Μία νέα εβδομάδα.

                             

Μία καλημέρα από ψυχής, ένα χαμόγελο σε όσους είναι ακόμη πίσω, ένα φιλί σε όσους είναι δίπλα μας και μία αγκαλιά σε όσους έχουν την ανάγκη να γύρουν το κεφάλι σε κάποιο ώμο.
Χθες το απόγευμα κάποια στιγμή ένοιωσα μόνη, μου έλειπε ο Δημήτρης και το..ανακάτωμα του στη κουζίνα, οι κατσαρόλες που μου βγάζει σε κάθε του μαγείρεμα , η εκπομπή με τις..πωλήσεις που βλέπει κι εγώ που τον ..φρενάρω από το τηλέφωνο να αγοράσει κάτι άχρηστο..
Εκείνος στο κτήμα κι εγώ στο σπίτι με την ..Κάντυ πλέον να με γνωρίζει και να την γνωρίζω.

                               ( άσε κάτω τη νυχτικιά μου!)

Τότε το τηλέφωνο δικαιολογεί την ύπαρξη του..κάνεις την απόπειρα να τηλεφωνήσεις αν και ξέρεις ότι δύσκολα να το σηκώσει αφού σίγουρα τέτοια ώρα θα είναι κάπου στο θερμοκήπιο καταϊδρωμένος... Όταν όμως ακούς τη φωνή του τότε σκέπτεσαι ότι έχεις κερδίσει το λαχείο και ιδιαίτερα όταν σου λέει με ανησυχία: - θέλεις να γυρίσω; ...τώρα κι όλας..
Μετά σκέπτεσαι λογικά και λες: - όχι καλέ μου ..απλά ήθελα να σε ακούσω να σε..ελέγξω  μήπως ..κουράζεσαι και αν πήρες τα φάρμακα σου!.
Χθες φίλοι μου κάποια στιγμή από τις ελάχιστες που μπαίνω στο FB είδα μία φωτογραφία από γάμο που έγινε εδώ..στη πόλη μου στη περιοχή Φίλυρο, μάλιστα την είχε ανεβάσει ο ένας από του γαμπρούς μου με τα σχετικά δίκαια οργισμένα σχόλια αφού έδειχνε την νεαρή νύφη να..φιλάει το χέρι του γαμπρού λες και ήταν...παππάς σαν ένδειξη για μένα ..υποταγής στον..αφέντη σύζυγο!
Όταν μάλιστα διάβασα το σχόλιο κάποιου σχολιαστή  πως ήταν απλά ένδειξη ..σεβασμού ..επιτρέψτε με να εκφραστώ..γυάλισε το μάτι μου!
Απορώ πως δέχθηκε αυτό το νέο κορίτσι να κάνει αυτή την ίσως κατά τον..σχολιαστή....έκφραση σεβασμού και αν πράγματι κάτι τέτοιο μπροστά σε όσους ήταν στο γάμο είναι δήλωση σεβασμού. Σίγουρα ήταν κάτι που προσχεδιάστηκε  γιατί ο γαμπρός ήταν ήρεμος και προετοιμασμένος και δυστυχώς δεν έδειχνε τα..πεθερικά για να δω από την έκφραση τους αν ήταν δικό τους σχέδιο!
Φίλοι μου στην εποχή μας αυτό για μένα είναι η ντροπή των φύλων και αντέδρασα όταν ο ..σχολιαστής μου απάντησε πως και οι γυναίκες πατούν το πόδι του άνδρα στο γάμο. 
Του απάντησα ότι ασφαλώς ούτε αυτό το δέχομαι , ούτε το έκανα και ούτε κάποια από τις κόρες μου το έκανε γιατί τις δίδαξα με το παράδειγμα των γονιών τους πως ο γάμος είναι κοινή συμβίωση δύο διαφορετικών χαρακτήρων που θα ..παλέψουν με αγάπη πάνω από όλα, εκτίμηση και σεβασμό ελευθερίας για τον καθένα για να πετύχει αυτή η ένωση.
Να γιατί μπαίνω πλέον σπάνια γιατί..συγχύζομαι και κάτι ακόμη που με ενοχλεί είναι οι βίαιες εικόνες από κακοποιημένα ζώα, βασανισμένα, φωλιασμένα..
Πάντα βέβαια θεωρούσα το χώρο αυτό που μπαίνω έστω και ελάχιστα κι εγώ, σαν..μπαλκόνι που μιλούν και ανταλλάσσουν τις συνταγές και τις φωτογραφίες του , τα κεντήματα, τις κατασκευές οι γειτόνισσες . 
Γράφτηκα γιατί εκεί έβλεπα φίλες από αυτή την..μπλοκογειτονιά που  θεωρώ το..σπίτι και για να βλέπω τα γενέθλια και τις γιορτές τους που πλέον ..ξεχνάω.
Είναι ίσως ονειρικός κόσμος και οι σκέψεις μου , η ανάγκη μου για ένα περιβάλλον  γεμάτο ηρεμία, αγάπη και τρυφερότητα. Βλέπετε φίλοι μου εδώ στη περιοχή μου στη Θεσσαλονίκη ακόμα οι άνθρωποι λένε το πρωί Καλημέρα από τα μπαλκόνια, δίνουν στη γειτόνισσα το..αυγό που της λείπει, της λένε συμβουλή πως να βγάλει το..λεκέ από το κέντημα, σε ρωτάνε αν θες ψωμί μιας και  πάνε στο φούρνο!
Βέβαια πλέον σιγά σιγά οι άνθρωποι φεύγουν ή αλλάζουν ,νέοι μπαίνουν πίσω από τις θωρακισμένες πια πόρτες και όταν τους συναντάς στις σκάλες και τους λες με χαμόγελο "καλημέρα" σου την ανταποδίδουν ψιθυριστά με βλέμμα ξαφνιασμένο και με αμφισβήτηση της καλής πρόθεσης σου να ..απλώσεις το χέρι για να τους πεις με το τρόπο αυτό πως δεν χρειάζεται να είναι μόνοι τους, υπάρχουν δίπλα τους φίλοι, άνθρωποι , γείτονες.
Τι σας λέω τώρα θα πείτε..μα πια στα 67 μου δεν μπορώ να αλλάξω ούτε να αναιρέσω τα πιστεύω μου.
Θα σας ευχηθώ μία καλή εβδομάδα γεμάτη με ότι σας κάνει ευτυχισμένους και γεμίζει με ηρεμία την ψυχή σας.
                              Αχτιδένια φιλάκια