Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Μου έφεραν ...φάρμακο!

Δεν θα σας πω ψέμματα ότι είμαι καλύτερα..απλά αισθάνομαι ότι το γεγονός δεν έγινε ποτέ, ότι απλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να την δω και ότι αύριο μεθαύριο θα κάτσω πάλι απέναντι της να της πω ( έστω και που δεν με καταλάβαινε ) ..να της πω τα τυχών προβλήματα μου, εκείνα που δεν εμπιστεύεσαι παρά μόνον στη μάνα σου.
Όμως ..η ζωή δεν σταματά και η κόρη μου η ξεσηκώστρα ήρθε από το πρωί με το ..τερατάκι της και με έκανε να ξεχαστώ για λίγες ώρες..
 Πως μπορώ να μη σας δείξω αυτές τις στιγμές αθωότητας και αγάπης ανάμεσα σε δυο πλάσματα που αγαπώ και μου κάνουν την ψυχή  μου να γεμίζει τρυφερότητα...


                                     - Σ' αγαπώ Κλώντη!


    
              -Άσε με στην ησυχία μου.. είμαι στεναχωρημένη...




                - Μη μου γυρνάς τη πλάτη..έλα να παίξουμε...




                            - Δεν έχω κέφια σου λέωωωω!




   - Εγώ που σ' αγαπώ; δεν με λυπάσαι, τα αδέλφια μου είναι σχολείο!




                   -Έλα που σου λέω...κάνε μου ..μάκια!


Φίλοι μου είχα σκοπό μετά τη βάπτιση του εγγονού μου να κάνω μια συνάντηση σπίτι μου με σας που θέλετε να έρθετε και με όσες έχετε  κιόλας έρθει. 
Τώρα με το θάνατο της μητέρας μου απεφάσισα να την κάνω πάλι με άλλη βέβαια αιτία..
Λοιπόν την Τετάρτη στις 20 /10 θα χαρώ να έρθετε όποιος θέλει για καφεδάκι, γλυκάκι και συζήτηση σπίτι μου.Εσείς οι γνωστές που το ξέρετε δεν χρειάζεται να σας το πω , όποια άλλη θέλει..ας στείλει μέιλ και θα της πω το δρόμο.
Με την ευκαιρία θέλω όλους να σας ευχαριστήσω για τα σχόλια, την αγάπη σας και τα αμέτρητα τηλεφωνήματα και μέιλ που με έκαναν να αισθάνομαι ότι δεν είμαι μόνη ποτέ..
Δεν μπορώ να σας πω ότι είμαι ακόμα καλά..μερικές φορές ξεχνιέμαι και γελάω..άλλοτε πάλι σκέπτομαι ότι κάτι θα λείπει για πάντα πια από δίπλα μου και κλαίω απαρηγόρητη..
Όμως ξέρω ότι ο χρόνος θα απαλύνει αυτό το βάρος που αισθάνομαι στη ψυχή μου .. και λέω ότι αυτό θα ήθελε κι εκείνη..να είμαι δυνατή ...

47 σχόλια:

Rena είπε...

Ευχαριστούμε για το κάλεσμα Αχτίδα, νοητά θα είμαι εκεί, κουράγιο και δύναμη σου εύχομαι,σε χρειάζονται πολλοί!

ΕΛΕΝΑ είπε...

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε, και αυτό είναι αλήθεια.
Ο χρόνος απαλύνει τις πληγές!
Ποτέ δεν ξεχνάμε τους αγαπημένους μας που έφυγαν, απλά στην θύμησή τους δεν πονάμε πια τόσο πολύ.

anthivolon είπε...

To ξέρεις ότι θα ήθελα να είμαι σ΄αυτή τη συνάντηση κοντά σου....όμως είναι λίγο δύσκολο!!! Θα βρίσκομαι εκεί έστω και νοερά!!! Εύχομαι κάθε μέρα που θα περνά ο πόνος σου να γλυκαίνει....μέχρι να φτάσει να γίνει μια γλυκειά νοσταλγία για όλα όσα έζησες με την μανούλα σου!!
Σε φιλώ

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ rena μου σ' ευχαριστώ , ξέρω οτι η πρόσκληση για πρακτικούς λόγους είναι για όσους μένουν στη πόλη μου μα θα είστε κι εσε΄ςι κοντά μας , νοητά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ΕΛΕΝΑ μου το ξέρω , όπως και ότι είναι νωρίς ακόμα..

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ anthivolon, Δέσποινα μου υπέροχη η έκθεση σου, μακάρι να ήσουν κι εσύ , ξέρω οτι η απόσταση είναι μεγάλη και οτι επιθυμείς όμως τα ..πάτρεια εδάφη!

ruth_less είπε...

Το καλύτερο φάρμακο σου έφεραν... και είναι και γλυκό :)

Από Κύπρο πως μπορώ να'ρθω; Ελπίζω να σε συναντήσω πάντως και απο κοντά μια μέρα. Νάσαι καλά Αχτίδα μου.

Hfaistiwnas είπε...

Έχεις όμορφη οικογένεια να σκέφτεσαι τώρα!!! Θα είσαι μια χαρά!
Ευχαριστούμε για την πρόσκληση!!!

lourdi lourdaki είπε...

Ακτιδα μου.. εχεις το πιο ακριβο
φαρμακο του κοσμου!
Καλο βραδυ.

Νερένια είπε...

Αχτίδα μου....

είναι η δική σου αχτίδα και να ξέρεις πως τα φιλιά του είναι τα πολυτιμότερα τέτοιες μέρες.... πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί.... να κουσκουσέψουμε....

Ελπίζω να τα καταφέρω... στην επόμενη....


Τα φιλια μου και αγκαλιές....

Ανώνυμος είπε...

Axtida μου θαρθω αλλα ξεχασες να γραψεις τι ωρα ..Καλο βραδακι ..

Μαρια είπε...

Ελα και Χριστε κι Αποστολε ΑΝΩΝΥΜΗ Μ ΕΒΓΑΛΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩς.

ElenaG είπε...

1) Της το είπα της Ιωάννας...φάρμακο ο JR!
2) Πρώτο πλάνο άλλη φορα θα είναι ο Δημητράκης
και όχι να βλέπουμε τη πλάτη του!
3) Τον κουρέψατε η μου φαίνεται;
4)Αυτά τα καλέσματα να το ξέρεις μερικούς μας
κανουν να ζηλεύουμε!... :-)

ag είπε...

Ευχαριστούμε για την πρόσκληση! Θα θελα πολύ να έρθω και να σε γνωρίσω, δυστυχώς όμως οι αποστάσεις είναι μεγάλες... Θα είναι σαν να ηρθα.. Ο χρόνος είναι γιατρός, όσο κλισε και αν ακουγεται η εκφραση ειναι αλήθεια. Εμένα ο μεγαλυτέρος φόβος μου είναι οτι δεν θα ξανακουγα τη φωνή του αγαπημένου μου ανθρώπου και δεν θα ξαναένιωθα τη θέρμη της αγκαλιάς της.. Τιποτα δεν ξεχνιέται..
Γλυκιές καληνύχτες

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου φιλενάδα, σήμερα μπήκα και διάβασα τα νέα σου. Έκλαιγα και σου μιλούσα σα να ήσουν δίπλα μου. Σου έλεγα πόσο πολύ σε καταλαβαίνω, πόσο νιώθω τον πόνο σου, σου έλεγα λόγια παρηγοριάς , μα... δεν τολμούσα να σου τηλεφωνήσω.
θερμά συλλυπητήρια καρδούλα μου για το χαμό της μανούλα σου. Να είσαι γερή να τη θυμάσαι.
Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά μαζί με την αγάπη μου. Νιόβη

Evie είπε...

Λίγο μακριά, από τη Μακρινίτσα που λέει κι η ζουζουνα, αλλά θα κρατήσω την πρόσκληση για μια άλλη φορά, εάν μου το επιτρέπεις. Σε ευχαριστώ. Καλή σας διασκέδαση.

Αστοριανή είπε...

... σου ανταποδίδω την ...πρόσκληση, έτσι για λίγη αλλαγή...
Αχτίδα μου,
η οικογένειά σου είναι το φάρμακό σου αυτή τη στιγμή, όπως και πάντα.

Σε χαιρετώ,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ruth_less , φίλη μου θα είναι σαν να πίνεις καφέ μαζί μας.Ξέρω για τις αποστάσεις, το καταλαβαίνω ,α μέσα απ το διαδύκτιο όπως ξέρεις νοιώθεις σαν να είναι ο άλλος δίπλα μας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Hfaistiwnas, καλέ μου φίλε σε ευχαριστώ, καλή σου μέρα και να είσαι πάντα καλά.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ lourdi μου το ξέρω ..πραγματικά είναι ένα φάρμακο μα μερκά πράγματα δεν ξεχνιούνται ..απλά είναι νωρίς ακόμα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Νερένια μου μακάρι η αποστάσεις να ήταν ..ονειρικές και να μπορούσες να έρθεις, το ξέρω όμως οτι κάποτε ια ειδωθούμε..η ελπίδα υπάρχει σε όλα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρια ξεμυαλλισμένη...θα σε περιμένω βέβαια , ώρα; τι λες 5- 5.30 είναι καλά; αρχίζει και νυχτώνει νωρίτερα πια και είμαστε και λιγάκι φλύαρες στη κουβεντούλα...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG , αγαπά τη Κλώντη και την κυνηγά με ...την περπατούρα..μακάρι να ήσουνα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Andie "AnGl" το ξέρω καρδούλα μου οτι θα θέλατε πολύ να έρθετε και σας ευχαριστώ.Μου σταθήκατε όλες σαν φίλες όλες αυτές τις μέρες.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Νιόβη μου σ' ευχαριστώ θα σε π[εριμένω ελπίζω εσένα ειδικά και την Αναστασία, είναι αρκετές οι μέρες ωστε να κάνετε το πρόγραμμα σας.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Evie μου , φίλη μου, μόνο που με σκέπτεσαι και με επισκέπτεσαι απο τόσο μακρινά μου φθάνει.Νοιώθω οτι υπάρχετε καθημερινά στη ζωή μου, εδώ ..στη πόλη μου και απλά δεν σας βλέπω.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Αστοριανή μου ,δεν ελπίζω να έρθω ποτέ εκεί τόσο μακριά..μα όταν μιλάμε εδώ στα μπλογκς είναι σαν η απόσταση να εξαφανίζεται.

Ανώνυμος είπε...

Κούκλος ο Δημητράκης...
Την άλλη φορά που θα τον κουρέψετε, όμως, αφήστε του λίγη φαβοριτούλα του παιδιού και το λαιμουδάκι του μη το κουρεύετε μέχρι τόσο ψηλά, θα πουντιάσει το παιδί :))

Ανώνυμος είπε...

Παρότι άγνωστη, θα ερχόμουν κι εγώ αν μπορούσα (μένω ουφ! Αθήνα). Προχθές είχα κι εγώ την περιπέτειά μου με τη μαμά μου, της βγήκε το κόκκαλο απ' ένα δάχτυλο και της το έβαλαν σε γύψο. Δεν ξέρω αν θα κάνει χειρουργείο, αλλά ξέρω ότι εκείνη την ημέρα ήμουν σαν τρελή. Της έλεγα για σένα, που έχασες τη δική σου μαμά και με πήραν τα δάκρυα στη σκέψη του χαμού αυτού. Και παρόλο που είμαι κι εγώ 57 χρονών, δεν δίστασα να χωθώ στην αγκαλιά της και να χαιδολογηθώ (μοναχοπαίδι κι εγώ)!!! Ξέρω ότι θα μου λείψουν αυτά αργά ή γρήγορα. Κουράγιο γλυκιά μου, είναι όντως νωρίς, αλλά θα γλυκάνει ο πόνος. Φιλιά-Σοφία

Mariela είπε...

Καλημέρα γλυκιά μου...
Στις 20 του μήνα θα πίνω καφεδάκι κι εγω΄μαζί σας έστω και από μακριά...
Κουράγιο και να είσαι σίγουρη ότι η μανούλα σου με κάποιο τρόπο θα είναι πάντα δίπλα σου!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ανώνυμος, δίκιο έχεις φίλη μου..πεστο στη κόρη μου ..εκείνη το έκανε ΕΤΣΙ ..με τη ψιλή τον κούρεψε σαν το τραγί ..λέει ο άνδρας μου!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Σοφία μου μακάρι να ερχόσουνα.Όμως ίσως κάποτε ειδωθούμε.Τώρα πια μπορεί να έρθω και εγώ στην Αθήνα κάποια μέρα.Όσο για τη μητέρα σου ..τι σημασία έχει η ηλικία καλή μου..ξέρεις οτι ακ΄'ομα δεν το πιστεύω οτι πέθανε..νομίζω οτι θα την δω αύριο μεθαύριο και οτι απλά είμαι κάπου τώρα που δεν μπορώ να την επισκεφτώ...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Mariela μου σίγουρα θα είσαι κοντά μου, σ' ευχαριστώ πολύ πολύ.

Ανώνυμος είπε...

να χετε ζωη να τη θυμαστε! μακαρι να ημσατν πιο κοντα...να σας καναμε μια επισκεψη...:-(

Χριστίνα_Παρος

Ρεβεκκα είπε...

Μακαρι μα μπορουσα να ερθω και εγω αλλα ειμαι μακρυα...καλα να περασετε...

------ είπε...

Σ`ευχαριστω καλή μου αλλά η Αθηνα ειναι μακρια πολύ:-(

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Χριστίνα_Παρος, φίλη μου σ' ευχαριστώ πολύ.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Ρεβεκκα, κι εγώ θα το ήθελα πολύ καλή μου.Μα ελπίζω να είμαστε για πολύ καιρό ακόμα στο διαδύκτιο και να βρεθούμε κάποτε.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Nana Tsouma, σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη.

Irini είπε...

Γλυκιά μου Αχτίδα,
Πονάω και κλαίω μαζί σου,μακάρι να μπορούσα να πάρω λίγο από τον πόνο σου για να σε κάνω να αισθανθείς καλύτερα.Η σκέψη μου θα είναι μαζί σου.Πολύ θα ήθελα να ερχόμουν να σε δω και να σε αγκαλιάσω,αλλά έχω υποχρεώσεις που δεν μπορώ δυστυχώς να αφήσω.Εύχομαι ο χρόνος να είναι αυτός που θα σε βοηθήσει και θα σου γλυκάνει λίγο την ψυχή σου.
Σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά και ένα γλυκό φιλί,η φίλη σου Ειρήνη.

Ανώνυμος είπε...

φαρμακο τα εγγονια...

:)))

Ελα μη στεναχωρισεσαι αντιδουλα μου!

Μεσα στη ζωη ειναι κι ο θανατος.

Να περασετε ομορφα στη συναντηση

και να φας ενα γλυκακι παραπανω και για μενα!

φιλια

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ irini φίλη μου σ' ευχαριστώ πολύ πολύ.Τα λόγια σας είναι βάλσαμο στη ψυχή μου γιατί νοιώθω την αγάπη σας.Ευχαριστώ πολύ πολύ.......

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ (Cou) Coula, φίλη μου σήμερα έχω τα εγγόνια μου εδώ..μα ..θα ήθελα να είμαι μόνη για λίγες μέρες.Ξέρω οτι το κάνουν για καλό μα ..όταν είμαι πικραμένη τραβιέμαι στη γωνιά μου και τα βράδια είναι πάντα δύσκολα.

Μαρια είπε...

Πολυ βολικη η ωρα..θΑ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ στο φροντηστηριο..Θα φερω και τις φωτο απο την βαπτιση του εγγονου σου...Να εχεις ενα ηρεμο βραδακι ..

Ελευθερία είπε...

σ ευχαριστουμε πολυ για την προσκληση, θα καθησω σπιτι μου με το καφεδακι μου και πραγματι το μυαλο μου θα ειναι εκει, μαζι σας
μακαρι να μπορουσα να τους αφησω ολους πισω μου και ερχομουν εστω και για λιγο αλλα με δυο μικρα παιδια και τον αντρα μου να λειπει στην δουλεια... λιγο δυσκολο
τωρα για την γωνιτσα σου... οκ το δεχομαι, ολοι θελουμε λιγη ηρεμια εμεις και οι σκεψεις μας, αλλα...μετα πρεπει να σηκωθουμε να χαμογελασουμε και να αφησουμε τους δικους μας να κοντεψουν!!!!

Demi είπε...

Ειναι πολυ γλυκο μωρακι ο Δημητρακης και τα παει μια χαρα με την κλώντη...όμορφες φωτογραφιες και υπέροχες στιγμες για να ξεχνας για λιγο τα δυσαρεστα γεγονότα που γυριζουν στο μυαλό ...
Στο κάλεσμα δεν μπορω να παρευρεθώ ,λογω αποστασης αν και πολύ θα το ήθελα..
φιλιά πολλά να ειστε παντα όλοι καλά!

Στέλλα είπε...

Είναι πολύ σημαντικό που έχεις την οικογένειά σου και την Κλώντη αυτή τη στιγμή στη ζωή σου...Είναι τα καλύτερα φάρμακα από όλες τις απόψεις!
Έτσι είναι,η ζωή πάει μπροστά και σιγά σιγά θα πάρεις δύναμη από τα αγαπημένα σου πρόσωπα που τόσο σε χρειάζονται!
Με συγκινεί πολύ η φωτογραφία της μαμάς σου...Σ'ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας!Σίγουρα σε προσέχει από ψηλά!