Να θέλουμε, να φτιάχνουμε και να μη καθόμαστε!!!

-Έλα Δημήτρη να πιούμε τα καφεδάκια μας, κάνε πως δεν βλέπεις το..απέναντι μπαλκόνι και δες τη..θάλασσα .Κοίτα το κύμα που σπάει στην άμμο, θυμάσαι τι τρέλες κάναμε κάποτε; Τουλάχιστον εμείς..τις κάναμε οπότε δεν θα πάμε παραπονεμένοι σκέψου το κι αυτό!

Και τι δεν έκανα χθες βρε παιδιά..αφού μετά στα κρυφά δεν ήξερα τι χάπια να καταπιώ και μιλάμε ότι είμαι από αυτές που σπάνια παίρνουν παυσίπονα και που ξεχνώ πάντα ακόμη και τα απαραίτητα χάπια μου.

Μάλλον είναι το..κουσούρι μου αυτό..δεν κάθομαι στ΄...αυγά μου. Θυμάμαι και γελώ πάντα με αυτή τη φράση γιατί όταν παντρεύτηκα τον άνδρα μου στο Βέλγιο και τα Ελληνικά του ήταν σχεδόν ανύπαρκτα κάποια στιγμή είπα αυτή τη φράση και μετά από λίγο το μετάνιωσα γιατί έκανα δέκα ώρες μέχρι να του εξηγήσω τι σημαίνει .

Ζωγράφισα το κουτί της βάπτισης που την Κυριακή θα γίνει νονά η εγγονή μου, τελείωσα τις μπουμπουνιέρες  και τις παρέδωσα για δέσιμο, ζωγράφισα το μπουκαλάκι για το λάδι και αύριο αν θέλει ο Θεός θα κάνω και τη λαμπάδα!

Την αλήθεια πάντως σας την είπα..δεν μου άρεσε το θέμα της βάπτισης..σβούρες!!! Άσε που μου άρχισαν: Μη έντονα ..μη σκούρα..μη πολλά..απλά..γράψε μου και αυτό..γράψε μου και το άλλο..

-Ε! αυτό δεν είναι κουτί..είναι μήνυμα σε κουτί επάνω!

Πάντως όταν ήρθαν και τα είδαν μου άρχισαν τα ..φιλάκια και τα κοπλιμάν..αχ! μαμά μου τι όμορφα το έκανες!!

-Βρε δεν περνούν αυτά σε μένα!!!

Ήρθε η κόρη μου να τα δει και έφερε και τα μικρά αγόρια με το Κωνσταντίνο να μου κάνει το σπίτι καλοκαιρινό εντός λεπτού!!!

-Μαμάαα!! ντολμαδάκια; να πάρω;

-Μαμάααα! γιουβαρλάκια; να πάρω;

-Τι ρωτάς παιδάκι μου πάρε τη κατσαρόλα και φύγε!

Περίμενα φίλη το απόγευμα οπότε..αν και ήμουν με το μπαστούνι το έκανα το κάτι τις μου!

Την ..ρήμαξα τη κληματαριά φίλοι μου...ευτυχώς που ο Δημήτρης έρχεται κουρασμένος από τις εργασίες στο κτήμα και δεν...βλέπει τα κενά!! Νόστιμα ντολμαδάκια παρέα με..τζατζίκι που το φτιάχνω πάντα πετυχημένο ως προς το σκόρδο, η χρυσή τομή..ούτε πολύ ούτε εξαφανισμένο.

Ε! να κάνω και γλυκάκι..μάλλον δύο θα κάνω με το ίδιο πακέτο φύλλα.

Σαραγλάκια μπουκιές και τρίγωνα Αχτιδένια! Οι κρεμούλες για το..παλικάρι μου που τις αγαπάει να τον καλοπιάσω, ξέρετε..αυτά τα απλά καλοπιάσματα που μου έλεγε η γιαγιά μου ότι πρέπει πάντα να λέμε και να κάνουμε στον άνδρα μας για να νοιώθει ..πασάς ( λέμε τώρα..να νοιώθει..όχι να είναι..έχει διαφορά!).

Του έφτιαξα και κομπόστα κεράσια που του αρέσει με κανελόξυλο και γαρύφαλλα.Μία υπέροχη κομπόστα Μακεδονίτικη που την βάζεις στο ψυγείο και είναι σαν γλύκισμα.

Βέβαια..έπρεπε και μία πιτούλα για τη φίλη μου. Νάτην και η πίτα..δική μου..βλέπετε ο Δημήτρης με το κτήμα έχει εξαφανιστεί ( κι εγώ  του κάνω κρεμούλες!!!!)Η πρόθεση μου καλή..η εκτέλεση και το αποτέλεσμα ..καμιά σχέση με αυτές που κάνει ο άνδρας μου!!! Γιατί "έμπασε" δεν το καταλαβαίνω ενώ η δική του απλώνεται....

Ζωγράφισα κι όλας, τελείωσα  κάτι από μία σειρά κομματιών που κάνω σχετικά με τους απλούς ανθρώπους , τους καθημερινούς που μαζεύονται σε λαϊκή, στη πλατεία του χωριού, στο καφενείο, στα..πηγαδάκια στους δρόμους. Κάνω τις πινελιές μου πιο απλές, κάτι από ναιφ .

Δεν είχα ποτέ χωριό, ούτε από τους γονείς μου, άκουγα τις φίλες μου μικρή που πήγαιναν στους παππούδες τους στο χωριό. Τώρα με το κτήμα το ζω με το δικό μου τρόπο.Βλέπω πόσο εύκολα σε χαιρετούν, πόσο περίεργα σε ..επεξεργάζονται μα και πόσο εύκολα σπεύδουν να σε βοηθήσουν σε κάτι.

Κουράστηκα είναι η αλήθεια..όμως φίλοι μου..το βράδυ που πάω να κοιμηθώ και ξαπλώνοντας αναστενάζω από ανακούφιση που επιτέλους ξαπλώνω σκέπτομαι.. ..κάνω το σταυρό μου και ευχαριστώ το Θεό που χάρηκα μία τόσο γεμάτη και όμορφη μέρα με ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ. Σας εύχομαι μία υπέροχη νέα μέρα!

Αχτιδενια φιλάκια!