Με το καφέ στο χέρι..νάτην η αλλαγή..άνοιξα τον υπολογιστή πρωί πρωί κάτι που έχω καιρό να κάνω! Αν αναλύσω τον εαυτό μου με ειλικρίνεια πρέπει να πω πως είμαι λιγουλάκι ιδιόρρυθμη ; απρόβλεπτη;..παράξενη;..Χθες ήρθε η φίλη μου Μαιρούλα και μισοέκλαιγα στον ώμο της για χαζό λόγο και με παρηγορούσε! Σήμερα ξύπνησα με χαμόγελο, διάθεση και ετοιμοπόλεμη για την καινούργια μέρα γεμάτη σχέδια που ίσως δεν προλάβω να κάνω μα..έστω..εγώ τα σχεδιάζω.
Θα σας πω λοιπόν για τους γονείς..γονείς που έβλεπα συχνά όταν δίδασκα και που βλέπω και σήμερα στις λίγες μαθήτριες που περνούν από τα χέρια μου και το μικρό μου εργαστήρι.
Γονείς που χειροκρότησα, γονείς που επέπληξα, γονείς αδιάφορους , γονείς συγκροτημένους και άλλους με το..όνειρο να δουν στο παιδί τους το δικό τους όνειρο.
Χθες λοιπόν είχα ένα "δείγμα"από τέτοιο γονιό. Νέα μαθήτρια 6ης δημοτικού, με ...διάθεση να ζωγραφίζει μα με δυνατότητες μειωμένες γιατί απλά..δεν υπάρχει αυτή η φλόγα όπως λέω συχνά. Μη μου πείτε για την ηλικία..έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα με ..5χρονο παιδί.
Συνήθως τις αφήνω να "δουλεύουν" σε διαφορετικά είδη τεχνοτροπίας για να δω που έχουν κλίση και γιατί έτσι "σπάζει" το χέρι και μαθαίνουν τις μίξεις χρωμάτων.
Η πείρα φίλοι μου δίδαξε πως η ζωγραφική ..δεν διδάσκεται..απλά μαθαίνεις πως να την εκφράζεις με τον τρόπο που σου δείχνουν ή ..με το τρόπο που θα προσπαθήσεις αντιγράψεις ακολουθώντας "βήματα".
Με την ζωγραφική γεννιέσαι φίλοι μου είναι μέσα σου . Πολλές φορές μένει "κοιμισμένη" σαν ένα όνειρο γιατί οι συνθήκες της ζωής δεν σου άνοιξαν το δρόμο. Όμως υπάρχει και βγαίνει ακόμα και στα σχέδια που σκιτσάρεις άθελα σου σε ένα χαρτί ενώ σου μιλάει ένας ..πελάτης, ενώ μιλάς σε επιχειρηματίες ή όταν στη λύπη σου σκέπτεσαι και συγχρόνως κάνεις σκιτσάκια σε χαρτί...
Χθες λοιπόν η μητέρα αυτής της μαθήτριας αφού θαύμασε το έργο της κόρης της που μόλις τελείωσε μου είπε τι ήθελε από..εμένα!!!
-Θέλω να μάθετε στη κόρη μου να μη ..βλέπει και να ζωγραφίζει, να μην αντιγράφει, να κάνει δικούς της πίνακες με..ανθρώπους, τοπία, νεκρή φύση ..όπως το έχει στο μυαλό της εκείνη τη στιγμή!!!!!Θέλω να κάνει εκθέσεις σε λίγα χρόνια με δικές της εικόνες!!!
Ας τονίσω πως σε αυτό ειδικά το παιδί τα..νεύρα μου δοκιμάζονται γιατί έχει μία αργή αντίληψη και δεν "μαθαίνει" τα όσα του δείχνω αρχίζοντας κάθε φορά από την..αρχή.
Όπως καταλάβατε η απάντηση μου ήταν αυτή απογοητεύοντας ίσως την μητέρα.
-Κυρία μου ..αυτό που μου ζητάτε ΔΕΝ διδάσκεται, γεννιέσαι με αυτό και το κοριτσάκι σας ΔΕΝ το έχει. Μπορώ να την κάνω να ζωγραφίζει όπως και κάνω μα ΘΑΥΜΑΤΑ δεν μπορώ.
-Μα η γιαγιά της ζωγραφίζει..
-Τότε γιατί δεν την πήγατε στη γιαγιά της;
Απάντηση..σιωπή!!!
όλοι μας έχουμε όνειρα για τα παιδιά μας, όνειρα που ίσως δεν πραγματοποιήσαμε εμείς ή θέλουμε να δούμε σε αυτά την συνέχεια μας. Η μητέρα μου ήθελα να γίνω γιατρός για αν συνεχίσω το επάγγελμα της και το ιατρείο της, έγινα αυτό που ήθελα επαναστατώντας, δεν μετάνιωσα ποτέ.. ήταν το δικό μου όνειρο και το κατάλαβε αργότερα.
Τι σας τα λέω όλα αυτά;..γονείς εσείς..αφήστε τα να κάνουν τα δικά τους όνειρα, προσγειώστε τα στις δυνατότητες τους χωρίς να τα πιέζετε. Πιστέψτε με όταν θα βρουν τον πραγματικό τους δρόμο τότε θα είναι ..ευτυχισμένα στη ζωή τους... όπως εγώ!
Αχτιδένια φιλάκια
Καλησπέρα Γεωργία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει πάντα να αφήνουμε τα όνειρα των παιδιών να παίρνουν σάρκα και οστά. Να βοηθάμε στο πέταγμά τους. Στην αυτοπεποίθησή τους. Ευνουχισμένα πνευματικά παιδιά οδηγούν σε ανθρώπους "φυτά".
Καλησπέρα αγαπητή μου φίλη.
Ειναι απίστευτο Αχτίδα μου πόσο βαραίνουμε τα παιδιά με τα δικά μας ονειρα και "θέλω" χωρίς να σκεφτόμαστε οτι ειναι άλλο απο εμάς,αλλος οργανισμός,αλλη προσωπικότητα,αλλα θέλω,αλλα μπορώ!Και παρά τις διαφορες αντιδράσεις νέων είτε με το φευγιό είτε με την αυτοκτονία,που αντιδρούν ουδόλως ιδρώνει τ αυτί μας και απορούμε: "Γιατί το έκανε αυτό; αφου δε του έλειπε τίποτα!" Γιατί δε καταλαβαίνουν οτι του έλειπαν τα πιο βασικά η αγάπη και ο σεβασμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλουμε να γίνουν μία ρεπλίκα δική μας,θέλουμε να εκπληρώσουν τα ονειρα που δε πραγματοποιήσαμε εμείς,χωρίς να ενδιαφερομαστε πραγματικά τι εκείνα θέλουν κι ονειρεύονται,απο το πιο σπουδαίο ως το πιο ταπεινό.Γι αυτό στις μέρες μας τα ψυχικά νοσήματα κάνουν πάρτυ στις νεαρές ηλικίες.Στραγγαλίζουμε τα ίδια μας τα παιδιά.
Είχα πάντα αυτό το ποίημα κατά νου οταν μεγάλωνα τα παιδιά μου:
Τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας παιδιά.
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τον εαυτό της.
Έρχονται μέσα από σας, αλλά όχι από σας.
Και παρόλο που είναι μαζί σας, δεν σας ανήκουν.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, αλλά όχι τις σκέψεις σας.
Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.
Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους αλλά όχι την ψυχή τους.
Γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που σεις δεν μπορείτε να επισκεφθείτε, ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθείτε να είστε σαν κι αυτά, αλλά μην επιδιώκετε να τα φτιάξετε σαν και σας.
Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω, ούτε παραμένει στο χθες.
Είστε το τόξο απ’ όπου τα παιδιά σας, σαν ζωντανά βέλη, εκτοξεύονται προς τα μπρος.
Ο τοξότης βλέπει τον στόχο πάνω στο μονοπάτι του απείρου και σας λυγίζει με τη δύναμή του ώστε τα βέλη του να πάνε ταχύτατα και μακριά.
Ας είναι το λύγισμά σας στο χέρι του τοξότη για χαρά.
Γιατί όπως αυτός αγαπά το βέλος που πετά, έτσι αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό»Kahlil Gibran
Το αν πέτυχα μόνο εκείνα μπορούν να το πούν,πάντως ουτε εξαρτήθηκα,ουτε τα επηρέασα ποτέ κατά το συμφέρον μου,ήμουν έτοιμη απο την πρώτη στιγμή για το πέταγμά τους.
Φιλιά πολλά και νάσαι πάντα ειλικρινής,ίσως σε κάποιους κάνεις καλό
Ποση αληθεια κρυβουν αυτοι οι στιχοι Χαρα μου και ναι Γιωργια μου ετσι πρεοπει να εοναι οι γονεις αλλα ποσοι το κανουν αυτο;..
ΑπάντησηΔιαγραφήας βρισκομαστε ενα βημα πισω τους για να τα στιριζουμε στα δυσκολα τους και ας τα αφηνουμε να πετανε με τα φτερα τους...
να εισια καλα φιλη μου και να εισαι περηφαφη που ακουλουθησες τα θελω σου... την αγαπη μου φιλω σε..