Το ποτήρι της ζωής!

                                

Σήμερα ελπίζω να κλείσαμε κάτι άσχημο πίσω μας και λέω ελπίζω γιατί και οι απαντήσεις ήταν όπως ένα ποτήρι με νερό που άλλοι το λένε μισογεμάτο και άλλοι μισοάδειο. Η βιοψία μας έδειξε ότι μεν υπήρχαν δύο κακοήθη καρκινώματα όμως ο αδένας πεντακάθαρος και η αφαίρεση των..κακών όσο καλύτερη μπορούσε αφού δεν χρειάζεται ούτε χημειοθεραπεία ούτε ακτινοβολίες.
 Μας είπαν να ερχόμαστε για έλεγχο κάθε μήνα  και μας έστειλαν να κάνουμε φάκελο..τυπικά...στο Θεαγένειο αντικαρκινικό νοσοκομείο πράγμα που κάναμε αμέσως. 
Εγώ θέλω να το βλέπω λοιπόν καθαρό το ποτήρι και πάντα γεμάτο γιατί δεν μου αρέσει η συννεφιά και πιστεύω ότι ο ήλιος υπάρχει πάντα και πίσω από αυτά. 
Θα ήμουν άκρως αχάριστη να το δω αλλιώς αφού σήμερα περιμένοντας ανταμώσαμε με τα δύο φιλικά μας πια ζευγάρια που μείναμε μαζί τους στον ίδιο θάλαμο και η βιοψία του ενός ήταν τόσο άσχημη που η καρδιά μου μάτωσε λες και ήταν δικός μου άνθρωπος.
 Σκεπτόμουν λοιπόν ότι οι άνθρωποι οφείλουν να επισκέπτονται τους διαδρόμους ενός νοσοκομείο για να εκτιμήσουν ότι έχουν και το θεωρούν δεδομένο φίλοι μου .
Ο πόλεμος του τσιγάρου πιστεύω ότι έληξε με ...νίκη δική μου αφού φοβήθηκε τόσο πολύ το..παλικάρι μου από τις συμβουλές του γιατρού που παραδόθηκε αμαχητί.   Μεταξύ μας..τα υπαγόρευσα στο γιατρό τι να του πει με εκείνο το..Αχτιδένιο ανίκητο χαμόγελο μου και με τα γαλαζοπράσινα τσακίρικα ματάκια μου δακρυσμένα και γεμάτα απόγνωση για τον...σατράπη.. αυταρχικό σύζυγο φουγάρο που θέλω μόνο το καλό του!!!!!
Σπίτι λοιπόν που η καλή μου κυρία Στέλλα φρόντισε να το βρω πεντακάθαρο , με καλόπιασε ο καλός μου με μία σπεσιαλιτέ του ( αλήθεια..σεφ με καροτσάκι και δεκανίκια υπάρχει στη τηλεόραση ;) και αφού τον έβαλα για...νανάκια χώθηκα στο εργαστήρι μου να φτιάξω τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές μου για το άσυλο του Αγ. Στυλιανού εδώ στη πόλη μας που λίγοι μάλλον ασχολούνται . 
Με δυσκολία έβαζα τα ..ματάκια στους Αγιοβασίληδες μου, το πινέλο μου αλλού σκόπευε και αλλού πήγαινε γιατί το στρες πάντα μου βγαίνει μετά .
Αύριο είναι η σειρά μου να φροντίσω το δικό μου πρόβλημα αφού η γιατρός μου στο τηλέφωνο με απείλησε με ...έφοδο στο σπίτι!!
Φίλοι μου δοξάζω το Θεό που άκουσε τις προσευχές μου και Του υποσχέθηκα να κάνω ότι μπορώ , ότι περνάει ακόμα από το χέρι μου για να βοηθήσω όσους με χρειάζονται έστω και με το δικό μου μικρό τρόπο.
                                 Αχτιδένια φιλάκια