Αν και χθες ήταν για μένα μία υπέροχη ημέρα φιλίας και αγάπης στο σπίτι μου με τις φίλες που το γέμισαν το βράδυ ήταν ένα χτύπημα για μένα η πυρκαγιά στον ναό της Παναγίας των Παρισίων.
Μεγαλωμένη σε Γαλλικό σχολείο με Γαλλίδες καλόγριες αγάπησα την Γαλλία , την γλώσσα και την κουλτούρα της, επισκέφτηκα πάνω από 3 φορές αυτό το Γαλλικό σύμβολο , το θαύμασα και τον σεβάστηκα ανεξαρτήτου θρησκείας.
Φίλοι μου σήμερα πληγώθηκε ένα κομμάτι της Γαλλικής Ιστορίας, 850 χρόνια ιστορίας , ένα ιστορικό κτίσμα ακόμα και μέσα από την Λογοτεχνία .
Ο Βίκτωρ Ουγκώ την έκανε ιστορία και η μορφή του Κουασιμόδου μπήκε ακόμα και στις καρδιές των παιδιών. Αν ζήσεις στη Γαλλία θα δεις ότι οι Γάλοι είχαν το κτίσμα αυτό σαν σημείο αναφοράς σε αποστάσεις τους από κάποιο μέρος ή ακόμη και σε ..ραντεβού.
Ας ελπίσουμε να αναστυλωθεί όμως ξέρω πως αυτό θα είναι δύσκολο και δεν θα είναι αυτό που χάθηκε. Η καρδιά μου αυτό το βράδυ βρέθηκε εκεί μπροστά του με ανασηκωμένα τα μάτια να κοιτάζω τις φλόγες, ότι φοβερότερο . Η ψυχή μου προσευχήθηκε στην ίδια Μητέρα που ονομάζουν NOTRE DAME στην δική μας Παναγία που είναι η ίδια για όλους.
Αχτιδένια φιλάκια.
7 σχόλια:
καλημερα γλυκια μου
και εμενα η σκεψη μου εκει ειναι
Παγκόσμια θλίψη για την καταστροφή της Νοτρ-Νταμ που δεν ήταν απλά ένας ναός αλλά ένα μνημείο σύμβολο της Γαλλίας και της παγκόσμιας πολιτιστικης κληρονομιας.
Πραγματικά ένα σοκ για την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Όντως έτσι είναι. Κρίμα
Ελπίζω να μπορέσουν να την επιδιορθώσουν όσο είναι δυνατόν βέβαια.
Είναι μεγάλο πλήγμα για την Γαλλία και τον κόσμο η καταστροφή της Νotre-Dame
Συμμερίζομαι τα αισθήματά σου Γεωργία μου. Δεν ήξερα τις Γαλλικές σου αναφορές. Αυτό κάνει ακόμα πιο δυνατό το βίωμα της χθεσινής ημέρας.
Καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη.
Μια υπέροχη μέρα με γέλια και όμορφη παρέα που στο τέλος της μας γέμισε πίκρα και θλίψη, ένα μοναδικό μνημείο ένας χώρος ιερός που έμελε να καταστραφεί την Μεγάλη Δευτέρα των Καθολικών μετά απο περισσότερο από 850 χρόνια..... Και εγώ που σπούδασα σε αυτήν την πόλη την Notre Dame την είχα επισκεφθεί χιλιάδες φορές. Ας ελπίσουμε πως οι θησαυροί που βρισκόντουσαν μέσα στον Ναό δεν έχουν όλοι καταστραφεί.
Κρίμα, πολύ κρίμα γιατί ήταν κάτι που και που θα αναστηλωθεί ποτέ δεν θα γίνει αυτό που ήταν... έχω κι εγώ δει από κοντά τη μαγεία του χώρου, την τέχνη, τα βιτρώ, το μουσικό όργανο που ήταν κάτι καταπληκτικό... Κράτα καλή μου τις όμορφες στιγμές που πέρασες με τις φίλες και σου στέλνω τα φιλιά μου !!!!
Σας ευχαριστούμε, φίλοι και φίλες ... Ναι, πληγωθήκαμε ... Ήμουν φοιτήτρια κι εγώ στην Sorbonne... συναντήσεις, συζητήσεις, ελπίδες εκεί, στις οχθές του ποτάμου, με τα βιβλία πάντα ανοιχτά ... και η Notre Dame κοντά, απλή και προφανής, σταθερή και καθησυχαστική...και πάντα ανοιχτά τα βιβλία.
Είμαι γιαγιά πια, ζω στην άκρη της Γαλλίας, στην Βρετάνη. Το Ιούνιο θα πάμε στην αγαπημένη μας Ελλάδα, θέλουμε να επισκεφτούμε τα αρχαία των Δελφών και πάλι, θα επισκεφτούμε και τις εκκλησίες του Οσίου Λούκα, θα φλυαρήσουμε στις ταβέρνες της Αθήνας. Θυμάμαι το Πάσχα που περάσαμε πριν από μερικά χρόνια στην Τήνο, κι αυτή την έκκρηξη χαράς και φωτός:θαύμα της πίστης. Πιστεύω ότι η μόρφωσή σας και η δική μας είναι ενιαίη, με διαφορές που δεν πρέπει να σβηθούν γιατί μας πλουτίζουν όλους.
Να΄σαι καλά, Αχτίδα, σ΄ευχαριστώ για την φιλοξενία σου στο μπλογ, να΄στε όλοι καλά και χαρούμενοι, Χριστίνα Γ.
Δημοσίευση σχολίου