Ούε καφέ δεν ήπια σήμερα...

Βραδάκι Σαββάτου κι εγώ...στη κυριολεξία δεν ξέρω που να βάλω τα..πόδια και τα ..χέρια μου! Από το πρωί με χωρίς νερό και ένα σωρό προετοιμασίες για το μνημόσυνο της μητέρας μου..Ξέρω..θα μου πείτε ότι δυσκολεύω τη ζωή μου η ίδια .. θα μπορούσα να το δώσω σε ένα απρόσωπο γραφείο χωρίς να κουραστώ .. μα όπως το λέω..απρόσωπο. 

Σ ε λίγο τη Τετάρτη κλείνει ένα χρόνος από το θάνατο της μητέρας μου .. και το θεωρώ ένα τελευταίο δώρο για κάποια που αγαπούσε πάντα το κόσμο στο σπίτι μας  και στο τραπέζι μας..για κάποια που με έμαθε να προσφέρω σιωπηλά χωρίς να φαίνομαι..

Ξεθεώθηκα λοιπόν ...ψώνια στη λαϊκή, προετοιμασίες υλικών για το τραπέζι, ένα σωρό μικροπράγματα για τα 50 κουτάκια που θα μοιράσω στους..άγνωστους της εκκλησίας του χωριού που διάλεξα να το κάνω. Μία προσφορά στο συσσίτιο των απόρων της γειτονιάς νομίζω ότι θα το επικροτούσε περισσότερο από μια φανταχτερή τελετή με ανθοδέσμες τέλειες μα..τυπικά αδιάφορες.. Και επειδή τέτοιες ώρες νιώθεις τις φίλες σου η καλή μου Μαιρούλα με βοήθησε με το τρόπο της και μας συνόδεψε στον οικογενειακό μας τάφο για ένα τρισάγιο με τον ιερέα. Στη κουζίνα μας επικρατούσε κάτι...από χάος..

Ο Δημήτρης μαγείρευε , ούτε ένα μάτι άδειο στη κουζίνα, εγώ έφτιαχνα τα γλυκά η Μαίρη γέμιζε τα κουτάκια και ο παππούς μας..επιστατούσε κλέβοντας κομματάκια από τη πάστα Φλόρα.. Αύριο πρέπει να σηκωθώ πρωί πρωί να ετοιμάσω το δίσκο με τα κόλλυβα ( έχω έτοιμα όλα τα υλικά ), να σιάξω , να πατήσω και ένα σφουγγάρισμα, να ..σουλουπωθώ και να φύγω στις 8.30 για το χωριό που ευτυχώς είναι κοντά. 

Και .. πάλι επειδή δεν ζω χωρίς κόσμο..σας προσκαλώ όσες μπορείτε από τη πόλη μου τη Τετάρτη αυτή στο σπίτι μου στις 5.30 να πιούμε καφεδάκι ( ότι θέλετε δηλαδή) και τα..σχετικά.. Αχτιδένια τσιμπολογήματα ελαφριάς μορφής ..μη τρομάζετε.. Εσείς που έχετε ξανάρθει θα σας πάρω στο τηλέφωνο προσωπικά όποια άλλη θέλει να μου στείλει μέιλ να της πω τη διεύθυνση. Μη σκάτε ..θα στείλω τον άνδρα μου για βολτίτσα μέχρι το βράδυ και θα την περάσουμε ...κοριτσίστικα...θα ..γκουντουρντήσουμε σε κους κους και κουβεντούλα.. 

Νομίζω ότι η μητέρα μου αυτό θα ήθελε και εκείνη τη μέρα θα χαμογελά από ψηλά κουνώντας απελπισμένη το κεφάλι για τη κόρη της που...  δεν της  έμοιαζε καθόλου, που ξέφυγε από τα όνειρα της να την κάνει γιατρό, που έφυγε στα ξένα να παντρευτεί το πρίγκηπά της, που της άρεζε το κάμπινγκ απο τα ακριβά ξενοδοχεία, που διάβαζε κρυφά αγορίστικα βιβλία ξαπλωμένη μπρούμυτα στο ντιβάνι .. που ένοιωθε άνετα με σπορτέξ και τζιν από τα ταγιεράκια που ονειρευόταν εκείνη να φοράει .. 

Δεν άλλαξα μαμά..πάντα έτσι είμαι.. ίσως να γίνω η μόνη  γριά με μπαστούνι και Πί που θα φορά τζιν και έχει..μπλοκόσπιτο !!!

Πάω για μπανάκι φίλοι μου και ..νάνι..το όρθιο πτώμα.. όλα έτοιμα.. φιλάκια Αχτιδένια από ψυχής και μη ξεχνάτε τη Τετάρτη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!