Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Ασθάνομαι όμορφα κα ήρεμα...

Απόγευμα πια Κυριακής.. αρκετά κουρασμένη από την ημέρα  αυτή αισθάνομαι όμως ικανοποίηση που έγινε όπως ακριβώς την φαντάστηκα και είμαι σίγουρη όπως θα την ήθελε η μητέρα μου. Μια σεμνή και απλή τελετή απείρως πιο όμορφη από το να την έκανα σε εκκλησία της πόλης.
Στη Κερασιά της Μηχανιώνας λοιπόν όπου έχουμε οικογενειακό τάφο και στην εκκλησία του Μιχαήλ Αρχαγγέλλου του χωριού έγινε το μνημόσυνο και θα πρέπει να πω ότι ήταν τόσο διαφορετικά από όσα έχω παρακολουθήσει σε πόλη. 
 Θα με ρωτήσετε ίσως τι σχέση έχουμε με το χωριό αυτό.. εγώ παιδί της πόλης.. Ήμουν 5- 6 χρόνων όταν οι γονείς μου το διάλεξαν για παραθέριση γιατί ήταν κοντά σε θάλασσα μα και συγχρόνως και λίγο πιο απομακρυσμένο από αυτήν .
Στο σπίτι που νοικιάσαμε στην αρχή του χωριού η κα Κρυσταλλένια είχε 2 παιδάκια στην ηλικία μου και έτσι είχα παρέα κάτι που ήθελε πολύ η μητέρα μου για να με απασχολούν...
Γίνανε φίλοι με το ανδρόγυνο εκείνο και η φιλία τους κράτησε και  συνεχείστηκε μέχρι το θάνατο τους..
Εκείνο λοιπόν το καιρό η κοινότητα θέλοντας να κάνει ένα νεκροταφείο ζητούσε ενίσχυση οικονομική , η μητέρα μου έκανε τότε μια σεβαστή δωρεά για να φτιαχτεί γιατί πάντα θεωρούσε προστάτη της τον Μιχαήλ Αρχάγγελο.
Έτσι αγοράστηκε αυτός ο οικογενειακός τάφος με ένα κενοτάφιο στο μέσον όπου μεταφέρθηκαν με ειδική άδεια τα οστά όλης της οικογένειας από παππούδων. Τώρα πια φιλοξενούν τους γονείς μου αναπαυμένους εν ειρήνη..
Αισθάνθηκα πραγματικά όμορφα όταν άνθρωποι άγνωστοι μου με συλλυπήθηκα για τη μητέρα μου και πήραν με πολύ ευχαρίστηση όσα με τόσο κόπο είχα ετοιμάσει με τα χέρια μου χθες όλη μέρα..Ήταν σαν να τους ήξερα απο χρόνια, σαν συγγενείς..και βέβαια υπάρχει το ΚΑΠΗ όπου γλυκιές κυρίες σου ετοιμάζουν καφέ και σου μιλούν σαν να σε ήξεραν από παλιά. Τα χρήματα που αφήνεις χρησιμεύουν για ενίσχυση του ταμείου τους για τις εκδρομές και τις διασκεδάσεις των ηλικιωμένων της περιοχής.
Μετά όλη η οικογένεια πήγαμε σπίτι να φάμε τα αγαπημένα φαγητά της μητέρας μου που τα έκανε με πολύ φροντίδα ο άνδρας μου και το αγαπημένο της γλυκό..χαλβάς σιμιγδαλένιος με πορτοκάλι.
Και κάτι που είπε ο ιερέας σήμερα στο κήρυγμα του για τον καλό Σαμαρείτης , που ήταν θαρρείς απλά μια κουβέντα με τους ανθρώπους που ήταν μπροστά του.
" Φροντίστε τη ψυχή σας πιο πάνω από τη τσέπη σας, πιο κακός και αδυσώπητος κλέφτης από αυτόν που κλέβει τα υλικά υπάρχοντα σας είναι εκείνος που ..ληστεύει τις καρδιές και τα αισθήματα σας."

24 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αχτιδούλα της "καρδιάς" της!!

Unknown είπε...

Αχτίδα μου,
να είσαι ΗΡΕΜΗ σου εύχομαι από καρδιάς.

Σε φιλώ ψυχή μου

ElenaG είπε...

Πέρασε και αυτή η μέρα Αχτιδουλα μου...
εμείς το χρόνο
εσείς τα σαράντα
Ο Θεός να ανάπαυση τις ψυχούλες τους
.................................
Φιλω σε+

Α. Παπαγιάννης είπε...

Καλόν Παράδεισο να έχει, και να τη θυμάστε πάντα!
Η οικογενειακή ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι μικρές κοινωνίες πάντα δίνει ένα άλλο χρώμα στα γεγονότα της ζωής.

Teteel είπε...

Σίγουρα η ψυχούλα της είναι χαρούμενη και ήρεμη που σας βλέπει όλους μαζί, να την έχετε στην καρδιά σας και στην σκέψη σας.
Τα λόγια του παπά είναι πράγματι σοφά.
Χαίρομαι που αισθάνεσαι όμορφα, σου αξίζει.

Δημιουργία είπε...

Να εισαι παντα καλα και να αισθανεσαι ομορφα.Καλη εβδομαδα να εχεις.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη, φίλη μου ξέρεις τι έλεγε η μητέρα μου μέχρι που πέθανε; οτι πιο πολύ στεναχωριέται που δεν θα με ..βλέπει.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ meggie, σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη, νομίζω οτι είμαι..αισθάνομαι οτι σήμερα αποχαιρέτησα τη μητέρα μου χωρίς την φόρτηση εκείνης της ημέρας που τα είχα λίγο χαμένα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG, φίλη μου ξέρω οτι κι εσύ είχες το ίδιο, όλα πήγαν καλά ..πίστεψε με!Νοιώθω οτι την αποχαιρέτησα σήμερα ήρεμα όπως ήθελα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Α. Παπαγιάννης, πως είναι δυνατόν να την ξεχάσω.. θα λέω πάντα μέσα μου οτι πολλά θα μου την θυμίζουν απο αυτά που επλασαν τον χαρακτήρα μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Teteel, ίσως το μέγεθος της εκκλησίας που ήταν μικρό, ίσως ο κόσμος που δεν μιλούσε και παρακολουθούσε τη λειτουργία..ήταν πολύ διαφορετικά , πολύ ήρεμα και φιλικά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Δημιουργία, φίλη μου σ' ευχαριστώ, εύχομαι και για σένα το ίδιο.

Λίνα είπε...

Ο Θεός να την αναπαύσει Αχτίδα μου και εσύ να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά και να την θυμάσαι πάντα με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Φιλιά.
Καλό βράδυ.

Πόπη είπε...

"Φροντίστε την ψυχή σας
πιο πάνω από την τσέπη σας".
Τι ωραία λόγια...
Εσύ Αχτιδούλα κάνεις νομίζω πράξη αυτό και φροντίζεις την ψυχή σου και την ψυχή της μανούλας σου.
Ας είναι αναπαυμένη εκεί που είναι...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Λίνα μου σ' ευχαριστώ και καλή μας μέρα και εβδομάδα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Πόπη μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που είπε το κήρυγμα του , ήταν απλός και άμεσος.Ευχαριστώ καλή μου .

Ανώνυμος είπε...

http://internalpaths.blogspot.com/2010/10/blog-post_31.html

http://internalpaths.blogspot.com/2010/11/blog-post.html

ΕΠΕΊΓΟΝ

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Ας είναι αναπαυμένη εκεί που βρίσκεται κι εσύ έτσι όμορφα ήρεμη!

Είσαι μια αχτίδα!
Καλημερένια!

SpIrToKoYto είπε...

Αχτιδούλα μου,ξέρω πώς αισθάνθηκες...
και οι δικοί μου οι γονείς αναπαύονται σε ένα πανέμορφο μέρος,κάτω από τη Δαμάστα...
και χαίρομαι που ακολούθησα τη θέληση του πατέρα μου να "πάνε" εκεί ,αντί να αφήσω τον εγωισμό μου και το θέλω μου να τους έχω δίπλα,εδώ στην Αθήνα...
καλημέρες καλοβδομαδιάτικες..-:))

Το blog της Θεσσαλονικιας. είπε...

Αχτιδα μου να ειστε γεροι να την θυμαστε...Φιλακια

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα, ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ SpIrToKoYto. φίλη μου σήμερα αισθάνομαι πολύ πιο ήσυχη , λες και χθες έκλεισε μια σελίδα πίσω μου που θα την θυμάμαι όμως πάντα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Το blog της Θεσσαλονικιας, Μαρία μου ευχαριστώ, έλα όιποτε θες και ελπίζω αυτή τη φορά να θυμάσαι το δρόμο!

mia maria είπε...

Πάντα έτσι όμορφα να αισθάνεσαι και να θυμάσαι τη μανούλα σου με αγάπη! Καλή εβδομάδα!