Καλέ μου φίλε στο καλό..

Τον γνώρισα στη Σχολή όταν πρωτοπήγα ντροπαλή και σαν ...ξένη σε ένα ..ξένο μέρος για μένα στην Αθήνα. Δεν μου μιλούσε κανείς, απλά κοιτούσανε ερευνητικά το λίγο ..σεμνό ντύσημο μου μαθημένη μέχρι τότε σε ένα συντηριτικό περιβάλον.

Το μόνο μου όπλο το ..χαμόγελο μου και τον εύκολο τρόπο μου να προσαρμόζομαι στις οποιοδήποτε καταστάσεις,. Με πλησίασε και ένοιωσα σαν την Τοσοδούλα του παραμυθιού  μπροστά στο ξανθοκόκκινο γίγαντα με τα μακρυά σπαστά μαλλιά και τα γένεια.

Η.. μαμά μου πριν φύγω απο τη Θεσσαλονίκη μου είπε να προσέξω να μη μπλέξω με ...Χίπυδες και να ..μπροστά μου ένας τέτοιος , με κοιτούσε καλοκάγαθα , μου χαμογελούσε και μου άπλωσε το χέρι..

- Με λένε Μάξιμο... θα είμαστε συμφοιτητές..

Ξέχασα τις συμβουλές της μαμάς μου και τις διέγραψα σαν παλιοκαιρίτικες.. του άπλωσα το χέρι και του ανταπόδωσα το χαμόγελο.

Ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερος απο μένα κι εγώ απο εκείνη την ημέρα τον ακολουθούσα διακριτικά απο πίσω σαν σκυλάκι που ζητούσε προστασία. Ένας καλοκάγαθος γίγαντας ο φίλος μου, με σύστησε σε άλλους , μου στάθηκε όταν έβαλα τα δάκρυα απο κάποιον που με αποκάλεσε Βουλγάρα  επειδή ήμουν απο τη Θεσσαλονίκη. 

Προσαρμόστηκα , έκανα τους δικούς μου φίλους και έκανα μαζί του σε αυτά τα χρόνια μια συνωμοτική συνεργασία ..Του έφτιαχνα όλα τα γραμμικά σχέδια και ότι είχε σχέση με μέτρο και γραμμούλες κι εκείνος μου έφταχνε τις μακέτες που δεν τα κατάφερνα..

Καιρός Χούντας , απο Αριστερούς γονείς χωρίς ο ίδιος χωρίς να είναι πολιτικοποιημένος έβλεπα να τον σέρνουν σχεδόν κάθε 10 μέρες στη ασφάλεια και να γυρνά μαυρισμένος και σκυνθρωπός Φτωχό παιδί , σπούδαζε και δούλευε περιστασιακά όταν εμείς παίρναμε λεφτά απο τους μπαμπάδες μας και είχαμε τα πάντα .

Του έδινα πακέτα τσιγάρα λέγοντας του οτι καπνίζω..τα έπαιρνε με δυσκολία και  ήξερα ότι ...ήξερε οτι δεν κάπνισα ποτέ μου.

Κάποτε μαζευτήκαμε στο σπίτι μιας συναδέλφου , με βερμούτ και τσιγάρα και τη μουσική του Θεοδωράκη άκουσμα στο πικάπ...Δεν φθάνανε τα καθίσματα..καθόμασταν στο πάτωμα με μαξιλάρια .. μου διηγήθηκε την ζωή του σαν παιδί και έκλαψα κοντά του ...μου έδωσε τσιγάρο , το έβαλα στα χείλη και κάπνισα για πρώτη φορά ..Γέλασε με το βήχα μου , το πήρε απο τα χέρια μου και είπε: 

- Τόσα πακέτα βρε κορίτσι μου παίρνεις και δεν έμαθες το κάπνισμα; 

Κύλισε ο καιρός και έγινα κι εγώ σαν ..Χίπυσα..μακριά μαλλιά, τζιν, πουκαμίσες υφαντές, ταγάρι..Ερωτεύτηκε και γίναμε περισσότεροι στη παρέα, η συνεργασία μας συνεχιζότανε πάντα  καθώς και οι ..κρυφοί αγώνες μας να βοηθάμε συναδέλφους στη Χούντα. 

Υπέροχος καλλιτέχνης, μοναδικός σε ιδέες και πρακτικές εφαρμογές κέρδισε το πρώτο βραβείο σε αφίσα καπνίσματος και πήρε τότε ένα τεράστιο ποσό για την εποχή και για εκείνον.Ξέρετε τι έκανε; κράτησε για τον εαυτό του όσα χρειαζότανε και μοίρασε ποσά σε άτομα που ήξερε οτι είχαν ανάγκη.

Αυτός ήταν ο Μαξιμος ..ο καλός μου φίλος ...που έλεγε οτι δεν θα παντρευτεί ποτέ και οτι αν παντρευτεί θα κάτσει να του βάλουμε χαλκά στη μύτη.Παντρεύτηκε πρώτος , ερωτευμένος ..πριν τον στείλουν στα ..σύνορα φαντάρο και στο γάμο του.. απλό ..σε ξωκλησι..του κάναμε δώρο σε ένα κουτακι ένα ...χαλκά .. 

Τελειώσαμε, εγώ παντρεύτηκα και έφυγα και ήταν ο μόνος που μου έστειλε τηλεγράφημα με ευχές απο τους συναδέλφους... Όταν γύρισα στην Ελλάδα, λίγα χρόνια μετά τον έψαξα και έχασα τα ίχνη του.. έμεινα οι φωτογραφίες ... η ανάμνηση και μια μακέτα δική του απο την εξεταστική μου. Σε μια συνάντηση συναδέλφων σε έκθεση μας ομαδική ρώτησα γιατί λείπει ο Μάξιμος...

- Δεν το έμαθες; χώρισε..του πήρε το παιδί...το πήρε κατάκαρδα..αρρώστησε..έχει Σκλήρυνση καταπλάκας...

Έκλαψα, ζήτησα το τηλέφωνο του , τον πήρα μα ...αρνήθηκε να δει οποιοδήποτε μου είπαν.. Αυτή τη φορά δεν ήταν πακέτα τσιγάρα, ήταν υπερηφάνεια να μη δω το γίγαντα  χαμηλωμένο .. ήθελε λέει να τον θυμώμαστε όπως ήταν..Κι εγώ ..δέχθηκα έτσι απλά την επιθυμία του χωρίς να ...παλέψω για να τον δω... βλέπετε ..όταν είσαι νέα και ζεις την ευτυχία σου γίνεσαι λιγάκι ατομίστρια  ...

Σήμερα με πήρε τηλέφωνο ένας συνάδελφος, μεγάλος γλύπτης πια..

- Ο Μάξιμος έφυγε φίλη μου , πριν χρόνια μου έκανε ένα κατάλογο με ονόματα ..5 όλα κι όλα...φίλους της καρδιάς είπε..Μου ζήτησε να σας πω οτι ..έφυγε  ..όχι πέθανε..έφυγε.. στο ταξίδι που έλεγε οτι δεν θέλει κανέναν μαζί του.. Θα σου στείλω ένα δεματάκι, θέλω τη διευθυνση σου..μοίρασε τα πινέλα του σε αυτούς τους 5 καλή μου.Είσαι σε αυτούς ...

Σκέφτηκα με θλίψη οτι κάποτε πέταξα σε ένα ξεκαθάρισμα την..μακέτα που  μου είχε φτιάξει , έκλεισα το τηλέφωνο και ένοιωσα τύψεις που το μόνο που κράτησα απο αυτόν ήταν οι φοιτητικές αναμνήσεις  που διηγώμουνα κατα καιρούς στον άνδρα μου.

Κάθησα τώρα στον υπολογιστή μου και απο τη ταραχή μου έσβυσα τη προηγούμενη ανάρτηση μου κατα λάθος.. 

Μετά έγραψα αυτές τις γραμμές σαν ένα μικρό λογίδιο στο καλό μου φίλο ζητώντας τον να με συγχωρέσει που τόσα χρόνια δεν επέμενα να τον ξαναδώ , να τον πιέσω όπως τότε με τα τσιγάρα και να τον συναντήσω ..

Παρασύρθηκα φίλε μου στη δική μου ζωή , στη δική μου ευτυχία...

Καλό ταξίδι καλέ μου γίγαντα..σου απλώνω το χέρι όπως τότε που μου το άπλωσες εσύ ...και σου υπόσχομαι οτι το ταξίδι σου θα έχει προορισμό ένα χώρο χρωμάτων και ήρεμης ζωής που δεν ήταν γραφτό να το βρεις εδώ.