Ακεφιά;..ίσως! Απαισιοδοξία ;..ποτέ..

Ναι ..ακριβώς..δεν είμαι και στις καλές μου σήμερα! Το έχω το δικαίωμα πότε πότε δεν νομίζετε; Εδώ και λίγους μήνες το δεξί μου χέρι στα δάκτυλα δεν"λειτουργεί " σωστά..Θα μου πείτε πως φτιάχνω τόσα πράγματα...Όταν έχεις μέσα σου ζωή και αγάπη για δημιουργία κάνεις  πολλά έστω και αν το αποτέλεσμα δεν είναι πλέον αυτό που έκανες , δεν σε ικανοποιεί καν και σου έρχεται να του πετάξεις ένα κουτί μπογιά επάνω του.
Σήμερα το πρωί δεν μπορούσα καν να βγάλω το χάπι μου από το μεταλλικό του περίβλημα..για φαντάσου...Τα δάχτυλα του δεξιού μου χεριού ούτε καν έκλειναν , λίγο η Πάρκινσον, λίγο η Αρθρίτιδα..λίγο απ' όλα μαζί ..Με έπιασε η ακεφιά κάπως έτσι από χθες που ..έσπασα τη πιατέλα  μα μετά σκέφτηκα ότι πρώτον θα αγοράσω μία νέα πιο όμορφη ..και όσο για το χέρι μου..έχω και το ..αριστερό και πάνω απ' όλα έχω κάποιον που μου ψιθυρίζει στο αυτί:  - μη σε νοιάζει..έχεις εμένα δίπλα σου..
Έτσι τα παράτησα όλα το πρωί και πήγαμε να ταΐσουμε τα αδέσποτα μας..
 Είναι ένα κυνηγητικό που το βρήκαμε κοντά στο κτήμα μας σκελετωμένο και πεσμένο σε μία μάντρα δίπλα..Δεν είχε δύναμη ούτε να σηκωθεί..Τώρα που το αναλάβαμε..το αφιλότιμο δεν αφήνει τα άλλα να φάνε . Μας περιμένει πάντα στο ίδιο σημείο..και τρέχει από πίσω μας όταν φεύγουμε.

Έχει και λουρί που δείχνει ότι κάποιος το παράτησε.εδώ το βλέπετε στα..καλά του όταν πια σηκώθηκε στα πόδια του μέσα στο μήνα.
Αυτά φίλοι μου..είπαμε..λιγάκι ακεφιά..λιγάκι που δεν μπορώ να κάνω πια κάτι τουλάχιστον μέχρι να περάσει η κρίση λέει ο γιατρός..Πάντως όπως βλέπετε..τα πλήκτρα τα χτυπάω με το δείκτη..οπότε..όλα καλά θα πάνε δεν χάνω την αισιοδοξία μου.όπως έγραψα και στο ταξιδιάρικο ημερολόγιο αισιοδοξίας της φίλης Κατερίνας..η αισιοδοξία πρέπει να είναι στάση ζωής!
Αχτιδένια φιλάκια φίλοι μου !