Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018

Φωτογραφίες και περπατήματα...

 Μετά από κάθε τι που με πονάει καταφεύγω εκεί που αισθάνομαι ασφαλής και προστατευμένη από κάθε οδυνηρό συναίσθημα. Τότε τα πάντα γίνονται μακρινά και καθώς προχωράει ότι κι αν κάνω έχω "βυθιστεί" στο δικό μου κόσμο..
Ένα κοχύλι μεγάλο , πέτρες από το ποτάμι, βρύα και πηλός...ξύλο και αστερίες..η Φύση μας δίνει τόσα υλικά φίλοι μου..


Αύριο γυρίζω στο κτήμα, το μόνο που με στεναχωρεί εκεί είναι ότι δεν μπορώ να ζωγραφίσω γιατί όποτε δοκίμασα στεγνώνουν τόσο γρήγορα τα χρώματα που μου είναι αδύνατον να κάνω κάτι με άνεση.
Βιβλία λοιπόν, διάβασμα , κέντημα και να χαζεύω τον άνδρα μου να μουρμουρίζει σε κάθε .."τέρας" σκουληκάκι ή μαμούδι που τολμάει να πειράξει τα δένδρα και τις ντομάτες του.
Μικρές εξόδους ολόγυρα, πήγαμε στην Ασπροβάλτα για μπάνιο μα..δυστυχώς η ζέστη και η πίεση μου ( ξέχασα πάλι το χάπι μου ), πόνος στο στήθος, δύσπνοια  και βρέθηκα με το γιατρό της Εξπρές πλάι, ακόμη ένα ισχαιμικό επεισόδιο. .Όλα καλά..βαστάω γερά εγώ..έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ και μ΄αγαπούν.
Όμως η ζωή σε ένα χωριό έχει πολλά άλλα για να σε κάνουν να νιώθεις ότι έχεις παρέα ακόμα και τη νύχτα με τον ουρανό επάνω σου γεμάτο αστέρια!
 Αδύνατον να φανταστείτε φίλοι μου πόσα ..μίνι..πανηγύρια γίνονται σε ένα χωριό, εμείς ήμαστε ανάμεσα σε ..δύο χωριά οπότε ακούμε τα πάντα λες και ήμαστε δίπλα τους. 
Το Σάββατο εκδήλωση των μαθητών σχολής καράτε του χωριού , επίδειξη , βραβεία, γονείς και το χωριό ολόκληρο στην ίδια πλατεία πίσω από το σχολείο της Γερακαρούς οπότε...χοροί και τραγούδια, σουβλάκια σε ψησταριά , κρασί και μπύρες και μία τραγουδίστρια που μας συνόδευε μέχρι τις..4 με ρεπερτόριο που "κάλυπτε"τα πάντα.,
 Των Αγ, Αποστόλων πάλι το ίδιο ακούγαμε χορούς και τραγούδια μέχρι τις 4 τα ξημερώματα φαίνεται μάλλον ότι είναι η ώρα που κλείνουν τα γλέντια τους!!!! 
Μας κάλεσαν οι γείτονες να πάμε , μη με ρωτάτε αν πήγα..εγώ είμαι.."κοτούλα" στις 10 ..άντε 10.30 βρίσκομαι κάτω από το σκέπασμα και δεν αντέχω θόρυβο πλέον !!!!
Όμως τα πρωινά της Κυριακής ξυπνάμε από την εκκλησία που την ακούμε λες και είναι δίπλα μας και μας καλεί για ένα..κεράκι!. 
Να σας δείξω και την επίσκεψη μας στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας λίγο πριν την Ρεντίνα λίγα χιλιόμετρα μετά το κτήμα μας,




Προσέξτε ότι το εκκλησάκι είναι φτιαγμένο όλο από πέτρα ακόμη και ο τρούλος 



Έχω επισκεφτεί παλιά αρκετές φορές αυτή την εκκλησιά και μάλιστα την ημέρα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας που  εικόνα της βρέθηκε μέσα στη κουφάλα ενός δένδρου από ιερέα που έχτισε το αρχικό εκκλησάκι στη Μεταβυζαντινή περίοδο. 
Θα σας πρότεινα να πάτε να το επισκεφτείτε τέτοια μέρα γιατί θα χαρείτε και ένα μεγάλο πανηγύρι που θα σας δείξει ότι έχω δίκιο σε όσα σας είπα για αυτά!! Άλλωστε το πράσινο του χώρου θα σας αποζημιώσει γιατί από εκεί ξεκινάει μία περιοχή που την ονομάζουν Μικρά Μακεδονικά Τέμπη.
Φίλοι μου να περνάτε καλά, να μην έχετε ποτέ εκπλήξεις στη ζωή σας, να χαίρεστε κάθε άνθρωπο δίπλα σας και πάνω από όλα..να ξεκινάτε τη μέρα σας με ένα..ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.
                                   Αχτιδένια φιλάκια.

9 σχόλια:

Μαρία Πλατάκη είπε...

Όλα θα πάνε καλά Γεωργία μου . Να είσαι πάντα έτσι δημιουργική και να μας δείχνεις υπέροχες φωτογραφίες.Πανέμορφο αυτό το εκκλησάκι!!! Φιλιά

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

μου άρεσε πολύ η κατασκευή στο κοχύλι
και η ιδεά σου να φτιάξεις αυτό
Βοηθεια σας/μας η Αγία Μαρίνα και όλοι οι Αγίοι
μου αρέσουν όπως ξαναείπα τα μικρά εκκλησάκια
τι ωραία που ειναι μέσα στο πράσινο

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Να είστε καλά Γεωργία μου και να περνάτε ακόμα καλύτερα.
Σίγουρα η δημιουργία είναι καταφύγιο .
Υπέροχο το κοχύλι με την παραμυθοχώρα .
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφα να περνάτε.
Φιλάκια ...

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία αυτό με τα πανηγύρια σε κάθε ...γειτονιά βρε παιδί μου που ξεκινάνε, μέρες εργάσιμες και δεν λένε να ...τελειώσουν, έχει γίνει αηδία ακόμα και εδώ στην Αθήνα στην Δυτική της περιφέρεια. Εντάξει, ωραία αλλά δεν αντέχεται.
Το χάπι δεν το ξεχνάμε Γεωργία μου....! το κάνω και εγώ , με της πίεσης, αλλά δεν πρέπει έτσι ; Να περνάς καλά καλή μου. Φιλιά.

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Να απολαμβάνεις η διαμονή σου στο κτήμα και τις όμορφες βόλτες σου.... και να μην ξεχνάς το χάπι σου... Πολύ όμορφο το εκκλησάκι !!!
Σε φιλώ και όλα καλά θα πάνε !!!!

Κική Κωνσταντίνου είπε...

αγαπημενη μου
πανεμορφα τα εργα σου
να περνας ομορφα θελω
φιλια πολλα

Katrina είπε...

Να περάσετε τέλεια!!!!!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Έχεις τη μαγική συνταγή που γιατρεύει όλες τις στεναχώριες. Διαβάζουμε κι εμείς να μας περιγράφεις με απλότητα την περιπέτειά σου, κι αναρωτιέμαι πόση δύναμη θέλει να χαρίζεις χαμόγελα στους γύρω σου, αντί να κλείνεσαι στον εαυτό σου και στην αυτολύπηση...
Υπέροχα τα λόγια σου, οι φωτογραφίες και οι περιγραφές σου, μια γερή ανάσα οξυγόνου για όλους μας, μια τεράστια διδαχή για το μεγαλείο του ανθρώπου που δεν συνθηκολογεί με τη μιζέρια.
Την αγάπη μου και την παράκλησή μου να μην το ξεχνάς αυτό το χαπάκι :-)