Αλήθεια..όλα γίνονται πιο εύκολα όταν τα ..ξεπερνάς με την φιλοσοφία της αποδοχής...

Μόλις γυρίσαμε σπίτι καλοί μου φίλοι ...απο το πρωί!
 Κάναμε την Αξονική μα τα αποτελέσματα την...Τρίτη μας είπαν ..οπότε υπομονή. Το ξεπεράσαμε κι αυτό λες και το αποτέλεσμα δεν θα έχει σημασία για μας παρά μόνον η σημερινή εξέταση που την περιμέναμε με την σχετική αγωνία. Αποφασίσαμε οτι όλα στη ζωή είναι για να τα πολεμάς και να τα ξεπερνάς..αυτό είναι ζωή.
Όσο λοιπόν τον περίμενα στην αίθουσα αναμονής του Ιατρικού κέντρου εγώ έβγαλα απο τη τσάντα μου το βιβλίο που μου έφερε δώρο η Thalassitsa ( γιατί ξέρετε έχω τη συνήθεια να κουβαλώ πάντα στη τσάντα μου ένα βιβλίο.) "Ιστορίες να σκεφτείς" λέγεται του Χορχε Μπουκαΐ και απο τις πρώτες σελίδες με κέρδισε με όσα έγραφε..

Εσύ δεν είσαι όπως χρειάζομαι να είσαι.
Εσύ δεν είσαι όπως ήσουν.
Εσύ δεν είσαι όπως συμφέρει εμένα.
Εσύ δεν είσαι όπως εγώ θέλω.
Εσύ είσαι όπως είσαι.
Το να δεχθώ αυτό ,σημαίνει οτι σε σέβομαι και δεν σου ζητώ ν' αλλάξεις. Εδώ και καιρό έχω αρχίσει να ορίζω τον αλήθινό έρωτα ως την ανιδιοτελή προσπάθεια να δημιουργήσεις χώρο στον αλλο, ώστε να μπορεί να είναι όπως είναι! Αυτή η πρώτη  αλήθεια είναι η αρχή της ώριμης σχέσης. Αποκτά σάρκα και οστά όταν εγώ σε δέχομαι όπως είσαι και αντιλαμβάνομαι οτι κι εσύ με δέχεσαι όπως είμαι...Αυτό είναι έρωτας.

Όταν βγήκε απο την εξέταση μου λέει:
-Πάμε Φλογητά; Σήμερα θέλω τη μέρα δική μας.
Πήραμε το φαγητό μας απο το σπίτι και σε μισή ώρα ήμασταν εκεί με μια στάση στο ..σούπερ μάρκετ γιατί θα πηγαίνανε τα εγγόνια μας εκεί το βραδάκι για το 3ήμερο..και ο  παππούς ήθελε τα πάντα γι' αυτά.

Φάγαμε στο μπαλκονάκι, χαζέψαμε την όμορφη θέα και συζητήσαμε ένα σωρό πράγματα.. Η γλυκιά μου Γιαγιά Αντιγόνη με πήρε τηλέφωνο...ευχαριστώ φίλη μου !

Ακόμα δεν έχει πολύ κόσμο αν και είδαμε μια παρέα γυναικών με φόρμες να κάνουν ..αθλητική παρέλαση με όλα τα ..κονφόρ απο κορδέλα στο μέτωπο μέχρι βηματισμό ελαφρού τροχάδειν...όμως έκαναν το λάθος να κάνουν στάση δίπλα μας.. στο ζαχαροπλαστείο Χατζηγιάννη!
Φύγαμε απογευματάκι γιατί μας έπιασε ψυχρούλα και το αεράκι άρχισε μαζί με ελαφρά κυματάκια στη θάλασσα. ( η κόρη μου η τρελλή τι θα κάνει με τέτοια ψυχρούλα; )
-Πάμε στη Σουρωτή να μαζέψω σύκα για γλυκό; τα θέλω μικρά..μου είπε..

Και όταν βάλει κάτι στο μυαλό του το κάνει..κι εγώ αποφάσισα σήμερα να του κάνω όλα τα χατίρια γιατί ..μ' ευχαριστεί ..
 Η ανταμοιβή μου ήρθε όμως όπως πάντα τρυφερή και γλυκιά, τα λουλούδια της ημέρας μου ήταν ..ένα μπουκέτο χαμομήλια!

Όσο μάζευε όλα αυτά εγώ εξακολουθούσα να διαβάζω το βιβλίο..Φθάνω σε κάποιο ποίημα του:

ΚΙ ΑΝ ΕΙΝ' ΑΛΗΘΕΙΑ πως πια δεν μ' αγαπάς
σου το ζητάω,
σε παρακαλώ,
μη μου το πεις!
Χρειάζομαι σήμερα
κι ακόμα
να ταξιδεύω
αθώος στα ψέμματα σου...
Θα κοιμηθώ χαμογελώντας
και πολύ ήρεμος
Θα ξυπνήσω
πολύ νωρίς το πρωί.
Και θα βουτήξω ξανα στα βαθιά
σ' το υπόσχομαι...
Αλλα αυτη τη φορά
χωρίς κουράγιο για διαμαρτυρία ή αντίσταση,
θα βυθιστώ με τη θέληση μου
και χωρίς επιφυλάξεις
στη βαθιά απεραντοσύνη  της εγκατάλειψης σου...

Γυρίσαμε σπίτι αφού πρώτα πήγαμε να πάρουμε τον παππού μας απο το σπίτι του που μας πήρε τηλέφωνο και μια στάση στο σπίτι της καλής μου φίλης Γαστερόπληξ που μου έφτιαξε ταχινόπιτες και σταφιδόψωμα για τον Δημήτρη μου.
Μόλις μπήκα σπίτι  στο τηλέφωνο η Χριστίνα απο Κατερίνη...ξεχυλίζει απο ενδιαφέρον  και αγάπη... Ανοίγω τον υπολογιστή...24 μέιλ.... Ποιός σας είπε οτι είμαι φτωχή...πάμπλουτη είμαι φίλοι μου ( σουυυυυς! μη το καταλάβει λάθος η εφορία!!) όταν έχω τόσους  φίλους που νοιάζονται για μένα ..για μας...Σας εύχομαι καλό ΣΚ να περάσετε.να είστε ήσυχοι ήμαστε καλά..γιατί ήμαστε μαζί σε όλα..έτοιμοι..