική σου, το βάρος της ενοχλητικό επάνω σου αφού δεν μπορείς με το χέρι σου να την κουνήσεις! Μέσα στη γλύκα του ξυπνήματος χαμογελάς.. την χαδεύεις και προσπαθείς να της δώσεις να καταλάβει πως πρέπει να πάρεις το πρώτο χάπι για να .. λειτουργήσεις.. Μα εκείνη εκεί.. με το γνωστό γρύλλισμα .. κάτι σαν παρακάλια.. στο στόμα το.. λουράκι.. στο βλέμμα η απαίτηση..

-Δεν με νοιάζει πως είσαι.. εγώ θέλω βόλτα.. εγώ θέλω να βγω.. 

-Κι εγώ θέλω να πάω ταξίδι όμως καταπίνω την καραντίνα με το κουταλάκι..

Ο γιατρός λέει να περπατάς, να κουνάς, να δουλεύεις  τις αισθήσεις και τους μυς, να προσπαθείς, να αγνοείς το πόνο, την αστάθεια  και να δείχνεις ..πόρτα στην αδυναμία και στην επιθυμία ακόμη να παραμείνεις εκεί.. ανάμεσα στα μαξιλάρια, στη ζεστασιά της ασφάλειας που σου δίνουν.. κάτι σαν πορσελάνινη κούκλα σε.. αμπαλάζ για.. fragiles!

Θέλεις 1 σχεδόν ώρα να συνέλθεις, ο καφές του καλού σου έτοιμος και δέχεσαι την.. μουρμούρα του με χαμόγελο : -

-Πιες πρώτα το καφέ κορίτσι μου .. άστη να γρυλίζει.. μη της κάνεις τα χατίρια..

Βγαίνεις στη γνωστή διαδρομή, προσέχεις το κάθε σου βήμα , χαιρετάς όσους μπορείς να.. αναγνωρίσεις χωρίς τα γυαλιά σου και πίσω από τις μάσκες.  Στο δρόμο οι άγνωστοι μέχρι τώρα νέοι  φίλοι και φίλες με τα.. σκυλάκια τους.. μία καλημέρα.. οι μουσούδες και οι ουρίτσες δηλώνουν επιθυμία για παρέα.. Λίγες κουβεντούλες με τον καθένα, ανταλλάσσουμε νέα, λέμε παράπονα  δίνουμε ραντεβού για την επόμενη.

Το πάρκο πια είναι πιο φωτεινό, δυσκολεύεσαι με το λουρί, της μιλάς για τους κίνδυνους των αυτοκινήτων , των μεγάλων σκύλων που τα ανεύθυνα αφεντικά τα έχουν χωρίς λουρί. Είναι κάτι σαν .. ψυχοθεραπεία, μιλάς λες και σε καταλαβαίνει , της λες πράγματα που τα λες μόνο στον εαυτό σου. 

Στεκόμαστε σε κάποιο δένδρο με κολλημένο ένα νεκρώσιμο.. Παναγιώτα Σ.. ετών 82..πίσω σου ακούς λογάκια.. είναι τα νέα παιδιά που πάνε σχολείο..

-  Ε!.. γριά είναι.. ούτε η γιαγιά μου είναι τόσο.. χα: χα: γελάκια..

Τις κοιτάζω με απόλυτη κατανόηση.. ίσως γιατί επάνω τους βλέπω την νεαρή έφηβο που ήμουν κάποτε, τότε στα.. 16 που όταν άκουγα για τέτοιες ηλικίες νόμιζα ότι άκουγα για.. μούμιες..! 

Πότε θα φυλλώσουν άραγε τα δένδρα; .. περιμένω με λαχτάρα να πάω στο δασάκι κοντά στο κτήμα μας.. άραγε θα υπάρχουν φέτος μανιτάρια; 

Γυρνάς με κούραση, ανεβαίνεις με κόπο τα 9 σκαλοπάτια της εισόδου κρατιέσαι από την ράμπα που έβαλες τότε.. σαν διαχειρίστρια στα 30άντα σου για μία φίλη που αρρώστησε και έφυγε.. αφήνοντας στη ψυχή σου ένα κενό.. Φανή μου.. δεν ξαναέραψα μετά από το χαμό σου.. μου έλειπες... 

Και μόλις ανεβαίνεις.. αχ! αυτό το κουδούνι.. δυνατό απαιτητικό πάντα και η φωνή στο θυροτηλέφωνο: -Κυρία έχετε ένα πακετάκι.. άντε πάλι στο ασανσέρ.. τα 9 σκαλοπάτια.. το πακετάκι πεταμένο στο τελευταίο.. διαβάζεις τον αποστολέα και.. συγκινήσαι .. Είναι υπέροχο να σε σκάπτονται, να σε αγαπούν, να κουράζονται για σένα..

    

Νομίζω πως κάνει και δουλειά για.. μάσκα!!! Τι λέτε; ( Σαν  μπαμπούλας τρομοκράτισσα είμαι τι λέτε;)

Τι όμορφο να σε σκέπτονται.. τι υπέροχο να έχεις φίλες που νοιάζονται για σένα.. αν αυτό δεν είναι ευλογία τι άλλο υπάρχει που να σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα κι εγώ έχω φίλες..

Φίλοι μου σας εύχομαι μια όμορφη και χαρούμενη μέρα και μη σκάτε.. όλα θα πάνε καλά!

                                    Αχτιδένια φιλάκια