Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Ένα απο τα παραμύθια μου...


 Μια φορά κι ένα καιρό σε ένα πανέμορφο δάσος γεμάτο ψηλά έλατα και βελανιδιές ξεφύτρωσε ένα μικρό θαμνάκι ανάμεσα σε άλλα θαμνώδη φυτά σε ένα σημείο που η πλαγιά έκανε μια μικρή φωλίτσα. Το πρώτο βλέμμα του το έστρεψε στο φως και στο γαλανό κομμάτι που φαινότανε κάπου ψηλά.. ψηλά...στην ακρούλα .. μα τι ήταν αυτό που τον εμπόδιζε να δει καθαρά ; 
Ήταν πράσινο.. καταπράσινο και κατέληγε .. πω! πω! σε ένα τεράστιο χοντρό καφετί κορμό..Γύρισε ολόγυρα και είδε ότι τέτοιοι κορμοί υπήρχαν παντού , όλοι δυνατοί , ψηλοί σαν ένα τοίχος . Στα πόδια τους θάμνοι πράσινοι χαμηλοί σαν..κι αυτόν.. θάμνοι..χωρίς θωριά, υπέροχα γερά κλαδιά και καταπράσινα φύλλα. 


Προσπάθησε να δει αν μπορούσε και αυτός να πλησιάσει δίπλα τους , ν' αγγίξει τις χοντρές ρίζες τους και να καταφέρει να σκαρφαλώσει για να φανεί ψηλότερος. Μα έμεινε ακίνητος εκεί που ήταν να χαζεύει τα χρωματιστά μικρά πλασματάκια που παίζανε κυνηγητό ανάμεσα στις φυλωσιές του γίγαντα. Τότε τον τρόμαξε ο θόρυβος που έκανε ένα μαλλιαρό πλάσμα με μεγάλη φουντωτή ουρά που ..προσγειώθηκε δίπλα του σαν ένα πακέτο από τον ουρανό. 


- Συγνώμη φίλε.. δεν σε πρόσεξα.. είμαι ο Πουφ..ο σκίουρος ..καλώς φύτρωσες στη γειτονιά μας.
- Ε! παλιοσκίουρε απρόσεκτε , μου τσαλάκωσες το καπέλο μου..άκουσε μια φωνούλα δίπλα του το μικρό δενδράκι . Έσκυψε ακόμα και αυτό για να δει ένα θυμωμένο κόκκινο ..ταψάκι με κορμό και άσπρες βούλες.


- Επιτρέψτε με.. είμαι ο Μάμπο το μανιτάρι και από εδώ η ..οικογένεια μου.. η γυναίκα μου η Μπούμπα και τα ... για να μετρήσω..1.. 2...5...7...μάλιστα 7 παιδάκια μου προς το παρόν! Καλώς ξεφύτρωσες λοιπόν θα κάνουμε παρέα και θα με προφυλάξεις  από ότι βλέπω από κάτι τέτοιους απρόσεκτους επισκέπτες.
- Κι εμένα με λένε.. αλήθεια ένοιωσε απελπισία ξαφνικά το δενδράκι ...δεν ξέρω πως με λένε, δήλωσε λυπημένα με χαμηλή φωνή..
- Μα φίλε μου δικαίως δεν ξέρεις αφού τα ονόματα μας τα δίνει ο μεγάλος Βασιλιάς αυτού του δάσους το Έλατο δίπλα σου.. τυχερέ ..γεννήθηκες δίπλα σε βασιλιά..
- Πιστεύεις ότι θα με προσέξει; είπε απογοητευμένο το μικρό δενδράκι, ούτε καν στη ρίζα του δεν μπορώ να φθάσω. 
Φύσηξε τότε ένα αεράκι και έφερε τη βραχνή και δυνατή φωνή του Έλατου στ' αυτιά του σαν εντολή ..
- Θα σε πούμε Γκάμπη ..μα θα πρέπει να σου δώσει την ευχή της τύχης σου η νεραιδούλα του δάσους φίλε μου  που θα έρθει όταν σκοτεινιάσει. Θα τα πούμε λοιπόν το βράδυ στη γιορτή της υποδοχής σου μαζί με πολλά άλλα δενδράκια που γεννήθηκαν σήμερα μαζί σου.
Μετρούσε ο Γκάμπη τις ώρες μέχρι να νυχτώσει και να δει τα πουλιά να κουρνιάζουν στις φωλιές που φιλοξενούσαν τα ψηλά δένδρα ολόγυρα. Κόντευε να τον πάρει ο ύπνος με το ρυθμικό ροχαλητό του μανιταριών  δίπλα του όταν ξαφνικά....


Εκατοντάδες μικρά φωτάκια άρχισαν αν πετούν ανάμεσα του και να του τραγουδούν με ήχο ρυθμικό που έκαμναν με τα μικρά φτερά τους. Δυο μάτια τεράστια φωτεινά τον τρόμαξαν , δίπλα του δυο ακόμα πιο μικρά..
- Καλώς ήρθες δενδράκι είμαι η Ρούμπο η κουκουβάγια και δίπλα το παιδάκι μου ο Κουκί.!


- Καλώς φύτρωσες κάτοικε του μαγικού μου δάσους.. άκουσε μια βελούδινη φωνή το μικρό δενδράκι και αντίκρισε καθισμένη επάνω στο ..μανιτάρι μια υπέροχη μικρή κοπελίτσα με διάφανα φτερά και λουλουδένιο στεφάνι στα κατάξανθα μαλλιά της. Είμαι η νεραιδούλα του δάσους αυτού Γκάμπη και ήρθα να σου δώσω την ευχή μου:  Σου εύχομαι λοιπόν να είσαι ..  αγαπητός , γερός και ξεχωριστός. Να μεγαλώσεις να δυναμώσεις να ανθίσεις και να στολίσεις με τη παρουσία σου εκεί που δεν θα υπάρχει άλλο στολίδι.
-Γέλασε το δενδράκι μέσα του και σκέφτηκε..εγώ ξεχωριστός..εγώ ευλογημένος να φέρω χαρά; ένα μικρό θαμνώδες δενδράκι; 
Ο καιρός πέρασε, οι εποχές έκαναν το κύκλο τους . 


Χιόνι έπεσε πολύ και  ήρθε μια γιορτή για τους ανθρώπους του μεγάλου χωριού κοντά στο δάσος που τους έκανε να κόβουν μικρά δενδράκια και να τα κουβαλούν για να τα πουλήσουν ακριβά σε πλούσιους που στόλιζαν με αυτά τα σπίτια τους. Του τα είπε αυτά η σοφή κουκουβάγια και αποχαιρέτησε τα μικρά δενδράκια που έφευγαν στις πλάτες των υλοτόμων..Πόσο θα ήθελε να πάει μαζί τους ο Γκάμπη.. μα ποιος θα ήθελε ένα μικρό ..θαμνώδες δενδράκι..
Τότε ξαφνικά ένοιωσε κάτι στην αρχή να τον πονά μετά όμως όταν τον πήρε κάποιος στη αγκαλιά του τα ξέχασε όλα.. Πάει ..τελείωσε η ζωή του σκέφτηκε.. μάλλον κάποιος τον πήρε για να τον κάνει ..σκούπα για την αυλή του η προσάναμμα για το τζάκι του..


Ο παππούς Αντώνης μπήκε παγωμένος από το χιόνι στο μικρό καλυβάκι που ζούσε με τη μοναδική  εγγονή του. 
Στο τζάκι έκαιγε τα ξύλα από τα κλαδιά του μεγάλου έλατου που πέταξε ο γείτονας πέρσι και στη κατσαρόλα έβαλε φρέσκα μανιτάρια για την αγαπημένη σούπα  τους. 


Πήρε το μικρό δενδράκι θάμνο και το έβαλε σε μια μεγάλη γλάστρα που βρήκε στα σκουπίδια. Τα κόκκινα μικρά φυσικά μπαλάκια του γυάλιζαν στο φως από το τζάκι.. του γυάλισε τα φύλα με λίγο λάδι και κρέμασε επάνω ένα μικρό πακετάκι όπου είχε βάλει ένα όμορφο στολισμένο σκουφάκι που του είχε πλέξει η γιαγιά του διπλανού σπιτιού  για την εγγονή .

Όταν οι καμπάνες του χωριού χτύπησαν Χριστούγεννα το μικρό δωμάτιο γέμισε από τις χαρούμενες φωνούλες της μικρής για το υπέροχο θαμνώδες δενδράκι της Γκυ της είπε ο παππούς της πως λεγότανε.

Ξαγκίστρωσε από τα φύλλα του το όμορφο σκουφάκι της και έφαγε ευτυχισμένη την υπέροχη μανιταρόσουπα που έφτιαξε ο παππούς της.
Από το ανοιχτό παράθυρο με τα χιονισμένα τζάμια ο Γκάμπη ευχαρίστησε τη καλή του νεράιδα για την ευχή της.. Κανένα ψηλό δένδρο δεν θα έδινε σε αυτό το σπίτι τη χαρά που έδωσε το μικρό θαμνώδες δενδράκι με τα κόκκινα μικρά μπαλάκια του και τα γυαλιστερά ακανθώδη στις άκρες φύλλα του.

28 σχόλια:

ElenaG είπε...

Όμορφο,γλυκό το παραμυθάκι σου
Αχτίδα μου.Αύριο θα το διαβάσω
στη βαφτιστήρα μου.
Να είσαι καλά

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!!!! Μου θυμίζει το Χριστ. Έλατο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν!!! Αστεία και τα ονόματά τους!!!

eleni είπε...

Αχτίδα,ξέχειλο από τρυφερότητα για τα πιο ταπεινά πλάσματα της φύσης,που μιναδικά ξέρουν να γνωρίζουν πώς να προσφέρουν απλόχερα αγάπη και χαρά.
Πολύ μου άρεσε,μικρά παιδιά γινόμαστε και θέλουμε τα παραμυθάκια μας.
Φιλιά!

Ρεβεκκα είπε...

Τι ξεχωριστο παραμυθι που μας αφηγηθηκες.Οτι καλυτερο γιατι σε λιγο θα κοιμηθω και ειμαι σιγουρη οτι ο υπνος μου σημερα θα ειναι γαληνιος.Σε ευχαριστουμε κ τωρα που μας γλυκανες θελουμε κ αλλο.Φιλια γλυκεια μου Αχτιδα .

lourdi lourdaki είπε...

Καλημερα Αχτιδα!!!ποσο ομορφο! και ποσο τρυφερο!και η εικονες μαγικες !! σε ευχαριστω..αν και ειμαι μεγαλη για παραμυθια..το ειχα αναγκη για να ξεχαστω....
Να εισαι καλα! και αν θες.. βεβαια περνα για λιγο εχω κατι και για σενα!!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αργά χθες το διάβασα..
Λίγο πριν πάω για ύπνο...
Σήμερα πάλι πίνοντας τον καφέ μου..
Αχτίδα..καλημέρα!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG , έχω γράψει συνολικά 14 παραμύθια εδώ και καιρό βέβαια..αν θες μπορώ να σου τα στείλω..καλή μου φίλη, σ' ευχαριστώ, ξέρεις εσύ γιατί..Φιλώσε..το λέω σωστά;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Hfaistiwnas ,νομίζω οτι το γράφω στο προφίλ μου..γράφω εδώ και χρόνια παραμύθια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ eleni μου τα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν με παραμύθια αλιώτικα, ρεαλιστικά και λίγο ..βίαια..Εγώ άρχισα να γράφω παραμύθια όταν γεννήθηκε η Βάσια μου,στην αρχή τα σκάρωνα για να την κοιμήσω.. μετά και για τις δυο μας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ρεβεκκα μου έχει χαλάσει ο σταθερός υπολογιστής μου και τα έχω εκεί στα αρχεία μου.Έγραψα γύρω στα 14 παραμύθια. αυτό το σκάρωσα χθες το βράδυ γιατί ..το ήθελα πρώτα εγώ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ lourdi, όλοι έχουμε ανάγκη απο παραμύθια καλή μου κιεγώ ..περισσότερο απο όλους.Άρχισα να τα γράφω όταν πρωτοέγινα γιαγιά..μετά γιατί πίστευα πάντα οτι τα παραμύθια πρέπει να είναι η τρυφερή πλευρά της ζωής.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη είναι τιμή για μένα η δική σου γνώμη..εσύ με τα υπέροχα κείμενα..κι εγώ το καφέ μου πίνω τώρα.

anthivolon είπε...

Tι γλυκό που είναι το παραμύθι σου και πόσο ανάγκη έχουμε απ΄αυτά όλοι μας αυτές τις μέρες!! Χθες το βράδυ το διάβασα και πήγα για ύπνο με ένα χαμόγελο!!

Teteel είπε...

Πολύ τρυφερό και όμορφο το παραμύθι σου!
Τυχερά τα εγγονάκια σου!
Κι εμείς βέβαια, αφού μας τα λες και εμάς.
Καλό Σαββατοκύριακο.

Giorgos Varvakis είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου :)
Το πρώτο μου ανάγνωσμα σήμερα, είμαι σίγουρος οτι θα είναι και το ομορφότερο!!!
Πολύ γλυκό και τρυφερό το παραμύθι σου!
Μου άρεσε ιδιαίτερα η ευχή της νεράιδας : "αγαπητός, γερός και ξεχωριστός"!!
Πιστεύω ότι την ίδια ευχή έχει δώσει και σε σένα :)
Να είστε καλά
"Αγαπητοί, γεροί, ξεχωριστοί κι αγαπημένοι" !!!!!!!
Φιλιά πολλά

Marouli είπε...

Bonjour!! Υπεροχο παραμυθιιιιιιιιιι!!!!!!! Πολυ μου αρεσε! Να'σαι καλα γλυκεια μου!!

Μαρουλοφιλακια!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ anthivolon χαίρομαι που σας άρεσε.. ξέρετε οτι γράφω παραμύθια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Teteel, φίλη μου τα πρωτοέγραψα για την εγγονή μου όταν την κοίμιζα το βράδυ..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ gvarvakis Γιώργο μου σε πήρα στο κινητό..ήθελα να μάθω πως κάνεις την Αθερίνα.Αγόρασα για πρώτη φορά, εδώ σατη Θεσσαλονίκη η Αθερίνα δεν είναι συνηθισμένο ψάρι..ήθελα να πω να δω πως έκανες εκείνες τις ..ομελέτες αν θυμάμαι καλά.Πάω τώρα!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Marouli , bon soir ma petite..je t'aime !

el.mar είπε...

Γειά σου Αχτίδα! Το κουνελάκι είμαι κ μόλις διάβασα το παραμύθι σου για τους φίλους μου στο δάσος!
Πολύ μου άρεσε! Φιλιά!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ el.mar , θα πρέπει να σου κάνω ένα με ..κουνελάκι!

para-kelsoscooks είπε...

Τυχερά, όχι μόνο τα εγγόνια σου αχτίδά, αλλά και εμείς. Τι κι αν μεγαλώσαμε τα χρειαζόμαστε τα παραμύθια που και που.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αλίμονο σ' εκείνον που δε του διάβασαν ποτέ παραμύθι..έχει χάσει πολλά απο τη ζωή του.Τέτοιος είναι και ο άνδρας μου.. ποιός να του πει παραμύθι στο ορφανοτροφείο.

pinelopi είπε...

Πολύ ωραίο το παραμύθι σου Αχτίδα, συγχαρητήρια...

χρυσάνθη είπε...

Καλημέρα Αχτίδα μου.Συγχαρητήρια για το τρυφερό παραμυθάκι.Κρύβεις πολλά ταλέντα.Νά είσαι πάντα καλά και να αρμενίζεις με τα φτερά της φαντασίας σου σε παραδεισένιους τόπους ,μαζί με τον Δημήτρη .Με σένα δίπλα πιστεύω ότι γέμισε το κενό των χαμένω παραμυθιών της παιδικής ηλικίας!!!!!!!!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ pinelopi σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ χρυσάνθη μου καλώς ήρθες φιλη μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!