Όσα παίρνουμε και δίνουμε στη ζωή μας....

Πρακτικό καπελάκι..μη πείτε.. στο γάμο το φόρεσα..για να σκουπίζομαι όταν με πιάνει μαύρο δάκρυ βλέποντας τα λουλούδια της διακόσμησης στην εκκλησία που κόστισαν 500.000 λίρες την ώρα που σήμερα ακριβώς άκουγα μια νέα κοπέλα να μου λέει πόσα στερείται πια στη ζωή της λόγω της οίκον. κρίσης που υπάρχει και που έχει σαν κυριότερο αποδέκτη τη γενιά των 25..30..ετών που με 750 ευρώ προσπαθούν να επιβιώσουν.
Πιστέψτε με ..δεν είμαι λαϊκίστρια ούτε πολιτικοποιημένο άτομο, εγώ με τον άνδρα μου πια μιλώ εκ του ασφαλούς αφού σε εποχές καλές δημιούργησα ότι έχω και χαίρομαι τώρα.. Όμως.. τα νέα παιδιά με προβληματίζουν και με αγχώνουν γιατί είναι αυτά που δυστυχώς πια θα κρατήσουν στους ώμους τους τα βάρη...
 Όταν λοιπόν βλέπω τόσες παράλογες σπατάλες..εγώ ..που θεωρώ τον εαυτό μου σπάταλο ( λογικά) φανταστείτε πόσο τσατίζομαι.
Θα μου πείτε..τι σκας..από τη δική σου τσέπη βγαίνουν; εσύ πλήρωσες το τραπέζι το πριγκιπικό;
Θα τους έβγαζα το καπέλο αν έβγαιναν και έλεγαν..
-Την αγαπώ..θα την παντρευτώ σε ένα απλό εκκλησάκι και αυτά τα χρήματα που θα ξοδεύαμε θα τα δώσω για τα παιδάκια που πεθαίνουν με τις πρησμένες κοιλίτσες σε μέρη ξεχασμένα από όλους..
Πλανώμαι πλάνη μακράν...
 Ε! ...Μικρέ Πρίγκηπα... κράτα μου μια θέση στο πλανήτη σου....

...................................................................................................................................................................

-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια,είπε η αλεπού...Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας για να το θυμάται...............................................................................................................................................
Η ουσία πια νομίζω οτι χάθηκε στο..δρόμο φίλοι μου, από όλους μας !
..............................................................................................................................................................
Σήμερα πηγαίνοντας με τό Δημήτρη στη κόρη μας ( που έλειπε δυστυχώς!) χαζεύαμε κάτι παιδάκια που έπαιζαν σε μια αλάνα άχτιστο οικόπεδο ακόμα...Ναι ..πιστέψτε το ..υπάρχουν ακόμα τέτοιοι χώροι.. Η φαντασία τους έδινε μορφή σε ότι μπορείτε να φανταστείτε.. Τα αγόρια χώνανε στο χώμα κομμάτια από ξύλα πλάκες που βρήκανε κάπου πεταμένα και έφτιαχναν ένα είδος σπιτιού, ενώ 2 κοριτσάκια πιο πέρα έμοιαζαν να ετοιμάζουν ένα είδος τραπεζιού με σερβίτσια..διάφορα αντικείμενα που είχαν μαζέψει ποιός ξέρεις απο που...
Σταμάτησα τον Δημήτρη για να τα χαζέψω..θυμηθήκαμε και οι δύο δικές μας τέτοιες στιγμές..εκείνος στο ορφανοτροφείο κι εγώ στην αυλή του πατρικού μου στη Τσιμισκή .
Ήταν ένα 4όροφο σπίτι που πίσω του υπήρχε μία μεγάλη αυλή με μία βερυκοκιά και ένα σιδερένιο περίτεχνο στολίδι κιόσκι με καθίσματα παγκάκια μόνιμα. Δίπλα υπήρχαν 4 αποθήκες με τούβλα που το χρώμα τους το είχαμε φάει εγώ και 2 αδελφάκια που έμεναν στο διπλανό σπίτι ξύνοντας τα για να φτιάξουμε..καφέ...στα φλιτζανάκια μας..
 Βλέποντας λοιπόν αυτά τα παιδιά ..σκέφτηκα οτι τα σημερινά παιδιά είναι δυσυχισμένα που δεν θα νοιώσουν ΑΥΤΟ το παιχνίδι...τις ομάδες στους δρόμους...το φαγητό απο χώμα στα φλιτζανάκια, το σκαρφάλωμα στη βερυκοκιά..Μέσα σ' αυτά είναι και τα δικά μου εγγόνια.. ο μεσαίος 6 ετών χειρίζεται καλύτερα απο μένα υπολογιστή μα δεν θα παίξει ποτέ με τη λάσπη..
...............................................................................................................................................................

 Τα τριαντάφυλλα που συνάντησε ο μικρός πρίγκηπας σε έναν κήπο θέλουν να μας δείξουν πως μπορούν να υπάρχουν άπειρα ίδια με το αγαπημένο σου απόκτημα που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το τριαντάφυλλο του, αλλά το δικό σου το βλέπεις και νιώθεις πως είναι το καλύτερο από όλα . Δεν παύει δηλαδή κάτι να είναι μοναδικό όταν είναι το δικό σου και αυτό που αγαπάς πραγματικά.Έτσι ακριβώς είναι και όσα παίρνουμε και δίνουμε στη ζωή μας....
Αχτιδένια Φιλιά φίλοι μου!