Αγανακτισμένη από όσα βλέπω και ακούω, απογοητευμένη από το κατρακύλισμα του τόπου μου.. δικαιώνω τους ανθρώπους αυτούς που έχουν το θάρρος να κάνουν αυτά που δεν κάνω εγώ. Ούτε πόλεμο να είχαμε παιδιά! Βλέπω τις ειδήσεις και είναι σαν να παρακολουθώ σκηνές από χώρες της που μόνο σε αμερικάνικες ταινίες έβλεπα...
Θυμάμαι με φρίκη τις διάφορες διηγήσεις της μητέρας μου και της γιαγιάς μου που έζησαν πολέμους και εξαθλιωμένες καταστάσεις.
Όταν σου στερούν την ελπίδα να ονειρεύεσαι, να ζεις αξιοπρεπώς, να δουλεύεις και να χαίρεσαι τους κόπους σου.. γίνεσαι αυτό ακριβώς..ένας αγανακτισμένος που το επόμενο του στάδιο θα είναι να κάνει πράγματα που ούτε θα τα φανταζότανε γι' αυτόν.
Μισητοί μου και απεχθείς μου κυβερνώντες...
Σας παρακολουθώ με αυτολύπηση να γκρεμίζετε ακόμα και τους τελευταίους τοίχους του οικοδομήματος της γης που κάποτε έπεσε πολύ αίμα για να μείνει δική μας. Τώρα την παραδίνεται αμάχητα στη βορά των θηρίων και μαζί εμάς.. τις σάρκες του Αρνιού..
Νιώστε το φίλοι μου, η χώρα μας αλλάζει..με πόνο το λέω μα και με πολύ θυμό..το μόνο που μας μένει είναι ..εμείς οι ίδιοι.. αυτό που θα μας συνδέει πάντα...
Μισητοί και απεχθής κυβερνώντες...
ΟΛΑ μπορείτε να μου τα πάρετε εκτός από δύο...
Τις Ρίζες μου ..που είναι η Ελλάδα που θυμάμαι.. και τα πιστεύω μου που είναι...η θρησκεία και τα Δημοκρατικά μου δεδομένα.. αυτά τα κουβαλώ μέσα μου καταστάλαγμα των όσων σπουδαίων πέρασαν από αυτή τη γη και την έκαναν ονομαστή και ζηλευτή τόσο πολύ ..που την θέλουν δική τους..οι μέχρι πάλε ποτέ ζηλευτές της!
Νοιώθω σαν να είμαι παρούσα στο κάψιμο της Ρώμης από τον Ηρώδη με αποδιοπομπαίους Χριστιανούς αυτή τη φορά εμάς τους πολίτες αυτής της χώρας. Μόνο που οι άνθρωποι από τότε άλλαξαν και αντί να σταθούν βορρά στα θηρία θα γίνουν θηρία οι ίδιοι και αυτό ...φοβάμαι.. το θηρίο που κρύβουμε όλοι μέσα μας..
Άραγε θα μπορέσουμε να σταθούμε κάποια στιγμή μπροστά στη καμμένη γη που μας αφήνουν και να πούμε τη θρυλική φράση της της δύναμης και της αισιοδοξίας: αύριο θα ξημερώσει μία καινούργια μέρα ;
13 σχόλια:
Οι καλικάντζαροι πριόνιζαν χρόνια τώρα το δέντρο της Ελλάδας!!! Και τώρα την γκρεμίζουν σιγά σιγά....
Μάλλον αύριο θα ξημερώσει μια ίδια μέρα, μέσα στο χάος. Κάθε φορά που πηγαίνω στη δουλειά μου στο κέντρο της πόλης μετά από τέτοια γεγονότα βλέπω τα μάρμαρα όλο και να λείπουν. Δε σχολιάζω τα δακρυγόνα που ακόμα και μια μέρα μετά μας κάνουν να κλαίμε και να έχουμε δυσφορία.
Είμαστε η γενιά η καλομαθημένη, που μας μεγάλωσαν στα πούπουλα με πλαστικά και δανεικά λεφτά και τώρα με το ζόρι βγάζουμε τα καθημερινά μας έξοδα, που μας έταξαν πολλά και βρεθήκαμε με το τίποτα στα χέρια μας.
Μακάρι να ξημερώσει μια άλλη μέρα.
Θα μπορέσουμε και θα σταθούμε στα πόδια μας Αχτίδα, όπως πάντα, αρκεί να περάσει αυτή η καταιγίδα..
Φρίκη… απελπισία… και το κακό είναι πως δεν μπορώ να πιστέψω πως αύριο θα είναι μια καλή μέρα!!! Φοιτήτρια το 1973… έζησα τις ίδιες εικόνες, τότε πίστευα … ήμουν σίγουρη – και εγώ και όλοι οι άλλοι γύρο μου – πως θα κάνει ξαστεριά, πως θα ξημερώσει μια καινούργια μέρα, πως θα έλθει και πάλι «η Δημοκρατία»!!! Σήμερα είμαι γιαγιά και πράγματι έχουμε «Δημοκρατία»… ή μήπως όχι… λυπάμαι για αυτόν τον κόσμο… για αυτή τη χώρα που γέννησε τη «Δημοκρατία»… λυπάμαι γιατί δεν ξέρω αν μου ανήκει αυτή η χώρα … λυπάμαι γιατί εγώ δεν θα μπορώ να πω στα εγγόνια μου, αυτό που ο πατέρας μου έλεγε στα παιδιά μου «πολέμησα για την πατρίδα μου»!!!
Καλημερα Αχτιδα μου τι να πω, καθε μερα ειναι ακομα μια απογοητευση.Μας εχουν κανει να τρωγομαστε σαν τα σκυλια.Εικονες τρομερες ειδαν παλι τα ματια μας.Ελληνες με Ελληνες να προσπαθει ο ενας να σκοτωσει τον αλλον και αυτοι ....οι μεγαλοι οι τρανοι .....μιλανε και περνουν αποφασεις για μας χωρις εμας,γιατι τον λαο δεν τον καταλαβαινουν ,δεν μπορουν, αλλα και δεν θελουν..........
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΠΑΘΑΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΛΗΠΤΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΚΑΚΟΜΑΘΑΜΕ...ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ..ΟΜΩΣ..ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ..ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΕΣΤΡΩΣΑΝ ΤΟ ΧΑΛΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΕ ΟΠΩς Η ΜΑΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΛΟΥΣ Η ΚΑΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΛΙΟΣ Ο ΕΝΑΣ ΝΑ ΧΤΥΠΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ.ΕΙΜΑΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟΚΑΡΔΙΩΜΕΝΗ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΊΜΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ.Η ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΗ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 12 ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΕ ΓΡΑΦΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΑΝΑΚΑΤΑΤΑΞΗ ΖΩΗΣ..ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΖΑ..ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΜΕ ΤΡΟΜΟ ΝΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ Μ ΟΥ ΕΛΕΓΕ..ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΑΤΟΜΟ ΑΠΟ ΜΕΝΑ..ΤΩΡΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΑΓΩΝΙΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΟΥ.
@αχτιδα,έχεις απόλυτο δίκιο μανούλα μου!καλημέρα!!και εγώ όπως και όλοι φαντάζομαι είμαι πολύ προβληματισμένη..κάθε πρωί που ξυπνώ σκέφτομαι τι θα κάνουμε..θεωρώ ότι σε λίγο καιρό δεν θα μπορούμε να ζήσουμε και προσπαθω να βρω τι μπορώ να κάνω για αυτό!!πραγματικά ..δεν ξέρω
Από την Τρίτη τη νύχτα έδειξαν τι ήθελαν να κάνουν. Βρισκόμουν στους αγανακτισμένους μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, μετά τις 22.00, 30 μέτρα πριν τα ΜΑΤ.
Ναι, υπήρχαν συνθήματα, κάποιοι πέταξαν πλαστικά μπουκάλια και αμέσως έπεσε η μάνικα με τα χημικά.
Δεν είχα ξανά την εμπειρία. Νόμιζα ότι δεν θα ανέπνεα ξανά κι απορούσα πώς ενώ πνιγόμουν, δεν έσκαγα.
Εριχναν συνέχεια χημικά με στο πλήθος ενώ κουκουλοφόροι ήταν πίσω τους, προς Σταδίου.
Χθες το μεσημέρι, Αμαλίας και Ξενοφώντος, καθισμένη στα σκαλιά των γραφείων του Ευρ. Κοινοβουλίου, ο ειδικός φρουρός μου ζητά να σηκωθώ για να μπορέσει να μπει μέσα στο κτίριο. Σε 5 λεπτά πέφτουν χημικά από την πλευρά του Συντάγματος και στη συνέχεια τα ΜΑΤ παρελαύνουν μπροστά μας στο κράσπεδο του Τραμ στην Αμαλίας και μας ψεκάζουν.
Λιγα δευτερόλεπτα πριν ακούω συνθήματα κατά των ΜΑΤ, αυτή είναι η μόνη πρόκληση. Μερικοί πιο αγανακτισμένοι από τους ψεκασμούς, πετούν και πλαστικά μπουκάλια.
Ευτυχώς στον ψεκασμό των ΜΑΤ μου κάνουν ψεξκασμό με Maalox, με έσωσε. Το 10% των συμπτωμάτων από το χημικό ψεκασμό νοιώθεις μόνο.
Ολην την ημέρα, μέχρι τις 16.00 όπου έμεινα , τα ΜΑΤ έσπαγαν τη συγκέντρωση και την διέσπειραν μέχρι την αρχή της Συγγρού και στην Πλάκα. Ψέκασαν όλην την Φιλελλήνων και παρήλασαν μέσα στην οδό Νίκης. Εφυγα, περίμενα ότι οι φασαρίες θα χειροτέρευαν.
Εν κατακλέιδι, τα ΜΑΤ ήθελαν να ρίξουν χημικά με την παραμικρή λεκτική πρόκληση.
Αχτιδα μου για μας που ζησαμε και καποιες αλλες εποχες εκει γυρω στα μεσα του '60 αυτα εδω φανταζουν ακομη φοβεροτερα
ουτε στην χουντα δεν ειχαμε τετοια γεγονοτα
εχει δικιο η Νεφελη σε λιγο δεν θα μπορουμε να ζησουμε και οχι απο δικη μας υπαιτιοτητα -αν και πιστευω οτι εχουμε και εμεις μεριδιο ευθυνης -
μη κάνεις τον κόπο. δεν ακούνε
Οχι Αχτιδουλα μου σεν σε ακουνε! Και ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ! ΕΜΦΥΛΙΟ!
Αχτίδα, στην τελευταία παράγραφο γράψε ΝΕΡΩΝΑ αντί για ΗΡΩΔΗ. Είμαι σίγουρος ότι πάνω στην αγανάκτηση έγινε το λάθος--Όχι ότι σε έπιασα αδιάβαστη!
Ολοι το ίδιο νοιώθουμε Αχτίδα μου!
Πληγωμένοι, προδομένοι, απογοητευμένοι.
Και η ελπίδα πως αύριο θα ξημερώσει μια καινούρια μέρα, γίνεται όλο και πιο μακρινή!
Δημοσίευση σχολίου