Φεγγάρι μου...μ' ακούς;

Φεγγάρι μου ολόφωτο ..σε βλέπω αυτές τις νύχτες να μεστώνεις και να γίνεσαι κομμάτι της ψυχής μου...
Σε βλέπω να ακολουθείς τα βήματα μου στην άμμο, της καρδιάς μου τις αναμνήσεις που κανείς δεν μπορεί παρά εσύ να να αποδεχθείς με κατανόηση...

Όσα σκοτάδια και να έρθουν , όσες κατάμαυρες νύχτες για τόσους που σε κοιτούν κι αναστενάζουν...όσες μελαγχολικές  τέτοιες νύχτες... εσύ εκεί ψηλά... με επίδειξη ισχύς τις κάνεις κομμάτια να σκορπίσουν από το φως σου μπλεγμένο με μυστήριο και υποσχέσεις σάρκας και πνεύματος...

Ο κόσμος κάθεται αργά και χαίρεται το πάντρεμα του σκότους με το φως...κι εγώ ..εδώ...στο μπαλκονάκι μου ακουμπισμένη στη κουπαστή του σε κοιτώ και ονειρεύομαι λιμάνια που δεν θα φθάσω... Μου υπενθυμίζεις βασανιστικά Ιθάκες που προσπέρασα μα σου γελώ με κατανόηση που δεν κατάλαβες ότι  η δική μου Ιθάκη ήταν πάντα δίπλα μου ...κοντά μου...
Δεν την έψαξα ποτέ..δεν χρειάστηκε να παλέψω με Κίρκες και Πολύφημους... απλά τα όνειρα μου άρχιζαν και τέλειωναν στη κοντινή μου Ιθάκη...

Φεγγάρι μου ...μ' ακούς;..σου πήρα τη λάμψη και την έκανα βραχιόλι στο χέρι μου για να γράψω σε όσους σκέπτομαι αυτές τις γραμμές...

Φεγγάρι μου μ' ακούς..προσπέρασε τα δάκρυα..τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει ότι έζησα και όσα ελπίζω ότι θα ζήσω...

Φεγγάρι μου μ' ακούς..σου τραγουδώ.. σου ψιλομουρμουρίζω ένα παλιό τραγούδι και στα μάτια μου έρχεται το κοριτσάκι με τις πλεξούδες που με το ένα πόδι σηκωμένο πηδά στη Τσιμισκή τα πλακάκια ..ένα ..ένα..ολομόναχο..παίζει μόνο του με φανταστικούς φίλους γύρω της.. 
Φεγγαράκι μου λαμπρό ..φέξε μου να περπατώ..λέει το μουρμούρισμα..

Δεν είμαι τώρα μόνη , μαζί του κοιτώ το λαμπερό σου φως και ονειρεύομαι μαζί του προσπερνώντας τις πέτρες που πετά ο Κύκλωπας δίκαια ή κι όχι..

Φεγγάρι μου ..έχω κι εγώ αχτίδες..μόνο που οι δικές μου είναι για τις χαρούμενες μέρες και οι δικές σου για την ανεξήγητη μελαγχολία της νύχτας... ολόγιομο φεγγάρι ..μεγαλώνεις μπροστά μου κάθε βραδιά που σε κοιτώ και σου ζητώ υποσχέσεις για το αύριο..

Οι νύχτες φίλοι μου υπάρχουν στη ζωή μας ..σε όλους μας...μα να θυμάστε ότι το φως του φεγγαριού αποδεικνύει ότι τίποτε δεν είναι κατάμαυρο... Ακόμα και όταν τα σύννεφα κρύβουν το φεγγάρι.. υπάρχει.. εκεί πίσω τους...κλείστε τα μάτια και φέρτε την εικόνα και τη γοητεία του...

Αχτιδένια Καληνύχτα θα σας πω και θα φύγω..αύριο πάω σε άλλα μέρη...πάω όπου υπάρχει φως για τη δική μου ψυχή..παίρνω μαζί και την Ιθάκη μου και αφήνω σε όσους με κρίνουν τις πέτρες του Κύκλωπα να κυνηγήσουν το καράβι μου....