Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

Χτίζοντας χωριουδάκια!

Η δημιουργία φίλοι μου είναι το καλύτερο φάρμακο για κάθε τι που σας απασχολεί , αυτό είναι ένα ..έμβλημα για μένα , ένα καταφύγιο πάντα και εκεί βρίσκω την ηρεμία που χρειάζομαι τέτοιες ώρες για να βάλω τα πράγματα ..όπως λέω στη θέση τους.
Εκείνο το γνωμικό των προγόνων μας που λέει: "ενός κακού μύρια έπονται " το ξέρετε; 
Από τη μία τα καθημερινά τηλεφωνήματα  με τη φίλη μου για τον άνδρα της χωρίς κανένα νέο καλό , μετά ακόμη ένα τηλέφωνο με συγκλόνισε από άλλη φίλη για ένα παρόμοιο λόγο κι αυτό χωρίς καμία ελπίδα και..καπάκι ο ξαφνικός θάνατος μιας γειτόνισσας μου της κας Λίζας (φίλη και παλιά πελάτισσα) στο διπλανή σπίτι..ήρθε και έδεσε το..γλυκό!
Μπήκα λοιπόν στο εργαστήρι μου, πήρα διπλό χαπάκι για το τρέμουλο που μου φέρνει η σύγχυση και..
Ήταν ένα χωριό..μικρό χωριό επάνω σκαρφαλωμένο σε ένα βράχο όπως πολλά μικρά ορεινά χωριά της χώρας μας. 
 Ξύλο κορμού φαγωμένο από τα χρόνια που τα μαζεύω σαν..γνήσιος ρακοσυλλέκτης υλικών σε όποια βόλτα με κάνει ο άνδρας μου σε δασάκι, ( πονηρούλια ...θα μου πείτε ..σε δασάκι υλικά μαζεύετε; ε! μεγαλώσαμε!!!).


Οι πετρούλες μαζεμένες από το ποτάμι στη Βεργίνα όταν πήγαμε στη  "Πρωτοβουλία για το Παιδί"  2..κούτες έχω μαζεμένες φίλοι μου  και όποτε έχω διάθεση τις ζωγραφίζω γιατί είναι πολύ μικρές και τα αριστερό μου χέρι δεν μπορεί να κρατήσει πια  ακίνητη τη πετρούλα.


Μου αρέσει να φτιάχνω τέτοια χωριουδάκια , τα κάνω εδώ και 2-3  χρόνια και μου φαίνεται παράξενο γιατί τώρα τελευταία έχω δει ένα σωρό περίπου τέτοια στο Pinterest αν και σας διαβεβαιώ ότι ήταν δική μου κατασκευή. Όμως έτσι είναι η χαρά της τέχνης να δίνεις ιδέες όπως κι εγώ με τη σειρά μου παίρνω ιδέες από νεότερους. 
Είχε σειρά και ένα άλλο κομμάτι ξύλου ..αυτό και αν δεν ήταν φαγωμένο από το χρόνο ! Μου δίνει ικανοποίηση όταν παίρνω κάτι στο χέρι μου και σκέπτομαι τι μπορώ να το κάνω. Αυτό δεν στεκόταν  μόνο του οπότε το στερέωσα σε βάση.


Γλυκούλια δεν είναι;
Αυτά για σήμερα!!! Και πρέπει να πω πως μου πέρασε κάπως αυτό το "σφίξιμο" στη καρδιά για τους φίλους μου όχι γιατί τους ξέχασα αλλά γιατί όταν ζωγραφίζω ή όταν κάνω μία κατασκευή κάνω αυτό ακριβώς που είπα στην αρχή : βάζω όσο τα κάνω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου σε..σειρά ..κάπως σαν στρατιωτάκια .
Αν δείτε το εργαστήρι μου αυτή τη στιγμή θα πάθετε λιγάκι..σοκ..γιατί μέσα στη μανία μου να φτιάξω έχω ανοίξει ένα σωρό δουλειές, έχω βάλει στη σειρά υλικά και ιδέες, κανδράκια, ξύλα και κουτιά, δίσκους και κρεμάστρες...
Α! δεν σας είπα το νέο μου απόκτημα, δώρο του άνδρα μου να με ..ησυχάσει να μη κλαίω για τις φίλες μου.. Μου πήρε ( τι άλλο θα με ευχαριστούσε;) ένα μηχάνημα λείανσης για ξύλα κάπως ελαφρύ για να το χειρίζομαι γιατί το δικό του από το παλιό μας μαγαζί ήταν πολύ βαρύ και μεγάλο γα μένα. 
Το χάρηκα !!!Το δοκίμασα!!!! Μετά τραβούσε τα ...μαλλιά του μαζί μου γιατί..έκλαιγα πάλι  με τη σκέψη του ...τι θα έκανα χωρίς εκείνον.
Η σκέψη μου στις δύο φίλες μου, η προσευχή μου για εκείνες να τις δίνει ο Θεός δύναμη να στέκονται όρθιες και να παλεύουν...
Σας έχω πει πόσο ..κλαψιάρα είμαι; Στο τσεπάκι μου το έχω το δάκρυ λέει ο καλός μου όταν με πειράζει γι' αυτό. 
Σας εύχομαι μία όμορφη αυριανή μέρα φίλοι μου και μία ..συμβουλή: 
"Να χαίρεστε το ΣΗΜΕΡΑ , αφήστε το αύριο όπως έρθει , λέτε κάθε πρωί ευχαριστώ και το "σ΄αγαπώ" σε όποιον είναι δίπλα σας.
Αχτιδένια φιλάκια!

18 σχόλια:

ANNA FLO είπε...

Πολύ σοφά τα τελευταία λόγια σου Γεωργία μου. Είναι λυπηρό να συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε φίλους μας σε ανθρώπους που αγαπάμε αλλά έτσι είναι η ζωή.
Δύναμη και κουράγιο να ευχηθώ.
Τα χωριουδάκια σου απίστευτα όμορφα. Τα έχω λατρέψει και έχω προσπαθήσει να τα αντιγράψω αλλά φευ....χααααα
Να σαι καλά να δημιουργείς και να βρίσκεις τη δύναμη να δίνεις κουράγιο
Φιλιά πολλά

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

Κυρία Γεωργία μου
καλησπέρα
μακάρι ο Θεός να βοηθήσει να πάνε όλα καλά με τις δύο φίλες σας
και συλλυπητήρια για την τρίτη

Μου αρεσαν πάρα πολύ ως ιδέες και ως αποτέλεσμα όλα τα χωριουδάκια στους ξύλινους κορμούς

Καλό βράδυ

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Τι κρίμα Γεωργία μου , για τις φίλες σου.
Όσο μεγαλώνουμε τόσο τέτοια ακούμε.
Κι εγώ στις δημιουργίες κατέφευγε για παρηγοριά .
Τα χωριουδάκια σου υπέροχα, θα προσπαθήσω το καλοκαίρι να φτιάξω αφού έχω πολλά υλικά.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά.

nikol είπε...

Αχτίδα μου και εγώ ακριβώς έτσι είμαι σαν χαμένη χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα για τις δυο μου φίλες που δοκιμάζονται τόσο πολύ . Νιώθω να αδειάζει η ψυχή μου που δεν μπορώ να κάνω τίποτα . Λίγο στο εργαστήρι , λίγο τα πιτσιρίκια και πάλι ο νους εκεί !!
Καλό ξημέρωμα αγαπημένη μου

Giannis Pit. είπε...

Γεωργία μου,
τα μαθήματα ζωής που μας παραδίδεις με συγκλονίζουν.
Τόσο στις εξαιρετικές σου δημιουργίες, που σαρώνουν κάθε σωματική στιγμιαία αδυναμία, όσο στις σκέψεις σου που μπορεί να γίνουν αχώριστοι ακόλουθοί μας.
Ειλικρινά υποκλίνομαι στον κόσμο σου.
Πάντα δυνατή, πάντα έτσι.

despina είπε...

Πολύ όμορφα όσα φτιάχνεις Γεωργία μου και μπράβο σου για τα μαθήματα δύναμης ψυχής που μας δίνεις!!!
φιλάκια!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φίλοι μου ευχαριστώ για τα σχόλια σας, για την αγάπη και τις σκέψεις σας.Να ξέρετε ότι χαίρομαι να τα διαβάζω και είναι για μένα μία όμορφη παρεούλα.

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Πολύ λυπάμαι για τα δύσκολα που περνάνε οι φίλες σου και εύχομαι να ξεπεραστούν. Τα σπιτάκια σου είναι καταπληκτικά και μακάρι να συνεχίσεις τις βόλτες στο βουνό και να μαζεύεις πετρούλες μια και οι δημιουργίες σου σε ξεκουράζουν και εμείς τις απολαμβάνουμε !!!! Σε φιλώ !!!!!

Ανώνυμος είπε...

Μέσα σε 4 1/2 μήνες έχασα δύο πολύ αγαπητούς γείτονες, αδέλφια. Ο ένας μάλιστα αρρώστησε από Αλτσχάιμερ και τελικά σε 3 μήνες έφυγε. Η μικρότερη αδελφή του, άρρωστη από πολλά χρόνια, δεν άντεξε, πάει κι αυτή μετά από 3 μήνες. Μένει μόνο η μεσαία, κι αυτή άρρωστη με τα πόδια της, που δουλεύει ακόμα σαν μανικιουρίστα (76 ετών) για να συμπληρώσει τη σύνταξή της. Προχθές που πήρε τη σύνταξή της, γυρίζοντας στο σπίτι της, είδε μια γυναίκα μπροστά της να πέφτει κάτω. Πήγε και τη βοήθησε να σηκωθεί, άσχετα αν η ίδια ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να πέσει κάτω απ' τα πόδια της. Αποτέλεσμα; Ψάχνοντας στη τσάντα της, ανακαλύπτει ότι λείπει το βιβλιάριο και τα χρήματα της σύνταξης. Και η άλλη "κυρία", είχε την ευγένεια να κλείσει πάλι την τσάντα, οπότε δεν το αντιλήφθηκε εγκαίρως. Και να φανταστείτε, ότι πληρώνει με δόσεις τις κηδείες στον ξάδελφό της, που της δάνεισε τα λεφτά. Πώς να βοηθήσω αυτή τη γυναίκα, με 350 ευρώ που παίρνει ο άντρας μου; Αυτή είναι η θλίψη μου και στεναχώρια μου. Είναι να μην κλαις και να μην στεναχωριέσαι, όταν βλέπεις κάτι τέτοια; Πόσο μάλλον όταν η αρρώστια δεν έχει ελπίδα. Τι να πω... Καλημέρα, Σοφία

Marie-Anne είπε...

Υπέροχα τα χωριουδάκια σου, φίλη μου!!! Αντί για δάσος και ποτάμι, εγώ έχω θάλασσα και παραλία όπου μαζεύω ξεβρασμένα ξύλα και κεραμιδάκια για τις κατασκευές μου!
Και όπως λές, με τις δημιουργίες ηρεμούμε, ξεχνιόμαστε, όσο γίνεται, από τα δυσάρεστα.
Εμαθα κι εγώ ένα τραγικό νέο χθες βράδυ, που με συγκλόνησε. Ο εγγονός της ξαδέλφης μου στην Γαλλία, 15 ετών, έπεσε σε μιά παιδική χαρά, κτύπησε πολύ άσχημα και έμεινε τετραπληγικός γιά όλη του την ζωή. Δράμα αβάσταχτο για όλη την οικογένεια!

χρυσάνθη είπε...

Αχ Αχτιδένια μου ψυχοπλακόθηκα τόσο με τα προβλήματα των φίλων σου όσο και με τα σχόλια . Παντού προβλήματα και μάλιστα υγείας. Εύχομαι το καλύτερο για όλους .
Τα χωριουδάκια σου καταπληκτικά. Τα σπιτάκια είναι του Δημητράκη σου , αυτά που μας έδειξες πρόσφατα? Φιλάκια πολλά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Σοφία μου δεν ξέρω τι να πω με αυτό που μου έγραψες.Δυστυχώς έτσι γίναμε φοβισμένοι και απόμακροι από τους ανθρώπους..Έχω ένα σωρό τσάντες που μένουν στο..ντουλάπι. Φοβάμαι πια να κρατώ τσάντα . άλλωστε δεν κυκλοφορώ πλέον μόνη μου εδώ και καιρό, σπάνια πάω κάπου και αυτό είναι το ταχυδρομείο..Βρισκόμαστε φίλη μου σε μία φοβερά απαγοητευτική περίοδο και..δεν..βλέπω φως...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Marie-Anne φίλη μου και από αυτά..έχω καβάντσα!!!Κρίμα το παιδάκι..αχ! Θεέ μου όπου και να κοιτάξεις υπάρχει δυστυχία και αυτό με κάνει και μένα να στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να βοηθήσω..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ χρυσάνθη μου είναι εκείνα όμως εγώ τα...ξαναζωγράφισα !!!Ε! εκείνος έκανε τα βασικά όμως.

Κική Κωνσταντίνου είπε...

μπραβο αγαπημενη μου
εισαι υπεροχη και τα εργα σου μοναδικα

...irida... είπε...

καλη σου μερα γλυκια μου...μια αγκαλια..και ενα γλυκο φιλι...................

AgapameAnDolmas είπε...

καλημερα και καλη κυριακη !! αχ αυτα τα χωριουδακια τα βλεπεις κ θες να κρυφτεις μεσα τους να ζησεις σε παραμυθι να φυγεις απ την πραγματικοτητα!! ολα καλ ανα πανε δε χανουμε το χαμογελαο μας ειδικα στα δυσκολα

maria gabriella Lilliu είπε...

Salve, siamo lontane ,ma trovo che molte cose ci accomunino. Mi piace il tuo modo di creare le cose, perchè somiglia al mio. Amo tutto ciò che è naturale: pietre,legnetti ,cortecce, conchiglie e pigne che uso per realizzare alcuni piccoli oggetti.