Χειμωνιάτικη ομορφιά στο κτήμα.

Δεν μπόρεσα να του χαλάσω το χατήρι να πάμε στο κτήμα μετά από..τουλάχιστον 15 μέρες.  Στο σπίτι σε αυτό το λίγο καιρό  του αποκλεισμού ένοιωθε  σαν..ψαράκι ( που είναι σαν ζώδιο)  έξω από το νερό. 
Έκανα τη σχετική γκρίνια πριν πάμε όταν μου το είπε ,όχι γιατί δεν ήθελα να πάω μα γιατί φοβόμουνα μήπως κολλήσουμε στο χιόνι και άντε να καλούμε την Εξπρές!
-Να πάω μόνος;
-Ούτε στο ύπνο σου..η απάντηση μου, αν πάμε να πάμε μαζί και στο χιόνι.
 Μεταξύ μας είναι λες και βγάζεις 5χρονο στη παιδική χαρά..πρέπει να το έχεις στο νου σου για ότι αταξία κάνει και..είχα δίκιο φίλοι μου όπως πάντα ( τον έχω...γεννήσει αυτόν βρε παιδάκι μου).
Στο κτήμα μας πας από δύο διαδρομές αν θες και είναι και οι δύο περίπου 30 χλμ, απλά από το Χορτιάτη μας βολεύει γιατί δεν περνάς από τη πόλη, όμως σήμερα προτιμήσαμε τον περιφερειακό γιατί απλά ...δεν ήταν κλειστός!!!
Πήγαμε μια χαρά και ο Κανέλλος μας πήρε είδηση από μακριά χοροπηδώντας από τη ανυπομονησία  του να πάρει χάδια. Βεβαίως πρώτα περάσαμε από το σχετικό κατάστημα για τις κονσέρβες του μήνα γι΄αυτόν και το Πάρη τον γάτο μας..
                        Ένα υπέροχο λευκό τοπίο.

Κόντεψε να με ρίξει ο αφιλότιμος..μου έκανε τα ρούχα μέσα στα χιόνια και τις λάσπες.
-Σμαραγδένια μου..το κασκολάκι σου φοράω όπως βλέπεις.

Όμως είχα στο νου μου και τον Πάρη, τον γατούλη μου που μου έχει αδυναμία και του πήρα κονσερβούλες και κροκέτες . Άφαντος..μα μόλις φώναξα το όνομα του ήρθε τρεχάτος.

Γεμίσαμε το ειδικό παροχέα τροφής με κροκέτες, είπαμε στο καλό γείτονα πως φέραμε κονσέρβες και το μόνο πρόβλημα όπως είπε ήταν ότι...πάγωναν! Έτσι τα βάλαμε σε όποια μέρη νομίζαμε ότι θα προστατευόταν κάπως από το κρύο αν και όπως μας είπαν η θερμοκρασία έφθασε τους -12 βαθμούς. 
Μας πάγωσε και τον Ευκάλυπτο μας..Παρόλα αυτά βρήκαμε ένα Κανέλλο υγιέστατο και χαρούμενο, έπαιζε στο χιόνι και το..έτρωγε!

Νοιώθω τύψεις γι΄αυτό το σκύλο μας, όχι γιατί δεν τον έχουμε σαν...πασά με τα όλα του μας γιατί..λυπάμαι που το λέω ..ενώ τον αγαπώ..όμως ...δεν θα γίνει ποτέ η Κλώντη στη καρδιά μου και αρνούμαι πεισματικά ίσως να δεθώ μαζί του. Όμως ο καημενούλης δείχνει την αγάπη του με κάθε τρόπο και γεύεται τα χάδια μας με όλη του την ευγνωμοσύνη που μόνον ένα σκυλί μπορεί να δώσει.

Δεν καθίσαμε πολύ αν και οι γείτονες που μας είδαν ήρθαν αμέσως να μας καλωσορίσουν και να μας ευχηθούν καλή χρονιά. Ανάψαμε την σομπίτσα μας και ήπιαμε το τσάι που τους έφτιαξα . Μας έλειψαν, παρακαλούμε όλοι για την Άνοιξη και τα μαζέματα μας στην αυλή του καθενός με τα μεζεδάκια και το τσίπουρο.

Φύγαμε από το κτήμα νωρίς μα...δεν φύγαμε ακριβώς αμέσως..αφού κολλήσαμε έξω από τη πόρτα του. 
Το πείσμα του άνδρα μου να μη ζητήσουμε βοήθεια άπω τους γείτονες και να προσπαθεί σαν..πρόσκοπος ( το...5χρονο που σας έλεγα) να γυρίσει το αμάξι μας κράτησε 3/4 στην ίδια θέση και τα ρούχα μας για...πλυντήριο.
Τέλος καλό όλα καλά..τα κατάφερε πανευτυχής και σε όλο το γυρισμό μου εξηγούσε πως ο ..άνδρας..πρέπει να είναι δυναμικός, άξιος, να μη το βάζει κάτω, να ασχολείται με τα πάντα και..να μη ζητάει βοήθεια από κανένα παρά ..να τα καταφέρνει όλα μόνος του! Κάτι σαν..τροπάρια φίλοι μου σε όλη τη διαδρομή κι εγώ του έλεγα με χαμόγελο: 
-Δίκιο έχεις αγόρι μου, είσαι ο πρώτος και μοναδικός!!!!( τι να πω η έρμη).
Στο γυρισμό όμως γίναμε  θεατές ενός δυστυχήματος που ο καπνός φαινόταν από μακριά.Ο καημένος ο άνθρωπος..τι έπαθε στην αρχή του χρόνου.

Μας χάλασε τη διάθεση βέβαια μα σε λίγο φθάσαμε σπίτι, εκείνος τρεχάτος στη κουζίνα..του...να τελειώσει την κοτόσουπα του από χωριάτικο κόκκορα (!!!!) κι εγώ να βάλω όλα μας τα ρούχα για πλύσιμο από τις λάσπες και τον εαυτό μου για...μπουγάδιασμα στο ζεστό νερό.
Φίλοι μου σας ζάλισα πάλι μα ήταν η πρώτη μας έξοδος στο κτήμα μετά από τόσες μέρες και τόση κλεισούρα. 
Σας εύχομαι ένα καλό ΠΣΚ χουχουλιάρικο στο σπίτι!
                                     Αχτιδένια φιλάκια.