Μια όμορφη και γεμάτη ελπίδα καλημέρα, Παρασκευή σήμερα και αύριο ένα ΣΚ ξεκινάει με καλές προϋποθέσεις για καλό καιρό. Η εγγονή μου σήμερα φεύγει σε κατασκήνωση ομαδάρχισσα και νομίζω ότι ανοίγει και για εκείνη μια νέα εμπειρία.
Διαβάζοντας όλες αυτές τις ανακοινώσεις των μαμάδων για τα παιδιά τους που δίνουν εξετάσεις οι αναμνήσεις με κυριεύουν από κάθε πλευρά. Τα κορίτσια μου που οφείλω να δηλώσω ότι πέτυχαν χωρίς φροντιστήρια, ότι πήγαιναν χωρίς καν να με πιέσουν σε κάτι και όποτε τις ρωτούσα μου έλεγαν ότι είναι κάτι που αφοράει αυτές.
Διοίκηση επιχειρήσεων η Ειρήνη, Σχολή διερμηνείας στη Κέρκυρα η Ιωάννα..δεν με κούρασαν ποτέ, δεν με άγχωσαν.
Όμως εγώ ..εγώ η μουλωχτή Διδυμούλα τάραξα τη μητέρα μου με την απρόβλεπτη επανάσταση μου. Άραγε εγώ τι θα έκανα τα ίδια;..νομίζω τίποτε..
Για Ιατρική με προόριζε η μητέρα μου , συνέχεια της δικής της καριέρας,,κι εγώ αφού πήρα την άρνηση της για να πάω Σχολή Καλών Τεχνών μόνη μου σχεδίασα και ...εκτέλεσα το σχέδιο μου της ..παραπλάνησης και έδωσα στη Σχολή που ήθελα .Θυμάμαι τα πρωινά που έδιναν μάθημα για Ιατρική κι εγώ έφευγα δήθεν για εκεί και πήγαινα σε ένα πάρκο να κυλήσει η ώρα.
Θα μου πείτε ..καλά..η μητέρα σου , ο πατέρας σου δεν κατάλαβαν κάτι; Φίλες μου οι γονείς μου τότε ήταν βουτηγμένοι στις δουλειές τους, η μητέρα μου γιατρός τότε στο σημερινό Παπανικολάου έμενε και νύχτες στις εφημερίες, ο πατέρας μου από τους μπαμπάδες που αφήνουν στις..μαμάδες τα ..ζόρια, τη δική του δουλειά κι εγώ στο δικό μου κόσμο της ζωγραφικής και το πείσμα των 17-18 χρόνων.
Μετά ..όταν πέτυχα θυμάμαι τη μάχη, το αποτέλεσμα της επανάστασης μου, τις φωνές και τις δακρυσμένες δηλώσεις που μου έφερναν κόμπο στο λαιμό .."μας απογοήτευσες" !!!!Δεύτερη μάχη και πιο μεγάλη η εγκατάσταση μου στην Αθήνα..χαμός...μάχες που έδινα τότε με σθένος και πιστέψτε με χωρίς φωνές απλά με επιμονή και ασάλευτη θέση στα όνειρα μου. Χρόνια μετά οι δύο πρώτες εκθέσεις μου ομαδική στη Γαλλία και προσωπική στην Αθήνα..μετά ..μετά ήρθε ο έρωτας φίλοι μου..ο έρωτας και μία ακόμη επανάσταση, ίσως η δυσκολότερη μάχη της ζωής μου.."Φεύγω Βέλγιο..τον αγαπώ!"
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα στη ζωή μου φίλες μου...για τίποτα..ίσως γι' αυτό άφησα τα κορίτσια μου να κάνουν τις δικές τους αποφάσεις πράξεις και τα δικά τους άλματα..τα δικά τους λάθη ίσως μα και τις δικές τους επιτυχίες.
Η δική μου καριέρα κύλησε σε εμπορική ζωγραφική , σε βιοτεχνία εργαστήρι χονδρικής. Βλέπετε οικογένεια και καριέρα συνδυάζονται δύσκολα όταν δίνεις βάρος στη πρώτη και είμαι ευτυχής γι' αυτό.
Θα πω τους γονείς και τη κόρη μου του χρόνου που η εγγονή μου δίνει εξετάσεις ότι η ζωή παίζει πάντα τις δικές της κινήσεις στη σκακιέρα της , η νίκη είναι απρόβλεπτη για τους παίκτες και η ευτυχία, το μέλλον και η επαγγελματική αποκατάσταση ανήκει σ' αυτήν .
Τις γνώσεις , τα διπλώματα και τις ειδικεύσεις σε κάτι τις κάνουμε για τους εαυτούς μας. Η μόρφωση φτιάχνει τη κουλτούρα και το χαρακτήρα μας όταν όμως και εμείς έχουμε σωστές βάσεις για να τα δεχθούμε όλα αυτά, να τα αφομοιώσουμε και να τα κάνουμε κτήμα μας.
Μη πιέζετε τα παιδιά σας , δεχθείτε την επιτυχία και ίσως και την αποτυχία όπως πρέπει να τις δεχθείτε ...με χαμόγελο και εμπιστοσύνη στο αύριο τους που θα τους ξημερώσει .Δώστε τους απλά τα εφόδια να δέχονται τις επιτυχίες και τις αποτυχίες με το σωστό τρόπο αντιμετώπισης.
-Σχολή Καλών Τεχνώωωωωων;...Θα με πεθάνεις...Γιάννηηηηηη...έδινε σε άλλη σχολήηηηη!!!!!( η μαμά μου)
Λίγα χρόνια μετά κάπου στο MONS του Βελγίου σε μία έκθεση πούλησα 14 πίνακες από τους 20 που είχα εκθέσει..
-Πάντα το έλεγα..θα γίνεις μία ζωγράφος κοριτσάκι μου!!!!( η μαμά μου πάλι).
Χθες είχα μάθημα με τη μικρή μου μαθήτρια, ο πίνακας της μισός...τον δουλεύει ακόμα..
-Κυρία..δεν έχω όρεξη..θέλω να κάνουμε κάτι διαφορετικό , να κάνουμε..τρέλες , να συζητήσουμε και να ζωγραφίσουμε κάτι...χαζούλικο ίσως;
-Έχω κάτι σε μια σακούλα από τη χθεσινή μου έξοδο στη θάλασσα, αν και ο άνδρας μου διάλεξε χαζές πέτρες εμείς θα τις δώσουμε ζωή!!!
-Κυρία σας λατρεύω..
-Κι εγώ γλυκιά μου..κι εγώ!
Όταν τα χέρια ενός 10χρονου παιδιού αγκαλιάζουν το λαιμό και τη ψυχή σου τότε λες ότι η..τότε..επανάσταση σου είχε απόλυτη επιτυχία.
Αχτιδένια φιλάκια!
9 σχόλια:
Εχεις όλα τα δίκια του κόσμου Αχτίδα μου !! Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας και όλου του κόσμου τα παιδιά ευτυχισμένα θέλουμε να είναι , οπότε ας τους δώσουμε ελευθερία!!
Πολλά φιλιά και στους δυο σας
Κυρία Αχτίδα μου, με έβαλες σε σκέψεις ξανά γιατί έχω το πρόβλημα μπροστά μου εδώ και αρκετά χρόνια.Πίεζα το γιο μας ( ένα τον είχαμε) να γίνει πολιτικός μηχανικός σαν τον συχωρεμένο τον άνδρα μου που τον χάσαμε στα 56 του χρόνια από έμφραγμα.Τελείωσε λοιπόν μηχανικός, τον στείλαμε και στη Φλωρεντία για πρόσθετες γνώσεις.Γύρισε και άρχισε να δουλεύει στο γραφείο του πατέρα του που το κράτησα με χίλια ζόρια.Μετά ήρθε η κρίση και σταμάτησαν οι δουλειές και έγινε ένα..τσιράκι για ψιλοδουλειές εδώ και εκεί.Πριν ένα χρόνο μου χτύπησε ότι το όνειρο του ήταν να γίνει κάτι άλλο..κάτι τόσο διαφορετικό ΄΄κτηνίατρος..λατρεύει τα ζώα. Έκανα λάθος; κάναμε επιλογή γ' αυτόν;Πάντως ξέρω ότι δεν είναι ευτυχισμένος. Κατερίνα Λ.
Μια χαρά τα λες Αχτίδα.... στα παιδιά μας πρέπει να δίνουμε ρίζες γερές, για να μπορούν να βγάλουν τα δικά τους κλωνάρια !!!! Ούτε εμείς πιέσαμε ποτέ τα παιδιά μας για κάτι, πήραν όμως μια χαρά το δρόμο τους σε ότι επέλεξε η κάθε μία !!!! Η μαθήτριά σου βλέπω θα γίνει μία καλή ζωγράφος σαν τη δασκάλα της !!!! να είσαι καλά γλυκιά μου και σου στέλνω τα φιλιά μου !!!!
Αχτίδα μου, σου δίνω συγχαρητήρια που κυνήγησες το όνειρό σου. Εγώ έπιανα κάποτε Νομική Κομοτηνής αλλά οι γονείς μου ανένδοτοι: "Δεν φεύγεις από την Αθήνα. Να σπουδάσεις εδώ!" Εγώ όμως δεν έκανα τότε την επανάστασή μου, ήμουν μικρή, δεν το πάλεψα. Βέβαια η επανάσταση ήρθε αργότερα. Και, όπως φάνηκε, ποτέ δεν είναι αργά για να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας!
αχτιδα η κορη σου που σπουδασε διοικηση επιχειρησεων στο μακεδονιας σπουδασε ή καπου αλλου? επειδη ειμαι συναδερφισσα!
Σε συγχαίρω για όσα έγραψες και αυτή τη φορά!
Αφήστε τα παιδιά να ακολουθήσουν τα όνειρά τους!
Το θέμα είναι να είναι μέσα τους χαρούμενα με ό,τι κάνουν!
Και σαν γονείς να μας αρκεί να τα βλέπουμε χαρούμενα!
Συγχαρηρήρια και στην μικρή σου μαθήτρια, εξαιρετική!
Καλό καλοκαίρι!
Μπράβο, Αχτίδα μου!!!! Μ' όλη μου την καρδιά!!!!!
Αχτίδα μου τί εκπληκτικό κείμενο! Με έκανες να γελάσω και να συγκινηθώ παράλληλα! Πανέμορφες οι πετρούλες :)
μπράβο σου που ακολούθησες το όνειρό σου!!!
ο πινακας της μικρής δεν παίζεται!!!!αλλα και οι πετρουλες δεν πάνε πίσω!
Δημοσίευση σχολίου