Έφθασε πάλι το τέλος της εβδομάδος..

 

Καλημέρα , καλημέρα , πότε έφθασε το ΣΚ δεν το πιστεύω πια..λες και οι μέρες περνούν σαν το νερό στο ανοιχτό αυλάκι. 

Ζέστη μα..είναι φυσικό, δεν διαμαρτύρομαι απλά ονειρεύομαι ακτές και θάλασσες όμως για πολλούς πλέον λόγους φέτος θα έχω άλλες επιλογές όπως πολλοί νομίζω.

Με το μικρό εγγονό μου χθες περάσαμε την ημέρα οι δυο μας..Μου τον έφεραν στην Αχτιδούπολη που έπρεπε να πάω πια γιατί με τάραξαν στα τηλεφωνήματα..Ένας γάμος..χειροποίητες παραγγελία μπουμπουνιέρες, ποτήρια και τα..τοιαύτα..Τρεις μικροί πίνακες σειρά με θαλασσινές εικόνες που έπρεπε να παραδώσω..ένα σετάκι από τα κοσμήματα μου από μία καθηγήτρια από το απέναντι φροντιστήριο, που μου έκανε και παράπονα ότι δεν βρίσκει το μαγαζί ανοιχτό.!!!

Η αλήθεια είναι ότι ...δεν είναι το ίδιο με το παλιό τελικά, δεν με "τράβηξε", δεν μπορείς να ξαναζείς κάτι που χάρηκες  επί 35 χρόνια με τόση αγάπη και θέρμη.

Ίσως γιατί το παλιό μου μαγαζί ήταν εργαστήρι με άδεια βιοτεχνίας και δούλευα εκεί, ζωγράφιζα όλη μέρα, ήταν ο χώρος μου..αυτό σήμερα είναι κάτι άλλο. Ίσως γιατί ήμουν νεα!!! Θα γελάσετε αν σας πω ότι δεν μπορώ να χειριστώ το εμπορικό σάιτ που μου άνοιξαν..δεν μπορώ να ανεβάσω εικόνες..άδικος λόγος η δημιουργία του. 

Λοιπόν..ηθικό δίδαγμα...μη δοκιμάσετε να ξαναζήσετε κάτι παλιό σε κάτι νέο..κάθε τι έχει τη δική του ιστορία και ανάμνηση. Κάτι σαν τον ..έρωτα..το ξαναζεσταμένο φαγητό..την επανασύνδεση μιας χαλασμένης σχέσης..

Έτσι λοιπόν χτύπησα και το Ζ στη μηχανή πήρα τον εγγονό μου από το χέρι και πήγαμε βόλτα στη γειτονιά.. Ψωμί και κουλουράκια ζεστά από το φούρνο, παγωτό για το μικρό και επίσκεψη στο πάρκο που επιτέλους άνοιξε με τη νέα του διακόσμηση και τα νέα παιχνίδια. Κουβεντούλα με τις μαμάδες και γιαγιάδες  όσο κουνούσα το Δημητράκη στη κούνια, αντίβαρο μετά στη τραμπάλα, τσουλήθρα και τάισμα ένα κουλουράκι..Έτσι δεν κάνουν οι φυσιολογικές γιαγιάδες;

Μου ζήτησε ψαράκι, αγόρασα μία Πέρκα που έκανα λεμονάτη με κολοκυθάκια και ο μικρός Δημητράκης την έφαγε χωρίς δυσκολία άλλωστε δεν είμαι από αυτές που πιέζουν τα παιδιά στο φαγητό.

 Ο μεγάλος Δημήτρης έφυγε από το πρωί στο κτήμα λέγοντας μου ότι θα μείνει και το βράδυ..χα! χα!..τελικά γύρισε δηλώνοντας μου ότι το κτήμα και η βραδιά δεν αξίζουν χωρίς ..εμένα..τέτοια μου λέει ο ..άτιμος και με ..ρίχνει!

όσο για το μικρό..σε κάποια στιγμή που εγώ ..έπαιζα ..στον υπολογιστή τη Φάρμα εξαφανίστηκε ..πλήρης ησυχία και ανησύχησα..πατάω φωνή και αντικρύζω ένα Δημητράκη βαμμένο από τη κορφή μέχρι τα νύχια με τους μαρκαδόρους του..κάτι σαν..πίνακας τατουάζ..Όλος..μα όλος!!!

Μία ώρα τον έτριβα φίλοι μου στο μπάνιο..μη τον δει η μάνα του και πάθει κόλπο και μου πει πως δεν τον πρόσεξα..όμως γελάσαμε μαζί για τη κατάσταση.. του έβαλα και ζελέ στο μαλλί, κολόνια του παππού..του έδωσα και ένα φιλί γερό..και..

- Γιαγιά θα ξανάρθω και αύριο να ξέρεις ..να με περιμένεις..

Αμάν..ταμπλάς στο κεφάλι!!!!

Σας εύχομαι καλό ΣΚ φίλοι μου όπως το ονειρεύεστε και το μπορείτε..εγώ ..δεν ξέρω..ήμαστε απρόβλεπτοι..κάθε στιγμή ..μία απόφαση.

Αχτιδένια φιλάκια...