Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2020

Οι σκέψεις που μας δυσκολεύουν ..

                             


Σήμερα σκέφτηκα πόσο δύσκολο είναι πια στους ανθρώπους να πετάξουν από μέσα τους τις έννοιες και τα προβλήματα τους. Κουβαλούν στη καθημερινότητα τους όλα αυτά και τα βγάζουν στην επιφάνεια με την πρώτη ευκαιρία σαν ξέσπασμα στον πιο αδύναμο απέναντι τους.

Πρωί πρωί στον καθημερινό ..κατ΄ανάγκη περίπατο μου με την Κάντυ, παρατηρητής χωρίς να το θέλω των όσων συμβαίνουν ολόγυρα μου. Έμαθα να "βλέπω" και όχι να "κοιτώ" όπως μας έλεγε ο καθηγητής μας ανάλυσης ζωγραφικής τέχνης στη σχολή

 Υπάρχει πράγματι διαφορά φίλοι μου. Αν προσέξετε τις αντιδράσεις των ανθρώπων μπορείτε να "δείτε" τι κρύβεται πίσω από αυτές. Μία μητέρα σήμερα κατέβαινε με το παιδί στον ώμο της σίγουρα για τον παιδικό σταθμό  που ανακάλυψα πως υπάρχει κάπου στα στενά μας. Στο χέρι της ο σχετικός σάκος του παιδιού.. πίσω της ο σύζυγος της αφήνει τη σακούλα με τα σκουπίδια μπροστά της και φεύγει με ένα κούνημα του χεριού στο αμάξι του .. ούτε ένα φιλί ( τι λέω τώρα η χαζή..) παρά σαν εντολή στον άνθρωπο του να πετάξει τα σκουπίδια.. ( Θα του την έφερνα στο κεφάλι σας διαβεβαιώ!!).

Λίγο μετά ένα παιδάκι ζητούσε  από τη μαμά.. αχ: καημένη μαμά.. πόσα πράγματα καλύπτεις και παλεύεις.. να του αγοράσει για το μεσημέρι εισιτήριο για το Σάββατο για τους δεινόσαυρους. Εκείνη τον ρωτάει πόσο κοστίζει.. θα πάει και Κώστας.. απαντάει ο μικρός..μαμάααααα...θα με πας; μαμάαααα...  - Θα δούμε.. θα το πούμε στο μπαμπά, να δούμε πόσο κοστίζει.. Μακάρι να μπορούσα να της το χαρίσω..

Έπειτα στη τράπεζα για τον ΕΜΦΙΑ μπήκα μέσα μετά από ουρά ευτυχώς με το μπαστούνι στηρίζω το βάρος του σώματος και μπορώ να περιμένω γιατί έχω και υπομονή γαϊδουρίσια. Εκεί ένας νεαρός ταμίας μου φέρθηκε με άσχημο τρόπο γιατί έπρεπε : -Να πάτε στο μηχάνημα κυρία μου ..τι δεν καταλαβαίνετε πια; -- -Θέλω πάγια εντολή κύριε του λέω.. με ευγένεια πάντα.. σας καταλαβαίνω.. η μάσκα σας κάνει νευρικό μα το ίδιο συμβαίνει και σε μένα.. αν μπορείτε να μου δείξετε στο μηχάνημα.. Με ..τσατίλα μου πήρε από το λογαριασμό μου τα χρήματα με τις σχετικές δόσεις και αν μπορούσε είμαι σίγουρη ότι θα με έδιωχνε κλωτσιδών.. ούτε ένα χαμόγελο .. Εκείνη τη στιγμή ένοιωσα μέσα μου θυμό ..όμως μετά σκέφτηκα πως ένα νέο παιδί σαν κι αυτόν για να μη χαμογελά..για να έχει τόσα νεύρα .. ποιος ξέρει.. σίγουρα είχε τα προβλήματα του .

Ας ήμαστε επιεικείς φίλοι μου, ας βλέπουμε μέσα από το παγωμένο βλέμμα την παγωμένη ψυχή από τα όνειρα που.. πάγωσαν .. που πήγαν πίσω.. που έμειναν όνειρα.. σχέδια σκισμένα.. τσαλακωμένα.. στο καλάθι των αχρήστων. 

Ξέχασα και να σας πω.. χα.. χα.. πως παρολίγον θύμα τηλεφωνικό από αυτά που ακούμε στη τηλεόραση!! Με πήρε κάποια γυναικεία φωνή και με αλλοιωμένη φωνή από το κλάμα μου είπε πως είναι η κόρη μου η Ιωάννα και πως είναι στο νοσοκομείο.. πως έσπασε το πόδι της.. Στιγμιαία σαν μητέρα.. τα έχασα.. ταράχθηκα , άρχισα τις φωνές και τις ερωτήσεις. Όμως μετά σκέφτηκα πως η εγγονή μου στο τηλέφωνο λίγες ώρες  πριν μου είπε πως ήταν μαζί της.. Την ρώτησα λοιπόν που είναι η Βάσια και μου είπε πως δίνει.. αίμα γι΄αυτήν.. Τότε της είπα πως θα τηλεφωνήσω την εγγονή μου και.. μου το έκλεισε βέβαια.. Όμως φίλοι μου.. ταράχθηκα, πήρα τηλέφωνα σε όλους τους και μετά... χάπι να συνέλθω! Σημεία της εποχής; Πόσο λυπάμαι που χάθηκε η συνείδηση στους ανθρώπους και το χρήμα πήρε τη πρώτη θέση..

Η Φθινοπωρινή μας νύχτα σήμερα μας κάνει να θέλουμε την κουβερτούλα στο καναπέ.. φίλοι μου σας κούρασα.. όμως νύχτες τέτοιες θέλουν φίλους και κουβεντούλα.

                          Αχτιδένια φιλάκια 

9 σχόλια:

ANNA FLO είπε...

Δύσκολες καταστάσεις για τους ανθρώπους αλλά και για σένα και για μένα, για όλους. Το να ξεσπάμε τα νεύρα μας στους άλλους μόνο ότι είμαστε κακοτροποι δείχνει.
Τώρα για το τηλεφώνημα με έλουσε κρύος ιδρώτας. Τι να πω με τους απατεώνες; Σκέψου πως σε μια μεγάλης ηλικίας κυρία, γνωστή μας, πήγε ένας νεαρός στην πόρτα της και της είπε ότι ο γιος της (με το όνομά του βέβαια και με τη διεύθυνση της δουλειάς του) τον έστειλε να του δώσει 500 ευρώ που τα χρειάζεται επειγόντως στη δουλειά. Και μάλιστα της μιλούσε γρήγορα και με βιασύνη. Ζήτημα ζωής και θανάτου της είπε. Και εκείνη δεν πήρε τηλ το γιος της, αλλά πανικόβλητη γιατί τι συνέβη στη δουλειά του, του έδωσε τα 500 και πάνε κι αυτά με το νεαρό παρέα.
Θέλει ψυχραιμία αλλά πού να τη βρεις τέτοιες στιγμές;
Εσύ μια χαρά φέρθηκες
Υπομονή και κουράγιο, πού θα πάει, θα φάμε και ξύλο από εκείνους που νευριάζουν με το παραμικρό λέω εγώ
Τα φιλιά μου

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς όλοι μας περνάμε δύσκολες στιγμές, είτε με την υγεία μας, είτε με τα οικονομικά μας. Η αγένεια πλέον έχει γίνει μανδύας που καλύπτει όλα τα άλλα. Κι εγώ έπεσα παρολίγον θύμα δύο φορές, μία με κάποιους τύπους, λίαν περιποιημένους που καλά ήταν από την ΔΕΗ για να ελέγξουν τον πίνακά μας, τους βρήκα μέσα στο σπίτι, γυρίζοντας από την λαϊκή, ο χαζός ο άντρας μου τους έβαλε μέσα, με έβαλαν στην κουζίνα οι δυο και κάπου άναψε η λάμπα της σκέψης και τάχατες τυχαία πήρα ένα μαχαίρι από το τραπέζι. Μέσα, στο σαλόνι, ο τρίτος έψαχνε και είδε την σκιά του ο άντρας μου, που επιτέλους ξύπνησε και κατάλαβε. Έμπηξε τις φωνές, και εξαφανίστηκαν και οι τρεις. Έγινε μήνυση στην αστυνομία, φυσικά. Πριν λίγο καιρό πάλι, ένας νεαρός εμφανίστηκε στην είσοδο με μια γλάστρα γαρδένια ανά χείρας, καλά και ντε ότι άνοιξε ανθοπωλείο κοντά μας και μας την έκανε δώρο, αλλά ήθελε μεταφύτευση. Κάποιος άλλος έφερε χώμα και έφυγε, και την ώρα που τάχατες μας έβαζε να κάνουμε τη μεταφύτευση, τραβάει την πολυθρόνα κλείνοντας την μπαλκονόπορτα, μόνο που εγώ δεν μάσησα, μπήκα μέσα και βλέπω μπροστά μου τον άλλον έτοιμο να μπει στο διάδρομο για την κρεβατοκάμαρα! Μπήγω τις φωνές, για πότε εξαφανίστηκαν με γλάστρα και χώμα μαζί, δεν κατάλαβα! Προσοχή λοιπόν, και όσο μπορούμε, ψυχραιμία σε τέτοιες περιπτώσεις. Την καλησπέρα μου σε όλους, μακρηγόρησα, αλλά ειδικά το συμβάν με την ΔΕΗ συμβαίνει σε πάρα πολλές πόλεις και γειτονιές... Σοφία

Αμαλία είπε...

Βαλτε ρυθμιση στο τηλεφωνό σας, να μη δέχεται απόρρητες κλήσεις.

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Καλημέρα γλυκιά μου αχτιδούλα.
Με εκνευριζουν αυτοι οι υπαλληλοι, καλοπληρωμενοι, σε καλο περιβαλλον εργασιας και να μιλανε και ετσι στους ανθρωπους; Αν ειναι δυνατον.
Ευτυχως γλυκια μου που δεν τη πατησες, κανουν πολλα τελευταια.

σε φιλω πολυ
να προσεχεις

Χελώνα είπε...

Πω πω τι έπαθες Αχτίδα μου, μόλις το διάβασα ανατρίχιασα. πολύ ψύχραιμη σε βρίσκω. Μπράβο σου. Όσο για τις Τράπεζες άσε, όλοι αυτό λένε, στο μηχάνημα , με το ζόρι να σε εξυπηρετήσουν δεν περιμένουν να ολοκληρώσεις τη φράση σου καν. Εγώ τα κάνω όλα ηλεκτρονικά και ξένοιασα. Το κατανοώ ότι έχουν πολλά προβλήματα αλλά στη δουλειά σου οφείλεις να είσαι τουλάχιστον ευγενικός. Φιλάκια

Αρτίστα του βωβού είπε...

Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών, αλλά φοβάμαι ότι η κατάσταση όσο πάει και θα χειροτερεύει, καθώς πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα σε όλα τα επίπεδα...

Καλημέρα Αχτίδα!

Giannis Pit. είπε...

"Έμαθα να βλέπω παρά να κοιτώ"

Κρατώ σφιχτά αυτή τη μεγάλη κουβέντα Γεωργία μου. Η διαφορά είναι προφανής και τεράστια. Έχω εμπιστοσύνη στην παρατήρησή σου καλή μου φίλη. Αναλογίζομαι τη διεισδυτική, ανθρώπινη και κριτική σου ματιά σε όλα αυτά που συμβαίνουν ολόγυρά μας.
Δύσκολα τα πράγματα έξω. Και θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο. Θα είμαστε παρόντες, όρθιοι, αγωνιστικοί.

Στέλνω την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.

Αννίκα είπε...

Σε μια σκληρή πραγματικά εποχή ο καθένας διαμορφώνει τη μοίρα του, τις πράξεις και τις επιλογές του, τα λόγια ή τις σιωπές του. Θέλει πολύ ζεστασιά και αγάπη να μπορείς να κλείσεις όλες τις ρωγμές του ανθρώπινου πόνου. Και βέβαια σε μια κοινωνία που μπάζει από παντού πλανάται ο άνθρωπος με οποιοδήποτε τρόπο.
Άκου Αχτίδα μου! 1,30 τα μεσάνυχτα ένα τηλεφώνημα από πολύ νεαρή φωνή που με κλάματα μου ανακοίνωσε πως είναι στο νοσοκομείο. Πριν προλάβω να αντιδράσω ένας «κύριος Παπαδόπουλος» αστυνομικός, τάχα, απ’ το τάδε αστυνομικό τμήμα της περιοχής (δεν υπάρχει)μου λέει πως ο γιός μου είχε τροχαίο και έπρεπε να παρουσιαστώ στο αστ. Τμήμα. Του λέω δεν έχω γιό. Είστε σίγουρη; μου λέει.....
εε μετά απ’ αυτό άκουσε κάτι γαλλικά και φυσικά βιάστηκε να κλείσει το τηλέφωνο. Μπορεί να μην «μάσησα» αλλά έμεινα ξάγρυπνη μέχρι το πρωί. Μετά από συζήτηση με παθόντες έμαθα πως ο στόχος τους είναι να σε βγάλουν απ' το σπίτι για να δράσουν ανενόχλητοι.
Όσο για το χαμόγελο θα πω μόνο πως αν καταφέρω να πιάσω κάτι αδέσποτα όνειρα θα μπορώ να χαμογελώ ελεύθερα. Όχι μόνο για μένα αλλά και για τους άλλους μιας και οι άλλοι μοιάζουν πολύ μ΄εμένα.
Αχτίδα μου να είσαι καλά και καμμιά σκέψη σου να μην στέκει εμπόδιο στη ζωή σου.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Για έναν ευαίσθητο άνθρωπο που αφουγκράζεται τι γίνεται τριγύρω του, είναι δύσκολη η καθημερινότητα. Μου είναι γνώριμος αυτός ο "καλός" υπάλληλος που λειτουργεί σαν μηχανή, δίχως συναίσθημα και στοιχειώδη ευγένεια. Πόσο σε καταλαβαίνω...
Όσο για τις τηλεφωνικές απάτες, δίνουν και παίρνουν. Όλοι είμαστε μάρτυρες πλέον κάποιου αντίστοιχου τηλεφωνήματος. Το καλό είναι ότι είμαστε πια όλοι καχύποπτοι (να και ένα θετικό της καχυποψίας) και δεν μασάμε. Στοχεύουν στον αιφνιδιασμό όλοι αυτοί οι απατεωνίσκοι, κυρίως σε άτομα προχωρημένης ηλικίας που είναι και πιο ευάλωτα στα ψεύδη τους.
Χαίρομαι που την παλεύεις με αξιοπρέπεια και σε βεβαιώνω πως, κι εγώ, θα αντιδρούσα με τον ίδιο τρόπο στο σύζυγο με τη σακούλα των σκουπιδιών 😀
Φιλί γλυκό!