Ας ευχαριστήσω σαν αρχή την καλή φίλη Χριστιάνα που μου έκανε τη τιμή μαζί και σε άλλες φίλες των μπλοκ να μου πάρει λέει..συνέντευξη ..και να την κάνει ανάρτηση στο δικό της ιδιαίτερο μπλοκ . Την ευχαριστώ πολύ που μου έδωσε πρώτα τη χαρά οτι με έβαλε μέσα στις ..ξεχωριστές της και δεύτερο που ασχολήθηκε μαζί μου..
Χθες βράδυ ακούγοντας τον Λαζόπουλο στην εκπομπή του συγκινήθηκα πραγματικά ακούγοντας μέρος από την παράσταση " το μεγάλο μας τσίρκο " που είχα τη χαρά και την τύχη να μπορέσω να δω σαν φοιτήτρια το 1973 καιρό της Χούντας και που την επόμενη μέρα σταμάτησε και έγιναν οι συλλήψεις των ηθοποιών.. Και εγώ τότε, φοιτήτρια της Σχολής τραγούδησα όλα αυτά τα τραγούδια ΌΡΘΙΑ όπως όλοι δηλαδή κυρίως νέα παιδιά... Νέοι και οι συντελεστές της παράστασης όπως ήμουν κι εγώ τότε που είχαμε το θάρρος να πάμε και να δούμε την διαμαρτυρία τους ενώ κρεμόταν από πάνω μας η φήμη ότι θα γινότανε έφοδος από την τότε ΕΣΑ..
Θυμάμαι τον αξέχαστο αγαπημένο Ξυλούρη με τη φορεσιά τη Κρητική να τραγουδά το τραγούδι εκείνο , τα φώτα να χαμηλώνουν εντελώς και να περνά επάνω στο διάδρομο σκηνή που είχαν στη μέση του θεάτρου ο εξαίρετος ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στο ρόλο του Βενιζέλου. Όλους τους θαρραλέους καλλιτεχνες Καρέζη, Καζάκο, Μάνο Κατράκη που συμετείχαν τότε να φωνάζουν τα ονόματα παιδιών όπως ακριβώς οι μάνες φωνάζανε έξω από τα κρατητήρια τα ονόματα των παιδιών τους.. Και η παρασταση να κλείνει με την εισοδο του Ν. Ξυλουρη και το τραγουδι Λαε μην σφιξεις αλλο το ζωνάρι που έκανε ακόμα κι εμένα που δεν ήμουν ένα άτομο πολιτικοποιημένο να δακρύσω ! Μετά τα λόγια της Καρέζης και του Καζάκου που τα είπαν ξέροντας οτι θα συλληφθούν γιατί μέσα όλοι βλέπαμε τους μυστικούς που υπήρχαν.
Ήμουν μόνον 20 χρόνων..μα μπορώ να πω οτι ...είδα ιστορία!
Χθες βράδυ ακούγοντας τον Λαζόπουλο στην εκπομπή του συγκινήθηκα πραγματικά ακούγοντας μέρος από την παράσταση " το μεγάλο μας τσίρκο " που είχα τη χαρά και την τύχη να μπορέσω να δω σαν φοιτήτρια το 1973 καιρό της Χούντας και που την επόμενη μέρα σταμάτησε και έγιναν οι συλλήψεις των ηθοποιών.. Και εγώ τότε, φοιτήτρια της Σχολής τραγούδησα όλα αυτά τα τραγούδια ΌΡΘΙΑ όπως όλοι δηλαδή κυρίως νέα παιδιά... Νέοι και οι συντελεστές της παράστασης όπως ήμουν κι εγώ τότε που είχαμε το θάρρος να πάμε και να δούμε την διαμαρτυρία τους ενώ κρεμόταν από πάνω μας η φήμη ότι θα γινότανε έφοδος από την τότε ΕΣΑ..
Θυμάμαι τον αξέχαστο αγαπημένο Ξυλούρη με τη φορεσιά τη Κρητική να τραγουδά το τραγούδι εκείνο , τα φώτα να χαμηλώνουν εντελώς και να περνά επάνω στο διάδρομο σκηνή που είχαν στη μέση του θεάτρου ο εξαίρετος ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος στο ρόλο του Βενιζέλου. Όλους τους θαρραλέους καλλιτεχνες Καρέζη, Καζάκο, Μάνο Κατράκη που συμετείχαν τότε να φωνάζουν τα ονόματα παιδιών όπως ακριβώς οι μάνες φωνάζανε έξω από τα κρατητήρια τα ονόματα των παιδιών τους.. Και η παρασταση να κλείνει με την εισοδο του Ν. Ξυλουρη και το τραγουδι Λαε μην σφιξεις αλλο το ζωνάρι που έκανε ακόμα κι εμένα που δεν ήμουν ένα άτομο πολιτικοποιημένο να δακρύσω ! Μετά τα λόγια της Καρέζης και του Καζάκου που τα είπαν ξέροντας οτι θα συλληφθούν γιατί μέσα όλοι βλέπαμε τους μυστικούς που υπήρχαν.
Ήμουν μόνον 20 χρόνων..μα μπορώ να πω οτι ...είδα ιστορία!
30 σχόλια:
Πόσο χαίρομαι που μοιράστηκες αυτή σου την ανάρτηση μαζί μας! Ειλικρινά χαίρομαι!
Τα φιλιά μου και τη καλημέρα μου!
Ανατρίχιασα!!!
Που να ξέρεις ότι τότε γινόσουν μέρος της ιστορίας...
Αυτό το "λαέ μη σφίγγεις άλλο το ζωνάρι" το θυμάται κανείς;;;
Όλοι αυτοί που κυβερνούν και αντιπολιτεύονται ηταν μελη του αντιδιδακτορικού αγώνα ή παιδιά αγωνιστών!!! Πόσο γρήγορα ξέχασαν...!!!
Aχτιδα μπραβο στην φιλη που σου πηρε συνέντευξη
το αξιζεις
και εχθες το βραδυ δακρύσαμε γιατι ήμασταν 20 χρονων και προλαβαμε να ζησουμε εκεινη την ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
δεν ειμαι κομματικοποιημένη αλλα δεν μπορω ακουγοντας το'''φιλοι κι αδερφια '' να μην το συσχετίσω με το σημερα τα τραγουδια αυτα
παντα θα ειναι επίκαιρα και θα ξυπνάμε μνημες
καλη μερα να εχεις
Παρακολουθησα αυτη την παρασταση πριν τις γιορτες, απο ενα θιασο καποιων πολυ ταλαντουχων παιδιων, που σπαω το κεφαλι μου να θυμηθω πως τους λεγανε :)
Κατι με ομπρελες νομιζω ηταν!
Αν θυμηθω θα ξαναερθω να στο πω. Κανουν παραστασεις στις Συκιες συνηθως!
Καλημερααα
Οι αναμνήσεις σου πολύτιμες... Όταν ακούω αυτά τα τραγούδια δεν μπορώ παρά να μην συγκινηθώ... ήταν όλα τα παιδικά μου χρόνια κι όχι μόνο!
Όσο για την ... φιλοξενία...
Απλά καθρέφτης έγινα για λίγο, της δικής σου εσωτερικής λάμψης!
Να 'σαι καλά!
Αχ αχτιδα μου οπου ναναι σηκωνόμαστε αλλη μια φορα, δεν θα τραβήξει πολυ ολο αυτο το ψεμα, Ελληνες είμαστε και δεν το βάζουμε ποτε κατω.
...μονο λιγο καιρο ξαποσταίνει και ξανα προς την δοξα τραβα......
Ωραία η συνέντευξη!
Για την παράσταση θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου για το τότε που είναι πολύ σημερινό..
Μόνο που ξέχασαν οι ίδιοι τους αγώνες τους και τους κατάπιε το συμφέρον..
Καλημέρα με αγάπη.
τυχη δικια μας να εχουμε ζωντανη ιστορια να μας μιλα
Καλή σου μέρα φιλενάδα μου.Χθές βράδυ παραολουθούσαμε την εκπομπή του Λαζόπουλου μαζί με τις δύο από τις τρεί κόρες μας,η μεγάλη βλέπεις είναι κοντά σου, και κάποια στιγμή η μικρή μου γεμάτη απορία ρώτησε τον πατέρα της για το που θα μπορούσε να βρεί τα τραγούδια του τραγουδιστή γιατί της άρεσαν πολύ.13 χρονών παιδί και θαύμασε τον Ξυλούρη.49 χρονών ο πατέρα βούρκωσε και χαμογέλασε μαζί προσπαθόντας να κρύψει την λύπη του από τις μνήμες...
Αραγε χθές πόσοι κοιμήθηκαν ήσυχοι από τους ΕΛΛΗΝΕΣ???
Κάποτε... αν θυμάσε που είχες πεί διαβάζοντας ένα παραμύθι μου με τίτλο: " Ένας άγγελος ανάμεσα σε μαργαρίτες " πως στεναχωρέθηκες με το τέλος του και πως θα ήθελες μια πιο γλυκιά και τρυφερή ιστορία που να σε κάνει να μη θες να κατέβεις από το ροζ συννεφάκι σου... :)
Τότε εγώ σου είχα πει πως όταν εμπευστώ θα στη γράψω και θα στην αφιερώσω.
Η ιστορία σου λοιπόν είναι έτοιμη, ημιτελές όμως μιας και έχει και συνέχεια αλλά το πρώτο μέρος της βρίσκεται δημοσιευμένο στο blog μου με τίτλο "Κρατώντας σφιχτά το χέρι του άλλου " και σε περιμένει να τη διαβάσεις και να της πεις τις εντυπώσεις σου ( και καλές και κακές φυσικά)
Αφιερωμένη σε σένα λοιπόν με πολύ αγάπη και σεβασμό από εμένα! :)
Πραγματικά!Είδες και εζησες ένα κομμάτι ιστορίας. Πρέπει να ήταν πολύ ξεχωριστή βραδιά. Έχω στο σπίτι το σι ντι αλλά δεν συγκρίνεται. Μήπως τελικά απο ιστορία ξαναγίνεται κάτι επίκαιρο?Γιατί έχω την εντύπωση καλή μου αχτίδα, οτι ακόμη σε ένα τσίρκο ζούμε όπου η επίφαση δημοκρατίας, πήρε τη θέση της δικτατορίας, και τα ματ τη θέση της Εσα!Μόνο που μποούμε ακόμη να κυκλοφορούμε ελεύθεροι τα βράδια...
Καλησπέρα!!!
Ωραίες αναμνήσεις.. :):):)
@ ΕΚΦΡΑΣΟΥ, όταν χθες άκουσα τα τραγούδια ο άνδρας μου με άκουσε που ήξερα τα λόγια κι εγω ένοιωσα την ανάγκη να σας γράψω αυτές τις ώρες που τις έζησα...
@ Marina μου ήμουν Γυμνάσιο όταν έγινε η Χούντα,φοιτήτρια όταν με συνέλαβαν και όταν έφυγε..
@ Ειρηνη Σ, φίλη μου ακριβώς έτσι ήμασταν τότε ανίδεες για τα όσα θα ζούσαμε ..
@ Dee Dee μου δεν θα ήθελα να την ξαναδώ με άλλους..θέλω πάντα να κρατήσω εκείνες τις στιγμές όπως τις πρωτοέζησα..
@ Χριστιάνα μου ακόμα μια φορά να σε ευχαριστήσω για τη τιμή που μου έκανες..
@ πουαντερι μου συμφωνώ μαζί σου και μάλιστα περισσότερο απο τότε που τα πράγματα πιστεύαμε οτι δεν θα επαναλήφθούν..
@ Γιαγιά Αντιγόνη, θέλειος να σου πω ονόματα απο το Πολυτεχνείο και τις άλλες σχολές που έγιναν ..επώνυμοι; πανάθεμα τους..που ήταν οι ιδέες που τότε πολεμούσανε γι' αυτές;
@ love2love, χαίρομαι εγώ που έστω και τυχαία σας μαθαίνω κάτι..
@ XRYSOULA μου..49 πάλι μικρός ήταν ..η δική μου γενειά είναι η γενειά εκείνης της εποχής..
@ ΕΚΦΡΑΣΟΥ, θα έρθω να τη διαβάσω..ξέρεις οτι μου αρέσουν οι ιστορίες..
@ Magdalene B, χειρότερο κορ.ίτσι μου και δυστυχώς το λέω ΕΓΩ που τότε έβριζα την εποχή εκείνη..δυστυχώς τότε υπήρχαν δουλειες και μέλλον για τους νέους..τώρα όλα με απογοητεύουν..
@ Hfaistiwnas, φίλε μου είσαι πολύ μικρός ακόμα και αυτά για σένα είναι απλά δημοσιεύματα σε εφημερίδα..
Έπεφτε ξύλο σου λέει... Και όμως ανέβαιναν και δεν σκεφτόντουσαν τίποτα εκτός από το να κάνουν αυτό που αγαπούσαν και αυτό στο οποίο πίστευαν.
Είμαι 25 χρονών δεν τα έζησα αυτά αλλά ο μπαμπάς μαζί με το cd στο σπίτι έχει πακέτο και τις αναμνήσεις που με έναν τρόπο έχουν γίνει και δικά μου βιώματα...
πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό και μονο να το διαβαζουμε...εγώ ήμουν μικρή τότε μα με συγκινει κάθε φορά του ακουω τη φωνή του Ξυλούρη σε αυτη την παρασταση(και οχι μονο..),ειδικα το Φίλοι κι αδέρφια...
@ PaintBox Magazine, παιδί μου εύχομαι να μην αναγκαστείς να ζήσεις ποτέ τέτοιες στιγμές, άσε στο πατέρα σου και μένα τις αναμήσεις ..
@ cook, είμαι τυχερή που γνώρισα απο κοντά τον Ξυλούρη και τον Χατζή , αγαπημένοι και οι δύο.
@Αχτιδα,μανουλα μου αυτες δεν ειναι απλά αναμνήσεις ειναι η ιστορία μας
Ολα αυτά δεν είναι απλές αναμνήσεις αλλά βιώματα!!!!!
Δημοσίευση σχολίου