Βρισκόμαστε πλέον στα πρώτα βήματα της αγαπημένης ρουτίνας, αυτή που σηκώνεσαι το πρωί και ανακαλύπτεις πως είσαι στο..δικό σου κρεβάτι, αγκαλιάζεις το δικό σου μαξιλάρι και καθώς πας να σηκωθείς αναφωνείς: "Αχ! τα κοκαλάκια μου", τι στο καλό..έσκαβα όλη τη νύχτα;!
Είναι η ρουτίνα που κάνεις τη πρώτη σχεδίαση της ημέρας αφού πεις "Ευχαριστώ Παναγιά μου για το ξημέρωμα".
-Δημήτρη μου θέλεις γεμιστά σήμερα; Α! έχω σίδερο στα απλωμένα ρούχα , έχω μάθημα στις 4 και ..πρέπει να πάμε να αγοράσουμε ότι υποσχέθηκα στα εγγόνια!
Σηκώνομαι και πάω να βάλω τις παντόφλες μου..
- Κάντυ..θα σε σκοτώσω..που είναι η δεύτερη;
Όμως..είμαι χαρούμενη και νοιώθω πως κάθε ξημέρωμα είναι και μία ευκαιρία σε μένα να αποδείξω πως μπορώ να ξεπεράσω πολλά!
Τελικά και η "ρουτίνα" έχει την ομορφιά της φίλοι μου γιατί θα μας οδηγήσει στο τέλος της στην ανάγκη να την αλλάξουμε έστω για ..μια μέρα ώστε..να φτιάξουμε ξανά το κύκλο της ζωής μας και να γεμίσουμε όπως λέω το..μπαουλάκι των όσων ζήσαμε στη διάβα της ζωής μας.
Χθες αποφασίσαμε με τον άνδρα μου να βγάλουμε από τα συρτάρια αποθήκευσης όλα τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες τις παλιές..τόσες πολλές που μας ξάφνιασαν..τόσες αμέτρητες στιγμές ευτυχίας και οικογενειακών συνάξεων..παρελθόν..
Το παρόν έγινε ψηφιακό και οι "στιγμές" μπαίνουν σε φακέλους στον υπολογιστή..τι ψυχρό ..
Το ένοιωσα περισσότερο όταν κρατούσαμε μαζί και κοιτούσαμε με συγκίνηση τα μικρά χρωματιστά και πολλά ασπρόμαυρα "χαρτάκια" που απεικόνιζαν τα όσα έχουν αποθηκευτεί εδώ και ..πολλά χρόνια στη ψυχή μας.
Εγώ μωρό..η γιαγιά, ο πατέρας, η μητέρα, ο σκύλος μου ο Ποσειδώνας, θείοι, φίλοι, το παλιό σχολείο..φοιτητική ζωή, εγώ στην Σαντορίνη, στον Έβρο , στην Ακρόπολη με τη Σχολή να σχεδιάζω , τους φίλους μου να γελούν και να πειράζονται... Θεέ μου με πληγώνει..δύο έχουν περάσει στην..απέναντι όχθη χωρίς ίσως να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.
-Εδώ μαζί ..με φιλάς μπροστά στη παραλία της Θεσσαλονίκης ..θα σε σκοτώσω μαζί και τον φωτογράφο που πλήρωσες να το κάνει! Εδώ ο γάμος μας, εδώ οι αμέτρητες τρέλες μας στη θάλασσα, τα καλοκαίρια μας σε κάμπινγκ,οι φίλοι που γνωρίσαμε, οι πόλεις και τα νησιά που επισκεφτήκαμε..
-Να τα κορίτσια μας στο..Μαιευτήριο..εδώ τα πρώτα γενέθλια τους , εδώ στο δημοτικό, στο γυμνάσιο , στις Σχολές τους!
-Κοίτα..εδώ τις οδηγείς νύφες..πόσο συγκινημένος είσαι ..κι εγώ..να πάρει η ευχή πόσο αδύνατη! Εσύ φταις που μαγειρεύεις και τρώω και παχαίνω! Συλφίδα με παντρεύτηκες αφιλότιμε και τώρα είμαι η ..χοντρή του Θησαυρού!..
-Θυμάσαι που σε ανέβασα αγκαλιά τα τρία πατώματα όταν χάλασε το ασανσέρ στη φίλη σου, ήσουν και έγκυος τότε!
-Κι εσύ κούκλε μου μόλις 30 ετών και..ερωτευμένος (αυτό τα ..εξηγεί όλα!!)κι εγώ μόλις 52 κιλά!!!
Το πρώτο μας εγγόνι η Βασούλα μας ..το δεύτερο ο Πασχάλης, ..το τρίτο ο Δημητράκης..το τέταρτο ο Κωνσταντίνος..Θεέ μου ..πόσα μου χάρισες μέσα σε αυτή την..ρουτίνα ...
Αυτά τα χρωματιστά χαρτάκια ..δεν πατάς τον κέρσορα..απλά τα κρατάς και τα κοιτάζεις , χαϊδεύεις κάποιες στιγμές τις μορφές και αισθάνεσαι τα συναισθήματα να σε πλημμυρίζουν.. ο πατέρας μου...η μητέρα μου, η γιαγιά .. μου λείπετε.. αλήθεια.. μου λείπετε..
Φτιάξαμε δύο άλμπουμ με αυτές και πήγαμε το ένα στην μία κόρη την Ιωάννα και το άλλο θα το στείλουμε στην Ειρήνη στην Αθήνα. Αποφασίσαμε πως όλα "αυτά" δεν μπορεί να τα ξεπεράσει και να τα αντικαταστήσει ο υπολογιστής και οι φάκελλοι του στις εικόνες..
Φίλοι μου γεμίστε το "μπαουλάκι σας" εσείς που είστε τόσο νέοι και μπορείτε να το κάνετε, η "ρουτίνα" που ίσως τώρα σας κουράζει θα έρθει η στιγμή που θα την νιώσετε κεφάλαιο της ζωής σας.
Καλημέρα λοιπόν, μία χαρούμενη "γεμάτη "καλημέρα μέσα από την καρδιά μου. Τα γεμιστά μου έγιναν κι όλας χθες βράδυ όσο βλέπαμε ταινία και κάποιο..κακό παιδί που ξυπνάει δήθεν για τουαλέτα ... έφαγε τη νύχτα δύο κομμάτια!
Ο Δημήτρης έφτιαξε τις σάλτσες του χθες βράδυ και μου έχει γεμίσει το τραπέζι με τα γυάλινα, το κοτόπουλο για την Κάντυ ψήνεται, το ..σίδερο..( Θεούλη μου ..να κάνω πως δεν το βλέπω;). Ρουτίνα μου, καθημερινότητα μου σε..καλωσορίζω ..σ' αγαπώ ..είσαι η ζωή μου απλή και αγαπημένη..
Αχτιδένια φιλάκια!
11 σχόλια:
Ναι κάνε πως δεν βλέπεις το σίδερο και εγώ το κάνω πολλές φορές χααχχαα
Ωραία η ρουτίνα όταν την στερείσαι Αλλά αν παρακαθήσει θες αλλαγή και αυτό την κάνει όμορφη.
Κι εμένα μ'αρέσουν καλύτερα οι φωτογραφίες στο χαρτί. Λατρεύω τα αλμπουμ μου αν και μελαγχολώ λίγο αλλά τις ψηφιακές φωτογραφίες όσο κι αν είναι βολικό δεν μπορώ να τις δω με συναίσθημα...
Καλά να περνάς και να είσαι έτσι δυνατή και δραστήρια πάντα
Φιλί στην Κάντυ σου
Καλημέρα σου!
Αχτίδα μου! Αυτό σκέφτομαι κι εγώ συνέχεια με τις αμέτρητες φωτογραφίες που βγάζουμε κι ελάχιστες τελικά κατορθωνουμε να εκτυπωσουμε. Όσο και να το κάνεις, όταν είναι χειροπιαστες οι αναμνήσεις στο μόσχο μυρωδάτο "χαρτί" είναι διαφορετική η αίσθηση. Μ αρέσει η ρουτίνα μου κι εμένα πολύ. Χρειάζεται και λίγο να ξεφεύγουμε όμως για να καταλαβαίνουμε περισσότερο την αξία της. Σοφά τα λόγια σου, τα αγαπώ και τα κρατώ! Ας συνεχίσουμε λοιπόν να γεμίζουμε το μπαουλάκι μας ο καθείς! Σε φιλώ, γλυκιά μου Αχτίδα!
Καλημέρα και καλή επιστροφή στην αγαπημένη ρουτίνα.
Ποτέ ο ψυχρός υπολογιστής δεν θα δώσει το σκίρτημα που δίνει το τυπωμένο χαρτί, όσο κι αν έχει παλιώσει ή φθαρεί. Τουλάχιστον για τους "παλιούς".
Πολλά χαδάκια και φιλιά στην παντοφλοκλέφτρα.
Καλή η ρουρίνα, δεν λέω... ενίοτε χρήσιμη ως... άλλοθι! Αλλά να εκφέρεται κάποιος θετικά υπέρ αυτής, ομολογώ δεν είχα ξαναματαδεί! Πάντως, να λέμε πάλι καλά που υπάρχει κι αυτή! Έξις δευτέρα φύσις που έλεγαν και οι αρχαίοι.
Πάντως αν από τις εμπειρίες, μας μένουν μόνο οι αναμνηστικές φωτογραφίες, τότε ζούμε για να φύγουμε με «εμπλουτισμένο» άλμπουμ! Προτιμώ να μένει επίσης, η σοφία που απορρέει από αυτές. Χρήσιμο εργαλείο για το παρόν, νομίζω. Εξάλλου στο τώρα που γίνεται παρελθόν και στο μετά που γίνεται παρόν, χωράμε ακόμη κάπου εκεί ανάμεσα, ε; :)
Επιστροφή στην καθημερινότητα! Ναι, δεν είναι το καλύτερο. Αλλά μπορούμε να της δώσουμε το δικό της χρώμα. Γεωργία μου στέλνω κουράγιο και φιλιά.
Θεωρώ σημαντικό ότι και σήμερα είναι άλλη μια μέρα που ξύπνησα το πρωί καλημερίζοντας τη ζωή. Όταν η καθημερινότητα που καθορίζει τις σκέψεις και τις πράξεις μας είναι όμορφη, όμορφα κυλάει η μέρα. Και κάποιες φορές δεν χρειάζεται να δώσουμε απάντηση για το πως και το γιατί σε ότι συμβαίνει. Δόξα σοι ο Θεός η απάντηση είναι στο γέλιο, στο δάκρυ και στις αναμνήσεις μας.
Να είσαι καλά Αχτίδα μου
Πολλά φιλιά!
τι ωραία και ρομαντικά που ακούγονται οι αφηγήσεις για τις φωτογραφίες
τελικά ναι ήταν πιο καλά στο άλμπουμ τώρα είναι ψυχρό , συμφωνώ
και γω γκρινιάζω πολλές φορές για τη ρουτίνα μου , αλλά τελικά έχει και τούτη τα καλά της
να μαστε καλά και να περνούμε όμορφα κάθε μας στιγμή με τους αγαπημένους μας
καλό μήνα κ.Γεωργία με ωραίες στιγμές
Μια χαρά τη βρίσκω κι εγώ τη ρουτίνα Γεωργία μου.
Δόξα το Θεό, να την ταραζουμε μόνο με ευχάριστα πράγματα.
Κι εγώ συμφωνώ με τις παλιές φωτογραφίες.
Αυτές που είναι στον υπολογιστή, ούτε που τις ξαναβλέπουμε.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
να περνας ομορφα γλυκια μου
φιλια πολλα
Η ρουτίνα! Μια φορά στη δουλειά ήταν ήσυχα, και με έπιασε υπνηλία. Και λέω: Βρε ησυχία σήμερα! Να γίνει κάτι, κάτι διαφορετικό, ένα κούνημα, ΚΑΤΙ! Λες και ήταν ανοιχτοί οι ουρανοί. Μια βδομάδα αργότερα, έμαθα τα άσχημα νέα για τον πατέρα μου. Εννιά μήνες αργότερα, χάθηκε η ρουτινα. Έκτοτε δεν ξαναμίλησα για ρουτίνα. Μου είχε λείψει, δεν ήξερα τι μου ξημέρωνε η επόμενη μέρα. 25 χρόνια μετά, την ευλογώ. Η σιγουριά, όχι πάντα, ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει η μέρα, αλλά τουλάχιστον μια σχετική ηρεμία! Καλημέρα, Σοφία
Με το καλό σε όλα τα της καθημερινής ρουτίνας σας, Αχτίδα μας.
Κρατά τις ισορροπίες και αυτή με τον τρόπο της ... εντός μας, αλλά και εκτός μας :-)
Καλή εβδομάδα σας εύχομαι.
Δημοσίευση σχολίου