Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

Μία νέα εβδομάδα.


Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πόλη, το ίδιο και οι γονείς μου και όπως καταλαβαίνετε δεν υπήρχε χωριό για μένα να περάσω μέρες με παππού και γιαγιά . Η σχέση μου με την εξοχή ήταν απλά εκδρομές με τους γονείς μου που στα πρώτα μου χρόνια ήταν..μηδενικές γιατί απλά ήταν φοιτητές και ο χρόνος τους περιορισμένος.
Απίστευτο μα η "σχέση" μου αυτή άρχισε με τον άνδρα μου που όταν γύρισε στην Ελλάδα έπεσε με τα μούτρα σε εκδρομές σε θάλασσες, βουνά και..πεδιάδες!!!
Μη γελάσετε αν σας πω πως εκείνος πρώτη φορά μου έδειξε κεράσια σε..κερασιά, ροδάκινα σε δένδρα και όχι σε πάγκους αγοράς.  
Μετά..μπήκε στη ζωή μας το κάμπινκ και το τροχόσπιτο τότε και άρχισα να αισθάνομαι την ομορφιά της φύσης , να την σέβομαι και να την προσέχω.
Έτσι εδώ και 5 χρόνια μπήκε στη ζωή μας κάτι που εδώ και πολλά χρόνια το συζητούσαμε και όπως φαίνεται μπήκε αργά στη ζωή μας, ένα κτήμα.
Έμαθα πλέον να χαίρομαι το ξημέρωμα στη φύση, να χαζεύω τη Δύση πανέμορφη και να την συγκρίνω με χρώματα σε πίνακα. Είδα πως μεγαλώνει η ντομάτα και ένα σωρό λαχανικά, πως σκαρφαλώνουν τα  φασολάκια, είδα να ανθίζουν οι τριανταφυλλιές, να βγαίνουν τα χόρτα που πρώτα τα αγόραζα από τη λαϊκή. Μάζεψα μανιτάρια που κάποιο μήνα γεμίζει ένα χώρο στο κτήμα μας, σαλιγκάρια, έμαθα τα ..τζίτζιφα , τα άνθη της φουντουκιά που είναι περίεργα και πως όλα σε ένα κτήμα χρειάζονται φροντίδα για να σου δώσουν τα δώρα τους. 
Χθες είδα το πρώτο χελιδονάκι να μας επισκέπτεται και να κάνει..ανίχνευση για φωλιά!


Είδα την ομορφιά της Άνοιξης να βάζει το πρώτο ..πρώτο..βήμα της στο κτήμα μας. Μέσα σε μισή μέρα βλέπεις τα μπουμπούκια να ανοίγουν και να γίνονται λουλούδια.


Όλα άρχισαν να ανθίζουν και οι μέλισσες γέμισαν τα λουλούδια και το παράξενο είναι πως μπορείς να τις ..πιάσεις στο χέρι σου. Μία γειτόνισσα μου το έδειξε, με έβαλε να απλώσω το χέρι σε ένα λουλούδι και να την πάρω στη παλάμη μου. Δεν με τσίμπησε περπάτησε επάνω του και μετά την έβαλα απαλά σε ένα άλλο λουλούδι. 


Κάποια στιγμή το πρωινό ενώ εγώ η...χάκερ.. είχα ανοίξει το λάπτοπ μου και έγραφα με θέα όλο αυτό τον ανθισμένο κήπο ένα όμορφο κελάδισμα με έκανε να σηκώσω το κεφάλι και να χαζέψω δύο πουλάκια που τραγουδούσαν με δυνατή φωνή σχεδόν δίπλα μου. Έκλεισα την οθόνη και άφησα τον εαυτό μου να τα περιεργαστεί. Ήταν καρδερίνες φίλοι μου, δύο από ένα μικρό κοπάδι όπως συνηθίζουν μου είπε ο άνδρας μου, οι καρδερίνες πάνε σαν κοπάδι. Σκέφτηκα πόσο φρικτό είναι που τις βάζουν σε κλουβιά. Πόσο σκληροί ήμαστε εμείς οι άνθρωποι φίλοι μου, ότι είναι διαφορετικό από εμάς το θεωρούμε σαν..δεύτερο είδος που έχουμε το δικαίωμα να του στερήσουμε την ελευθερία του.
Όταν πηγαίνουμε στο κτήμα μας πολλές φορές βλέπουμε νεκρές αλεπούδες και είναι κάτι που με πληγώνει γιατί πολλές φορές σκέπτομαι πως τους στερήσαμε το χώρο τους με την οικοδόμηση , πεινάνε φίλοι μου και σκέπτομαι πως ίσως πίσω από μία νεκρή αλεπού υπάρχουν μικρά που την περιμένουν να τα ταΐσει..
Μετά πήρα τα πινέλα μου και σε ένα κομμάτι ξύλου ( το γλύτωσα από την ξυλόσομπα!!) σκέφτηκα να φέρω και την θάλασσα.


Σκεφτείτε πόσο όμορφο θα ήταν σε ένα παιδί να δει όλα αυτά από κοντά και να τα εξηγήσουν οι γονείς πως όλα όσα τρώνε στο πιάτο τους και  που βλέπουν στο σούπερ μάρκετ έχουν την αρχή τους σε ένα κομμάτι γης κάπου στην εξοχή, στη Φύση.
Φίλοι μου εδώ στο μπλοκόσπιτο μου λέω πάντα τις σκέψεις μου, λέω όσα αισθάνομαι και όσα πιστεύω. Έτσι το ξεκίνησα , αυτή την ανάγκη μου εξυπηρετούσε και έτσι θα μείνει μέχρι να μη μπορώ πια να γράψω .
Σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα , χαρούμενη, εύκολη και γεμάτη όνειρα.
    Αχτιδένια φιλάκια

11 σχόλια:

drastiria είπε...

Αχτιδενια μου, ειναι τιμη για εμάς που μοιραζεσαι μαζι μας τις όμορφες, γαλήνιες σκέψεις σου και το εννοώ απόλυτα αυτό. Προσωπικά, με γαληνευει αυτή η επαφή που μας κανεις να έχουμε με τη φύση, τα ανθρώπινα λόγια, η αγάπη για τα ζώα, για οτι ζει και αναπνέει. Να εισαι παντα καλα και να μας κρατας συντροφιά με τις ομορφες σκέψεις σου.

Αννίκα είπε...

Σε κόντρα του Λουίτζι Πιραντέλλο "έτσι είναι αν έτσι νομίζετε" θα σου έλεγα "έτσι είναι αν έτσι το βλέπεις" Είναι η ψυχή που τα βλέπει έτσι Αχτίδα μου! γιατί ένας μίζερος, μουρτζούφλης κλπ..κλπ θα έβλεπε ίσως όλα τα στραβά της φύσης. Από τα σκουπίδια, τα ερπετά, τις μέλισσες, την αγελάδα που μουγκανίζει την ώρα που θέλει να κοιμηθεί, τον κόκκορα που χαλάει τον κόσμο επειδή η κότα έκανε αυγό και πάει λέγοντας. Άνθρωποι βέβαια ανικανοποίητοι που και στην πόλη σίγουρα θά έχουν λόγους να γκρινιάζουν.
Και βέβαια δυστυχώς αυτή την αγάπη για τη φυσική ζωή δεν τη συμμερίζονται τα παιδιά μας.
Όπως και να 'χει στο χω ξαναπεί σας ζηλεύω.
Να είστε καλά να απολαμβάνεται αυτές τις ομορφιές και τη γαλήνη.
Καλή εβδομάδα...Φιλιά

Giannis Pit. είπε...

Ένα προς ένα τα βήματα στη ζωή σας Γεωργία. Σιγά-σιγά ζούσατε όμορφα πράγματα ακολουθώντας τα όνειρά σας. Και αυτό κι αν δεν είναι η δημιουργία σας. Μεγάλη και όμορφη.
Σε φαντάζομαι μέσα σε αυτή την υπέροχη θέα στο κτήμα να γράφεις, να μελετάς, να δημιουργείς.
Πόσο όμορφο. Πόσες εμπειρίες ζωής και τι γεμάτες στιγμές.
Σας εύχομαι να τις ζείτε με τον πιο ωραίο τρόπο καλή μου.
Φιλιά πολλά. Καλή βδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδούλα μου αγαπημένη ρουφάω ακόμα κάθε σου λέξη.Θα ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα μου να σε γνωρίσω από κοντά. Είμαι η Κατερίνα από την Σουηδία αν με θυμάσαι.

nikol είπε...

Αυτά που γράφεις Γεωργία μου είναι το ανοιχτό βιβλίο της ψυχής σου και εγώ το αγαπώ και το εκ τιμώ πολύ !! Την αγάπη μου για τη φύση την εκφράζω πολλές φορές άλλωστε και εδώ στην Αθήνα βρίσκω μέρη όμορφα και γαλήνια !! Είμαι πολύ χαρούμενη που οι γονείς μου άφησαν το σπίτι στο χωριό με πολλά δέντρα και χτήματα και έτσι οι κόρες και κυρίως τα μικρά μας έχουν αγαπήσει πολύ το φυσικό περιβάλλον !! Ευλογία για μένα φίλη μου και θα μπορούσα αν είχα παρέα να μένω και μόνιμα στο χωριό μου !! Πολλά φιλιά και στους δυο σας

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Ετσι είναι καλη μου....ο ευαίσθητος άνθρωπος παρατηρεί, απολαμβάνει και χαίρεται την ομορφιά και τα καλούδια της φύσης, που υπάρχουν σε αφθονία αν θελουμε να τα παρατηρήσουμε ....Μου θύμησες και ένα ανέκδοτο για τα παιδιά της πόλης....ενα παιδάκι πηγαινει με τη μαμα του για πρώτη φορά στην αγορά και βλέποντας σε ενα χασάπικο ενα γουρουνάκι λέει... μαμά, κοίτα, ένας μεγάλος κουμπαράς!!!! Είναι λυπηρό δηλαδή για τα παιδιά της πόλης να μην γνωριζουν τίποτα και ειδικά όταν οι γονείς δεν θέλουν ή δεν μπορούν να τους πηγαίνουν εκδρομές στη φύση... τα φιλιά μου !!!!!

ANNA FLO είπε...

Κι εγώ παιδί της πόλης είμαι και μόνο στις εκδρομές μας έβλεπα φύση και χωριά. Τι όμορφα που τα περιγράφεις και ναι αυτά ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας
Παντρεμένη είδα χωριό και έζησα λίγο σε επαρχία. Τότε την εκτιμάς και κυρίως την εκτιμάς όταν την αφήνεις πίσω σου.
Να περνάτε όμορφα καλή μου
Καλή σου μέρα όλη μέρα

BUTTERFLY είπε...

Καλή εβδομάδα,και Καλή άνοιξη!!!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αχτίδα μου ενα θα σου πω ..πως όλα αυτά που βιώνετε μαζί με τον Δημητρη σου στο κτημα .. είναι το ονειρο που εγινε πραγματικότητα..και η απολυτη ευτυχια σε ανθρωπους που αγαπουν αυτό που κανουν τι ομορφιααααα!!
Να νιώθετε παντα έτσι φιλεναδα γαληνη και απολαυση για ότι κανετε..
Την αγαπη μου παντα φιλακιαααα!!!

AgapameAnDolmas είπε...

το κακο να ζεις σε πολη ειναι οτι δν γνωριζεις την φυση ! ευτυχως εγω μεγαλωσα σε μικρη πολη σα χωριο . ενα θα σου πω να γελασεις οτανσπουδαζα η κολλητη μου ηταν απο αθηνα. την ειχα φερει στην κοζανη εκδρομη γτ ηθελε να δει πως ειναι κ πρωτη φορα ειδε κατσικες αγελαδες προβατα κοτες μποστανια κλπ .... τηνκοροιδευα οτι η καφε αγελαδα βγαζει κακαο και η ασπρη βγαζει ασπρο γαλα. ειμαι σιγουρη το πιστεψε :P
να ειστε παντα καλα να χαιρεστε το κτημα σας! δν υπαρχει καλυτερο χαλαρωμα απ το να εισαι σε τετοιο μερος

Rena είπε...

Αγαπημένη μου Αχτίδα,πόσο όμορφα τα περιγράφεις όλα αυτά τα θαύματα της φύσης!
Ούτε εγώ έχω χωριό δυστυχώς και ποσο ζήλευα οταν οι συμμαθητές μου οταν εκλεινε το σχολείο πήγαιναν στο παππού και τη γιαγιά τους στο χωριό...