Υπάρχουν κάτι..κατσαρίδες φίλοι μου....

                 

Φίλοι μου δεν άντεξα σήμερα να μη σας πω αυτό που έζησα το πρωί μέσα από τα λόγια μιας άγνωστης νεαρής κυρίας μόλις 37 ετών την ..Α .. ας της δώσω όνομα . 
Πρωί είχαμε ραντεβού στην Γναθοχειρουργική όπου εγχειρίστηκε ο άνδρας μου για τον σχετικό μηνιαίο έλεγχο και δόξα το Θεό όλα ήταν καλά για μας. Εκεί λοιπόν που περιμέναμε τη σειρά μας πλησίασε μία κοπέλα που μου φάνηκε γνωστή μα..ξέρετε τώρα..θυμάμαι πρόσωπα μα ξεχνάω πια ονόματα και γεγονότα!!!
-Με θυμάστε ; με ρώτησε..
Δεν ξέρω αν έχω κάτι επάνω μου που τραβάει ανθρώπους να με εμπιστεύονται και να μου ανοίγουν τη καρδιά τους..μου συμβαίνει συχνά και κάνει τον άνδρα μου να μου λέει κοροϊδευτικά πως και μέσα στη..λάσπη εγώ θα βρω φιλίες..
Αρχίσαμε ρωτώντας μας αν όλα πηγαίνουν καλά με τον άνδρα μου και μετά μου είπε δακρυσμένη πως ο καρκίνος επέστρεψε σ΄αυτήν μέσα σε πολύ λίγο χρόνο αφού χειρουργήθηκε μαζί με τον άνδρα μου .Δεν θέλω να σας κουράσω.. μία ολόκληρη ώρα περιμένοντας μου είπε πως όταν έκανε την εγχείρηση τότε ήταν λεχώνα εβδομάδων και πως μετά πέρασε μία μεγάλη στεναχώρια που την οδήγησε σε ελαφριά κατάθλιψη και ..σε ξανά καρκίνο στη γλώσσα στη βάση. 
Είμαι διακριτικός άνθρωπος και σπάνια ρωτάω αν εκείνος που μου μιλάει δεν μου πει πρώτα αυτό που ίσως μέσα μου αναρωτιέμαι.
Ακούστε φίλοι μου..μετά την πρώτη εγχείρηση τότε ο άνδρας της την ..εγκατέλειψε με τα δύο παιδιά της ( το μωρό είναι μηνών) λέγοντας της πως δεν μπορούσε, δεν είχε τη ψυχική δύναμη να διαχειριστεί την ασθένεια της και τα μωρά.
 Πέρασε τις χημειοθεραπείες ολομόναχη μόνο με τη βοήθεια της αδελφής της όσο μπορούσε κι αυτή και προσπάθησε να του αλλάξει γνώμη πιέζοντας τον να πάνε σε σύμβουλο ψυχολόγο όπου εκείνος στη πρώτη επίσκεψη είπε στη γιατρό πως αρνείται να "σηκώσει" στους ώμους του το βάρος όλων αυτών και έφυγε. 
Έτσι έφυγε και από το σπίτι, δεν αξίωσε απαιτήσεις για τα παιδιά και η κοπέλα μόνη της παλεύει γιατί αρνήθηκε και υλική βοήθεια δίνοντας μόνο 400 ευρώ το μήνα ( ούτε για πάνες και γάλα φίλοι μου ) λέγοντας της: -Κλείσε με φυλακή αν θες.
Πέστε μου φίλοι μου αν δεν έπρεπε να πάρω το δεύτερο χάπι για την Πάρκινσον στον διάδρομο όταν τα άκουγα όλα αυτά βλέποντας την να δακρύζει αφού έτσι και τον είχα μπροστά μου θα τον πατούσα σαν..κατσαρίδα!
Της είπα μόνο ότι ήταν τυχερή που έφυγε αφού όπως λένε και οι Κινέζοι : " Μη κλαις για ότι έφυγε, για να το χάσεις θα πει πως δεν το είχες ποτέ. "Είπαμε πολλά φίλοι μου μέχρι που την φώναξε ο καθηγητής και όταν βγήκε μας είπε πως έπρεπε να χειρουργηθεί επειγόντως και  έφυγε για τα απαραίτητα χαρτιά λέγοντας :
- Πως θα βολέψω τα παιδιά μου;.....
 Την αγκάλιασα, της είπα ότι από μέσα μας και από την προσευχή παίρνουμε δύναμη όλα όσα γίνονται στη ζωή μας έχουν ένα λόγο και ότι και από το πιο άσχημο ξεπηδάει κάτι καλό..
- Όλα θα πάνε καλά γλυκιά μου..όλα θα πάνε καλά και θα έρχομαι να σε βλέπω. 
Μετά το..Αχτιδένιο πνεύμα ξύπνησε μέσα μου και την συμβούλεψα  , να πάρει ένα σφουγγάρι και να τον διαγράψει τον ανεπρόκοπο από τον πίνακα της ζωής της ( για να μη πω και να του δώσει μία γερή κλωτσιά) και να πάει να...( συγνώμη..λογοκρισία).
Της έδωσα το τηλέφωνο μου λέγοντας της πως θα ήμουν κοντά της αν χρειαζόταν να μιλήσει κάπου, να πάρει μία ενθάρρυνση ή να βοηθήσω όπως μπορώ. Δεν ξέρω αν θα με πάρει .. όμως θα προσεύχομαι γι' αυτήν .
Τώρα..περνάει η ευαισθησία και η λύπη μου και ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου και..πέστε μου φίλοι μου πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιοι άνδρες ( λέμε τώρα..) και..ξεφυσάω και τα ακούει ο καημένος ο δικός μου που κι εκείνος στεναχωρήθηκε γιατί μας άκουγε και με είδε μετά να τρέμω σαν το ψάρι από την τσατίλα! Θα τον τσάκιζα τον άτιμο αν τον είχα μπροστά μου!!!!!! και ακούστε και το χειρότερο, ρώτησα αν η πεθερά της βοηθάει με τα παιδιά και μου απάντησε πως της είπε :
-Ο καημένος ο γιος μου δεν μπορεί τις πιέσεις από μικρός, όπως τον μεγάλωσα κι εγώ μόνη μου να μεγαλώσεις κι εσύ τα παιδιά σου!!!! Άλλη κατσαρίδα φίλοι μου..κρατς..την πάτησα!!!!
                                     Αχτιδένια φιλάκια