Βαριέμαι; .. το εχω το κουσούρι!

Εξαφανισμένη..έτσι; κάτι περίεργο για μένα μα με φάγανε τα καθημερινές μίνι εξορμήσεις  μετά το ταξίδι μου στις Πρέσπες  στα εγγόνια και τα...  πέριξ μικρά μέρη... Έτσι χθες δεν το κούνησα από το σπίτι μου όσο κι αν με παρακαλούσε ο Δημήτρης!

Δεν ξέρω αν φταίει ο καιρός, αν κουράστηκα λόγω του προβλήματος στην υγεία μου, αν βαρέθηκα μα..θέλω πια δροσιά και λίγο καθημερινότητα.

Ήρθε και το ημερολόγιο το ταξιδιάρικο στα χέρια μου  και χθες το ζωγράφισα με τη σειρά μου για να το στείλω στην επόμενη.. Ένοιωσα σαν τότε..στο Λύκειο τελευταία τάξη..που είχαμε κάνει ένα τέτοιο και πήγαινε απο χέρι σε χέρι , γράφαμε , αποχαιρετούσαμε, ονειρευόμασταν σχεδιάζαμε..απο εκείνο το ημερολόγιο που το φυλώ ακόμα..λείπουν φίλες..έφυγαν φίλες..για πάντα.. μα μένουν μέσα σε αυτό οι φωτογραφίες, σχέδια για το αύριο.. κοριτσίστικες ερωτικές δηλώσεις.. σελίδες που αποδεικνύουν ότι ...απλά πρέπει να ζούμε το σήμερα σαν να είναι η τελευταία μέρα.. Ο άνδρας μου με κοιτούσε που το ζωγράφιζα και με ρωτούσε απορημένος γιατί κάνω παιδικές ζωγραφιές, περίμενε κάτι πιο σοβαρό από μένα εδώ..μα του είπα ότι με αυτό το ταξιδιάρικο ημερολόγιο που αύριο θα φύγει από τα χέρια μου για να πάει την..Ιθάκη ( Ρεβέκκα σου έρχεται..) αυτό λοιπόν το σχεδόν βιβλίο με κάνει ξανά ..παιδί!

Σήμερα περιμένω τη ψυχοκόρη μου την Αθηνούλα ( Νεφέλη) και έχω χαρά μεγάλη..η κόρη της καρδιάς μου.. έχουμε τόσα να πούμε κι εγώ ετοίμασα μπουρεκάκια για χάρη της..

Φίλοι μου καλά να περνάτε, για όσους γυρίσατε  και βαριέστε σαν κι εμένα..θυμηθείτε ότι η κάθε μέρα είναι σημαντική.. ζήστε την!