Το πέρασμα μου στη Βέροια..

Στη  Βέροια ήμουν σήμερα για δυσάρεστο βέβαια λόγο μα δεν μπόρεσα να μη χαρώ τη παρουσία μου στη πόλη και να περπατήσω στα δρομάκια της έστω και αν μας υποδέχθηκε με υγρασία και ελαφριά συνεχή βροχή.

Ας τελειώσω όμως με τη μελαγχολική πλευρά του ταξιδιού μας..  στη Μητρόπολη, αποχαιρετισμός ενός φίλου..απίστευτο ακόμα πως μπορεί ένα τέτοιο άτομο τόσο φωτεινό και χαρούμενο να διαγραφεί σε τόσο σύντομο διάστημα από τη ζωή.. Όμως έφυγα από εκεί κρατώντας μέσα στη ψυχή μου τη φράση της φίλης μου και γυναίκας του όταν με αποχαιρετούσε ...." μα δεν θέλω να κλαις.. ο Μάκης δεν έφυγε μου είπε με χαμόγελο ..είναι δίπλα μου ζωντανός κάθε στιγμή... πεθαίνει κάποιος όταν τον ξεχνούν..όταν το τρίξιμο του κλειδιού στη πόρτα δεν σου θυμίζει τη παρουσία του.."

Δεν μπόρεσα να μην συμβαδίσει η σκέψη μου με τη βροχερή ατμόσφαιρα.. περπατήσαμε στα δρομάκια πηγαίνοντας στο μέρος που μας είχε τραπέζι προσπαθώντας να αλλάξω διάθεση..

Η Βέροια είναι ένα όμορφο μέρος , μια ολοζώντανη πόλη, έχω έρθει άπειρες φορές εδώ λόγω της συνεργασίας μας και ξέρω ότι είναι σίγουρα γεμάτη με πολλούς πίνακες μου στα σπίτι της.. τόσα χρόνια ...τόσοι πίνακες..τόσα κεραμικά δικά μας...

Μου έκανε εντύπωση η ταμπελίτσα όταν μπαίνεις στη πόλη! " Υπάρχει ασύρματο ίντερνετ σε όλο το κέντρο της Βέροιας" ... , τα γραφικά σπίτια που έχω χιλιοζωγραφίσει,  τα άπειρα μικρά παμπάλαια εκκλησάκια, οι γεμάτοι δρόμοι Κυριακή από νέους στις καφετέριες και τα μπαράκια..

Εκείνο που δεν μου άρεσε οι τόσο πολλοί άνθρωποι που ζητούσαν βοήθεια έξω απο τη πόρτα της εκκλησίας και ιδιαίτερα δύο νέοι που το έλεγαν ανοιχτά  ότι θέλουν λεφτά για...τη δόση τους..σοκαρίστηκα φίλοι μου!

Το Δημαρχείο εκεί δίπλα στη Μητρόπολη

Τα στενά δρομάκια που ήταν σαν..λαβύρινθος για μας που ψάχναμε το κέντρο " Παπαγάλο"

Πάντως τα περισσότερα από αυτά τα παλιά γραφικά σπίτια έχουν γίνει εστιατόρια και παμπ για ποτό..

Τέτοιες παλιές εκκλησίες παντού  εντοιχισμένες θαρρείς με τις πολυκατοικίες που τις έχουν και μέρος της αυλής τους όπως είδα μία..

Δεν έφαγα το φαγητό μου , σπάνια τρώω κρέας, τόλμησα και το πήρα σε αλουμινόχαρτο για κάποιο αδέσποτο και τάισα τα δύο σκυλάκια που είδα πηγαίνοντας για το αυτοκίνητο μας να κοιμούνται στα χόρτα κάτω από τη βροχή..

Φύγαμε προς την Έδεσσα μα ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος για τις βόλτες που μας αρέσουν.  Κάναμε ένα πέρασμα στο μπαξέ του κουνιάδου μου να πάρω ρόδια για ποτό και μία ακόμα κολοκύθα που την έβαλε στην άκρη για μένα πάλι.. (Νίκο μου σ' ευχαριστώ!) . Η βροχή απαλή μα χωρίς σταματημό, προνόησα και πήρα μαζί μου μποτάκια και μπουφάν αλλάζοντας τα " καλά " μου μέσα στο αμάξι... Η απόδειξη της βροχής; φανερή στη Κλώντη μου που δεν αφήνει τον άνδρα μου μόνο του ούτε στα χωράφια..

Ευτυχώς είχα ένα ξεχασμένο καλοκαιρινό πουκάμισο στο αυτοκίνητο να τη τυλίξω!!!!! 

Γυρίσαμε νωρίς και αν και ένα μήνυμα της κόρης μας στο κινητό μου μας καλούσε για βραδιά της οικογένειας όλης στο τζάκι της.. Ο αγώνας στο γειτονικό μας γήπεδο μας άλλαξε γνώμη.. χαμός.. παίρνανε τα αυτοκίνητα με δαγκάνες  η τροχαία.. οπότε.. παρκάραμε και... χουχουλιάζουμε... ( τον έβαλα να μου καθαρίσει τα ρόδια για το ποτό μου..ο γλυκούλης μου) .

Σε λίγο γιορτάζει ο Δημήτρης μου ..η σκέψη μου πάει στη φίλη μου στη Βέροια που αφουγκράζεται το κλειδί στη πόρτα και δεν..ακούγεται...μετά σκέπτομαι ότι  η ζωή μου θα σταματούσε χωρίς εκείνον δίπλα μου και ..τότε..κλείνω σαν με διακόπτη αυτή τη σκέψη ... Πίνω το καφέ που μου έκανε και του λέω ακόμα μια φορά .. έτσι.. ξαφνικά ..ότι τον αγαπώ!

Σας εύχομαι καλή εβδομάδα φίλοι μου...και πέστε κι εσείς αυτό το " σ' αγαπώ" χωρίς λόγο..  όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί θα πρέπει να λέγεται όταν κάποιος το ακούει ..