Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Λίγο ..πεσμένη... λίγο φοβισμένη ; άστα να πάνε.. φοβάμαι πως γερνάω! ( ιδέα μου!!)

Ζωγράφιζα όλο το απόγευμα τελικά.. ο καιρός δεν είναι και κατάλληλος για βόλτες και το εργαστήρι μας έγινε ένα καταφύγιο για δουλειά και συζήτηση.
Τώρα πια ..μόνοι στο σπίτι.. μερικές φορές αισθανόμαστε ότι ο χρόνος γυρνά πίσω τότε που καθόμασταν και μιλούσαμε με τις ώρες γνωρίζοντας ο ένας τον άλλο. Τώρα .. πάλι όνειρα κάνουμε μα ..με λίγο φόβο πια μέσα μας γιατί κάποτε μπροστά μας είχαμε μόνο τα νιάτα και το μέλλον .. Το αστείο είναι ότι ο καθένας μας κρατά τους φόβους του για τον εαυτό του για να μη στεναχωρήσουμε ο ένας τον άλλο. 
Τώρα ξαφνικά ανακαλύπτουμε ότι αρκετοί δικοί μας άνθρωποι έφυγαν από κοντά μας , συγγενείς , φίλοι , πελάτες , γνωστοί και ότι υπάρχει το απρόσμενο που σε κάνει να βλέπεις το ροζ συννεφάκι σου να ξεθωριάζει και ο ορίζοντας του να γίνεται μικρός.
Μαζί σχεδόν πάντα ...35 ολόκληρα χρόνια ,  στη δουλειά και το σπίτι... α! ναι.. και στη κουζίνα! Όλοι μας έλεγαν πάντα  ότι θα βαρεθούμε γρήγορα  , ότι δουλειά και σπίτι μαζί είναι φθορά.. μα εμείς πάντα κόντρα στις προβλέψεις κάναμε τις Κασσάνδρες να αποτύχουν..
Τώρα είμαστε ακόμα επηρεασμένοι από το θάνατο που χτύπησε τη πόρτα μας και ο καθένας κάνει τις δικές του φοβισμένες σκέψεις .. 
Νομίζω ότι ο χρόνος θα τα διορθώσει .. όπως διορθώνει τα πάντα τελικά.  Φταίει ίσως και η κόρη μου σήμερα το απόγευμα μου έλεγε με λύπη για τον πατέρα μιας φίλης της που σβήνει από την γνωστή ασθένεια , για την μητέρα της που κλαίει κρυφά... Μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου..;  Σκέπτομαι ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς εκείνον ... ότι η ζωή μου δεν θα είχε κανένα νόημα ...
Να κόρη ..να μάλαμα.. κοίτα τι μου λέει τέτοιο καιρό κι εγώ μετά σας.. μαυρίζω τη ζωή με τις σκέψεις μου.. όχιιι! μη με παίρνετε στα σοβαρά.. είπαμε.. κλαίω εύκολα, γελάω εύκολα.. αλλοπρόσαλλο πλάσμα είμαι τελικά κι εσείς η ..ψυχοθεραπεία μου. 
Λέτε να βάλω και καναπεδάκι μπροστά στον υπολογιστή; 
Για όσες μου ζήτησαν τη συνταγή από το κυδώνι φούρνου.. ας κάνουν το κόπο να πάνε ... βολτίτσα στο άλλο μου μπλοκ ( θα θυμώσει ο άνδρας μου..δικό του είναι λέει!!) και θα την βρείτε. Όσο για το ακτινίδιο.. ΘΑ το κάνω.. μου πήρε τη θέση στη κουζίνα ο Δημήτρης και ...τι άλλο; μαγειρεύει.. Τώρα θα μου πείτε .. γιατί  μαγειρεύει που είμαστε μόνοι ; γιατί είναι φαγάς...γιατί του αρέσει.. γιατί εκτονώνεται με τις κουτάλες και χαίρεται να του πω: υπέροχο το φαγητό σου!
Κι εγώ ..του το λέω ακόμα και όταν δεν μου αρέσει γιατί ... απλά...είναι ο Δημήτρης μου!

42 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

aktida zhlevw thn eftyxia sou,tha hthela ki egw

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αχ,Αχτίδα μου, το στραβό το κάνεις ίσιο με τρόπο μαγικό..
Σε φιλώ!

Δημιουργία είπε...

Να τρεμεις και μονο στην ιδεα οτι κατι μπορει να συμβει...Ποσο σε νιωθω και ποσο σε καταλαβαινω Αχτιδα γι'αυτα που λες και νιωθεις.

Hfaistiwnas είπε...

Ένα είναι το μόνο σίγουρο! Δεν θα πεινάσετε ποτέ!!!
Να μην είσαι πεσμένη, έτσι τα φέρνει η ζωή, πρέπει να είμαστε δυνατοί και να συνεχίζουμε!

Teteel είπε...

Αχ! με πρόλαβε ο Hfaistiwnas... είναι γεγονός οτι δεν θα πεινάσετε ποτέ με το κέφι του Δημήτρη σου για την μαγειρική...
Για τα άλλα, ό,τι και να λέμε δεν ξέρουμε πότε θα φύγουμε από αυτή τη ζωη, έχουμε το σήμερα, και σήμερα, τώρα, είσαι με τον άνθρωπό σου και νιώθετε ερωτευμένοι, τόσα χρόνια. Αυτό είναι υπέροχο και σπάνιο.
Ζήσε το τώρα και ποιός ξέρει για το αύριο;;;
Καληνύχτα.

Στέλλα είπε...

Aχτίδα μου,κι εγώ θαυμάζω πολύ τον τρόπο που σκέφτεσαι και αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες...Έχεις τον μαγικό τρόπο,να κάνεις τα δυσάρεστα ωφέλιμα και τα αρνητικά θετικά...
Αλλά για το σημερινό περιστατικό με τη κόρη σου,κατά την ταπεινή μου γνώμη,δε συμφωνώ.Nομίζω ότι καλά έκανε και το μοιράστηκε μαζί σας...
Είστε οι γονείς και τι πιο φυσικό από το να σας καταθέτει όσα την απασχολούν,ακόμα κι αν είναι άσχημα ή όχι και τόσο ταιριαστά με τη διάθεσή σας...
Είμαι σίγουρη ότι θα μάθετε πολλά από τις ξαφνικές απώλειες που σας ήρθαν και θα εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο τις απλές,καθημερινές χαρές της ζωής....
Όχι ότι δεν το κάνετε ήδη,αφού είστε προσωποποιημένη η χαρά της ζωής,απλά λίγο περισσότερο....

Giorgos Varvakis είπε...

Δηλαδή και η Μαριώ μου που κάθε φορά που δοκιμάζει φαγητό μου κάνει "Μμμμμμμμμμμμμμ", να υποθέσω οτι ... κάποιες φορές με "δουλεύει" ;))))
Αν το υποψιαστώώώ (κίνηση Lazo)... θα πεθάνω!!!
Βρίσκω πολύ γλυκιά και ζεστή την ανάρτησή σου Αχτίδα μου, με πολύ ψυχή!!! Να είστε καλά, μαζί κι αγαπημένοι και ΝΑΙ ιδέα σου είναι (αν αναρωτιέσαι ακόμα)!!!!!
Φιλιά πολλά
καλημέρα

ag είπε...

Καλημέρα!Είναι πολύ όμορφο αυτό που νιώθετε, μέρα με τη μέρα ερωτευμένοι χωρίς αυτό να σβήνει. Όλοι φοβόμαστε για τους αγαπημένους μας ανθρώπους, αλλά πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα με αισιοδοξία και όχι κάνοντας άσχημες σκέψεις γιατί μετά καταλήγουμε να χάνουμε την ουσία της κάθε μέρας και του τι μπορεί να μας προσφέρει. Έτσι λοιπόν διώξε οτιδήποτε αρνητικό και εστίασε στο σήμερα. Σε φιλώ

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, φίλη-ε να θυμάσαι πάντα , αν είσαι μικρή οτι σε μια σχέση το δύσκολο δεν είναι να την αποκτήσεις αλλά...να την κρατήσεις.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Γιαγιά Αντιγόνη, φίλη μου δεδκτό το φιλάκι, πρωί με το καφέ στο χέρι και έτοιμη να κατεβώ στη δουλειά μου. Λέω απλά τις σκέψεις μου ..έτσι όπως τις νοιώθω ..πάντα.. σε όλους..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Δημιουργία, εμείς οι δυο ξέρουμε οτι έχουμε πολλά κοινά.. τα έχουμε πει.. οπότε είμαι σίγουρη οτι έτσι σκέπτεσαι κι εσύ..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, όσο είναι ο Δημήτρης δίπλα μου να ξέρεις οτι ποτέ δεν θα γίνει αυτό.Έχει ένα μαγικό τρόπο να μαγειρεύει ακόμα και με το ..τίποτα,ταλέντο αυτό.Καλημέρα διαδυκτιακέ γιε μου ( μη θυμώσεις ..έχω και τον Basnia!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Teteel ξέρεις γιατίταιριάζουμε με τον άνδρα μου; γιατί ζούμε πάντα σαν τα τζιτζίκια ..χαιρόμαστε τα καλοκαίρια χωρίς να σκεπτόμαστε τους χειμώνες..Αυτό πάθαμε τώρα..ξαφνικά ..είδαμε οτι υπάρχει και αυτή η εποχή.

b|a|s|n\i/a είπε...

τους φόβους μας ίσως τους αντιμετωπίζουμε βλέποντάς τους κατάματα. όχι πως τα καταφέρνουμε κάθε φορά.
κάτι υπάρχει που έχει επηρεάσει τους διδύμους τελευταία. :)
να αισθάνεσαι πολύ τυχερή που έχεις γύρω σου τόσο αγαπημένα πρόσωπα. και κυρίως τον άνθρωπό σου. μα δεν είναι θέμα τύχης μόνο σωστά;
πολύ σου καλημέρα! φιλιά πολλά!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Στέλλα μου θα τα πούμε αύριο απο κοντά..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ gvarvakis, φίλε μου ..μη βασίζεσαι πάντα στην "αλήθεια" της Μαριώς σου.. όταν αγαπούμε εμείς οι γυναίκες πολλά λέμε για να μην στεναχωρήσουμε τον αγαπημένο μας.Μισώ τις σούπες..εκείνος τις λατρεύει ..τις τρώω και του λέω: υπέροχηηη!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Andie "AnGl", είπαμε..ψυχοθεραπεία..όταν έχω άσχημες σκεψεις εσείς γίνεστε ο αποδέκτης..σήμερα ξημέρωσε μια νέα μέρα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ b|a|s|n\i/a, γι αυτό σε αγαπάω εσένα παιδάκι μου.. με νοιώθεις..εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος!

marilia είπε...

:)

STELIOS PENTARVANIS είπε...

Με συγκίνησες βρε παιδάκι μου. Κράτα με τον μαγικό σου τρόπο τις άσχημες σκέψεις μακριά. Σου εύχομαι να είσαστε μαζί και ευτυχισμένοι μεχρι να ...βαρεθείτε χαχαχα φιλιά πολλά.

Μαρια είπε...

Καλημερα Αχτιδα μου ...Καλε τι μαυρες σκεψεις κανεις...Ελα δωσμου να γλυκαθω απο το γλυκο κυδωνι...Δανεισε μου τον αντρα σου γιανα με μαγειρευει...Εδω και καιρο μαθαινω τον αντρα μου να μαγειρευει...Του αρεσεικαι τις Κυριακεςβρισκω ετοιμο το φαγητο...

SpIrToKoYto είπε...

κοριτσάκι μου,πάντα μετά από μια μεγάλη απώλεια και ειδικά όταν περάσουν οι μέρες και αρχίζεις να συνειδητοποιείς το μέγεθος και το μη αναστρέψιμο,αρχίζουν οι σκέψεις...
πολέμα το...
μη το αφήσεις να περάσει...
έχεις λόγους πολλούς για να το κάνεις....
παιδιά...εγγόνια...κι έναν υπέροχο σύντροφο...
και κυρίως πολλά χρόνια ακόμα μπροστά σου να τα απολαύσεις..

καλημέρες...-:))

Penelope είπε...

Μετά τον θάνατο των γονιών μου, σχεδόν έχασα το γέλιο μου. Σπάνια γελάω πια όπως γέλαγα και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να με "μαλλώνει" γι'αυτό. Σιγά - σιγά επανέρχονται οι αισθήσεις αυτές είναι αλήθεια, ειδικά αν βοηθά και το περιβάλλον που ζεις καθημερινά. Ζήσε λοιπόν τις στιγμές των παιδιών και των εγγονιών σου, ζήσε τις στιγμές της δημιουργικής σου δουλειάς ακόμη κι' αν δυσκολεύεσαι Αχτίδα μου. Και άσε τον κύριο Δημήτρη να μαγειρεύει είναι αγάπη και το μεράκι του και με αυτό ο άνθρωπος αποχτά δύναμη και προχωρά. Οταν δηλαδή κάνει πράγματα που αγαπά.
Φιλιά πολλά.

Christiana ✾ Χριστιάνα είπε...

Μέρες σαν κι αυτές που η διάθεσή μας συνεφιάζει (φυσικό είναι κι αυτό, ε;) συνηθίζω να φροντίζω τον εαυτό μου λίγο παραπάνω... Τον χαϊδεύω, τον κερνάω αισθήσεις που ξέρω πως του αρέσουν πολύ, κάνω πέρα τα πολλά πρέπει και φέρνω μπροστά τα θέλω... θέλω μια βόλτα, θέλω να χουχουλιάσω στον καναπέ με ζεστή σοκολάτα και ένα ωραίο βιβλίο ή κουβεντούλα...
Και τείνω να καταλήξω πως τα πράγματα γύρω μας λίγο-πολύ ίδια είναι, το θέμα είναι με τί διάθεση τα κοιτάμε εμείς! Έλεγχο έχουμε μόνο πάνω στη διάθεσή μας! Εμπρός λοιπόν!!!

Unknown είπε...

Μπορεί Αχτιδούλα μου,
να έχεις αναρωτηθεί γιατί δεν περνάω από το σπιτάκι σου,
να ... γι'αυτό που έγραψες δεν έρχομαι, να μην "μαυρίζω" το χαμόγελό σου ...

πάντως Αχτιδούλα μου κάποιος που χαμογελάει στη ζωή όπως εσύ, ακόμα κι όταν "σκιαστεί" για λίγο το χαμογελό του, θα το ματαβρεί ...

Στο εύχομαι από την καρδιά μου

BUTTERFLY είπε...

Διδυμακι κι εσυ;Ετσι εξηγειται που γελας με την ιδια ευκολια που κλαις και που δεν χανεις την αισιοδοξια σου!
Κι η συννεφια απαραιτητη ειναι, μονο ετσι εκτιμας τη λιακαδα!
Σε φιλω πολυ πολυ!

Katerina είπε...

Είστε μαζί και αυτό είναι σπάνιο.
Είστε μαζί όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά!

Σε φιλώ
Να είσαι καλά κούκλα μου :)

Ηλέκτρα είπε...

η ηλικια ειναι επινοηση του ανθρωπου..στην ουσια δεν υπαρχει..εγω ειμαι 19 και ωρες ωρες νιωθω 70 κι αλλες γινομαι 5 χρονων παιδακι..
υπεροχο το κειμενο σου,συνεχισε να εισαι το ιδιο αισιοδοξη..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ marilia μου η..φλυαρία σου με ..σκότωσε, εσύ με περνάς βρε παιδάκι μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ the wrong man , γειάσου φίλε μου..ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρια μου καλέ χαζή είμαι να σου τον δανείσω; άσε που θα βάλεις και κιλά..εγώ δηλαδή για ποιό λόγο έβαλα δακτύλιο λες..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ SpIrToKoYto, έχεις απόλυτο δίκιο σε ότι γράφεις ..έτσι ακριβώς αισθάνομαι..αισθανόμαστε μάλλον...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Penelope μου το ξέρω όπως και ξέρω ότι τώρα είμαι πιο ελεύθερη..όμως γιατί δεν νοιώθω έτσι;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Χριστιάνα μου η αλήθεια είναι οτι είναι πολύ πρόσφατο..ακόμα δεν πέρασε ούτε μήνας..ακόμα ετοιμάζω τα 40 της..ακόμα δεν μπορώ να το δεχθώ εύκολα..Δόξα το Θεό έχω πράγματα να απασχοληθώ μα .. προς το παρόν η δουλειά μου είναι εκείνη που με κα΄νει να ξεχνιέμαι.. ίσως γιατί η δημιουργία είναι θεραπεία. Τα εγγόνια μου με κουράζουν πια.. εχω πρόβλημα με την ασθένεια μου άλλο που δεν το παραδέχομαι..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ meggie μου όμορφα αυτά που γράφεις στο μπλοκ σου, οι φωνές..όλοι μας έχουμε ανάγκη ακόμα και απο μελανχολιά ωστε να χαρούμε με την φωνή της απρόβλεπτης ευτυχίας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, απορώ πως δεν το πήρες είδηση..κλαίω ,γελώ, χαίρομαι , πονώ μα σηκώνομαι πάντα απο το πείσμα μου να ..είμαι όρθια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Katerina μου...αυτό το "κούκλα μου" να το δεχθώ σαν...παρηγοριά;
..ευχαριστώ γλυκιά μου, ναι..είμαστε μαζί και τώρα πια έχω μόνον αυτόν.Θα μου πεις τώρα ..έχεις παιδιά..μα τα παιδιά χρυσό μου δεν μου ανήκουν, έχουν και ΠΡΕΠΕΙ να έχουν τη δική τους ζωή, να την χαρούν όπως την θέλουν χωρίς άλλη σκέψη.Εγώ απλώς θεατής θα είμαι πάντα της ευτυχίας τους γιατί ..έτσι πρέπει.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Έλη, μικρή μου καλώς ήρθες..19 ετών..λουλούδι καλή μου ολάνθιστο..μην ξανακούσω οτι έρχονται στιγμές που νοιώθεις 70 γιατί ..θα πέσω απο το μπαλκόνι!Εσυ γλυκιά μου μόνο ουράνια τόξα να έχεις στα μάτια σου που συμβολίζουν την ελπίδα.Φιλάκια Αχτιδένια και προτιμώ εκείνο το ..5 που αισθάνεσαι.Τώρα ξέρεις θα σου πω και κάτι ..αν με ρωτούσαν σε ποιά ηλικία θα ήθελα να γύριζα μαγικά θα 'έλεγα..στα 30 μου χρόνια..

Ανεράιδα είπε...

Είναι απίστευτο πόση αλήθεια έχουν τα λόγια σου!! ΤΙ να πω; Σε νιώθω, σε καταλαβαίνω, ο τρόμος μου ανέκαθεν είναι να μη μου απομακρύνει κανείς τους ανθρώπους που αγαπώ....Από παιδί επίσης πάντα θεωρούσα ότι όσο σκεφτόμουν και λυπόμουν με κάποια άσχημα ενδεχόμενα τόσο περισσότερο τα ξόρκιζα.....Σου έυχομαι το ίδιο: οι φόβοι σου να ξορκίζουν τα κακά!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανεράιδα, είμαι .. άνθρωπος..αυτό νομίζω τα λέει όλα!

Μarion, είπε...

Εχεις δίκιο Αχτίδα μου να νοιωθεις έτσι..και είναι και φυσικό. Είναι νωρίς ακόμα.
Μετα από ένα άσχημο γεγονός τόσο κοντά μας, μαύρες σκέψεις μας τριγυρίζουν... και αρχίζουμε να αναρωτιώμαστε για διάφορα..

Μην ''μασάς'' όμως...Αμέσως να σκέφτεσαι τους αγαπημενους σου που ειναι κοντα σου. Συνεχίσε με δύναμη.

Φιλιά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μarion,θα συνέλθω..θέλει το χρόνο του απλά.Ευχαριστώ πολύ πολύ!