Φθάνουμε στο τέλος της χρονιάς..

Τελειώνει ο χρόνος φίλοι μου..μας έμεινε μια..ανάσα.. Πάντα τέτοιες μέρες κάνει κανείς την..απογραφή του ..εμπορεύματος στις αποθήκες του χρόνου του..Τα καλά..τα κακά..τα χαρούμενα ..τα δακρύβρεχτα..τις αλήθειες..τα ψέμματα..Όσα μας πλήγωσαν , όσα μας δυνάμωσαν, όσα μας σημάδεψαν και όσα σβήσαμε με σφουγγάρι βρεγμένο για να μην υπάρχει ίχνος τους στο μαυροπίνακα της ζωή μας. 

Πάντα ξεγράφουμε όμως στο τέλος τα άσχημα και ανοίγουμε ορθάνοιχτα τη πόρτα στην ελπίδα του χρόνου που έρχεται...όλοι..γι' αυτό γιορτάζουμε με τόσο ενθουσιασμό τη νέα χρονιά.. Πόσο μας βάρυνε η προηγούμενη και πόσο άλλαξε τη ζωή πολλών από εμάς..όμως φίλοι μου ας ήμαστε δυνατοί και κυρίως αισιόδοξοι. Θέλω να πιστεύω σε ένα καλύτερο αύριο έστω και αν έχω κι εγώ τις αμφιβολίες μου. 

Πάντως το...άτιμο το 2011 μου βγαίνει με πολύ άσχημη όψη.. Τις τελευταίες μέρες δεν είμαι και πολύ καλά και σήμερα ιδιαίτερα .. άστα να πάνε..μη σας στεναχωρώ..είναι μια κρίση που ξέρω ότι θα περάσει.Το πρωί συνόδεψα τον άνδρα μου στο ΙΚΕΑ να διαλέξουμε ένα γραφείο για το δωμάτιο στο σπίτι μας που του άλλαξα όψη. Στη κυριολεξία σερνόμουν αλλά δεν ήθελα να του χαλάσω τη διάθεση..μου το πήρε.. το μεταφέραμε, το στολίσαμε και γέμισα τα συρτάρια με τα ...συμπράγκαλα μου..

Τώρα βλέπω τις λεπτομέρειες που θα συμπληρώσω σιγά σιγά στο χώρο, φωτισμό, ένα ακόμα ράφι. Όμως επιτέλους τα διάφορα κουτιά εξαφανίστηκαν , το ίδιο και τα χρώματα στα σωληνάρια που ήταν διάσπαρτα σε όλο το δωμάτιο. Έχω μια γωνιά δικιά μου..

Φέτος είμαι καλεσμένη για τη Πρωτοχρονιά ..πρώτη φορά από τότε που παντρευτήκαμε κάνουμε Πρωτοχρονιά σε άλλο σπίτι έστω και αν είναι της κόρης μου. Όμως η εγγονή μου επέμενε τόσο που δεν θα της χαλούσα ποτέ χατίρι , μεγαλώσαμε φίλοι μου.. κύκλος η ζωή.. κάποτε ερχόντουσαν σε μας πάντα οι γονείς μου.. τώρα πηγαίνουμε εμείς στα δικά μας παιδιά.. 

Αχτιδένια φιλάκια..δεν έχω κέφια απόψε...