Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Ακροβατώντας ανάμεσα στον ύπνο και τις σκέψεις...


Χθες βράδυ ..την ώρα που ξάπλωσα και κουκουλώθηκα με το παπλωματάκι μου ..εκεί ανάμεσα στη προσευχή μου για όσους αγαπώ και όσους ακόμα δεν γνωρίζω..εκεί ανάμεσα στο λεπτό σχοινί που χωρίζει τις σκέψεις και την αγκαλιά του μυθικού Μορφέα..κάπου εκεί λοιπόν χάθηκα στο μονοπάτι του σχοινιού αυτού... 
Κάνοντας με ..κλειστά βλέφαρα την ανακεφαλαίωση της ημέρας και τα σχέδια της επόμενης κάπως έτσι λοιπόν ανάμεσα σε όλα αυτά ένοιωσα ξαφνικά ότι τα Χριστούγεννα ξέφυγαν σαν πραγματική έννοια από τη ζωή μας. Έγιναν μια αγωνία για ..δώρα, για στολίδια, για ρούχα, για το γιορτινό τραπέζι και την αξιολόγηση των καλεσμένων μας..
Ξάφνου το μυαλό μου γύρισε σε εικόνες ξεχασμένες των παιδικών μου χρόνων τότε που τα Χριστούγεννα ήταν αυτό ακριβώς που είναι .. η Γέννηση του  Θεανθρώπου..και το γιορτινό τραπέζι η μάζωξη της οικογένειας με αγάπη και η προσευχή πριν φάμε για να πιάσουν οι ευχές μας για ..τους άλλους. Χθες το βράδυ σκέφτηκα ότι η Γέννηση δεν έχει σχέση με την Θρησκευτική ταυτότητα του καθενός, ούτε την εθνικότητα του γιατί..αυτό που ακριβώς σημαίνει είναι δύο απλά πράγματα που δεν έχουν νομικές υποστάσεις.. Αγάπη και Ελπίδα.. 
Ξέρετε ότι είμαι πιστή μα όχι θρησκόληπτη.. και νομίζω ότι αυτό είναι ένα ακόμα που αισθάνομαι ότι ξεπηδά από τη γέννηση αυτή, τη Γέννηση  που την κάναμε λαμπιόνια φωτισμένα στα μπαλκόνια μας , στολίδια στο δένδρο, πλούσια γεύματα ( δεν βγάζω απ' έξω τον εαυτό μου..) και δουλειά στα μαγαζιά μας..
Το μυαλό μου ταξιδεύει, ξεφεύγω  από την άκρη που θα με οδηγήσει στη λήθη του ύπνου...
Πολλά χρόνια πιο παλιά... Η γιαγιά μου ετοίμαζε δέματα μικρά με δικά της πράγματα για οικογένειες που .."ήξερε" , με έπαιρνε από το χέρι και κάναμε επίσκεψη για να δώσω εγώ τη κούκλα στο κοριτσάκι της κας Ρίτσας που στο υπόγειο του σπιτιού μας στη Τσιμισκή είχε ένα σπίτι " όχι ..νόμιμο". Λίγο καιρό πριν της ζήτησαν να υπογράψει για να την διώξουν από το σπίτι και ο παππούς μου αρνήθηκε λέγοντας τους ότι αν τα κορίτσια του παρασυρθούν δεν θα φταίει η κα Ρίτσα μα ο ίδιος που δεν τα μεγάλωσε σωστά.. 
Τα βλέφαρα μου κλειστά χθες βράδυ και ακίνητη να μην ξυπνήσω τον Δημήτρη και ..θυμηθεί το τσιγάρο..Ξάφνου ένοιωσα ένοχη που η ζωή με έκανε κι εμένα να ζω την ασφαλή ζωή μου απλώς κουνώντας με λύπη το κεφάλι μου ακούγοντας για τα άσχημα. Όμως αυτό τελικά δεν είναι ο " πολιτισμός " που λέμε ότι ζούμε; 
Στη μύτη μου η μυρωδιά από τα κάστανα στη σόμπα πετρελαίου,στο τραπέζι η γεμιστή μεγάλη κότα με πατάτες, οι σαλάτες εποχιακές.. τα σημερινά εκτός εποχής καλούδια ανύπαρκτα.. Οι αδελφές της γιαγιάς μου ερχόντουσαν με μια δική τους σπεσιαλιτέ στο χέρι να ..συναγωνιστούν , παιδιά δεν υπήρχαν..μόνον εγώ.. μόνη μου και ο Ποσειδών το σκυλάκι μου..Ο πατέρας μου τέλος μα την κιθάρα να τραγουδήσουμε όλοι μαζί μετά το φαγητό στο μεγάλο σαλόνι... και στις 12 ακριβώς ...τότε....Τα ποτήρια με το κρασί από το μαγαζάκι της Πρίγκ.Νικολάου γωνία με Παλαιών Πατρών που αγοράζαμε χύμα..τα ποτήρια λοιπόν σηκωμένα και ..Χρόνια Πολλά ..Γεννήθηκε ο Χριστός μας ..μου έλεγε η γιαγιά μου και με έβγαζε στο μπαλκόνι να δω το αστέρι ( μου έδειχνε το πιο λαμπερό..) και να κάνω την ευχή μου..
- Σκέψου ..μου έλεγε..τι θα ζητήσεις ..αυτή η ευχή πιάνει πάντα, είναι πολύτιμη ..σκέψου για ποιόν θα την κάνεις.. τι είναι αυτό που θα δώσει χαρά και σε σένα και σε όσους αγαπάς..
Κουκουλωμένη με το ζεστό μου παπλωματάκι.. ασφαλής.. χορτάτη  και τόσο μα τόσο προβληματισμένη σκέπτομαι πόσα πράγματα αλλάξανε μαζί με μας και τα θέλω μας.. Πόσες άλλες προτεραιότητες δώσαμε αξία στη ζωή μας και ξεχάσαμε το πιο προφανές..Αγάπη και Ελπίδα..Δάκρυσα μέσα σ' αυτή τη ζάλη , ένοιωσα όλα όσα έφυγαν και όσα δεν θα ξανάρθουν ..Όμως κάτι έμεινε από όλα αυτά ..τουλάχιστον η επίγνωση της αλήθειας.. 
Τα μάτια έκλεισαν πίσω από τα βλέφαρα μου, πέρασα από την άλλη μεριά του ..σχοινιού ..
Θεέ μου δώσε υγεία σε αυτούς που αγαπώ , πρόσεχε μου αυτούς που αγάπησα και τους έχεις κοντά σου, δώσε τα ίδια σε όσους δεν γνωρίζω και τα έχουν ανάγκη και για μένα ..δώσε μου τη χαρά να ..θυμάμαι .. να μη ξεχνώ όσα με τόση αφθονία μου έδωσες..

25 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Πω πω Αχτίδα, είναι πραγματικά αφήγηση μέσα από ψυχή..
Συγκινήθηκα.. και πήγα και εγώ προς τα πίσω.. όμορφα ήταν, ίσως όχι τόσο πλούσια, αλλά ωραία..

ruth_less είπε...

Τόσο αληθινά όσα είπες και ένοιωσες Αχτίδα μου... χανόμαστε μέσα στα καταναλωτικά και στους ρυθμούς που μας παρασέρνει αυτή η σύγχρονη ζωή. Ζεστά Χριστούγεννα στη ψυχή και στην καρδιά μας να έχουμε, με όσους αγαπούμε, να χαιρόμαστε με υγεία ο ένας τον άλλο και να προσφέρουμε ό,τι μπορεί ο καθένας, σε λόγια, πράξεις και αισθήματα... έτσι θα γίνουμε όλοι πιο πλούσιοι.

Όλα τα πιο πάνω εύχομαι και σε σένα και την οικογένειά σου καλή μου. Έχετε την αγάπη μου.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Σωστά όσα λες Αχτίδα μου, κάπου χάσαμε όλοι το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.
Ομως πιστεύω στο χέρι μας είναι να κάνουμε όσο πιο "ζεστές" γίνεται αυτές τις μέρες, γι αυτούς που αγαπάμε, γι αυτούς που μας χρειάζονται!!

Ανθούλα είπε...

Γειά σου Αχτίδα!
Παρ' ότι δεν γράφω σχόλια, καθημερινά μπαίνω στο μπλογκ σου και σε αισθάνομαι πια μια φίλη , άγνωστη μεν αλλά γνωστή ουσιαστικά μιας και μας άνοιξες την πόρτα του σπιτιού σου και της καρδιά σου.
Είδα το σχόλιο σου στα Άσπρα Κοχύλια και χάρηκα, γι αυτό και πήρα το θάρρος να γράψω.Συνήθως παρακολουθώ αθόρυβα πολλά πράγματα στην ζωή μου.Εκεί που έγραφα συχνά ήταν σε μπλογκς σχετικά με ένα πρόβλημα υγείας μου.
Διαβάζοντας τις αναρτήσεις σου χαίρομαι πολύ με ό,τι θετικό συμβαίνει στην ζωή σου και λυπάμαι όταν δεν σου σου πάνε καλά κάποια πράγματα.
Πολλές φορές με αυτά που γράφεις είναι σαν να τα γράφω εγώ, όπως "Δεν μπορώ να πω όχι".
Και εγώ ετσι είμαι!
Μου αρέσει πολύ επίσης όταν βάζεις φωτογραφίες από έργα σου!!! Ζωγραφίζεις πάααρα πολύ ωραία και μακάρι να ήσουν πιο κοντά να μου έδειχνες κάποια πράγματα μιας και εγώ κατά καιρούς ζωγραφίζω εντελώς όμως ερασιτεχνικά.
Για να κάνω μπλογκ , δεν το σκέφτηκα ποτέ...Είμαι πιο πολύ του facebook εγώ.Αν έχεις θα χαρώ να με γνωρίσεις πιο καλά εκεί από τις φωτογραφίες μου.
Σε ευχαριστώ και πάλι για την παρέα που μου κάνεις και μέσα από την ψυχή μου εύχομαι να περάσεις υπέροχα τις γιορτές με όσους αγαπάς!!!!!!!

fevis είπε...

Τι όμορφο ποστ... Μπράβο...:-) Φιλιά...

( fortounata) είπε...

οι καλύτερες ευχές,η καλύτερη προσευχή για όλους μας .σ'ευχαριστούμε αχτίδα μου.φιλιά να είσαι πάντα καλά.

ElenaG είπε...

.. να μη ξεχνώ όσα με τόση αφθονία μου έδωσες..

Έτσι ακριβώς Γεωργία μου!
Ας κάνουμε λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα
έτσι όπως Αυτός θα ήθελε!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, σ' ευχαριστώ καλέ μου, είναι μερικές φορές που οι σκέψεις με ταξιδεύουν σε μέρη και σε χρόνο μαγικό .. ο κόσμος της ψυχής..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ruth_less εκείνο που με κουράζει περισσότερο πίστεψε με είναι οτι καταναλώνουμε όλη μας την ενε΄ργεια για πράγματα που σε τελική μορφή είναι για το ..θεαθείναι..Είναι τόσο απλή η ζωή, θέλει τόσα λίγα κι εμείς την κάνουμε απαιτητική και δύσκολη.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΕΛΕΝΑ μου Χριστούγεννα.. το λέει η λέξη..θα το έλεγε η ζωή αν δεν μας έκανε η ίδια να βλέπουμε τα πάντα σαν ένα αλυσβερίσι.. Σκέψου πόσο σύντομη είναι η ζωή.. σκέψου πόσο πιο όμορφα θα νοιώθαμε στο χαμόγελο των άλλων αν ένοιωθαν όλοι το ίδιο.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανθούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια προσπάθησα να μπω στο μπλοκ σου απο παλιά απο το εικονείδιο μα είδα οτι δεν έχεις.Απο το face book δεν ξέρω πολλά παρά μόνο να παιζω το αγαπημένο μου παιχνίδι το Mahjongg και απαντώ μόνο σε όσους μου στέλνουν στο μείλ απο εκεί όποτε πατώ το σύνδεσμο και πάω κατ' ευθείαν..Μερικές φορές θέλω να βάλω φωτογραφίες και δεν ξέρω που να τις βάλω ή που να γράψω στο δικό μου.. άστα να πάνε..με το μπλοκ ξέρω που γράφω..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ fevis ευχαριστώ γλυκιά μου, έχεις συνταγή απο λέιμον πάις..εύκολη;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ φουρτουνιασμενη ψυχη, σας εύχομαι όλους να είστε ευτυχισμένοι...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG φιληνάδα έχω τον Δημητράκη τώρα..μόλις τον κοίμησα..έκανα και τη τούρτα.

Ανώνυμος είπε...

Φιληνάδα μου να είσαι καλά όπως σε γνώρισα το καλοκαίρι και όπως σε αγάπησα..
Τένια απο Κέρκυρα

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
και οτι επιθυμείς μέσα
από τη καρδιά μου

Ανεράιδα είπε...

Υπέροχη ανάρτηση, νοσταλγική, ταξιδιάρικη! Έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα σκέφτεσαι! Μου έκανε εντύπωση ο φοβερός παππούς, μπράβο του, μεγαλείο!

Δέσποινα είπε...

Αχ,βρε Αχτίδα,μ'έκανες κι εμένα να νοσταλγήσω τα παλιά,κι ας είμαι μικρότερη,κάτι προλάβαμε και ζήσαμε κι εμείς πριν την απόλυτη αλλοτρίωση...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Τένια απο Κέρκυρα, καλημέρα κορίτσι μου, είσαι ευπρόσδεκτη όποτε θέλεις, σε περιμένω.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος ευχαριστώ φίλη-ε..σου εύχομαι ολόψυχα ότι είναι καλύτερο και επιθυμητό για σένα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανεράιδα μου ήταν ένας πολύ μορφωμένος και αξιόλογος άνθρωπος με ιδέες πολύ προοδευτικές για το καιρό του.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Δέσποινα φίλη μου τότε είχαμε το 1/3 απο ότι υπάρχει τώρα στα μαγαζιά μα ήμασταν πλούσιοι απο άλλα πολλά.

meril είπε...

Χαμογελώ γλυκιά μου....
χαμογελώ γιατί λίγο ως πολύ παρόμοιες σκέψεις κάνω αυτές τις μέρες
και σκέφτομαι πως παρά τις όποιες δυσκολίες που χουν διαβεί το κατώφλι μου
πάλι τυχερή είμαι
πολύ τυχερή μάλιστα
Ευτυχώς το θυμάμαι
και χαίρομαι που το συναισθάνεσαι και συ

Καλημερούδια!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ meril εγώ χαίρομαι που είμαστε πολλές..Καλά Χριστούγεννα λοιπόν.

sophaki είπε...

Κυρία Αχτίδα δεν σας γνωρίζω προσωπικά μα σας διαβάζω συχνά.
Είχα καιρό να ανατριχιάσω....
Σας ευχαριστώ...
Ελπίζω κάποια στιγμή να σας συναντήσω...
Εύχομαι ότι καλύτερο σε εσάς και την οικογένεια σας.
Σοφία