Γράφω για μένα..

Σήμερα σηκώθηκα από τις 5.. μετά δεν με έπιανε ο ύπνος..Τότε ..κάτι τέτοιες στιγμές ο άνθρωπος σκέπτεται..περνά από το μυαλό του κάθε ανάλυση των στιγμών και των συναισθημάτων..Πάντα ήμουν ευπρόσβλητη σε συναισθηματικές καταστάσεις ..μπορώ να αντεπεξέλθω άλλες δύσκολες, να σταθώ σαν γίγαντας σε πράγματα που ίσως άλλος θα γονάτιζε και κάτι απλό να με διαλύσει ..

Την νύχτα πριν το ατύχημα της Κλώντη είχα μείνει ξάγρυπνη από ένα καυγά που 'άκουγα όλη τη νύχτα σε ένα ζευγάρι κοντά μας.. άκουγα να την..χτυπά .. άκουγα να βρίζονται και έκλαιγα από τη βιαιότητα των στιγμών.. είχα περάσει την υπόλοιπη νύχτα ανάμεσα στους δισταγμούς μου να πάρω τηλέφωνο την αστυνομία και τη σκέψη ότι όπως μια ακόμα φορά θα έβρισκα το μπελά μου από την ίδια γυναίκα του ζευγαριού που μου είχε πει να μην ..ξανανακατευτώ..Χθες η σκέψη μου ήταν ότι πονούσε η Κλώντη κι εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι..Σήμερα κάνοντας το χατήρι του Δημήτρη θα πρέπει να πάω στα Φλογητά με κάποιους γνωστούς του.. Η ψυχή και τα συναισθήματα του ανθρώπου ήταν πάντα για μένα μία πηγή ζωής..

Σκέπτομαι ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην ήμουν τόσο ευαίσθητη.. να μπορούσα να προχωρώ πάντα μπροστά χωρίς να ενώνω τη καρδιά με τη ψυχή μου.. Μα αξίζει  κανείς να μην είναι Άνθρωπος με όλα τα χαρίσματα αυτά τα ιδιαίτερα που τον βάζουν στη λέξη Άνθρωπος;

Αυτή τη νύχτα έβαλα στη σειρά όλες τις στιγμές που με έφεραν σε όλα αυτά τα 59 χρόνια σε τέτοιες στιγμές.. Πάντα υπερπροστατευόμενη ..πάντα μια αγκαλιά για μένα υπήρχε .. πάντα καλομαθημένη ..μα πάντα ευαίσθητη στο πόνο του άλλου ..Ξέρετε θα σας φανεί γελοίο  αυτό που θα σας πω..μπορεί κάποιος να μου πει ότι έχω τη πιο φοβερή αρρώστια και να σταθώ όρθια..αφαίρεσα μήτρα στα 27 μου και γελούσα..ξέρω ότι ίσως κάποτε να είμαι ένα από αυτά τα πλάσματα που δεν θα μπορούν να σταθούν παρά μόνο σε καροτσάκι μα..ούτε καν το σκέπτομαι .. έχω το χάρισμα να σβήνω από τη μνήμη μου ότι με αφορά ... Όμως μπορείς να μου  πεις μία απλή λέξη που θα με πληγώσει και να είμαι για εβδομάδες άρρωστη από τη πίκρα μου.. Βίωσα το χαμό του πατέρα μου  και της μητέρας μου αργότερα με ηρεμία και πόνο που το κράτησα .. μέσα μου ..για μένα...όπως κρατώ μέσα μου την έλλειψη αυτή που νοιώθω μέσα μου όταν ξυπνώντας σήμερα ασυναίσθητα άπλωσα το χέρι μου να χαϊδεύω τη Κλώντη που κοιμάται πάντα δίπλα μου..στην άκρη του κρεβατιού μου , από τη μεριά μου για να μην ενοχλεί το Δημήτρη..
Είναι φοβερό το συναίσθημα του φόβου για κάτι που δεν μπορείς εσύ η ίδια να αλλάξεις..Τρέμω αυτά που δεν μπορώ να ελέγξω φίλοι μου ..θα μου πείτε φυσικό..γιατί τότε το μυαλό,  οι σκέψεις επεκτείνονται σε όλα όσα αγαπάς...
Σας κούρασα.. το ξέρω...κλείστε τα μάτια και αντιπαρέθετε από αυτά που γράφω..ίσως δεν τα γράφω καν σε σας..τα γράφω στον εαυτό μου.. τα γράφω γιατί δεν μπορώ να τα πω για να μη πληγώσω τους γύρω μου..τα γράφω σε ένα ημερολόγιο .. έτσι όπως τα έγραφα κάποτε..μικρή σε ένα ροζ βιβλιαράκι με ροζ κορδέλα και σκαλιστά μέσα... 
Τα γράφω για μένα..γιατί αν δεν πω αυτά που αισθάνομαι νομίζω θα πάψω να είμαι αυτή ...που είμαι..εγώ!