Σήμερα άρχισα όχι ... την Αγιογραφία της πελάτισσας... όχι το πίνακα της άλλης πελάτισσας ..αλλά ένα Χριστουγεννιάτικο πίνακα που σκέφτηκα να κάνω για να στολίσω το εργαστήρι μου και αργότερα το σπίτι κάποιας κόρης μου κάτι τέτοιες μέρες..
Δηλαδή.. πάλι μου ταιριάζει η φράση: Από τη πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλα!!!
Μα ..θα τον κάνω και θα σας τον δείξω στολισμένο πίσω ή δίπλα από το δενδράκι μου που περιμένει τα υλικά που δεν πήγα ακόμα να αγοράσω.
Τον σχεδίασα λοιπόν και αύριο μάλλον αρχίζω αν και πρέπει να ασχοληθώ αυτές τις μέρες με άλλα θέματα. Πλησιάζουν τα 40ήμερα της μητέρας μου και οφείλω να κάνω πολλά αν και θα γίνουν σε πολύ στενό οικογενειακό περιβάλλον. Βλέπετε όταν δεν υπάρχει άλλη οικογένεια πίσω μου .. δεν βλέπω το λόγο παρά μετά την εκκλησία ένα γεύμα στο σπίτι μας... και κουτιά με διάφορα που θα μοιράσω σε .. αγνώστους εκεί..
Πρέπει λοιπόν να ετοιμάσω κάποια πράγματα, γλυκά, αλμυρά , έκανα και μια βόλτα στα διάφορα μπλοκ για ιδέες , Είδα και στο Γιώργο μια όμορφη συνταγή για κουλουράκια πορτοκαλιού και λέω να την αρχίσω σήμερα κι όλας.
Μου φαίνεται αδιανόητο για το διάστημα που πέρασε και το πιο φοβερό είναι ότι όπως λέει και ο Δημήτρης έχουμε την αίσθηση ότι η μαμά μας λείπει κάπου και όλα αυτά που κάνουμε για 3ήμερα, 9μερα και 40ήμερα τα κάνουμε για έναν άλλο. Έχουμε και τον παππού της οικογένειας που τα βράδια κοιμάται σε μας γιατί... φοβάται μόνος του ... τον καταλαβαίνω.. μου θυμίζει τα λόγια της μητέρας μου όταν ζούσε που μου έλεγε ότι .. φοβάται μη μας χάσει.. Είναι τρομερό να είσαι ολομόναχος..
Να γιατί το έριξα στα Χριστουγεννιάτικα, να γιατί θα κάνω και το πίνακα, να γιατί έστω και που δεν θα γιορτάσω αυτά τα Χριστούγεννα .. παρόλα αυτά θέλω το χρώμα τους και την ανάσα τους στο εργαστήρι μου.. στο δικό μου σπίτι...
Θέλω να πάρω από όλα αυτά τη καλή τους αύρα για την αισιοδοξία που πάντα κρατώ μέσα μου γιατί είναι μάλλον και μέρος του εαυτού μου.
37 σχόλια:
Eίναι, όντως, πολύ άσχημο να είσαι ολομόναχος....
Για όλους αυτούς τους λογους που ανέφερες, μπράβο Αχτιδούλα μου, μπράβο για τη σκέψη σου και μπράβο που το υλοποιείς και δε μένεις στα λόγια!!!
Και πάνω απ'όλα μπράβο που παραμένεις, στις μέρες μας, ένας αισιόδοξος άνθρωπος που κατα τη γνώμη μου δεν έχεις ανάγκη την καλή αύρα κανενός, έχεις τη θετική αύρα αυτόφυτη.
Καλή συνέχεια στις δημιουργίες σου!!φιλάκια...
Ναί, έτσι να κάνεις.
Δημιούργησε μόνη σου τον κόσμο σου με την αισιοδοξία και την χαρά και την δημιουργικότητα που έχεις μέσα σου.
Με όλα αυτά που είσαι εσύ.
Έτσι σε θέλω, να αντιστέκεσαι σθεναρά σε ό,τι πάει να σε ρίξει!!! Στο χέρι μας είναι και μπορούμε να το κάνουμε, άλλωστε εσύ έχεις αποδείξει πόσο καλά ξέρεις αυτό το "παιχνίδι"!!! Συνέχισε λοιπόν αυτή τη χαρούμενη εργασιοθεραπεία και άσε το "ψυχοπλάκωμα" για τις αδύναμες, αυτές που δεν έχουν φιλοσοφήσει ποτέ τους!!!
Σε φιλώ
Πόσο σε καταλαβαίνω...Και για μας αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι πολύ διαφορετικά.Χάσαμε τον πιο αγαπημένο μας φίλο και κουμπάρο πολύ νωρίς,την ψυχή της παρέας,τον άνθρωπο που κάθε Πρωτοχρονιά έκανε τον Άγιο βασίλη για να δώσει χαρά σε όλα τα παιδιά...Αυτά τα παιδάκια,που είναι και πολλά, μαζί με τα δικά μου ,τα δικά του και της υπόλοιπης παρέας ,πρέπει να χαρούν και να ζήσουν τα Χριστούγεννα όπως τους αξίζει και πρέπει εμείς οι μεγάλοι να κάνουμε τα πάντα γι'αυτό...Έτσι και θα στολίσουμε και θα κάνουμε κατασκευές όλοι μαζί και γλυκάκια θα φτιάξουμε για να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται.Κράτα γερά και να είσαι πάντα αισιόδοξη όπως τώρα!Καλές δημιουργίες και θα τα λέμε!!!
Την Κυριακή θα κάνουμε και εμείς το χρόνο.
Έτσι είναι αυτά.. η μοναξιά μένει.. δυστυχώς!
Όσο για τα σχέδιά σου στα καλλιτεχνικά! Απίθανα!!!
Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η μοναξιά Αχτίδα μου...δεν θέλω να είμαι μόνη το φοβάμαι,το έζησα στα παιδικά μου χρόνια και έχει μείνει μέσα μου.Αχτιδούλα μου μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω με τίποτα,είσαι αισιόδοξος άνθρωπος,έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε αγαπούν,τι καλύτερο από το να τους προσφέρεις ένα χαμόγελο και την αγάπη σου!!!
Αχτίδα μου,'εχω να σου πω ένα ή μάλλον τρία μεγάλα μπράβο...
Μπράβο που συνεχίζεις και δεν αφήνεις τη μοιρολατρεία και τη μιζέρια να σε κυριεύσει...
Και δυό φορές μπράβο,που αντί για ανούσιες και για τα μάτια του κόσμου τελετές,προσφέρεις στη μνήμη της διάφορα σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη...
Οργίζομαι πραγματικά όταν βλέπω μνημόσυνα και άλλα παρεμφερή, γεμάτα λουλούδια,κορδέλες,κονόμα των επιτήδιων και ματαιοδοξία...
το απλό είναι το πρέπον και το αρμόζον και τα χρήματα αντί για φρου φρου πιάνουν τόπο...
να είσαι καλά...-:))
Την συνταγη με τα κουλουρακια πορτοκαλιου να την βαλετε στο μπλογκ σας!!! Με την διαδικασια βημα βημα οπως εσεις ξερετε!!
Να δημιουργησεις τα περισσοτερα χριστουγεννιατικα πραγματα που εκανες ποτε!!
Μαρουλοφιλακια!
Καλησπέρα αχτίδα μου!
ξέρεις μερικές φορές διαβάζοντας σε στην αρχή να "σκοτεινιάζω" ... όχι απο λύπη ή λύπηση ποτέ μα ποτέ απο κάτι τέτοιο ... εχω ένα (;) να μην γνώριζα απο κοντά αυτή την γυναίκα!
το μόνο σίουρο πάντως είναι πως μέχρι να τελιώσω να διαβάζω την ανάρτηση σου ... έχει ήδη σχηματιστεί ενα μεγάλο χαμόγελο στο προσωπό μου :)
καλή συνέχεια στις ετοιμασίες σου!
Η δημιουργια γλυκια μου αχτιδα σε κανει να μπαινεις σε ενα κοσμο μαγικο και εστω για λιγο να ξεχνιεσαι....
την γλυκια σου μανουλα θα την εχεις παντα μαζι σου...το ξερεις καλυτερα σιγουρα απο μενα...γιαυτο το φαρμακο ειναι να δημιουργεις... να πετας... να ονειρευεσαιγια σενα και για ολους τους λατρεμενους σου!
@ Lilium , φίλη μου πάντα ήμουνα αισιόδοξο άτομο, ακόμα και στις..μαύρες μου.Στην αρχή λίγο κλαψουρίζω μα μετά τα βλέπω λίγο πιο ρεαλιστικά τα πράγματα και προσπαθώ να βρω λύσεις.
@ Teteel , χωρίς να το θέλεις φίλη μου είπες ακριβώς αυτό που ..κάνω.Σχεδόν πάντα όταν έχω μια στεναχώρια "φιάχνω" μόνη μου ένα " κόσμο" και ταμπουρώνομαι σ' αυτόν .Με βοηθά πολύ η δουλειά μου που είναι δημιουργική και σου δίνει την δυνατότητα να ξεχαστείς και να σταθείς όρθια μπροστά σε αυτό που καταφέρνεις.
@ anthivolon, υπάρχει φίλη μου καλύτερο φάρμακο απο τη δουλειά; πάντα είναι καταφύγιο για όλα..
@ ΛΑΜΠΡΙΝΗ μου σ' ευχαριστώ για τη παρουσία σου στο μπλοκ μου.Καταλαβαίνω.. 'οπως και εσύ με καταλαβαίνεις.Φέτος τα Χριστούγεννα πράγματι θα είναι διαφορετικά.. θα είμαστε μόνοι μας σε ένα σπίτι που πάντα ήτανε γεμάτο απο κόσμο..Θα μπορούσα να φύγω.. να πάω σε μια φίλη μα..δεν μου αρέσει να είμαι μακριά απο το σπίτι μου τέτοιες μέρες και ..έχουμε και το θείο μου, το παππού μας, που τον λυπάμαι μόνο του είναι αλήθεια. όμως έχουμε ο ένας τον άλλο ο Δημήτρης μου κι εγώ και .. έτσι δεν θα είμαστε μόνοι.
@ Hfaistiwnas σήμερα κλείνει ακριβώς ένα μήνα φίλε μου.. ξέρω και για τον πατέρα σου.. πότε πέρασε ένας χρόνος έτσι;
Τελικά... σ' αγαπάω εσένα!
φιλάκι
Υ.Γ. και καμιά ιδέα για χριστουγεννιάτικα από... μικρά χεράκια. Έχουμε και 23 ζουζούνια, μην ξεχνιόμαστε... ;)
Αχτίδα μου έλα μια βόλτα από το http://wwwalithino.blogspot.com να πάρεις κάτι!
ontos kaneis merika pragmata teleios mixanika kai exeis tin ais8isi oti aforoun kapoion allon...i dimiourgikotita 8a se voi8isei poli omos! kalispera kai polla filia!
Άντε Aχτιδουλα μου για τις Μανούλες μας..
Φιλωσε+
@ irini μου κι εγώ φοβάμαι πολύ τη μοναξιά όχι γιατόι την είχα μικρή ..αντίθετα ..γιατί ΔΕΝ την είχα και δεν την θέλω..
@ SpIrToKoYto, φίλη μου ποτέ δεν αγαπούσα τα ..τυπικά..αυτά τα ..θεαθείναι.. αυτά που η κοινωνία σε υποχρεώνει να δεχθείς για το .. πρέπει..Δεν υποτάχτηκα φίλη μου και ίσως αυτό με κάνει διαφορετική.
@ Marouli, φίλη μου θα τα φτιάξω και θα βάλω παραπομπή στη σελίδα του φίλου μας που την πήρα.
@ Afroditi σήμερα θα τα κάνω όλα, έχω και να πάω σε γιατρό, έχω και να φθλλάξω το μωρό..να δούμε πως θα τα προλάβω.
@ Maria μου έχεις απόλυτο δίκιο. αγαπώ αυτό που κάνω και με ..γεμίζει.
@ marilia, καλέ το..ξέρω...κι εγώ σ' αγαπώ.. όλες σας αγαπώ!
@ rena μου έρχομαι..χθες δεν είχα σήμα στο ..στικάκικαι δεν μπορούσα να γράψω και να πάω να δω.
@ Leviathan έτσι ακριβώς είναι φίλε μου, κι εγώ το ίδιο λέω..
@ ElenaG, τα είπαμε στο τηλέφωνο εμείς..φίλη μου.
Αφού το φάρμακο το έχεις στα χέρια σου και είσαι τόσο τυχερή γιατί ταιριάζει απόλυτα μ’ αυτό που έχεις και στην ψυχή σου... εμπρός, απόλαυσέ το! Φύση αισιόδοξη!
@ Χριστιάνα μου για όλους τους ανθρώπους το να ασχολούνται με την δημιουργία είναι φάραμακο.
τα θεωρω περριτα ολα αυτα τα 3ημερα,9μερα κλπ.Οπως και τα συλληπητηρια μετα τα λογια του παπα για μενα ειναι το χειροτερο μαρτυριο.δεν τα μπορω,δεν τα θελω.Ελπιζω σιγα σιγα να απαλυνει ο πονος σου...
Ούτως ή άλλως τα Χριστούγεννα είναι μέσα μας,είναι ο κρυφός μας πόθος,τα όνειρα μας που όλοι περιμένουμε να γίνουν πραγματικότητα,είναι η ζεστασιά που έχουμε στη ψυχή μας κι σύ έχεις μπόλικη και τη δίνεις απλόχερα στους γύρω σου!
@ Ρεβεκκα μου εκείνο που δεν μου αρέσει είναι οτι μετά απο κάθε τέτοια τελετή υπάρχει η συζήτηση του κόσμου για .. τι έβαλες μέσα στα κουτάκια, αν ήταν νόστιμα τα κόλοιβα, αν υπήρχαν λουλούδια και πόσα..Αυτό το ..κουτσουμπολιό που γίνεται σε γάμους βαπτίσια και κηδείες με σκοτώνει.Προτίμησα να κάνω τα 40 πολύ απλά όπως εγώ το ένοιωθα , όπως θα ήθελα να κάνουν και σε μένα.
@ rena μου αρέσανε πάντα τόσο τα Χριστούγεννα..
"έχουμε την αίσθηση ότι η μαμά μας λείπει κάπου και όλα αυτά που κάνουμε για 3ήμερα, 9μερα και 40ήμερα τα κάνουμε για έναν άλλο."
Σωστά. Κι όποιος δεν έχει βιώσει δεν ξέρει.
Αλλά η ζωή προχωρά
κι επειδή έτσι κι αλλιώς είναι μια ανηφόρα δεν έχει νόημα να μην κάνει κανείς ό,τι τον βοηθά και τον γλυκαίνει.
Φτιάξε λοιπόν καλή μου τον πίνακά σου
και να τον αναρτήσεις κι εδώ να μελώσουμε μια στάλα.......
@ meril φίλη μου σήμερα όλη μέρα φτιάχνω πράγματα, λίγα κόλυβα για το τρισάγειο που έγινε το απόγευμα στο τάφο και άυριο παίζεται η τελευταία πράξη..Καλώς ή κακώς πρέπει να προχωρήσω αν και την έχουμε ακόμα κοντά μας..
Καλημέρα κυρία Αχτίδα!!!
Εγώ ήρθα για να σου φτιάξω τη διάθεση...
Έλα όταν μπορέσεις απ' το blog μου, σου έχω ένα μικρό βραβείο, με πολύυυυ αγάπη!!!
Καλές δημιουργίες!!!
Δημοσίευση σχολίου