Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Η...Θεία Λένα!

                                 Î‘ποτέλεσμα εικόνας για θεία λένα καλημέρα σας παιδιά

Σήμερα μάλλον τα όσα σας πω απευθύνονται στις δικές μου ηλικίες..ξέρετε..σε εκείνες και εκείνους που μικρά παιδιά δεν είχαν τηλεόραση, υπολογιστή, τάμπλετ και κινητά..ήταν τα παιδιά ...σαν κι εμένα που η φαντασία τους "περπατούσε" σε παραμυθένια μονοπάτια, σε μικρά βιβλία παραμυθιών και ραδιοφωνικές εκπομπές όπως της Θείας Λένας !
Μοναχοπαίδι, σκαρφαλωμένο σχεδόν από τη φύτρα μου σε ροζ συννεφάκια σηκωνόμουν πρωί από τη  γλυκιά φωνή της γιαγιάς μου και έκανα τα πρωινά μου καθήκοντα καθαριότητας σαν αστραπή για να προλάβω να στρωθώ μπροστά στο ράδιο και να ακούσω εκείνο τον λατρεμένο ήχο από την εκπομπή της. 
Ήταν εκείνο το τραγουδάκι που έλεγα μαζί της:
              << Καλημέρα στη μαμάκα,
                  καλημέρα στη μπαμπά,
             στο παππού και στη γιαγιάκα 
                  και σε σας καλά παιδιά!>>
Πόσο φαντασία υπήρχε σε κείνη τη φωνή, πως ζωντάνευε μπροστά μας οι ήρωες της, τα κατορθώματα τους και στο τέλος της κάθε ιστορίας το δίδαγμα που τρύπωνε ακούσια μέσα μας και μας γινόταν οδηγός ζωής.
Ας αφήσουμε και τις ατάκες που έλεγε με διάφορα ονόματα ίσως τυχαία μα που έβρισκαν το στόχο τους όταν ακουγόταν στο τέλος η γλυκιά μοναδική φωνή της α λέει:
- Μαρία μου..να τρως το αυγουλάκι σου και να μη το πετάς, σκέψου τα παιδάκια που δεν έχουν. 
- Γιωργάκη..δεν λέμε ποτέ άσχημες λέξεις γιατί..ακούει ο Θεούλης και κλαίει . 
- Γεωργίτσα γιατί πέταξες το γάλα σου στο νεροχύτη κρυφά..πόσο στεναχωρέθηκα..
-  Ελενίτσα να διαβάζεις το μάθημα σου για να κάνεις τη μαμά σου περήφανη..
- Πως το ξέρει..αναρωτιόμασταν όλα τα παιδιά... 

                              Î‘ποτέλεσμα εικόνας για θεία λένα καλημέρα σας παιδιά


Το βιβλίο αυτό το έγραψε για την εγγονή της η Αντιγόνη Μεταξά ή..όπως την ξέραμε εμείς ..Θεία Λένα. 
Υπήρξε μία σημαντική παιδαγωγός φίλοι μου από αυτές που δεν μετρούν τεύχη μα μετρούν καρδιές παιδιών. Γεννήθηκε το 1905 στην Αθήνα και πέθανε το 1971. Υπήρξε η δημιουργός του πρώτου παιδικού θεάτρου στην Ελλάδα, το Θέατρο του Παιδιού. Η καριέρα της στο ραδιόφωνο άρχισε το 1938 έως το 1966 και ήταν ένας σταθμός στο Δημόσιο Ραδιόφωνο.

Για μένα τα παραμύθια έπαιξαν και παίζουν μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα των παιδιών . Απαραίτητα στην ανάπτυξη της συναισθηματικής του σχέσης με κάθε τι γύρω τους, με ανθρώπους , πράξεις, ιστορία και ευγένεια. 
Αν ήμουν ποτέ κάποιο σημαντικό στην αρχηγεία μιας χώρας το πρώτο που θα θωράκιζα θα ήταν τα παιδιά..τα νεαρά φιντάνια με τους κατάλευκους πίνακες του μυαλού τους όπου οφείλουμε να γράψουμε εμείς το μέλλον του κόσμου. Έτσι γεννιέται ένα σωστός άνθρωπος, ένας πολίτης, ένας υπεύθυνος άνθρωπος με σεβασμό που δυστυχώς..χάθηκε φίλοι μου..
 Όμως δεν καταλογίζω τις ευθύνες σε αυτά αλλά στους γονείς και μόνο στους γονείς. Ξέρω πως οι εποχές άλλαξαν και είμαι υπέρ του να "θωρακίζεις" το παιδί μα ..η ψυχή; η αίσθηση καθήκοντος και ευθύνης ; Μήπως πρώτα αυτό πρέπει να εδραιώνουμε στην λευκή τους σελίδα και μετά όλα εκείνα που θα τα προσγειώσει στο σήμερα;
Η αγάπη γι αυτά ξέρω πως μας τυφλώνει πολλές φορές ,στους σημερινούς γονείς οι ενοχές των καθημερινών αναγκών. Θα πω πως  μεγάλωσα τις κόρες μας εργαζόμενη σκληρά μα  με απέραντη αγάπη μα..υπήρχε πάντα η άλλη πλευρά του χαρακτήρα μου που με έκαναν να απωθώ τς παρωπίδες και να βλέπω ψυχρά τα λάθη και τις σωστές αποφάσεις που έπρεπε να πάρω. Ήμουν πάντα ( μη ξεγελιέστε από το χαμόγελο μου) η ..σκληρή της οικογένειας, εκείνη που έβαζε τς τιμωρίες, που εξηγούσε τους λόγους που έπρεπε να πάρουν μία απόφαση. 
Ο άνδρας μου..ο μαλακός..ο..χατηράκιας..και θύμωνε όταν με κοιτούσαν εκείνα στα ματια για να τους πω το..Ναι ή το..Όχι. Που έκανε χαμό όταν τα έβαλα σε παιδικό τότε σταθμό, όταν τους έδωσα την άδεια μετά το Λύκειο να δουλέψουν για να εκτιμήσουν την αξία του χρήματος και το κόπο της απόκτησης του. Χαμός φίλοι μου από τον άνδρα μου και τη μητέρα μου με την χαρακτηριστική φράση: -Μα δεν έχουν ανάγκη..
Για μένα υπήρχε πρωταρχική ανάγκη για να πλάσουν χαρακτήρα και τώρα στο..γέρμα είμαι περήφανη που δεν φοβήθηκαν ποτέ τη δουλειά και οι σπουδές για αυτές έγιναν αθόρυβα και σωστά. 
Η εγγονή μου ήρθε στα χέρια μου στα 46 μου χρόνια , την μεγάλωσα με παραμύθια και ιστορίες και έγραψα γι΄αυτήν τα 8 μου πρώτα παραμύθια. Παραμύθια ίσως παλιάς "κοπής" με παραδείγματα  τρόπου ζωής και έγινε όπως το ήθελα..δικό μου παιδί.
- Γιαγιά ..μου έλεγε τα βράδια..κοιμήθηκες; δεν τέλειωσε το παραμύθι!
-Αχ! Βασουλίνι μου..με πήρε ο ύπνος..που μείναμε; Α! στην Υπόσχεση..πως οφείλουμε να κρατούμε τις υποσχέσεις μας όπως η μικρή πριγκίπισσα του παραμυθιού μου...Λοιπόν...μια φορά κι ένα καιρό...
                                          Αχτιδένια φιλάκια.

9 σχόλια:

Giannis Pit. είπε...

Τι λες τώρα Γεωργία ! που μας ταξίδεψε σήμερα ο λογισμός σου !! σε ποιες εποχές και ακούσματα.
Μοναδικά βιώματα μιας άλλης κοινωνίας.
Την καλησπέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

Είμαι από αυτή τη γενιά κι εγώ φίλη μου καλή και τόσο μου θύμησες πράγματα και ιστορίες που μας γέμιζαν τότε τη νιότη μας.Με τον αδελφό μου τότε τρώγαμε τη φέτα με το λάδι και τη ζάχαρη μπροστά στο ραδιόφωνο. Κάθε σου ανάρτηση είναι για μένα μία ιστορία στο παρελθόν και το παρόν αγαπημένη μου Αχτίδα της καρδιάς μου.

Αννίκα είπε...

Καλημέρα παιδιά....σηκωθείτε με χαρά!
Ποιος δεν θυμάται αυτή την υπέροχη, γλυκιά φωνή στην "ώρα του παιδιού" με την πολυτάλαντη Θεία-Λένα. Δεν ήταν οι γνώσεις, το ταλέντο, η αγάπη για το παιδί, ήταν η χροιά της φωνής της, η παραστατικότητα που καθήλωνε και διαπαιδαγωγούσε κάθε παιδί. Πόσες φορές αναρωτήθηκα, μα που τα ξέρει τόσα παραμύθια.Η φωνή της ένας πλούτος γνώσης αμύθητος που ήξερε να περνάει μηνύματα, να σκορπά συγκινήσεις, να σμιλεύει την παιδική ψυχή.
Εκείνες οι εκπομπές νομίζω στάθηκαν το προζύμι για να μεγαλώσουμε τα δικά μας παιδιά και εγγόνια.
Γεωργία μου να είσαι καλά. Με συγκίνησες. Καλό βράδυ!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αχτιδα μου εχω να ερθω εδω απο την βαναρτηση της "πινελιες αγαπης" διαβαζα ..διαβαζα και εκανα μια μεγααααλη βολτα ...εκατσα μαζι σας εστω και ετεροχρονισμενα και ειδα την ελληνικη ταινια..χαχα..και εφαγα απο την πίτα του δημητρη ..θαυμασα το ρολόι σου και φιλεναδα γεια και σε σενα .χα.χα.. οσο για το να αγαπας φαινεται οτι δεν ειναι τοσοσ απλο πια για τα νεα ζευγαρια φιλεναδα...
Ο Περαιας ποσο διαφορετικος ήταν και ποσο εχουν αλλαξει ολα κοριτσι μου...
Λατρεψα την καλημερα σου τα εκκλησακια σου και την βολτα σας στο δασακι ..
Οσο για την θεία Λενα στα μικρα παιδια χα.χα.. ηταν απο τις εκμπομπες στο ραδιοφωνο που δεν χαναμε ποτε σαν πιτσιρικια..
Ενταξει εγραψα πολλα αλλα πως θα βμπορουσαν να χωρεσου όλα αυτα μεσα σε λιγες γραμμες
Να ειστε καλα αχτιδα μου και να περνατε ακομα καλήτερα.. υπομονη και να προσεχεις.. την αγαπη μου παντα φοιλακιαααα!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

τι όμορφες αναμνήσεις μας ξύπνησες Αχτίδα μας..... κι εγώ βέβαια μεγάλωσα με τη θεία Λένα, μια και είμαστε της ίδιας κλάσης πάνω κάτω... όλο το σχολείο το τελείωσα με ένα τρανζιστοράκι δίπλα μου !!! Είναι βέβαια ο τρόπος που μεγαλώσαμε και εγώ είπα παραμύθια στις κόρες μου και τις νανούριζα κι όλας !!! Να είσαι καλά !!!! Σε φιλώ !!!

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένη μου κυρία, είσαι καθημερινά για μένα ένα παράθυρο σε ήθος, αγάπη και συμπεριφορά .Αν μπορούσα να πω "σ΄αγαπώ" σε μία άλλη γυναίκα θα το έλεγα σε σας. Μη παρεξηγηθώ, είμαι αναγνώστης σας εδώ και πολλά χρόνια και σας θαυμάζω πάνω από όλα. Ζείτε σε ένα κόσμο παραμυθένιο μα έτσι έπρεπε να είναι ο κόσμος καλή μου κυρία.Ευτυχής ο σύζυγος που σας έχει και τον δικαιολογώ που σας προσέχει.Να είστε καλά και να ακούτε πάντα στη ψυχή σας την θεία Λένα της παιδικής μας ηλικία γιατί κι εγώ μαζί με τα..4 αδελφάκια μου την ακούγαμε τότε στο μικρό σπίτι στο θυρωρείο που δούλευε ο πατέρας μας.Νοιώθω συγκίνηση από τις αναμνήσεις.Θεόδωρος Δ.

Ανώνυμος είπε...

ΤΗΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ 50.
ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
https://www.e-radio.gr/AK-Radio-Internet-Radio-i1975/live

Penelope είπε...

Διαχρονική! Μοναδική και με μια ψυχή παιδαγωγού που σπάνια συναντά κανείς.
Ένα θα σου πω, αγαπητή μου Αχτίδα, πολλές φορές το πρωί ξυπνώ τον 12αχρονο γιο μου με το τραγουδάκι:
καλημέρα σας παιδιά
τρα λα λα, τρα λα λ
σηκωθείτε με χαρά
τρα λα λα λα
η χρυσή ανατολή
στην δουλειά μας προσκαλεί...
τρα λα λα λα

Και συχνά λέω συνέχεια την ίδια ιστορία!

Τα φιλιά μου.

Ανώνυμος είπε...

Τη θεια Λενα την ακουγε ολη η Ελλαδα.
Εγω ομως στην Αθηνα μεγαλωσα επισης με τον Κλουβιο και τη Σουβλιτσα!!!
Παντα απορουσα πως ηξερε ο Μπαρμπα Μυτουσης ποιο φαγητο δεν ετρωγα και μου τολεγε απο σκηνης μαζι με ...αλλες ιδιαιτερες λεπτομερειες :)
Ευχαριστω το Θεο που εζησα τις καλυτερες δεκαετιες που προκυπτουν μετα απο ενα παγκοσμιο πολεμο, με ανθηση σε ολες τις τεχνες, τη λογοτεχνια, τη μουσικη, τη φιλοσοφια....και τον αγνο ερωτα, την αληθινη αγαπη....
Τις πρασιες, τα γιασεμια στις αυλες, τις γαζιες πατικωμενες στα τεραδια και τις αναμνησεις απο πραγματικους φιλολογους!
Γιαγια Φαίη.