Για αυτά που αποφεύγουμε να..δούμε..

                                

Έχω μερες να γράψω..όχι γιατί δεν είχα σκέψεις και λόγο να  μου κάνετε παρέα μα για το ακριβώς αντίθετο, επειδή δεν είχα χρόνο ούτε καν να σουλατσάρω στο διαδίκτυο. Είναι αυτό το "κουσούρι "μου να μην ησυχάζω με τις έννοιες των γύρω μου , να στεναχωριέμαι και να επηρεάζομαι με ότι πιστεύω πως  χρειάζεται την ανάγκη μου.
Ο θείος και  νονός μου , ο τελευταίος ηλικιωμένος της οικογένειας αναγκαστικά σε γηροκομείο έστω ιδιωτικό μα δεν παύει να είναι ένα γηροκομείο που ειλικρινά με στεναχωρεί η ιδέα του μα δυστυχώς μονόδρομος. 
Έτσι κάθε μέρα πηγαίνουμε να τον δούμε έστω και αν πολλές φορές δεν μας αναγνωρίζει και άλλες πιστεύει ότι μπορεί να πάει σπίτι όπως παλιά. Εκεί οι διάφορες "εικόνες" της μοναξιάς με κάνουν χειρότερα καθώς και το ότι παραξενεύονται που με βλέπουν να πηγαίνω κάθε μέρα να ρωτώ και να ενδιαφέρομαι. Ο κόσμος σκληραίνει, τα προσωπικά προβλήματα του καθενός μπαίνουν σε πρώτη μοίρα καλώς ή κακώς μα είναι γεγονός.
-Γιατί έρχεστε ; μου λένε ..δεν είναι πατέρας σας..εμείς τον φροντίζουμε..τα ίδια η Νευρολόγος μου, τα ίδια οι κόρες μου..μα εγώ γιατί τα βλέπω διαφορετικά; γιατί ανησυχώ και λυπάμαι;
Σήμερα από το πρωί σε γιατρούς για φάρμακα και αλλαγές στο χέρι του άνδρα μου μετά το ατύχημα και που θα χρειαστεί και πλαστικός χειρούργος .Δεν μπορεί να πάει στο κτήμα να δουλέψει, δεν μπορεί να ..μαγειρέψει..θηρίο στο κλουβί.
 Μετά πήγαμε επίσκεψη να ελέγξω το φαγητό το μεσημεριανό τους ( η..καχύποπτη) και ο καλός μου Δημήτρης να του βάλει τηλεόραση στο δωμάτιο αν και μάλλον θα είναι μόνο για τον ..γείτονας του στο διπλανό κρεβάτι.
Έπιασα και τη κουβεντούλα με τον κύριο Παναγιώτη όπως τον λένε που είναι νεώτερος βέβαια ( ο παππούς μας είναι 92) και έχω ακούσει άπειρες φορές να μου λέει ότι έχει δύο γιους, ο ένας γιατρός και ο άλλος μηχανικός αεροσκαφών μα..είναι μακριά και δεν μπορούν να τον επισκεφτούν...
Χθες τον άκουγα που έπαιρνε από το κινητό ένα σωρό τηλέφωνα μα ...όλοι είχαν δουλειά και του το..έκλειναν.Το μόνο που ήθελε ήταν παρέα από την οικογένεια γιατί στο δωμάτιο μπαινοβγαίνουν κοπέλες , προσωπικό, φυσιοθεραπευτής και ψυχολόγος. 
Τάιζα το θείο μου όταν τον άκουγα να μουρμουρίζει πως..δεν αγαπάει τα φασολάκια που του έφεραν με τυρί, ζαμπονάκι και κρεμούλα!
-Πέστε μου τι θέλετε να σας φέρω..
-Εκείνο που μου λείπει είναι  τα..φρούτα και ο καφές..εδώ έχουμε όλα..μα καφέ και φρούτα που έτρωγα πολλά δεν έχω..
Οφείλω να πω πως η καθαριότητα και τα γεύματα είναι άψογα , το προσωπικό υπομονετικό και περιποιητικό σε σημείο να θαυμάζω όλες αυτές τις κοπέλες και να τους βγάζω το καπέλο στη κυριολεξία.
-Αύριο κύριε Παναγιώτη θα σας φέρουμε εμείς φρούτα άφθονα και διάφορα, καμινέτο και τα σχετικά για καφεδάκι..ζητήστε μας ότι θέλετε..
Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση;
-Ευχαριστώ κορίτσι μου ( για τα μάτια του κορίτσι μάλλον είμαι) τα θέλω μα..θα κακομάθω και όταν φύγεις θα μου λείπουν όπως και η κουβεντούλα που μας κάνεις και θα στεναχωριέμαι περισσότερο.
Φίλοι μου..είναι ΑΥΤΑ που αποφεύγουμε να σκεφτούμε καθώς περνούμε έξω από τέτοια ιδρύματα έστω και ιδιωτικά. Παιδιά που δεν μιλούν γιατί δεν τα "ντάντεψαν" αγκαλιές, ηλικιωμένοι που ξεχνιούνται γιατί  κάποιοι "ξέχασαν " τις δικές τους αγκαλιές..
Συγχρόνως από χθες η Κλώντη είναι χάλια, δεν περπατάει, δεν βλέπει και την..νανούριζα στη κυριολεξία όλη νύχτα που είχε κρίση..
Ναι..είμαι χάλια ( κακώς..) όλα έρχονται μαζεμένα κι εγώ να μη μπορώ να τα βγάλω από τη σκέψη μου,  έστω να τα δω πιο "ελαφρά" και μερικές φορές αισθάνομαι τύψεις που υπάρχουν πάλι στιγμές που αισθάνομαι όμορφα όπως χθες το απόγευμα στη παραλία της Περαίας με τον άνδρα μου έστω και με..μπαστουνάκι!!
Φίλοι μου δεν ξέρω αν σας στεναχώρησα ή σας προβλημάτισα..μα σκεφτείτε πως μπορείτε με ένα.. μπρίκι και καφέ σε μία επίσκεψη σε κάποιο χώρο τέτοιο να προσφέρετε έργο πραγματικό.
                             Αχτιδένια φιλάκια.