Βροχερό Σαββατοκύριακο, προτίμησα να μείνω σπίτι και έστειλα τον άνδρα μου με τη κόρη μου εκδρομή στο Πεντάλοφο Κοζάνης. Λίγο η ανάγκη μου να μείνω μόνη, λίγο οι επισκέψεις που έχω συνέχεια για καφέ για το θάνατο της μητέρας μου..όλα αυτά μαζί λοιπόν και νάμαι ..εδώ ..πάλι μαζί σας. Η αλήθεια είναι οτι άπειρες φορές πήγα να γράψω και άλλες τόσες δεν ήξερα τι να πω..
Τελικά η νύχτα , η ησυχία του άδειου διαμερίσματος με μόνο θόρυβο τα .. ποδαράκια της Κλώντης μου, οι αστραπές που φωτίζουν τον ουρανό και με κάνουν να χαζεύω το θέαμα με έκαναν να θέλω τη παρέα σας.
Όχι οτι έχουν ενδιαφέρον τα όσα σας πω ..απλά φίλοι μου ..επικοινωνία.. παρεούλα ... έτσι απλά να σας πω καληνύχτα!
20 σχόλια:
Πριν σου ευχηθώ την Καληνύχτα μου σε εσένα και στο όμορφο κι αγαπητό σκυλάκι σου, να σου πω ότι έφτιαξες μια υπέροχη εικόνα της μητέρας σου.
Σε λίγο καιρό όταν γιατρευτεί, έτσι θα παραμείνει κι ακόμα πιο νέα.
καληνύχτα Αχτίδα μου,ο πόνος μεγάλος,αλλά θα μαλακώσει με τον καιρό.εκείνη έφυγε γεμάτη από την αγάπη σας,και είναι χαρούμενη και ξεκούραστη εκεί που βρίσκεται.τώρα σιγά-σιγά,καταλαγιάζοντας ο πόνος,θα πρέπει να δεις και την αχτίδα λίγο,και να την έχεις γερή.φιλιά.
Συγκινηθηκα αχτιδα μου με την φωτογραφια της Μαμα σου...
Να εισαι γερη να την θυμασαι.
Καληνυχτα.. και φιλια στη κλωντη.
Βροχερά και εδώ, μα τι πράγμα και αυτό; Μουλιάσαμε..
Καλή και η ησυχία του σπιτιού.. καλό βράδυ!!!
@ Evie, το ξενυχτάω όπως βλέπεις.. είναι όμορφα ν' ακους τις βροντές και τη βροχή να χτυπά τα τζάμια και το μπαλκόνι. Κάτι σαν τη ψυχή μου απόψε.
@ φουρτουνιασμενη ψυχη, ξέρω οτι είμαι κουραστική..μα είναι κάποιες στιγμές που αισθάνομαι έτσι..όπως τώρα ..σα να κλαίει η ψυχή μου μαζί με τη βροχή στα πεζοδρόμια..
@ lourdi, θέλω να την αισθάνομαι έτσι, ζωντανή επάνω στον ουρανό χωρίς πόνους και ότι την κρατούσε ξαπλωμένη εδώ και χρόνια.Προσπαθώ να σβήσω απο τα μάτια μου την εικόνα που την έβαζαν μέσα στο χώμα..έκανα σφάλμα δεν έπρεπε να κοιτάζω ..δεν έπρεπε να θυμάμαι εκείνη την εικόνα τώρα ..με τη βροχή να πέφτει επάνω της..
@ Hfaistiwnas, πολύ βροχή φίλε μου, πολύ βροχή..αστραπές και βροντές ακούω ...
Είναι καλό κάπου κάπου να μένουμε και μόνοι......συγκεντρωνόμαστε, κάνουμε την αυτοκριτική μας, χαιρόμαστε την παρεούλα του εαυτού μας!!! Μη στενοχωριέσαι λοιπόν Αχτιδούλα μου, άνοιξε την κουρτίνα, κοίτα έξω στον μουντό Θεσσαλονικιό ουρανό, άκου τις βροντές και προσπάθησε να φέρεις στο μυαλό σου ευχάριστες εικόνες... θα νιώσεις καλύτερα. Άλλωστε νοερά είμαστε και εμείς μαζί σου!!
Καληνύχτα
καληνυχτα καλη μου και τα ονειρα σου να ειναι γλυκα και ΄΄αποτοξυνωτικα΄΄....
με αγαπη...
Καλό βράδυ γλυκειά μου Αχτίδα, καταλαβαίνω απόλυτα πως αισθάνεσαι, να ξέρεις όμως ότι ο χρόνος απαλυνει τον πόνο μας. Έτσι αισθανόμουν κι εγώ όταν έχασα την μητέρα μου (18 χρόνια πριν), τώρα όμως η θύμησή της είναι γλυκειά. Μόνο οι όμορφες αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου, κι εκείνη είναι όμορφη και γελαστή.
Πολλά φιλιά
Χριστίνα από Κατερίνη
Καληνύχτα για απόψε συντροφιά με το άλμπουμ της καρδιάς σου. Βγάλε μόνο τις ευχάριστες φωτογραφίες και αναμνησεις που σίγουρα έχεις πολλές. Θα είναι και πόνος και βάλσαμο. ΄Ετσι είναι η ζωή, γλυκειά και πικρή μαζί.
Πρόσεχε την υγεία σου, αυτό άλλωστε θέλει και η μανούλα σου απο εκεί που βρίσκεται. Φιλιά απο μια παλιά-νέα φίλη. ΜαρίαΜαρ
Καλό βράδυ και υπομονή.Όσο μπορείτε.....:)
Kαλο ξημέρωμα Aχτιδουλα μου...
Την ευχή της Μανούλας σου να έχεις
(όμορφα την έφτιαξες)
Να προσεχεις τον εαυτό σου.
Ζηλεύω που ακούω για βροχή εμείς εδώ ακόμα καθόμαστε έξω με κοντομάνικα!
Καλό βράδυ να έχεις. Καταλαβαίνω την ανάγκη σου αυτή, μόνη στην ηρεμία του σπιτιού παρέα με τη Κλώντη σου.. Φιλιά πολλά και γλυκιές καληνύχτες.
Νομίζω ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσες να κάνεις,να μείνεις για λίγο μόνη...Μετά από τέτοιες στιγμές,χρειάζεται η απομόνωση,η ξεκούραση και η ηρεμία...
Σίγουρα η μαμά σου είναι καλά πια,έχει καλή παρέα και θα σε προσέχει από κει!Καταλαβαίνω πόσο σε βαραίνει η απουσία της...Μακάρι με τον καιρό να αισθανθείς καλύτερα!Πάντα θα τη θυμάσαι με αγάπη και τρυφερότητα,με όποιο τρόπο θες κάθε φορά...
Καληνύχτα και καλή ξεκούραση!
καληνύχτα αχτίδα μου... εύχομαι σύντομα να βγει ηλιος και πάλι :) όλοι εδώ μαζί σου παρεούλα...
Αχτιδούλα μου Καλημέρα.Τα θερμά μου συλλυπητήρια για τον χαμό της μανούλας σου.Σε καταλαβαίνω απόλυτα, γιατί και εγώ στα 45 μου, κάπως έτσι έχασα την μητέρα μου μετά από μακροχρόνια ασθένεια (πλήρη αναπηρία από εγκεφαλικό).Είναι φρέσκος ο χαμός της τώρα και σε πονάει, με την πάροδο του χρόνου όμως θα την θυμάσαι με νοσταλγία.Σου εύχομαι να είσαι πάντα γερή και να την θυμάσαι με αγάπη.
Μαι καλημέρα από την ηλιόλουστη Αθήνα Αχτίδα μου.
Αχτίδα μου,
έλειπα μέρες από τη γειτονιά και μόλις διάβασα τα ... νέα σου!
Κάποτε απέφευγα να μιλήσω με φίλους, συγγενείς ή γνωστούς που πενθούσαν... δεν ήξερα τί να τους πω.
Μεγαλώνοντας αλλάζω σκέψη και στάση ... κάποιος κάποτε μου είπε "πες ένα λόγο από καρδιάς και ίσως φτάσει".
Σου λέω λοιπόν να επιτρέψεις σε όσους σ’ αγαπούν να σου το δείξουν και να σε φροντίσουν και λίγο παραπάνω τούτες τις μέρες... Μια αγκαλιά κάνει μεγάλα θαύματα!!!
Δέξου και τη δική μου αγάπη, σου στέλνω φως και νοιάξιμο!
Δημοσίευση σχολίου