Ένα δωράκι, κάποιες σκέψεις , ένα ευχαριστώ για πολλά..

 

 

 Με ένα βραβείο πίνακα ξεκινώ την ημέρα μου, ευχαριστώ τη φίλη μου Φανή Παπαγεωργίου για τα καλά της λόγια και για το ότι με σκέφτηκε. Ξέρω από προχθές που την γνώρισα ότι θα μοιραστούμε πολλά πράγματα μαζί γιατί..έτσι..απλά το διαισθάνομαι..γιατί έχει όλα όσα για μένα είναι προδιαγραφές για μία σωστή  βάση φιλίας.

Βλέπετε χθες πέρασα ένα τέτοιο απόγευμα με τη καλύτερη μου φίλη, τη Μαιρούλα μου , ένα από εκείνα τα απογεύματα που δυο φίλες κάθονται στο καναπεδάκι τους αναπαυτικά, πίνουν το καφέ τους, μασουλάνε τα κουλουράκια τους και ανοίγουν καρδιές. Η λέξη φιλία είναι κάτι που όλες μας και ιδίως εγώ τη μεταχειρίζομαι σχεδόν πάντα..και το νοιώθω αληθινά γιατί πράγματι η ζωή μου είναι γεμα΄τη από αυτή..

Έχω την ευλογία να έχω πολλές φίλες.. είναι επιλογή και ανάγκη μου..Όμως.. όμως..υπάρχει πάντα εκείνο το άτομο που το έχουμε σε μία θέση ψηλά..εκείνο που το θαυμάζουμε, το εκτιμούμε , το αγαπάμε.. το έχουμε στην έννοια μας σαν σάρκα από τη σάρκα μας έστω και αν κάνουμε μέρες να το δούμε..Αυτό ακριβώς είναι η Μαίρη για μένα..ένα γλυκό αδιάφθορο από υλικές απαιτήσεις πλάσμα ..από εκείνα που ξέρουν να δίνουν χωρίς απαίτηση να πάρουν..Δεν ξέρω γιατί μα πάντα την παρομοίαζα με ένα αγνό αρνάκι .. εκείνο που θαυμάζω πάντα στην εικόνα του Χριστού που το έχει στον ώμο του.... Ένα τέτοιο απόγευμα περάσαμε λοιπόν..με καφέ..παρεούλα..μεταφορά  από ..βάρη η μία στην άλλη.. και τότε ελαφρώνουν και γίνονται αέρας και ξορκισμένα χάνονται στο άπειρο.. Μαιρούλα σ' αγαπώ.. 45..46  χρόνια φιλίας; .. έπαψα να μετρώ..τι σημασία άλλωστε έχει ο χρόνος εκτός από το να σου υποδεικνύει ότι έκανες σωστές επιλογές καρδιάς!

Και τώρα κάτι που θα ζήσουμε αυτό το καιρό..Τα παιδάκια θα πάνε σχολείο.. τα δικά μας παιδιά και εγγόνια..τα παιδιά του γείτονα..τα παιδιά της διπλανής μας πόρτας..τα παιδιά τα άγνωστα που είναι πάντα δικά μας..

Δύσκολοι καιροί φίλοι μου ..γι' αυτό κοιτάξτε δίπλα σας για κάποιο τέτοιο  παιδί και χαρίστε του κάτι από αυτά που θα χρειαστεί για το σχολείο του χωρίς να σας το ζητήσει.. Ακόμα και μια όμορφη ξύστρα, λίγα τετράδια, ένα βιβλίο θα ελαφρώσουν τους γονείς τους και θα δώσουν χαρά στα ματάκια τους..Συγκρίνετε τη τιμή του με ένα πακέτο τσιγάρα που αγοράζετε ίσως ( βλ Δημήτρη αμετανόητο!!) , ένα πακετάκι τσίχλες. ένα περιοδικό μόδας.. το πρώτο θα το τσαλακώσετε άδειο και θα το πετάξετε, το δεύτερο  μασιέται και θα το φτύσετε στα σκουπίδια, το άλλο θα το πετάξετε σε μια γωνία του σπιτιού..Εκείνο που θα δώστε στο παιδάκι θα του είναι χρήσιμο και αγαπημένο ίσως για πολύ καιρό..

Καλημέρα φίλοι μου..Αχτιδένια φιλάκια σε μία Αχτιδένια κρίση ευαισθησίας πρωινής από το βραβείο μιας φίλης.