Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Στην Αγγελικούλα .. στις ψυχές...


Αυτός ο πίνακας έγινε σήμερα μέσα σε στιγμές που ήμουν φορτισμένη από πλήθος συναισθήματα.. ενοχές ίσως..μα και με πολλές αναδρομές στους τελευταίους μήνες..ίσως και χρόνο..



Η Αγγελική ήταν.. ήταν..ένα νέο κορίτσι μόλις 26 ετών..Ήρθε σε επαφή μαζί μου με ένα μέιλ πέρσι τα Χριστούγεννα το καιρό που έστελνα σε φίλες όπως εσείς τα γούρια μου..
Έμενε σε μία μεγάλη πόλη στη Πελοπόννησο και διάβαζε τις καθημερινές μου συζητήσεις με σας, " φανατική σας είμαι.." μου έγραφε.... Δεν έγραψε ποτέ όπως μου είπε σχόλιο, προτιμούσε να μου πει ότι ήθελε σε μείλ.. 
Σας έχω πει πολλές φορές πόσες τέτοιες φίλες έκανα..η Αγγελική ήταν μία από αυτές.. Με κέρδισε... την αγάπησα, κάναμε παρέα ιδιαίτερα τα βράδια που προτιμούσε να στέλνει τα μηνύματα της. Ξέρετε.. τα βράδια γινόμαστε πιο  "ανοιχτοί" , τα βράδια μιλά η ..ψυχή.. η καρδιά..
 Ευαίσθητο πλάσμα , τρυφερό, φοιτήτρια στη Φιλοσοφική που δεν τελείωσε ποτέ λόγω της ασθένειας της.  Ήταν μία σπάνια ασθένεια μυών όπως μου έγραφε που την είχε καθηλώσει στο κρεβάτι εδώ και χρόνια.
Συμπτωματικά από μία παρόμοια ασθένεια έχασα κάποτε τη καλύτερη μου φίλη.. τη κολλητή μου στη πολυκατοικία..έτσι θυμήθηκα βήμα βήμα τον αγώνα και την άσχημη κατάληξη της .. Δεν της έκανα ποτέ ερωτήσεις γι' αυτήν γιατί κατάλαβα οτι δεν ήθελε ούτε κι εκείνη.. Κάποια μέρα μου ζήτησε το τηλέφωνο μου και μιλήσαμε.. δεν ήθελε να μου δώσει το δικό της και το..σεβάστηκα..
- Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα κρατώ το τηλέφωνο..μου είπε.. δεν ξέρω πόσο ακόμα θα σου γράφω στον υπολογιστή..
Έγινα αγενής και την ρώτησα πως μπορεί και μου γράφει αφού ξέροντας από τη φίλη μου γνώριζα ότι καταστρέφονται σταδιακά και οι μυς ..οι φωνητικές χορδές.. αμφιβολίες... Οι τύψεις που σας έλεγα.. βλέπετε μέσα στο διαδίκτυο έχω υποστεί και μερικές φορές το ψέμα και αυτό με έκανε διστακτική μα ..χωρίς να της το δείξω.. Μου είπε ότι είχε σύστημα φωνητικό στον υπολογιστή της και ότι μπορούσε να γράφει και με απλή αφή..το δέχθηκα .
Είμαι από τους χαρακτήρες που δέχομαι τους άλλους όπως είναι.. δεν το έψαξα, δεν την ξαναρώτησα οτιδήποτε επάνω στο θέμα αυτό. Οι φίλοι θέλω να είναι ο εαυτός τους...δεν θέλω να τους αλλάζω.. απλά τους ακούω και τους δίνω ότι μπορώ από αυτά που χρειάζονται..
Μου έγραφε συχνά και κάθε της μέιλ ήταν ολόκληρη σελίδα ..Τα συναισθήματα της  ήταν όλο εναλλαγές ( μου έμοιαζε ..ίσως αυτό βρήκε σε μένα ) ..Πότε πικραμένη.. πότε απογοητευμένη και άλλοτε πάλι γεμάτη ελπίδα σε ένα θαύμα.. 
Μου έλεγε ότι αγαπούσε τα λουλούδια και ότι έβαζε αυτοκόλλητα σε όλα τα πράγματα γύρω της με αυτά. Της έστειλα το γούρι της χρονιάς με λουλούδια και χάρηκε σαν μωρό..Της ζωγράφιζα λουλούδια σε καρτολίνια και της τα έστελνα σαν κάρτες..της έδινα κουράγιο και χαζολογούσα μαζί της για να την κάνω να αισθάνεται όμορφα..Της έλεγα τα δικά μου διογκώνοντας τα για να την κάνω να με.. παρηγορεί αυτή .. της έστελνα ανέκδοτα από τον Σκρουτζάκο..της τραβούσα φωτογραφίες από τη Κλώντη που την αγαπούσε..
Τελευταία άρχισε να αραιώνουν τα μέιλ..κι εγώ πάλι φοβόμουνα να ρωτήσω το λόγο..απλά της έστελνα δικά μου με τη σιγουριά ότι τα διάβαζε..και είχα δίκιο.. Στην Αρωγή  έλαβα ένα από αυτήν μα ένοιωσα ότι δεν ήταν η ίδια.. δεν είχε τη ..ψυχή της.. Χθες αργά το απόγευμα πήρα ένα με υπογραφή του πατέρα της..
Η Αγγελική  "έφυγε¨" τη Πέμπτη..δεν μπορούσε πια να μιλήσει, να κουνήσει τα δάχτυλα της..έτρωγε με σωληνάκι..ζωντάνεψε μέσα μου ο χαμός της φίλης μου Φανής που πέθανε με τον ίδιο τρόπο πριν πολλά χρόνια...
 Ο κύριος Ανδρέας μου είπε κλαίγοντας  ότι της έβαλαν μαζί της αντικείμενα που αγαπούσε γιατί τους το είχε ζητήσει πριν καιρό..Ηταν και ένα βραχιολάκι μου με λουλούδια στο χέρι της.. και πολλά λουλούδια όπως το ήθελε ολόγυρα της ..λουλούδια στο λευκό νυφικό της..
Σας ακούγομαι τετριμμένα θλιβερή..δεν είπα καν στον άνδρα μου γιατί πόνεσα τόσο..γιατί τη νύχτα δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι.. έψαχνα σαν μανιακή στους φακέλους στις Εικόνες μου να βρω τη φωτογραφία που μου είχε στείλει..
Μπήκα στο εργαστήρι μου και ζωγράφισα  αυτό το πίνακα.. "ΨΥΧΕΣ".. για την Αγγελική.. τη Φανή..τις αμέτρητες Αγγελικούλες ψυχές που δεν πρόλαβαν να ζήσουν όσα ονειρεύτηκαν..μα που κράτησαν μέσα τους μέχρι τελευταία στιγμή λουλούδια .. φως.. και όνειρα ..


Από τα χρόνια μου αυτά στα μπλοκ πήρα πολλά..μα έδωσα και πολλά..όπως τώρα..έδωσα ένα κομμάτι από τη καρδιά μου μαζί της μα ..απλά ματωμένο..Κάτι τέτοιες στιγμές σκέπτομαι ότι πρέπει να φύγω..Όπως λέει και η φίλη μου το Δρομάκι..τραβώ τις ματωμένες καρδιές σαν μαγνήτης...
Αχτιδένια φιλάκια σε όλους και ..στην Αγγελική.. γιατί είμαι από αυτές που πιστεύουν στη άλλη ζωή..στις ψυχές..στο Παράδεισο...η Κόλαση για μένα είναι εδώ...

30 σχόλια:

Fanypap είπε...

Πολύ όμορφος πίνακας Αχτιδούλα μας!!Γεμάτος ψυχές και λουλούδια, και φαίνεται ότι τον ζωγράφισες με ψυχή κι εσύ!!!Είσαι ψυχούλα γλυκιά μου!! Σε θαυμάζω!!φιλάκια πολλά!

Mani di fata είπε...

ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙ Η ΦΙΛΗ ΣΟΥ,ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ.ΤΡΑΒΑΣ ΤΙΣ ΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΣΑΝ ΜΑΓΝΗΤΗΣ,ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΒΟΤΑΝΙΑ,ΓΙΑΤΡΙΚΑ, ΒΑΛΣΑΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ.ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ!ΑΦΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΙΣ ΛΑΒΩΜΕΝΕΣ ΠΛΗΓΕΣ,ΣΚΕΨΟΥ ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ.ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ ΙΩΑΝΝΑ.ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΠΑΛΙ,ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΣΆΓΑΠΩ.

Maria Villioti είπε...

Δεν ξέρω τι να γράψω...νομίζω ο πίνακάς σου τα περικλείει όλα...Πιστεύω πως ο καθένας μας βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και στον χρόνο που πρέπει για κάποιο λόγο...Καλό ταξίδι στην Αγγελική...

OLINA M είπε...

Αγαπούλα μου,
ξέρω πόσο πονάς για αυτές τις ψυχούλες, μα σκέψου πόσο ΜΕΓΑΛΗ παρηγοριά ήσουν για τα δύσκολα βράδια της, πόσο θάρρος και κουράγιο της έδωσες.
Τραβάς τις ματωμένες, τις πονεμένες, τις αδύναμες......όλες τις καρδιές που ανεβαίνουν το γολγοθά τους και είναι μεγάλο το τίμημα για' σένα...ματώνεις και τη δική σου...
Μα δεν θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο! ΄Ετσι είσαι φτιαγμένη εσύ...για να αγαπάς!
Μου λείπεις...

Ανώνυμος είπε...

@αχτιδα,αχ πόσο ευαίσθητο μανούλα μου..στην αγγελικούλα λοιπόν ..καλό της ταξίδι εκεί που είναι,μέσα στα λουλούδια κ την αγάπη..συγκινήθηκα πολύ!!

Marina είπε...

Kαλό Παράδεισο να έχει!
Όσοι τη γνώρισαν υγεία και καλές αναμνήσεις για να είναι πάντα γύρω τους!!!

Memaria είπε...

Σκέψου μόνο πόσο κουράγιο της έδωσες...τι άλλο να πω..ο πίνακάς σου τα λέει όλα...καλό της ταξίδι..

Ανώνυμος είπε...

Kαλοτάξιδη η Αγγελικούλα λοιπόν και καλό Παράδεισο. Αχ Αχτιδούλα μου, μάτωσε η καρδιά μου. Όποιος είναι φτιαγμένος μόνο να αγαπάει........

hamomilaki gr είπε...

Καλή Ανάσταση Αγγελικούλα και Καλό Παράδεισο ...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Τα λογια ειναι φτωχα...Καλο της ταξιδι στη γη των αγγελων.

nasia είπε...

"Το μόνο πράγμα που μας διδάσκει ο θάνατος είναι, πως είναι επείγον να αγαπήσουμε." Καλό της ταξίδι και καλό κουράγιο στους δικούς της....

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ..ΜΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΣΑ ΤΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ..ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ..ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΙΨΕΙ Η ..ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΤΗΣ: ..ΑΧΤΙΔΟΥΛΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΝΑ ΕΧΩ...ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΓΡΑΦΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ..ΒΡΗΚΑ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ..ΤΗΝ ΕΒΑΛΑ ΣΤΟ ΦΑΚΕΛΟ..ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ..ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΗ ΞΕΧΑΣΩ ΟΤΑΝ Η ΗΛΙΚΙΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ..ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΣΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΤΗΣ..ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙΣ ΤΟΣΟ ΝΕΑ ΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΑ..ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝΟΜΑΙ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΝΩ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ..ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΑ ΠΑΛΙ..ΤΟΤΕ..ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΓΙΞΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΤΙς ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΜΕ ΠΗΡΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΜΑΣ ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ..ΜΕ ΠΗΡΕ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕ ΠΟΤΕ..ΟΤΙ ΘΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΆΝΤΑ ΤΑ ΟΣΑ ΤΗΣ ΕΛΕΓΑ ΟΤΑΝ ΠΙΝΑΜΕ ΤΟ ΚΑΦΕΔΆΚΙ ΜΑΣ:..ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΤΗ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ..ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΌ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΝ..ΜΟΝΑΔΙΚΗ..ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΩ..ΖΩ ΤΗ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΝ ΜΟΝΑΔΙΚΗ..ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΡΕΜΕΙ ΚΑΙ ..ΠΡΟΧΩΡΩ..ΞΕΧΝΩ ΤΑ ΟΣΑ ΣΠΑΖΩ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΩ..ΞΕΧΝΩ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΩ..ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ..ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΜΑΣ ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ.ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΩ ΣΤΟ ΚΑΘΕΝΑ ΧΩΡΙΣΤΑ..ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ..ΣΗΜΕΡΑ..ΤΩΡΑ ΠΕΝΘΩ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΡΟΠΟ..ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ..ΑΥΡΙΟ Η ΖΩΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΚΑΙ Η ΑΓΓΕΛΙΚΟΥΛΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Καλό ταξίδι στην Αγγελικούλα!
Ο πίνακάς σου έχει ψυχή Αχτίδα μου!
Φιλιά!

Εφη Αδαμιδου Πασοπούλου είπε...

Συγκλονιστική η ανάρτηση σου!!Δεν έχω λόγια για εκφράσω τα συναισθήματα μου.....Η λύπη είναι μεγαλύτερη διότι ένα νέο κορίτσι μαράθηκε και έσβησε
πριν ανθήσει....Εσύ έκανες το καλύτερο που μπορούσες με διακριτικότητα και αγάπη....Ακόμη και τώρα με τον μοναδικό και υπέροχο πίνακα σου συνεχίζεις την αναφορά σου με άμετρη αγάπη για την μικρή σου φίλη... Καλό σου βράδυ Αχτίδα ...

Hfaistiwnas είπε...

Λυπάμαι πάρα πολύ..
Λυπάμαι που δεν έχει φτάσει επιστήμη τόσο μακριά όσο μπορεί..

Ανώνυμος είπε...

καλο ταξιδι αγγελικη!βασω λαρισα

Ανώνυμος είπε...

Αχ,Αχτιδουλα...τι το ηθελα να μπω τωρα???!!!!Μα θυμηθηκα πως δεν μπηκα σημερα να σε διαβασω και πριν κλεισω τον υπολογιστη για να προσπαθησω να κοιμηθω...Ειπα να μπω!Κι οπως καταφερνεις παντα να με αγγιξεις και να με φερεις κοντα σου...με πηρανε τα ζουμια!Κι ομως φιλη μου...εαν δεν ησουν ετσι...αν δεν δινοσουν ολοκληρωτικα σε εμας και δεν μας αγγιζες,δεν θα μπαιναμε καθημερινα σχεδον στο σπιτακι σου!!!Σε αγαπαμε ομως...γιατι εισαι τοσο γλυκια και ανθρωπινη...κι εχεις τοσο ομορφα συναισθηματα,που μας τα βγαζεις κι εμας!Σε ευχαριστω που υπαρχεις στην ζωη μου,κι ας μην σε γνωρισω ποτε απο κοντα!Ειναι πολυ ομορφος ο πινακας...τα χρυσα σου τα χερακια εκαναν παλι το θαυμα τους!Καλο ταξιδι να εχει ο ταλαιπωρημενος αυτος απο την ασθενεια,αγγελος!Κι ο Θεος να δινει κουραγιο στους γονεις του,για να αντεξουνε τον πονο τους!Σε αγαπω Αχτιδουλα μου,γιατι μου δινεις καμια φορα και κανα "σκαμπιλακι " που γκρινιαζω και γινομαι αχαριστη!Χαρά

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Ο πίνακας είναι υπέροχος! Τόσο μελαγχολικός και συγκινητικός όσο και ιστορία που μας περιέγραψες με την κοπέλα αυτή! Κρίμα
Kathy by anthomeli

ikaxela είπε...

Χάσαμε τον αδερφό της μάνας μου πέρσι απ' αυτή την αρρώστια. Ότι χειρότερο να καταλαβαίνεις τα πάντα και να μη μπορείς να πεις και να κάνεις τίποτα, μόνο να εύχεσαι να τελειώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Έτσι έκανε κι εκείνος! Ο Θεός να τους αναπαύσει γιατί ταλαιπωρήθηκαν πολύ! Φιλιά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΦΙΛΕΣ ΜΟΥ..ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ..Η ΖΩΗ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΛΛΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΧΡΩΜΗ..Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΑΙΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ..ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΠΑΙ ΕΙΝΑΙ ..ΕΛΕΥΘΕΡΗ..ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

Hfaistiwnas είπε...

ααααα θα κάνω παράπονα! Γιατί μόνο τις "φίλες" χαιρετάς!!!

Ειρήνη Ε. είπε...

Αχτίδα, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι, για να γράψω σαν σχόλιο στη σημερινή σου ανάρτηση.Τα λέει όλα από μόνη της.
Ο Θεός ας αναπαύσει την ταλαιπωρημένη Αγγελικούλα, ανάμεσα στους Αγγέλους Του. Σε κήπους γεμάτους πολύχρωμα, μυρωμένα λουλούδια, που τόσο αγαπούσε και εκείνη. Και ας βοηθήσει τους γονείς της, να αντέξουν την απώλεια της.
Καλή εβδομάδα.

Pinelia είπε...

Πολύ συγκιμητική η ιστοριούλα αυτή.Ας την αναπαύσει ο Θεός.

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα Αχτιδουλα!
Καλο ταξιδι και καλη αναπαυση στην Αγγελικουλα! Στην καθε Αγγελικουλα...
Υπεροχος ο πινακας σου!
Η αγαπη και η καλοσυνη που δειχνεις στους ανθρωπους για σενα σιγουρα καποιες φορες ειναι βασανιστικη, ενα μαρτυριο, ενα μεγαλο βαρος...για οσους αγγιζει ομως ειναι βαλσαμο. Ειναι το δωρο του Θεου σε σενα!

Αγγελικη Ν είπε...

Καλό ταξίδι να έχει η Αγγελικούλα! Πόσο σπάνιο ταλέντο έχεις να πλησιάζεις ανθρώπους! Και να παρηγορείς! Υπέροχος ο πίνακας! Και στον πόνο εκφράζεσαι με αισιοδοξία!

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ είπε...

καλημέρα
δεν γννωριζω αυτή την κοπέλα
αλλά συγκίνηθηκα πολύ με αυτά που διαβασα ,κάτι τέτοιες στιγμές καταλαβαινουμε το νόημα της ζωής και ότι πρέπει να ευχαριστούμε το θεό που είμαστε καλά και υγιής
ντρεπομαι όταν ακούω τέτοια και γω καθομαι και νευριαζω και χαλω τη διαθεση μου για βλακείες
λυπάμαι οταν χάνονται νέοι που είχαν όνειρα και δεν εκπληρωθηκαν
με συγκινησε και η αγαπη που της δειξατε , οι κουβεντες με τα εμαιλ, τα δωρακια που της κανατε τοτε και τωρα...
μπραβο σας...ενα μεγαλο μπραβο για όλα και για την ευαισθησία σας

Pepi είπε...

Καλό ταξίδι στην Αγγελική! Με συγκίνησες πολύ, Γεωργία! Ο πίνακάς σου είναι "γεμάτος" αισθήματα και συναισθήματα!

ασωτος γιος είπε...

εχουν γραφτει ολα αυτα που ηθελα να γραψω
συγκινηθηκα και εγώ! τρυφερος πινακας

Φιλία είπε...

Τι όμορφο πίνακα ζωγράφισες Αχτιδούλα για τη φίλη σου..... Μακάρι, απ' τον Παράδεισο που σίγουρα θα βρίσκεται να σ' ακούει και να τον δει! Θα καταλάβει πόσο την αγάπησες και πόσο πόνεσες που την έχασες....
Καλό σου βράδυ

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Πω πω κλάμα που έριξα να ξέρεις καθώς διάβαζα. Ο πίνακας υπέροχος. Ο κόσμος των bloggers μας φέρνει πιό κοντά. Καλό ταξίδι στην Αγγελική.