Τρίτη 17 Μαΐου 2016

Γράμμα στο..χάος μου!


Αγαπημένο μου χάος..καλημέρα πάλι, νάσαι μπροστά μου..πάλι..μα..σ' αγαπώ! 
Το ξέρω,  είσαι δημιούργημα μου και είσαι εσύ που με κάνεις να αισθάνομαι ζωντανή, είσαι εσύ που μου..λείπεις όταν τα πάντα είναι καθαρά σε τάξη γιατί τότε σημαίνει ότι εγώ δεν είμαι καλά..
Μέσα σε σένα βρίσκω καταφύγιο, βρίσκω το πείσμα να προσπαθώ ξεχνώντας ότι πλέον τα δάκτυλα μου δεν με υπακούν όπως θέλω. Ναι , είσαι το περιβάλλον που με ταξιδεύει στο παλιό εργαστήρι μου, στο παλιό μαγαζί μου , στις πιέσεις της δουλειάς, στις περαστικές που μου κουνούσαν το χέρι σε χαιρετισμό κάθε μέρα, στις γειτόνισσες που ..εισβάλανε  κάθε πρωί και κάνανε ..μόνες τους καφέ ακόμα και για μένα γιατί εγώ ζωγράφιζα. 
Παρόλα αυτά τα χέρια μου τότε δούλευαν ίσως χωρίς καν να το καταλαβαίνω καθαρά από ένστικτο κι εγώ έμπαινα στις ιστορίες τους, στα προβλήματα τους, στα αστεία τους, στις μικρές διαμάχες τους, μιλούσα, συμμετείχα και ..ζωγράφιζα ..και το χάος γύρω μου ..εσύ..ναι..ήμουν ζωντανή..ναι είμαι ακόμα!
Νομίζω ότι είσαι μέσα σε κάθε μικρό ή μεγάλο καλλιτέχνη, δημιουργείσαι από τη ψυχή του ενώ φρικάρεις σε απραξία και τάξη. Θυμάμαι τη μητέρα μου, εγώ 5 μόλις χρονών, στη μικρή μου γωνιά που αναγκαστικά μου βρήκαν οι γονείς μου μέσα στο σπίτι , κοιτούσε τις αμέτρητες κηρομπογιές σκόρπιες στο τραπεζάκι μου, τα χαρτιά με τα λάθος σχέδια πεσμένα στο πάτωμα..παιδάκι μου ..πως βρίσκεις άκρη!
Έχουμε και τα ..καυγαδάκια μας, τώρα μεγάλη πια σου βρίσκω ελαττώματα, συνήθως μετά από ένα μεγάλο βούτηγμα μέσα σου και ξεκινώντας κάτι άλλο..τότε σε βρίσκω αποκρουστικό, τα βάζω μαζί μου που σε δημιούργησα..σε ανακαλώ στη ..τάξη και σε βάζω στο "ράφι". Χώνομαι στη νέα τάξη πραγμάτων και..εσύ δειλά δειλά κατεβαίνεις, μπαίνεις πάλι στο αίμα μου, στα δάκτυλα και στο χώρο μου και σε λίγο..νάσου..κυρίαρχο..μα γεμάτο ζωή.
Ναι..χάος μου σ' αγαπώ..γιατί είσαι η ζωή μου..είσαι εσύ που μου θυμίζεις ότι δεν έχω μπει ΕΓΩ στο ράφι ακόμη...εσύ που με κάνεις να ξεχνώ, να δημιουργώ ακόμη, ναι.. να νοιώθω ζωντανή!
Αχτιδένια φιλάκια!

13 σχόλια:

Αμαλία είπε...

Καλημέρα χαοτική Αχτιδούλα,
Κανείς δεν θα σου πει πως θα νοιώθεις άνετα και ωραία. Εξάλλου η καλλιτεχνική φύση δεν μπορεί να λειτουργήσει "στοιχιμένα". Κάντα λίμπα ελεύθερα.
Κάπου εκεί στο χάος είναι κρυμμένη και η μουρίτσα της, ε;
Να μου φιλήσεις τη μυτούλα της.

ruth_less είπε...

Και να λοιπόν που στο χάος βρίσκουμε τον εαυτό μας :)
Να έχεις μια όμορφα δημιουργική μέρα Αχτίδα μου.

Ανώνυμος είπε...

Αχτιδούλα μου αγαπημένη, μακάρι να είχα κι εγώ τέτοιο χάος, εγώ που γυρίζω όλη μέρα με το ξεσκονόπανο και τη σφουγκαρίστρα και με ρωτάει ο άνδρας μου όταν έρχεται , τι έκανα όλη μέρα και είμαι κουρασμένη.Λίγο πλέξιμο ανάμεσα στα παιδιά, το σπίτι και τα ψώνια, το σίδερο και την ηλεκτρική.Είσι η ξεκούραση μου και στεναχωριέμαι όταν δεν γράφεις .Μαίρη Παναγιωταρά : κατά κόσμο...Παναγιώτα από Πόρο.

syros2js είπε...

Έχει και το χάος τη χάρη του!
Και όταν μας κάνει να νιώθουμε δημιουργικοί, ε, τότε χαλάλι του!!!!
;-)
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά, δημιουργικό μου Αχτιδάκι!!!
Καλό μεσημέρι!

Unknown είπε...

Καλημέρα κυρία Γεωργία μου...Πραγματικά όμως δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω σε εσένα.!!
Την ζωγραφική σου, την όμορφη σκέψη σου, την υπέροχη γραφή σου, τα ωραία σου συναισθήματα...Που σου ήθρε τώρα να κάνεις τέτοιο γράμμα!!!
Συγχαρητήρια για άλλη μια φορά, είναι σαν να σε ξέρω χρόνια κι εγώ απλά σε παρακολουθώ γιατί κόλλησα τα τελευταία 2 της συντάξιμης ζωής μου.
Φιλιά και πάντα να δημιουργείς και να ελπίζεις στο καλύτερο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Αμαλία μου καλησπέρα πια, ναι είμαι ευτυχής στο..χάος μου. Η Κλώντη το παλεύει μαζί μου.

@ ruth_less, φίλη μου το λέω..έτσι νοιώθω οτι δεν...μεγάλωσα και ότι όλα είναι σαν πρίν!

@ Παναγιώτα από Πόρο.Για βάλτου μια ποδιά του..πασά, θέλεις να του στείλω τον άνδρα μου να του μάθει πίτες;

@ syros2js , εγώ ένα ξέρω, ότι πάντα καταλήγω σ' αυτό.

@ EIRINI TZIKA, φίλη μου χρόνια πολλά και για τη γιορτή σου.Ένα ευχαριστώ δεν φθάνει που έχεις την υπομονή και με διαβάζεις!

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα κυρία Γεωργία , με λένε Κυριακή και σας παρακολουθώ από τον υπολογιστή του γιου μου εδώ και 4 χρόνια.χθες του ζήτησα να μου δείξει επιτέλους πως να σας γράφω, σας αγαπώ και ας σας γνωρίζω μόνο μέσα από αυτές τις αναρτήσεις.Μακάρι να σας έβλεπα να πίναμε καφέ μαζί μα αν έρθετε ξανά στην Κρήτη θα έρθετε εσείς σε μένα, το σπίτι μου είναι στα Χανιά και έχω σε πολλά μέρη να σας ξεναγήσω.Θα σας στείλω και μήνυμα όταν έρθει ο γιος μου.

Ποδηλάτισσα είπε...

Αχ βρε Αχτιδάκι μου γιατί άραγε όλες είμαστε ερωτευμένες με το χάος????? πάντος εσύ μόνο βρήκες το "θάρρος" να του γράψεις γράμμα και να του εκφράσεις τα συναισθήματά σου.... πάει και τελείωσε, είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΗ!!!!!! Πολλά πολλά φιλιά!!!!

Unknown είπε...

Καληνυχτα Αχτιδα μου !!!!

Ariadne είπε...

Λατρεύω το χάος σου, όπως και το δικό μου!Προσπάθησα άπειρες φορές να το βάλω σε τάξη αλλά αυτό εκεί επιμένει να υπάρχει!Ένα δημιουργικό χάος όμως!AriadnefromGreece!

Marie-Anne είπε...

Αχτίδα μου, τί ωραία που τα γράφεις!!!!!
Σε διαβάζω και συγχρόνως 'καμαρώνω' και το δικό μου χάος!!! Χα χα χα!!!!
Πολύ ωραία ανάρτηση...νά'σαι πάντα καλά!!!
Καλό ξημέρωμα!!!!

Ηλιοκέντητη είπε...

Σε νιώθω απόλυτα γιατί και γω το δικό μου χάος δεν το αλλάζω με τίποτα!!!
Πολλά φιλιά:))

ANNA FLO είπε...

Γράμμα στο χάος σου; Είσαι απίθανη!! Μια χαρά του τα πες αν και δεν έχει αντίρρηση που υπάρχει είμαι σίγουρη. Όταν υπάρχει δημιουργία υπάρχει και χάος. Συνέχισε να δημιουργείς χάος μάτια μου και όλα πάνε θαυμάσια
Η Κλώντη καλά;
Καλή σου μέρα όλη μέρα