Μισοζαλισμένη..απο τι άραγε;

Βραδάκι...καναπές...βλέπουμε με το Δημήτρη μου το " Πίσω στο σπίτι" και γελάμε..αν δεν το βλέπετε, χάνετε..η Ελλάδα του σήμερα..Τι φοβερό να γελάμε με το χάλι και τη πραγματικότητα.. Μπροστά μας δύο ποτηράκια κολονάτα με γλυκό κρασάκι...τι τα φυλάω σκέφτηκα τα παλιοκρύσταλλα  στο ντουλάπι ;...εγώ θα πάω κάποτε στα κυπαρισσάκια και τα κρύσταλλα θα είναι ασφαλή στο ράφι τους.. χαζομάρες..το ίδιο και τα μαχαιροπίρουνα με το χρυσό σκάλισμα..( προίκα μου..μη γελάτε!) .

Αραχτοί λοιπόν τα δυό μας..ή μάλλον οι τρεις μας... η Κλώντη δίπλα αραχτή ανάσκελα με μισόκλειστα μάτια μας κοιτά...Α! βρε Τρόικα..όσο και να θες..αυτό δεν θα μας το κλέψεις..  Αυτό..το να να βλέπουμε πάντα τη πόρτα μισάνοιχτη και ποτέ ερμητικά κλειστή! 

Χαλαρά..τι σόι Θεσσαλονικιά θα ήμουνα..αύριο έχουμε να πάμε στο ΙΚΑ..να εγγραφούμε για βιβλιάριο υγείας..Συνταξιούχοι γαρ! όχι ότι θα δούμε άσπρη μέρα μ' αυτό..όσο μπορούμε να πληρώνουμε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο ήμαστε καλά.. μετά..έχει ο Θεός..

Αχτιδένια φιλάκια...το κρασάκι ήταν γλυκό..σαν τον ύπνο στα βλέφαρα μου..μα κι αυτό έχει τη γλύκα του ....αύριο έχω πολλές σειρές να περιμένω..