Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Μια κουβεντούλα μαμαδίστικη!


Αυτό το καιρό είμαι περισσότερο ..γιαγιά όπως καταλάβατε και γι' αυτό έχω εξαφανιστεί γιατί όταν γυρίζω έχω άλλες δουλειές που με περιμένουν και έχω εγκαταλείψει.. 
Όπως λέω συχνά ο χρόνος θαρρείς δεν μου φθάνει φίλοι μου , οι ώρες γίνονται μικρότερες  και οι αντοχές μου δυστυχώς ακόμη λιγότερες . Το εργαστήρι μου κοντεύει να ... βγάλει φαντάσματα αν το πιστεύετε , τα χέρια μου πλέον δεν κάμπτονται εύκολα κι εγώ σκουριάζω όλο και περισσότερο...Όμως όταν κοιτάζω πίσω μου ξέρω ότι το καιρό που έπρεπε έφτιαξα πολλά οπότε πρέπει να είμαι ευχαριστημένη.
Με το 4ο λοιπόν εγγόνι όσο μπορώ  να αντέξω ,όμως η χαρά που νοιώθω όταν βοηθώ τα κορίτσια μου τα καλύπτει όλα φίλοι μου και μου γεμίζει τις μπαταρίες ώστε να θυμάμαι ξανά τα νανουρίσματα και τα παιδικά τραγουδάκια, το τάισμα και τα φιλιά. Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν με χάδια, φιλιά και λογάκια..αυτό πιστεύω πάντα! 
Όταν τον παίρνω το μικρό στην αγκαλιά αν και ξέρω ότι ακόμη δεν με βλέπει καλά εγώ του τραγουδώ, του μιλώ, τον κατσαδιάζω όταν γκρινιάζει και τον κοιμίζω με το τρόπο που με ..βολεύει εκείνη τη στιγμή .
 -Είμαι η γιαγιά σου, του λέω καθώς το κρατώ κοντά στο πρόσωπο μου !
Σκέφτομαι ότι εγώ ακόμη και τώρα στα 63 μου χρόνια θυμάμαι με αγάπη πάντα τη γιαγιά που με μεγάλωσε όταν οι γονείς μου ήταν φοιτητές, έτσι με ..υστεροβουλία μάλλον ελπίζω πως όταν δεν θα είμαι μαζί τους  θα θυμούνται τη..θεότρελη γιαγιά του που τα νανούριζε με αυτοσχέδια ραπ τραγουδάκια και τα μιλούσε για χρώματα , συνδυασμούς και τεχνικές . 
Τον παππού σίγουρα θα τον θυμούνται να τους φτιάχνει φαγητά και μεζεδάκια , να τους κουβαλάει πάντα σοκολάτες και φρούτα και να τα αγαπάει όπως μόνον εκείνος ξέρει.
Μάνα..γιαγιά..προγιαγιά..τελικά είναι υπέροχο να είσαι γυναίκα, έχει κόπο, φροντίδα, στεναχώριες μα..έχει χαρές που δεν έχουν όρια να τις μετρήσεις.
Αχτιδένια φιλάκια!


13 σχόλια:

Αμαλία είπε...

Καλή μου Αχτιδούλα,
Τόσο εσύ όσο και ο Δημήτρης σου αποδειχτήκατε άξιοι και για τους ρόλους των γονέων και για τους ρόλους της γιαγιάς και του παππού.
Η αναγνώριση αυτής της προσφοράς θα σας "σερβίρεται" και όσο μπορείτε να την δείτε και να την απολαύσετε και όταν μετά από πολλά-πολλά-πολλά χρόνια θα αναφέρονται με αγάπη και νοσταλγία σε σας.
Πίστεψέ το, υπάρχει θεία δικαιοσύνη.
Προς το παρόν και προς το μέλλον λοιπόν, φρόντιστε όσο μπορείτε τον εαυτό σας ώστε να είστε πάντα ετοιμοπόλεμοι στην προσφορά αγάπης και φροντίδας.
Το αυτό ισχύει και για το Κλωντίνι, και φιλί στη μυτούλα της για να μην ξεχνιόμαστε.
Τα φιλιά μου.

το στεκι της σοφιας είπε...

δεν συγκρινονται αυτα που ζης κοριτσι μου!!!! ποσο χαιρομαι για σενα μπραβο χιλια μπραβο που βοηθας με οποιο τροπο μπορης!!! να σε χαιρονται και σενα και τον αντρουλη σου!!!

syros2js είπε...

Ωωωωωχ, Αχτιδούλα μου! Δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου... Πολύ με συγκίνησες, κορίτσι μου... Και εσύ και ο Δημήτρης σου, είστε σπουδαίοι άνθρωποι και αυτό το dna ευτυχώς που πέρασε και στη νεότερη γενιά!
ΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, γλυκιά μου! Καλό βραδάκι και χαδάκια στο κοριτσάκι μας!

Ανώνυμος είπε...

@ Αχτιδούλα μου μακάρι και η δική μου μανούλα ή ακόμη η πεθερά μου να μου κρατούσαν έστω για λίγο τα αγόρια μου, τις βλέπουν μόνο Κυριακές. Τι δεν θα έδινα καλή μου να σε είχα μανούλα έστω και ..δεύτερη.Φιλιά από μία με 2 αγόρια Βάσω

Memaria είπε...

Αχτίδα μου το ότι δίνεις παίρνεις, ισχύει μόνο στις σχέσεις γονιού παιδιού, -γιαγιάς-παππού και παιδιού- στην προκειμένη, οπότε να είσαι σίγουρη πως με αγάπη πάντα θα σας σκέπτονται!!
Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

marypertax είπε...

Όταν σκορπάς αγάπη γύρω σου, την παίρνεις πίσω στο δεκαπλάσιο! Αυτό είναι σίγουρα το βάλσαμο της ψυχής, η πραγματοποίηση του πιο ποιοτικού ονείρου!
Αχτίδα μου είναι τυχερός όποιος παίρνει την αγάπη που τόσο απλόχερα σκορπάς!
Πάντα καλά, πάντα με αγάπη! Φιλιά!

AgapameAnDolmas είπε...

η γιαγιαδες ειναι οι νεραιδες των παιδικων μας χρονων!!!!!!!!! κ μακαρι να μπορουσε να υπαρχει τροπος "δανισμου γιαγιας" για παιδακια που δν εχουν παπουδες!!!
ειμαι σιγουρη οτι εισαι η καλυτερη γιαγια!!!
καλημερα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΑ ΤΟ ΛΑΠΤΟΠ ΝΑ ΣΑΣ ΔΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ...ΤΑΙΣΜΑ..ΞΕΣΚΆΤΩΜΑ..ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ.ΟΜΩΣΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΛΙ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΣΑΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩ ΑΦΟΥ ΕΝΑ ΚΛΑΜΜΑ ΜΕ...ΚΑΛΕΙ!

LitsArt είπε...

την πιο ωραία δουλειά κάνεις αυτό τον καιρό!
και πόσο τυχερός θα είναι ο μικρούλης που θα έχει αναμνήσεις από μια γιαγιά που ήταν παρόν σε όλα....

oldthings είπε...

Τόση αγάπη και φροντίδα ,μόνο σαν δυο αξιολάτρευτους και υπέροχους παππούδες θα σας σκέφτονται !Το δικό μου μάτι όμως ,πήρε ένα μικρό σμαρτάκι να στρίβει στη γωνία της μεγάλης λεωφόρου χτες το μεσημέρι .....σκέφτηκα με χαρά ...αχ, πήρε το καθαρό της αέρα στο κτήμα !!!!

Ο κόσμος της Ράνιας είπε...

Από πολύ Αγάπη δεν έπαθε ποτέ κανείς τίποτα Αχτίδα !!!!!!
Κι εγώ έτσι έκανα με τα παιδιά μου και φαντάζομαι το ίδιο θα κάνω όταν αποκτήσω με το καλό και κανένα εγγονάκι !!!! Να είσαι καλά αγαπητή να τα χαίρεσαι !!!!! Σε φιλώ !!!!

ANNA FLO είπε...

Είναι δυνατόν να μην μάθει τη γιαγιά Αχτίδα; Έχεις αφήσει και παρακαταθήκη που θα φωνάζει συνεχώς το ποια είσαι!
Ασχολήσου με τον πιτσιρικά σου. Ό,τι καλύτερο και είναι πραγματική ανανέωση, αντέχεις δεν αντέχεις.
Καλά να περνάτε και οι δυο παππούς -γιαγιά με τα εγγόνια σας

nikolitsa είπε...


Σε καταλαβαίνω απόλυτα καλή μου φίλη . Η αγάπη μεγάλη,αλλά οι αντοχές ελλατωνονται συνέχεια.Ας προσπαθούμε όσο μπορούμε να βοηθάμε τα παιδιά μας.Ευτυχώς που έχουμε και τους βοηθούς μας που βάζουν και αυτοί κανα χεράκι. Ο δικός μας ο παππούς από το να στυψει καμμιά πορτοκαλάδα,δεν κάνει τίποτα άλλο. Πρέπει να τοη στείλω να του κάνει ο δικός σου κάνα σεμινάριο μαγειρικής.
Πολλά φιλιά.