Φέρνοντας τη θάλασσα!

Καλημέρα, καλημέρα φίλοι μου, σηκωθείτε..μοσχοβολά ο καφές στο φλιτζάνι σας, ακόμα δεν έχει πιάσει ζέστη !
 Εγώ ευτυχής παρέα από χθες με τη ..ψυχοκόρη μου την Αθηνά που κάθε της επίσκεψη από την Αθήνα ,τη νέα της πατρίδα τα τελευταία χρόνια, είναι για μένα μία χαρά και μία ξεκούραστη ανάπαυλα. 
Τα είπαμε..τα ξαναείπαμε..αναλύσαμε τα πάντα..γελάσαμε..θυμηθήκαμε..φάγαμε το παστίτσιο που μαγείρεψα το μεσημέρι και τη πίτα του .άνδρα μου το βραδάκι!
Φίλοι μου δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός από αυτό το "κράμα" φίλης και κόρης όπως είναι για μένα δύο άτομα ,η Αθηνούλα σαν πιο..πιο..παλιά και η Ολίνα σαν νεώτερη!
Όταν το πρωί "διώξαμε" τον αγρότη στο ...χωράφι του  καθίσαμε στο μπαλκονάκι κάτω από τη κληματαριά και ...σηκωθήκαμε από τη πολύ κουβέντα για το..παστίτσιο που έγινε υπέροχο φίλοι μου γιατί είχα τα κέφια μου φαίνεται.
- Μάμυ μου ( έτσι με φωνάζει) θα μου κάνεις μικρές πετρούλες με θάλασσα επάνω να τα πάω στις φίλες μου;
Χαλώ εγώ χατήρι σε κάποιον και ιδιαίτερα σ' αυτήν;

Ένα βοτσαλάκι από αυτά που μου έφερε μία μαθήτρια μου....

Ένα κομμάτι από τη..σπασμένη γλάστρα!

Ένα πιατάκι από το ..δυστυχώς..σπασμένο σερβίτσιο του καφέ ( το διέλυσα η αφιλότιμη...)..
Και έτσι φίλοι μου η θάλασσα ήρθε δίπλα μας..στην άκρη από το μπαλκονάκι μου, κάτω από τη κληματαριά. Ακούω το κυμματάκι, απολαμβάνω το μοναδικό χρώμα της και ταξιδεύω με τις βαρκούλες παρέα με τους γλάρους μου που μου ζητάνε τροφή!
Καλημέρα φίλοι μου, καλημέρα όλη μέρα να έχετε πάντα με χαμόγελο και καλή διάθεση.
Αχτιδένια φιλάκια!