Ξεκινώντας την εβδομάδα μου.

                                   

Συνήθως φίλοι μου ετσι αρχίζει η εβδομάδα μας, βάζουμε τα πράγματα στη σειρά, τα αρχειοθετούμε και σηκώνουμε τα μανίκια για να τα αντιμετωπίσουμε.
Έτσι κι εγώ σπίτι από χθες βράδυ, έπρεπε να τακτοποιήσω όσα ο Δημήτρης δεν αναλαμβάνει ποτέ δηλαδή φοροτεχνικό, τράπεζα , λογαριασμούς , συνταγές ώστε μετά να γυρίσω σπίτι και να του πω:
- Όλα τακτοποιήθηκαν αγάπη μου, μην ανησυχείς δεν χρωστάμε τίποτα!
Ξεκίνησα λοιπόν την έξοδο μου αφού "έφτιαξα" την εμφάνιση μου, ξέρετε τώρα , χτένισμα στις λίγες τρίχες της κεφαλής μου, αρωματάκι, φόρεμα πρωινό , τσαντούλα, καπελάκι  και τα πολυεστιακά γυαλιά μου για να βλέπω τι μου γίνεται.

                     

Πρώτα ένα κουτί τυροπιτάκια από το φούρνο για την φοροτεχνικό μου ( την καλοπιάνω πάντα!!), δύο φάρμακα που μου τελείωσαν από το φαρμακείο ( χωρίς αυτά κορίτσια είμαι σαν..σεισμοπαθής κατοικία) . Καλημέρες στις γειτόνισσες στη σειρά, μόλις βγαίνω λες και..ξεφυτρώνουν στους δρόμους. Δεν βγαίνω συχνά πλέον παρά μόνο με τον Δημήτρη και με αυτοκίνητο.  
Μέχρι να πάω λοιπόν εκεί ανακάλυψα με πολλή λύπη ότι το μικρό βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου έκλεισε..μόνο που δεν έβαλα τα κλάματα.. Η χαμογελαστή Σοφία που αγόραζα κάρτες, μολύβια , ζελατίνες και βιβλία.. Ένα ακόμα μαγαζί σε μία γειτονιά που κάποτε δεν έβρισκες ούτε χιλιοστό ανοίκιαστο. Γέμισε η καρδιά μου μελαγχολία, στο δρόμο πολλοί με χαιρετούσαν , "Καλημέρα κυρία Γεωργία, δεν σας βλέπουμε πια..", πελάτες παλιοί στο μαγαζί μου, μία γειτονιά τόσο αξιοπρεπής, απλή και τόσο αγαπημένη πιστέψτε με. 
Τελείωσα με τη φοροτεχνικό, πήρα την ..λυπητερή του ΕΜΦΙΑ και τράβηξα στη τράπεζα να την πληρώσω όλη να τελειώνουμε. Εδώ αρχίζει ο ..αγώνας γιατί μου είναι δύσκολο λόγω της αστάθειας να περάσω δρόμο μα...σαν καλό παιδάκι κοιτάω δεξιά και αριστερά και όταν δεν βλέπω ίχνος περνάω με το μπαστουνάκι μου. Μία ωρίτσα στη τράπεζα και βγήκα θριαμβευτικά. 
Μετά είχε σειρά το κατάστημα δίπλα ΠΡΟΠΟ να δω αν κέρδισα το Τζόκερ!!! Που τέτοια τύχη..θα τα είχα μοιράσει σε 1 εβδομάδα το πολύ, μα εμένα ο Θεός μου έδωσε άλλα τζόκερ στη ζωή οπότε δεν με νοιάζει.. Πάντως ομολογώ πήρα ένα ακόμα μπας και κάνω την έκπληξη κάποια στιγμή στον ανδρούλη μου που δεν θέλει να ακούσει για αυτά.
Ψωμάκι από το φούρνο, μια μικρή τυροπιτούλα για ένα σκυλάκι αδέσποτο, μια ακόμη λυπημένη ματιά στο βιβλιοπωλείο..και μία γειτόνισσα που βγήκε με ένα πιατελάκι να με ρωτήσει αν μπορώ να της ζωγραφίσω κάτι που ήθελε μέσα σε αυτό.
-Ευχαρίστως χρυσό μου
-Θα σας πληρώσω..
-Δεν θέλω να ακούω ανοησίες, είναι ένα παιχνιδάκι , έλα για καφέ και φέρτο..
Μετά η φίλη μου η Ελένη η μοδίστρα στο μαγαζάκι δίπλα, έγινε γιαγιά προημερών και έχει τρελαθεί από τη χαρά της.
-Κάτσε να σου τα πω, να σου δείξω φωτογραφίες που την κρατάω αγκαλιά. Κλαψούρισε εδώ..Δεν με αφήνουν να τη κρατάω, μας λένε να την βλέπουμε όταν μας..καλούν.
-Μη σκας..το ίδιο μου έλεγε τότε η κόρη μου στο πρώτο παιδί και μετά από μία εβδομάδα ζόρια μου την έφεραν πεσκέσι στο σπίτι. Συμβουλή παλαίμαχης γιαγιάς..αγόρασε κρεβατάκι πάρκο, μπιμπερό και τα σχετικά, θα τα χρειαστείς επειγόντως, άκου που σου λέω!
Ο ταχυδρόμος περίμενε να του ανοίξω, ένα μικρό πακετάκι που παρήγγειλα από τον υπολογιστή, έχω αγοράσει ένα σωρό υπέροχα καλούπια για το πηλό μου και τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές μου.
Ξεκλειδώνοντας η μυρωδιά του φαγητού που άρχισε ο Δημήτρης γεμίζει την είσοδο μου.
-Γύρισα, όλα τακτοποιήθηκαν αγάπη μου, μην ανησυχείς δεν χρωστάμε τίποτα!
Σας εύχομαι μία καλή εβδομάδα και όλα να πάνε καλά μέσα σε αυτήν.
                                      Αχτιδένια φιλάκια