Φεύγωωωωωωωωωω! Ναύπακτο..σου έρχομαι! (δεν είναι Πρωταπριλίατικο φίλοι μου!

Ένας όμορφος μήνας ξεκινάει σήμερα φίλοι μου..και δεν μπορώ παρά να ανατρέξω στα παιδικά μου χρόνια ιδιαίτερα στα σχολικά της μικρής μου ηλικίας που περιμέναμε να έρθει η Πρωταπριλιά για να κάνουμε το έθιμο με το..νόμιμο ψέμα μας.
Όπως μαντεύετε..ήμουν το αιώνιο θύμα..αφού η ευπιστία μου είναι παροιμιώδης, μέχρι το καλώδιο του τηλεφώνου με έβαλαν κάποτε να μετρήσω δήθεν από τον ..ΟΤΕ.
Θυμάμαι την ομαδική συνεννόηση με τους συμμαθητές μου για το ψέμα που θα λέγαμε στη δασκάλα μας που έμπαινε στη τάξη με τις ..κεραίες σηκωμένες η έρμη για το αστείο που θα της κάναμε...Θυμάμαι που μέχρι το..κουδούνι χτυπήσαμε κάποτε για ..διάλειμμα.
Όμορφα χρόνια..τότε το ψέμα είχε την αθωότητα και την έννοια του σήμερα έγινε τρόπος ζωής.
Όμως εγώ σήμερα είμαι σε..αναστάτωση "χαρούμενη" όπως καταλαβαίνετε..έχω μπροστά μου τη λίστα των πραγμάτων που πρέπει να ΜΗ ξεχάσω να πάρω μαζί μου και ετοιμάζομαι να πάω τη Κλώντη μου για..ομορφιές και τον εαυτό μου για ένα μίνι ρεκτιφιέ όπως ακριβώς κάναμε χθες το αμάξι μας.
Σας κουνώ το μαντίλι λοιπόν από σήμερα, παίρνω το βαλιτσάκι μου (πάντα μικρό) και ένα σωρό άλλα πράγματα που ευτυχώς θα αφήσω και δεν θα πάρω στο γυρισμό. 
 Ήμαστε χαρούμενοι οι δυο μας..αγαπούμε τόσο τα ταξίδια και τελευταία λόγω κρίσης τα έχουμε ελαχιστοποιήσει δυστυχώς. Είναι υπέροχο όταν με τον σύντροφο σου έχεις τις ίδιες ιδέες και τρόπους να χαίρεσαι τα όσα σου φέρνει ένα ταξίδι. 
Χαιρόμαστε την διαδρομή, την απολαμβάνουμε με ησυχία χωρίς να βιαζόμαστε, κάνουμε άπειρες στάσεις για το παραμικρό .Έχουμε πάρει  κονσέρβες για τα αδέσποτα που ίσως συναντήσουμε και μαζί μας βέβαια έχουμε στη καρδιά μας την αγωνία του ..άγνωστου που θα συναντήσουμε από φίλες που δεν ξέρω σαν μορφή μα είναι "φίλες" και συνοδοιπόροι " στο μπλοκοχωριό  μας.
Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό φίλες μου;..Πόσο μεγάλο είναι αυτό που δημιουργήσαμε εδώ..σ' αυτό το χώρο; Κάθε φορά που ανοίγω την αγκαλιά μου να σμίξω με  μία από εσάς είναι μία μικρή νίκη σε μία κοινωνία και εποχή που ο άνθρωπος  εκούσια αποζητά τη μοναξιά και την  απομόνωση λόγω..αμφιβολιών και φόβων..
Εμείς..οι μπλογκερ αποδείξαμε ότι ενωμένες μπορούμε να λειτουργήσουμε σαν μία κοινωνία , μία ομάδα με κοινά όνειρα,  σχέδια και δημιουργικές ιδέες και αυτό με κάνει περήφανη και αισιόδοξη ότι αυτό θα το μεταφέρουμε στα παιδιά μας..και θα συνεχιστεί!
Μη σας κουράζω..έτσι αισθάνομαι όταν είμαι χαρούμενη και "ξεσηκωμένη"...αισθάνομαι ότι μπορώ να αγκαλιάσω το κόσμο όλο!
Λοιπόν...σας δίνω..ΑΧΤΙΔΕΝΙΑ φιλάκια..και σας..αυτοδιοριζόμενη ερασιτέχνης ρεπόρτερ του μπλοκοχωριού..θα σας πω σύντομα νέα μας.. (δεν έχω αποφασίσει ακόμη για το laptop..παίζεται...)

Φεύγωωωωωωωωωω! Ναύπακτο..σου έρχομαι!