Οι πέτρες μου ( οι κοτρόνες μου)!!

Φίλοι μου δεν τα καταφέρνω με την google+ και ομολογώ πως μπήκα κατά λάθος και δεν τολμώ πια να πατάω ..κουμπιά! . 
Όμως γνώρισα την φίλη Μαρία Πλατάκη  που έχει κάνει υπέροχη δουλειά με συλλογές και συμμετοχή σε ταξίδια, βιβλία , λογοτεχνία, τηλεόραση και ένα σωρό "παράθυρα" που μπορεί κάποιος να συμμετάσχει, να διαβάσει, να πληροφορηθεί να μάθει. 
Μου ζητήθηκε να σας συστήσω τη σελίδα και προσπαθώ η έρμη εδώ και ώρα να δω πως τα τα καταφέρω!! 
Τελικά  σκέφτηκα να βάλω ένα λιγκ και ίσως εσείς βρείτε το τρόπο ( αυτό είναι σίγουρο) https://plus.google.com/u/0/communities/114744466235558224486?cfem=1. 
Μαρία μου ελπίζω να με συγχωρέσεις..μέχρις εδώ είναι οι..γνώσεις μου σε τέτοια, είμαι άχρηστη κοριτσάκι μου πια σε δυσνόητα για μένα  παρά μόνο σε ότι χειροπιαστά βλέπω και ξέρω!!

Να σας δείξω λοιπόν και τις πετρούλες μου..δηλαδή ..κοτρόνες είναι και όχι πετρούλες και θα τις χαρίσω στη γειτόνισσα μου στο κτήμα που μου τις έφερε και θέλει να στολίσει το κήπο της που είναι φανταστικός.
Λοιπόν ..μία με λουλουδάκια..

Ένα σπιτάκι με τον πετρώδη τοίχο του..

Είναι η...γειτόνισσα όταν μου φέρνει..αυγά!

Ε!! ε!!! και λίγη θάλασσα..εγώ είμαι καλέ όταν ήμουν..συλφίδα σε κιλά ( προ αμνημονεύτων χρόνων!) και χαζεύω τη θάλασσα!!!

Ένα ακόμη σπιτάκι με φωτεινά χρώματα..Σκεφτείτε τι όμορφα θα ήταν αν τα σπίτια ήταν βαμμένα με έντονα χρώματα..

Είναι  ένας τρόπος φίλοι μου να απασχολώ το μυαλό μου, να φτιάχνω τη διάθεση μου όσο μπορώ και η διαφυγή μου σε πολλά. Το άγχος των ημερών με "πείραξε" είναι η αλήθεια, μα εκείνο που με κάνει να έχω μία Πάρκινσον εντελώς διαφορετική όπως λέει η γιατρός μου είναι το πείσμα και η επιμονή μου να απασχολώ τα χέρια μου σαν μία μορφή εργασιοθεραπείας για το σώμα και τη ψυχή. 
Είμαι κατάλληλη να γράψω ..βιβλίο με το τίτλο" Πως να νικήσετε τα συμπτώματα"!!! Πολλές φορές καθώς ζωγραφίζω κρατώ το ίδιο μου το χέρι και προσαρμόζω το αντικείμενο σε στάση που με βολεύει. Είμαι και για ..γελάκια δηλαδή..όταν με δεις να κάνω κύκλους το αντικείμενο για να το ζωγραφίσω όπως με ..βολεύει όμως..το τέλος αξίζει η προσπάθεια και έστω αν δεν ζωγραφίζω όπως παλιά εγώ είμαι περήφανη για το αποτέλεσμα μου. Να σας δείξω και τα πατάκια που έφτιαξα και στόλισα τις καρέκλες στο κτήμα εκείνη τη μέρα που η Κλώντη μου έπαθε το εγκεφαλικό.

Αν αναρωτιέστε είναι φτιαγμένα από υφάσματα που μου δίνει η φίλη μου η Ελένη που είναι μοδίστρα  , από μακό μπλούζες που είναι για ..πέταμα και τα κόβω λωρίδες , τα κάνω κουβάρια και τα πλέκω με τσιγκελάκι . 
Όμως έχω πρόβλημα μετά με το χέρι μου , κουράζεται οπότε κάνω λίγα και σταματάω.
Η Κλώντη μου είναι σε στάσιμη κατάσταση , καλύτερα μα..στάσιμα..Δεν περπατάει ακόμη παρά στέκεται ελάχιστα, εκείνο που με στεναχωρεί είναι πως δεν τρώει και δεν πίνει νερό μόνη της παρά μόνο με τη βοήθεια μου όμως την αγαπώ και θα την φροντίζω όσο μπορώ και ίσως να γίνει καλύτερα.
Φίλοι μου εσείς που τα καταφέρνετε και έχετε καταλάβει την google+ να πάτε να δείτε αυτές τις συλλογές της φίλης Μαρίας και σίγουρα θα το χαρείτε και θα σουλατσάρετε σε κάθε συλλογή αν μπείτε ( όπως κατάλαβα ) στη google της!!!
                                Αχτιδένια φιλάκια.