Μία αστεία ιστορία..

Καλημέρα, καλή μας εβδομάδα να πω.. χαμόγελο στα δύσκολα και ανοιχτή ψυχή στην ελπίδα..

Είμαι καλύτερα.. βέβαια όχι..περδίκι ( μου είπανε οτι αυτή η ίωση κρατά μία εβδομάδα) μα τουλάχιστον δεν αισθάνομαι τη κόπωση και τη ζάλη ..

Γι αυτό ...πουλάκια μου ...γύρισα με το χιούμορ μου αγκαζέ να σας ζαλίσω πρωί πρωί με το ..χαμομήλι και το καφέ δίπλα μου!

Να πω ευχαριστώ για ένα βραβείο ακόμα που μου έδωσαν προημερών ( σύμπτωση είναι το μόνο ποτό που αγαπώ) μα έτυχε η αρρώστια μου και το ξέχασα..ευχαριστώ.. μου το θύμησε όμως μία άλλη...

Μία φίλη μας  η   Ανεράιδα   μου έρριξε χθες το ..γάντι για ένα παιχνίδι αναμνήσεων και στιγμών εύθυμων απο τη ζωή μας. Μετά απο τόσες μέρες που ήμουνα..κατσούφα..σας το οφείλω να γελάσει ίσως το χειλάκι σας μαζί μου... 

Μου ζήτησε λοιπόν να θυμηθώ μία έξοδο, μία περιπέτεια με πολύ γέλιο απο τη ζωή μου..Η καημένη.. δεν με γνωρίζει αρκετά..δεν ξέρει οτι ΟΛΗ η ζωή μου ήταν μία περιπέτεια που άρχισε απο τη πρώτη μέρα της ζωής μου με τον αγαπημένο μου..Ήμασταν αυτό που λένε..τζιτζικάκια..που τραγουδούσαμε ξέγνοιαστα στα κλαδιά και πάντα με τα..τζιτζικάκια μας μαζί.. Περιπέτειες;..γέλιο;..μα θα έπρεπε να γεμίσω βιβλίο ολόκληρο  μία ανάρτηση δεν φθάνει.. Διαλλέγω λοιπόν μία απο όλες πιο σύντομη που έγινε κάτι σαν..παράσταση για ένα ολόκληρο ..κάμπινγκ!!!!!!

Πολλά πολλά χρόνια πριν λοιπόν φίλοι μου, τα κορίτσια μας 4 και 5 ετών..σε κάμπινγκ στο Καλαμίτσι Χαλκιδικής.. Ο άνδρας μου έχει μανία με τη θάλασσα όπως κι εγώ βέβαια.. κατά καιρούς αγόραζε βάρκες αρχίζοντας απο φουσκωτές μέχρι μία μεγάλη που πήρε πριν λίγα χρόνια και την..πουλήσαμε γιατί το ζόρι ήταν μεγάλο. Τότε λοιπόν αγόρασε μία βάρκα μικρή βέβαια και μία μηχανή πάλι πολύ μικρή απο αυτές που τραβάς το κορδόνι για να ξεκινήσει.. Ενθουσιώδης σαν παιδί ( που ήταν πάντα) αγόρασε ..καλάμια , πετονιές, δολώματα, πανέρια και ΟΛΑ τα σχετικά και ετοιμάζει τη βόλτα μας στη θάλασσα.. Βάζει λοιπόν τη βάρκα στη θάλασσα ,την ..φορτώνει.. ( ο κόσμος έξω τον βλέπει..) περνά και τα κουπιά για σιγουριά..και μας ανεβάζει επάνω μαζί με τα...καλάμια, πετονιές, πανέρια, σακούλες, δολώματα, ομπρέλλες γαι τον ήλιο, σάντουιτς...για την όρεξη..φωτογραφική μηχανή  ( ο κόσμος όσο πάει και μαζεύεται στην άκρη της ακρογιαλιάς). Αισθάνομαι σαν απο διαίσθηση λίγο..αστείοι και τελευταία μάλιστα στιγμή παίρνω μαζί μου ένα σακουλάκι με ..πασατέμπο!!

Αφού λοιπόν φορτωθήκαμε στη βαρκούλα λες και ..ξενιτευόμασταν , προχωρά λίγο πιο μέσα με κουπί σηκώνεται ..χαιρετά το κόσμο και λέει :

- Θα σας δούμε το ..απόγευμα..πάμε για ψάρεμα!!!

Αρχίζει λοιπόν να βάζει μπρος τη μηχανή..τραβά το κορδόνι... τίποτε..ξανατραβά..ξεκινά..πάει λίγα μέτρα σταματάει..τραβά..ξανα τραβά..( ο κόσμος όσο πάει και έχει γεμίσει κοιτόντας μας ΟΛΗ τη παραλία)..δεν θέλω γελάκια!!!!. Όπως λοιπόν τραβούσε και είχε αρχίσει να θυμώνει..εγώ σκύβω απο επάνω του να δω τη μηχανή..εκείνη τη στιγμή τραβά το κορδονι και με χτυπά με τον αγκώνα του στο πρόσωπο τόσο δυνατά που ..πέφτω ξαπλωμένη στη βάρκα με τη μύτη γεμάτη αίματα. Οι κόρες μας..ατάραχες μας κοιτούσαν  ξεκαρδισμένες στα γέλια ( μαζί με ΟΛΟΥΣ απο έξω) και έτρωγαν το .πασατέμπο. Έρχεται κοντά μου με βλέπει με τα αίματα (ευτυχώς δεν έσπασα κάτι) , τσατίζεται ... τρέχει ..αρπάζει τη μηχανή και..την πετά τη θάλασσα !

Εκείνη τη στιγμή ακούμε ..χειροκροτήματα απο την ακρογιαλιά και το κάμπινγκ όλο σκασμένο στα γέλια ...ρεζιλίκι μεγάλο..γελούσα κι εγώ, δεν άντεχα παρά το πόνο μου  ..βουτήξα με τις κόρες μου στη θάλασσα ( οι κόρες μου κολυμπάνε σαν δελφίνια απο τα 2 τους χρόνια) να ξεπλυθώ και τον αφήσαμε το καημένο με τα..καλάμια, τα πανέρια , τις πετονιές, τα δολώματα και το όνειρο της περιπέτειας στη μέση...

Τη βάρκα την ..χάρισε την επόμενη μέρα, η μηχανή έμεινε εκεί ..στη θάλασσα μέχρι που την έβγαλε κάποιος και την πήρε..κι εμείς συνεχίσαμε να τρώμε ψάρια απο το ..ψαρά!

Δεν ξέρω αν σας μετέφερα καλά τις στιγμές μα ..όταν ξαναπήγαμε το επόμενο καλοκαίρι στο κάμπινγκ μας ανεγνώρισα μερικοί μόνιμοι , μας έδειχναν , γελούσαν και μάλιστα ένας τον ρώτησε με χιούμορ:

- Καμία βαρκούλα με μηχανή κύριε για φέτος;

Αλλάξαμε ..καμπινγκ!