Όλα καταστάλαξαν, ο κόσμος έφυγε , η πόρτα έκλεισε κι εγώ έμεινα με τις σκέψεις μου και τις πληγές μου να τις γλύφω σαν το λαβωμένο γατάκι... Ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει τα αισθήματα μου, ακόμα δεν μπορώ να αποφασίσω αν κατάλαβα ότι μερικά πράγματα δεν γυρίζουν πίσω.. Όλοι μου λένε ότι ξεκουράστηκε.. ότι η ζωή της ήταν πια μία ταλαιπωρία.. το ξέρω ... το νοιώθω μα ...ήταν η μαμά μου.
Ακούω τη δυνατή βροχή και σκέπτομαι ότι την άφησα κάπου απροστάτευτη..μετά σκέπτομαι ότι η ψυχή δεν χάνεται ποτέ και δεν έχει υλική υπόσταση.. Αισθάνομαι ότι η εικόνα της στο μυαλό μου γίνεται βασανιστικά επίπονη και άλλοτε σκέπτομαι τα τελευταία της λόγια όταν πήγα στη κλινική τη πρωινή καθημερινή μου επίσκεψη.. Μου είπε :
- Κουράστηκα , εκείνο που με στεναχωρεί όμως είναι που θα σε χάσω..
Μετά όταν ο Δημήτρης την αγκάλιασε ως συνήθως φεύγοντας, του κράτησε το χέρι και είπε:
- Δημήτρη μου πολύ σ' αγαπώ...να το ξέρεις αυτό..
Μας το έλεγε πολλές φορές αυτό και είχε γίνει για μας μια γεροντική δήλωση απλά... τώρα παίρνει διάσταση μέσα μας και προσοχή ...
Δεν θέλω να γίνομαι κουραστική, ούτε κλαψιάρα και ενοχλητικά βαρετή..απλά όλη η μέρα κύλισε σαν ένα κακό όνειρο..λες και ζούσα στη ζωή μιας άλλης και γινόμουν θεατής μιας κατάστασης.. Αγκαλιές , χτυπήματα στη πλάτη, χαρτομάντιλα για τα δάκρυα, παρήγορες λέξεις.
Τώρα πια στην ησυχία της νύχτας μετρώ τα λόγια της που περνούσαν απαρατήρητα, φέρνω εικόνες που ήρθαν και έφυγαν... ξέρω ότι μπορεί στο χρόνο να μην έχουν την ίδια ένταση... δεν θέλω όμως να χαθούν..γι' αυτό θέλω να τις θυμάμαι..
Δεν ξέρω πως θα νοιώθω αύριο..τα μάτια μου κλείνουν..άγρυπνη και κλαμένη.. πέρασα τη νύχτα δύσκολη από κάθε πλευρά σε ένα σπίτι με αναμμένα φώτα, μόνη ...μαζί της..άρωμα λουλουδιών, λιβάνι και τη μυρωδιά του κεριού στις αισθήσεις μου..
Ξέρω σαν μάνα η ίδια ότι αν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί μου θα μου έλεγε:
- Είμαι καλά τώρα, πάνε να κοιμηθείς κοριτσάκι μου ...
Δεν με παρηγορεί αυτή η σκέψη.. το αντίθετο μου φέρνει δάκρυα στη σκέψη ότι μαζί της χάθηκε η μόνη πραγματική φωνή έννοιας για μένα ...
Πρέπει να σε αποχωριστώ μαμά μου... πρέπει να προχωρήσω ... πρέπει να φανώ δυνατή και να κόψω τον ομφάλιο λώρο που σαν μοναχοπαίδι με έδενε μαζί σου...Συγχώρα με ...πρέπει να γυρίσω σελίδα .. και είναι τόσο βαριά να πάρει η ευχή ή μήπως είναι αδύναμη η θέληση μου να την γυρίσω;
Συγχωρέστε με κι εσείς..δεν είναι θέμα ανάρτησης για σας..μα ποιος την λέει ανάρτηση αυτή;
Τα 57 μου χρόνια έχουν εξαφανιστεί... ένα παιδί έχω γίνει που χώνεται στη γωνιά της ντουλάπας του να κλαυτεί μετά τη ζημιά...περιμένει τον ώμο που θα του προσφερθεί ...
Μη με παρεξηγείτε απόψε ...μονολογώ...καληνύχτα.
85 σχόλια:
Αχτίδα μου όλη μέρα η σκέψη μου ήτανε
μαζί σου...Δεν είναι ώρα για λόγια σήμερα μα
να ξέρεις πως σε σκέφτομαι πολύ...
καλη μου..αχτιδα...σου δινω εγω..αυτη την ..ακγαλια...τωρα..και οχι μονο..εχεις....πολλες..πολλες ακγαλιες...απ ολους τους φιλους σου εδω μεσα....εισαι πολυ τυχερη ξερεις...εχεις ανθρωπους..διπλα σου που σε αγαπανε..πολυ..και φιλους...που ειναι..νομιζω πολυτιμο δωρο θεου...
το..πενθος καλη μου..θελει χρονο..κλαψε....δεν ειναι ντροπη...μονο ετσι θα λυτρωθεις...και σιγα σιγα..θα.συνελθεις...δωσε χρονο στον εαυτο σου...χρονο.....εμεις...σου δινουμε..μια μεγαλη γλυκια αγκαλια!
Axτιδουλα μου τα θερμα συλληπητηρια μου .Ειχα μερες να δω εγγραφες και στεναχωρεθηκα με τα δυσαρεστα νεα.Κουραγιο...
Αχ μωρέ αχτιδούλα ...... δυστηχώς δεν έχω λόγια ... μονάχα μια μεγάλη αγκαλιά αλλά γαμώτο είμαι μακριά να στην δώσω .... και πάλι λυπάμαι ...
Αχτίδα
Συλλυπητήρια
Λυπάμαι πολύ
Δεν υπάρχουν λέξεις παρηγοριάς
Καλό της ταξίδι...
Έκλαψα κι εγώ μαζί σου γιατί γνωρίζω τον πόνο. Η μαμά, όσο χρόνων και νάνε δεν έχει ηλικία, γι αύτη γεράματα κι αρρώστιες δεν υπάρχουν, κι όταν την χάνουμε, χάνουμε τα πάντα, τα νιάτα μας, την σιγουριά μας, το αίμα μας, την πραγματική αγάπη της μάνας.
Την τιμής με όλα αυτά τα αισθήματα σου, και μόνο ο χρόνος θα σου δώσει δύναμη να συνεχίσεις την νορμάλ ζωή, μην βιάζεσαι, θα έρθει η ώρα, ίσως όταν έρθει σε κάποιο όνειρο και σου φέρει πάλι την χαρά. Άλλωστε τώρα την έχει αγκαλιά κι η δική της η μαμά, δεν είναι μόνη.
Να είναι καλό το ταξίδι.
Τι να πεις σε έναν άνθρωπο που ξεριζώνεται; Να γεμίζει την θύμηση και την καρδιά σου πάντα. Δεν μου πήγαινε καρδιά να κοιμηθώ χωρίς μια λέξη. Αλλά πάλι ποια να διαλέξω; Χαζεύω μόνο την φωτογραφία σας.
Καλό ταξίδι μανούλες που φεύγετε με ευχές στα χείλια και δώρα στις ψυχές.
Δεν ξέρω τί να σου πω.Έκλαψα γιατί πρόσφατα κόντεψα να χάσω και τη δική μου, μόλις στα 50 της χρόνια. Σε καταλαβαίνω.Όταν περάσει ο καιρός μες απ' τα όνειρά σου θα αποκτήσεις τέτοια επικοινωνία μαζί της που θα΄ναι σαν να μην λείπει.Εξάλλου εκεί κοντά είναι.Εύχομαι ο πόνος που περνάτε, να' ναι ο τελευταίος.
"If your mother dies... you'll feel guilt and rage. You 'll think that you didn't do everything you could and for a long time you'll carry that guilt in you. The truth is it's not your fault. You did everything you could. You may not see that now, but you'll see it later."
Από μιά αγαπημένη μου σειρά... ελπίζω να μαλάκωσα τον πόνο σας...
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΤΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΘΥΜΑΣΕ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΣΤΑΣΟΥ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΑ.ΘΑ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΓΑΛΙΑΣΕΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ.
" Όλοι μου λένε ότι ξεκουράστηκε.. ότι η ζωή της ήταν πια μία ταλαιπωρία.. το ξέρω ... το νοιώθω μα ...ήταν η μαμά μου"
Τα τελευταία λόγια θα τα θυμάσαι για πάντα.. χαράσσονται μέσα μας..
... είπα να μή μπω στο... χαζοκούτι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
κι απόψε,
όχι ένα, όχι δύο, μα τρία γεγονότα όπως η περίπτωση η δική σας,
Αχτίδα μου,
με την αγαπημένη μητέρα σας...
(ενα παιδί, που αυτοκτόνησε, ένα άλλο (40 χρόνων= παιδί κι αυτός με παιδιά )που μας άφησε.. και τώρα εσύ...
Συλλυπητήρια, καλή μου.
Η δική μου μάννα;
Πάντα τη βλέπω εκεί, στο πατρικό σπίτι, να φροντίζει τα πάντα.
Αρνούμαι τη παντοτινή φυγή της.
κι η μοίρα, μαζί με την απόσταση, σκληρή!
Καλή νύχτα, Αχτίδα!
έχεις ένα πανέμορφο εγγονάκι, αυτό είναι η συνέχεια,
Σε φιλώ,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Καλο της ταξίδι Αχτιδουλα μου.
Να ειστε καλα να την θυμαστε.
Εμεις εχουμε τη γιαγια μου στο νοσοκομειο.Περασε ενα εγκεφαλικο και φοβαμαι πολυ...παρα πολυ!
Σε φιλω
Ένα φιλί ακουμπώ στο κλαμένο μαγουλάκι σου.
Προχωράμε Αχτίδα μου, προχωράμε...
αχ αχτιδούλα πόσο σε καταλαβαίνω...
τον Φεβρουάριο χάσαμε την γιαγιά και τον Ιούλιο την ακολούθησε ο παππούς... τα λόγια σου ήταν όσα έλεγε η μαμά μου.. και τους δύο γονείς σε 5 μήνες!!!
μόνο ο χρόνος θα σε βοηθήσει.... να κοιτάς μπροστά... τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου και όλα θα πάνε καλά....
σε φιλώ
Αχ Αχτιδα μου ποσο καταλαβαινω αυτη την αρνηση σου να κλαψεις για το φευγιό της.
Πανε 4 μηνες που εχασα τον πατερα μου και μολις 10 μερες που ορφανεψε και ο αντρας μου και ακομα αρνουμαι να πλανταξω στο κλαμα. Νομιζω πως αμα κλαψω αυτο ηταν και τελειωσε και δεν το θελω δεν θελω να τελειωσει, θελω να τον σκεφτομαι καθε μερα καθε λεπτο σε καθε τι που κανω και μου τον θυμίζει.
Ετσι μερα με την μερα θα γλυκαινει το κενο μεσα σου αλλα θα παραμείνει κενο.
Πολλα φιλιά!
Τα θερμά μου συλληπητήρια για το χαμό της μητέρας σου. Να είστε γεροί να τη θυμάστε!! Και να ξέρεις ότι η ψυχή δεν πεθαίνει είναι μαζί μας. Η μητέρα σου τώρα θα είναι ο φύλακας άγγελός σου και θα σε φιλάει από ψηλά!! Νίτσα
Αχτίδα μου ....
σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος που έχασα και γω εναν πολυαγαπημένο... όχι μάνα μα πατερα δεύτερο και σαν ο πατερας αυτός δεν ειναι ο φυσικός σου , αλλά δική σου επιλογή...μπορείς να καταλάβεις γιατι αγάπη μιλάμε...
Δεν πέρασε μια μέρα να μην τον σκεφτώ... να μη μου λείψει... να μη γελάσω με τα καμωματα του...να μην κλαψω που δεν είναι εδώ να δει τα εγγόνια του....
Όμως ξέρω πως είναι δίπλα μου ...τον νιώθω... τρελό; Ίσως ... μα τον νιώθω και ας του είχα θυμώσει που εφυγε ξαφνικά χωρις προειδοποίηση...
Δεν πρόκειται ποτέ να φυγει από το μυαλο και απο την καρδιά σου...
Θα είναι πάντα η μαμά σου και θα είναι πάντα δίπλα σου...
Σε φιλώ...
@ ElenaG, καλή μου φίλη σ' ευχαριστώ, ξέρω οτι με σκέπτεσαι και με αγαπάς κι αυτό με κάνει να μην είμαι ποτέ μόνη.
@ irida μου σ' ευχαριστώ, ξέρω οτι με νοιώθετε και καταλάβετε το οτι το μπλογκ για μένα είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, μια κουβεντούλα με φίλες.Κλαίω καλή μου, κλαίω εύκολα, πάντα έκλαιγα είναι αλήθεια μα τώρα πια κλαίω απλά με τη σκέψη της.όμως συγχρόνως είμαι δυνατή και θα προχωρήσω γιατί ..αυτό είναι ζωή ..και γιατί έχω το δώρο του Θεού να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν.
@ Μαρία, σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη.
κουραγιο αχτιδούλα μου, κουράγιο.
Καλό ταξίδι εύχομαι στην μανούλα σου !
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά μαζί με την αγάπη μου!!! Και αν χρειάζεσαι λίγα λόγια παρηγοριάς εγώ θα σου πω πως η πληγή μπορεί ποτέ να μην κλείσει αλλά να είσαι σίγουρη ότι με τον καιρό θα πάψει να αιμοραγεί..... κουράκο καλή μου!!!
Σε φιλώ
Να είσαι καλά Αχτιδούλα να την θυμάσαι και να την μνημονεύεις...
Τώρα έχεις έναν ακόμη άγγελο στον ουρανό...
Έχεις επίσης και την αγάπη όλων μας...
Καλή συνέχεια, τώρα που αλλάζεις σελίδα...
@ Asteri, καλή μου φίλη τη νοιώθω την αγκαλιά, με παρηγορήσατε απλά και μόνο με την αγάπη σας , την παρουσίοα σας δίπλα μου.
Τα θερμά μου συλληπητήρια.
Συνέχισε για τον άντρα σου τα παιδιά σου τα εγγόνια σου
Σταύρος από ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Κλάψε, νοιώσε, γράψε, εκφράσου με όποιο τρόπο εσύ νοιώθεις καλή μου. Πολύ βαθύς ο πόνος που έχει τόσες μα τόσες ρίζες... Η σκέψη μου είναι μαζί σου αυτές τις μέρες πίστεψέ με.
ΚΙ ΕΓΩ ΜΟΝΟΛΟΓΗΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΚΕΙΝΗΝ...ΝΑ ΤΗΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ!
Αχτιδα μου..ποσο παρηγορο ειναι να εχει καποιος αναμνησεις απο εναν πολυ αγαπημενο του ανθρωπο οταν φευγει απ΄τη ζωη του.
Και αν αυτο λιγο σε παρηγορει εσυ εχεις τοσες αναμνησεις απο μια Μαμα παρουσα....
σε φιλω.
Καλή μου Αχτίδα συμμερίζομαι τον πόνο σου και τον νιώθω.Με όποιο τρόπο και να φύγει ,όσο χρονών και να 'ναι και κείνη κι εμείς, ο πόνος είναι πάντα ο ίδιος.Τελικά όταν χάνεται η μάνα χάνονται και οι ρίζες μας..Γι αυτό και συγκινήθηκα με τις δυο τελευταίες αναρτήσεις σου και σου γράφω πρώτη φορά αν και σε παρακολουθώ καιρό.Έχοντας χάσει τη δική μου μαμά πριν 11 χρόνια θα ήθελα να σου πω πως, όσο τις έχουμε κοντά μας ζούμε και ξέρουμε ότι η μαμά είναι "εκεί"(στη δουλειά,στο σπίτι της,στο χωριό,στην κλινική ...)
...τώρα είναι "παντού" (σε ένα δρόμο που περπατήσαμε μαζί,σε μια μυρωδιά σπιτικού φαγητού,σ'ένα τραγούδι...Και ο ομφάλιος λώρος δεν κόβεται ποτέ...
Με σεβασμό
Άννα,Β
ΥΓ.Και ΝΑΙ πρέπι να συνεχίσεις γιατί εκείνη σ'έφερε στον κόσμο για να ΖΗΣΕΙΣ!
Μονολόγησα κι εγώ πριν 2 χρόνια. Η δεύτερη μαμά μου, με άφησε, εκείνη που με μεγάλωσε, η γιαγια μου. Ξέρω ότι ο πόνος είναι μεγάλος, πονάει η ψυχή και η καρδιά, δεν υπάρχουν λόγια, ότι και να σου πούμε φαντάζομαι οτι δεν μπορούν να μετριάσουν τον πόνο σου. Καλή δύναμη και κουράγιο γιατί η ζωή συνεχίζεται. Η μανούλα σου θα είναι πάντα δίπλα σου, θα το νιώσεις.
Ξέρω είναι δύσκολες οι στιγμές όταν χάνεις κάποιον δικό σου άνθρωπο και ειδικά τη μητέρα σου.
Κράτα στο μυαλό σου και στη ψυχούλα σου τις όμορφες στιγμές που ζήσατε μαζί, τις κουβεντούλες που κάνατε παρέα τις συμβουλές στα παιδικά σου χρόνια αλλά και στα μετέπειτα όταν στα΄δύσκολα ήθελες να μοιραστείς τα βάρη της ψυχής σου.
Για μένα η μαμά μου είναι η "προσωπική μου ψυχολόγος" "το ηρεμιστικό μου"
γι αυτο την αγαπάω και επειδή ποτέ δεν γκρίνιαξε και πάντα ένοιωθα ότι τίποτα δεν την ενοχλεί γιατί δεν θέλει να φορτώνει τα δικά της άγχη και προβλήματα σε εμάς.
Κράτα τα καλά και σκέψου πως και κείνη έφυγε και απο κάπου ψηλά σας χαίρετε!!!!!
αχ δεν ξέρω τι να σου πω... μόνο κλαίω κι εγώ μαζί σου.
Δεν σε παρεξηγεί κανείς μας, είναι ανθρώπινο και είσαι απλά ο εαυτός σου..
Μάνα είναι μόνο μια και αυτό δεν αλλάζει με τίποτα...
Mην τσιγγουνευτείς το κλάμα Αχτιδούλα ..χάρισέ της όσο της αξίζει και μην στερήσεις το κεφαλάκι σου απο τους ώμους που σε αγαπούν...Είναι τόσο πολύτιμο να έχεις αγαπήσει και αγαπηθεί τόσο !!
Καλό της ταξίδι .
Αχτίδα όταν πριν χρόνια έφυγε ο πατέρας μου τα παιδιά μου ήταν σχεδόν έφηβοι, μας είπαν λοιπόν ότι ο παππούς θα είναι κάπου γύρω μας θα μας παρακολουθεί με τα μάτια της ψυχής και φυσικά θέλει να μας βλέπει να συνεχίζουμε τη ζωή μας ευτυχισμένοι.
Αυτό το κράτησα άσχετα αν εγώ δεν τον έχω ξεχάσει ούτε μια μέρα.
Καλό κουράγιο καλή μου.
@ Velvet2, σ' ευχαριστώ, μου σταθήκατε όλοι σαν καλοί φίλοι και νοιώθω οτι το λέτε απο ψυχής.
@ Evie μου σ' ευχαριστώ για τη συμπαράσταση, γιατί με καταλαβαίνεις και γιατί νοιώθεις οτι η δική σας παρουσία γεμίζει τη ψυχή μου.Πριν λίγο πήγα για τα 3ήμερα με τον άνδρα μου και κλάψαμε και οι δύο γιατί ήταν μια καλή μάνα και για τους δύο.
@ lena_zip, σ' ευχαριστώ μικρή μου φίλη.
@ Freedula μου νομίζω οτι είναι ο μεγαλύτερος δεσμός, είναι η ασφάλεια που αισθάνεσαι προφέροντας το όνομα της γιατί δεν δύναταιπιο αγνή αγάπη απο τη δική της.Μου έλεγε συνέχεις..ευχαριστώ ..κι ε΄γω θύμωνα γιατί της έλεγα οτι μια μάνα δεν πρέπι να λέει ευχαριστώ στη κόρη... της έδωσα απλώχερα όσα της όφειλα για όσα μου στάθηκε , για όσα αισθάνθηκε για μένα.
@ Μάγισσα Κίρκη, το ξέρω οτι είναι κοντά μου, έλεγε πάντα οτι οι ευχές της θα με ακολουθούν σε όλη μου τη ζωή και ..κλαίω γι' αυτό καλή μου..γιατί ότι της έδωσα της το όφειλα σαν κόρη σε μάνα.
@ Creep φίλη μου σ' ευχαριστώ και ξέρεις κάτι ..στεναχωριέμαι που όσο θα περνά ο καιρός εγώ θα την βλέπω πιο μακρινή και θα συνεχίζω τη ζωή μου χωρίς αυτήν λες και ..δεν υπήρχε..
@ Θανασης μου σ' ευχαριστώ φίλε μου ελπίζω να είσαι καλά στην υγεία σου και να ειδωθούμε κάποιο απογευματάκι για ένα καφέ.
@ Hfaistiwnas, καλέ μου ευαίσθητε φίλε, πέρασες κι εσύ απο αυτό το μονοπάτι με τον πατέρα σου.Με νοιώθεις ..είναι πικρό.
@ Αστοριανή, θέλω να την θυμάμαι νέα και δυνατή και όχι όπως έγινε το τελευταίο καιρό,η εικόνα της μέσα μου είναι η μαμά που με αγαπούσε και με φρόντιζε.
@ Άννα μου εύχομαι να μην πιείς σύντομα αυτό το πικρό ποτήρι.
@ ANAZHTHΣH, δεκτή η αγκαλίτσα..το ξέρεις οτι την θέλω πάντα ..η κακομαθημένη!
@ "ζαχαρούλα..", εσύ γλυκιά μου να ζεις την ευτυχία σου και άσε τα δυσάρεστα για μας..σ' ευχαριστώ καλή μου.
@ πουαντερι μου τα περάσατε και ξέρετε..πάει και η χοντρή ζακέτα που ήθελα να της φτιάξω...
@ Νίτσα μου σ' ευχαριστώ και ..ΝΑΙ ξέρω οτι θα είναι πάντα δίπλα μου γιατί με αγαπούσε παθολογικά ..
@ Νερένια μου μη νομίζεις οτι οι οικογενιακοί δεσμοί είναι αυτοί που θεωρούνται πιο δυνατοί.Πολλες φορές νοιώθεις για κάποιον σαν να είναι συγγενής σου.Ο παππούς που έχω σπίτι και λέω συχνά είναι άνδρας της συχωρεμένης αδελφής τη νητέρας μου, δεν έχει κανέναν στο κόσμο , κανέναν,,πως θα μπορούσα να τον παρατήσω ..Τον νοιώθω κάτι σαν πατέρα.
@ Maria B, ευχαριστώ φίλη μου για την συμπαράσταση σας.
@ anthivolon, σ' ευχαριστώ φίλη μου για όλες αυτές τις καλές κουβέντες που μου λες.
@ Πόπη μου γιατί νοιώθω ενοχές που ...αποφάσιασα να προχωρήσω; ακόμα μια προδοσία εκ μέρους μου ;
@ Σταύρος από ΚΑΛΑΜΑΤΑ, φίλε μου σ' ευχαριστώ που με σκέπτεστε και νοιάζεστε για μένα ..την άγνωστη.
@ ruth_less , ήμουν που ήμουν κλαψιάρα..τώρα παραέγινα..
@ ΠΟΤΕ ΜΗ ΠΕΙΣ ΠΟΤΕ, κορίτσι μου σ' ευχαριστώ , εσένα τον άνδρα σου την αδελφή σου, σας ευχαριστώ όλους που μου σταθήατε μα πάνω απ' όλα ...που την αγαπήσατε.
@ lourdi μου της οφείλω τόσα πολλά...
@ Άννα,Β, σ' ευχαριστώ φίλη μου , ξέρω οτι εχεις δίκιο και ιδιαίτερα εγώ που σαν μοναχοπαίδι πήρα απο αυτήν κάτι πιο μεγαλύτερο.. πως μπορώ να την ξεχάσω αφού όπου κι αν ψάξω στις αναμνήσεις μου υπάρχει αυτή.
@ Andie μου το ξέρω καλή μου , όπως είπα ..όπου και να κοιτάξω υπάρχει η σφραγίδα της επάνω του.Μου έδωσε απλώχερα τα πάντα..
@ Sweet Art, ήταν μια εξαιρετική γυναίκα, μητέρα γιατρός και φίλη. Της οφείλω πολλά και τώρα που την έχασα την θυμάμαι ακόμα περισσότερο να με αγαπά και να μου λέει οτι στεναχωριέται που θα της λείψω..
@ Κατερινα μου σ' ευχαριστώ..για τη παρουσία σας δίπλα μου αυτές τις μέρες.
@ ξωτικό μου σ' ευχαριστώ ..πράγματι ..με ευλόγησε ο Θεός δίνοντας μου τέτοια μητέρα, πατέρα και σύζυγο.. τόση αγάπη πήρα και γι' αυτό όμως την δίνω καλή μου γύρω μου .Έτσι με έμαθαν.
@ Ξανθή μου σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια .
Έχασα τη δική μου μαμά πριν από 12 χρόνια, όμως δεν έπαψε λεπτό να είναι δίπλα μου, μέσα μου..όπως συμβαίνει πάντα με εκείνους που αγαπάμε πολύ.
Ο Θεός να την αναπαύει! Φιλιά και μια ζεστή αγκαλιά από μένα..
οι αχτίδες στραφταλίζουν με τις δροσοσταλίδες απο τα δάκρυα , έλα καλή μου στείλε μας τώρα την λάμψη και την ζεστασιά σου , νάσαι σίγουρη πως θα σε βλέπει απο κει ψηλά και θα σε καμαρώνει γιατί το αξίζεις πραγματικά !!!!
πάντα μαζί σου θα 'ναι. πάντα.
πώς θα μπορούσε να μην άλλωστε.
καλό σου βράδυ αχτίδα μου.
φιλιά πολλά!
συλληπητηρια,να εισαι γερη να τη θυμασαι!!!
Λένε ότι μένουμε ορφανοί απο μάνα και όχι από πατέρα.. Δεν ξέρω γιατί η δική μου είναι ευτυχώς ακόμα εδώ.. Όμως νομίζω πως καταλαβαίνω πως νοιώθεις και σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι καλά, να την θυμάσαι πάντα και είμαι σίγουρη πως και εκείνη θα είναι πάντα, κάπως, δίπλα σου.. Φιλιά..
Αχτιδα μου γλυκεια να εχεις την ευχη της.Πριν 50 μερες εχασα τον πατερα μου.Δεν εχω κλαψει πολυ.Δεν ειναι ευκολο να το δεχθεις κατι τετοιο.Με εχει πιασει μια παραλογη φοβια μην χαθει κ η μανουλα μου.Ελπιζω με τον καιρο να μαλακωσει λιγο η πληγη.Σου στελνω μια μεγαλη αγκαλια...
Δεν πειράζει Γεωργία μου........ας μη γυρίσεις σελίδα τώρα.....θαρθει η στιγμή που θα γυρισει μόνη της.........μετα απο καιρό βεβαια.....
σε φιλώ
υγ σουστειλα mail
@ Τζίνα μου σήμερα ασχολούμαι με το δωμάτιο της και ανακαλύπτω οτι πράγματα απλά που κάποτε τα έπιανα στα χέρια μου και απλά τα τοποθετούσα στο συρτάρι ..τώρα αυτά έχουν άλλη σημασία για μένα.Τα γυαλιά της, μια καρφίτσα με μαύρη πέτρα, τα ρούχα της, το σημειωματάριο της..
@ marilise, μου έδινε πάντα άπειρες ευχές και μου έλεγε άλλα τοσα ευχαριστώ κι εγώ θύμωνα γιατί της έλεγα οτι ποτέ μια μάνα δεν πρέπει να λέει ευχαριστώ στη κόρη της, οτι της οφείλω πολλά ..ελπίζω να με βλέπει και να είναι κοντά μου όταν θα θέλω κάποιον να πω το πόνο μου και να με καταλάβει..
@ b|a|s|n\i/a , αισθάνομαι τόσο χάλια φίλε μου...της οφείλω τόσα πολλά...άραγε της έδωσα έστω και τα μισά;
Αχτιδα μου μολις τωρα διαβασα οτι εχασες τη μανουλα σου.Συλυπητιρια.Εγω πανε τωρα 4 χρονια που εφυγε και ακομα κλαιω που μου λειπει.Παντα να τη θυμασε!!!Καληνυχτα.
@ το κόκκινο φουστάνι, σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη.
@ Ρεβεκκα μου , όταν έχασα τον πατέρα μου δεν μπόρεσα να τον κλάψω γιατί είχα το καθήκον να ..σηκώσω τη μητέρα μου που στη κυριολεξία κατέρευσε.Ήταν κάτι που με έκανε να της κρατώ λίγο " κακία" το γεγονός οτι αυτή που πίστευα οτι ήταν η πιο δυνατή των δυνατών ..έγινε ένα αβουλο πλάσμα .Δεν έκλαψα το πατέρα μου και σήμερα που πήγα στον οικογ, μας τάφο τους μίλησα και τους δυό και πιστεύω να με άκουσαν και να ένοιωσαν οτι έκλαιγα και για τους δύο.
@ Fevis καλή μου φίλη να την χαίρεσαι τώρα , να της λες τα μυστικά σου , τα παράπονα και τους καημούς σου.Θα δεις οτι αυτό κάποτε θα το επιθυμήσεις όταν θα βλέπεις το..άδειο δωμάτιο.
@ Nana Tsouma, φίλη μου σ' ευχαριστώ για το μέιλ σου απάντησα και είναι τιμή μου.
Αχτίδα μου δεν ξέρεις πόσο λυπάμαι. Το έχω περάσει με τον πατέρα μου πριν 18 χρόνια (πολύ νέος εκείνος τότε) και ακόμα μου φαίνεται σαν χθες. Η ζωή όμως συνεχίζεται, κρατώντας πάντα κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας, την ανάμνηση τους.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια και μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά, έστω και από μακρυά.
Εμείς εδώ θα είμαστε να σε ακούμε καθημερινά.
Φιλιά και κουράγιο.
Αχτιδουλα μου συλλυπητήρια...Να ζησεις να χαιρεσαι τα παιδακια σου και τα εγγονακια σου..Σε διαβαζω καιρο κ λυπηθηκα πραγματικα..
Την απώλεια μόνη εσύ τη βιώνεις πραγματικά. Μερικές φορές νομίζουμε ότι αυτά που ζούμε δε συμβαίνουν σε μας, αλλά σε άλλους και ότι σε λίγο θα ξυπνήσουμε από ένα κακό όνειρο. Μακάρι να ήταν έτσι. Η ζωή θα σε κάνει να ξαναχαμογελάσεις μέσα από τα μάτια των παιδιών και των εγγονών σου. Καλή δύναμη
Λυπάμαι πολύ, Αχτίδα μου, μόνο αυτό μπορώ να πω
Αχτίδα μου τώρα είδα τι έγινε. Τα θερμά μου συλλυπητήρια. Είμαι σίγουρη ότι η μανούλα σου ήξερε πολύ καλά τι κόρη είχε και ήταν απόλυτα ικανοποιημένη από σένα και τις επιλογές σου. Μη βασανίζεσαι λοιπόν. Να είσαι καλά να τη θυμάσαι...
Την αγάπη μου.
Λυπαμαι πολυ Αχτιδουλα,καλο ταξιδι στη μανουλα σου...
@ elenilarisa, σ' ευχαριστώ φίλη μου
@ Λίνα νοιώθω οτι πάρα πολλοί απο σας βιώσατε αυτό το πόνο και λυπάμαι που σας τον ξαναθύμησα.Ευχαριστώ πολύ πολύ.
@ megoulino, καλως ήρθες φίλη μου , σε άσχημη εποχή για μένα μα ξέρω οτι θα συνέλθω και θα επιστρέψω με δύναμη και κρατώντας στη καρδιά μου όλα όσα μου πέρασε μέσα μου.
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ μου σήμερα ξύπνησα απο τις 6 και σκεπτόμουνα οτι ..ένοιωθα οτι δεν έφυγε ..οτι απλά είναι κάπου που δεν με αφήνουν να την δω...
@ Δέσποινα μου ..τα είπεςΛΑ. σ' ευχαριστώ.
@ kiki μου ελπίζω να είναι ευτυχισμένη πια εκεί, να βλέπει, να είναι υγιής, να μη πονά και να είναι με τους δικούς της.Ξέρω οτι θα της ..λείπω ...και θα ξέρει οτι θα μου λέίπει..
@ moukelis, φίλη μου ..παντα χαίρομαι όταν σε " βλέπω" είσαι απο τις πρώτες που γνωρισα στο κόσμο του διαδυκτίου.Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που με τιμάς με τη παρουσία σου.
...Αχτίδα μου καλή μόλις τώρα το είδα καθώς δε μπήκα για μέρες....Κουράγιο καλή μου...θα σε προσέχει κι από εκεί που θα είναι...Είμαι σίγουρη ότι η αγκαλιά του κ. Δημήτρη θα είναι το καταφύγιό σου...Σε σκέφτομαι συνέχεια....
Μια όμορφη μέρα ξημέρωσε.
Κράτα όμορφες στιγμές σας και χαμογέλα, γιατί έτσι θα ήθελε να σε βλέπει.
Καλημέρα
@ mariak, φίλη μου σ' ευχαριστώ!
@ (Cou) Coula, φίλη μου ευχαριστώ, όλα καλά, χρειάζομαι λίγο χρόνο.
Τα συλλυπητήρια μου, λυπάμαι. :(
Σκέψου ότι πραγματικά βασανιζόταν εδώ και παίρνε κουράγιο....η αρρώστια που είχε ήταν πολύ ύπουλη, δε νομίζω ότι αν ήταν σε θέση να το κάνει, θα επέλεγε να ζει με αυτή, από το να ξεκουραστεί.....Το θέμα είναι ότι εσένα σου λείπει....Εύχομαι να περάσει γρήγορα ο καιρός και να απαλύνει τον πόνο σου....
αχτιδουλα μου να ειστε καλα να την θυμαστε
θα ζει παντα μεσα στις καρδιες σας
αυτη με τον τροπο της ενιωθε το τελος να κοντευει και σας χαιρετουσε λεγοντας σας ποσο πολυ σας αγαπησε
και οτι κουραστικε, νομιζε οτι ετσι θα εκανε τον πονο σου πιο γλυκο
γιατι ηξερε....
με τον καιρο θα συνηθησεις την απουσια της, αλλα παντα θα υπαρχουν στιγμες που θα ηθελες να ηταν εκει!!!!
και τοτε... ειμαστε ολοι εδω να σου κραταμε το χερι
η ζωη, οσο σκληρη και αν ειναι συνεχιζετε!!!!
...
αγκαλιά
Διάβαζα καιρό σιωπηλά την ταλαιπωρία σου και τον πόνο σου (σου έχω ξαναγράψει μια φορά). Τα θερμα συλλυπητηρια μου, αυτή είναι όμως η ζωή. δυστυχώς, όλοι περαστικοί είμαστε. αρκεί να γίνονται όλα στην ώρα τους, όχι πρόωρα. Να είστε γεροί να τη θυμάστε!
Δημοσίευση σχολίου