Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Πήρα την απόφαση να κάνω αυτό που ... δεν θέλω ... μα πρέπει!Ας με συγχωρέσει ο Θεός και η συνείδηση μου!

Πέρασα δύσκολες ώρες φίλοι μου  , τη μια στιγμή ήταν σε υπερδιέργερση και μιλούσε όλη μέρα με ένα φανταστικό κόσμο γύρω της  και ξαφνικά το μεσημέρι μου κάνει μια κατάσταση , μια εικόνα θανατου.Έπαθε σοκ, έκλαιγα στην αγκαλιά του Δημήτρη και έλεγα πέθανε....καλούμε ασθενοφόρο, ακίνητη με πλήρη έλλειψη επαφής με το περιβάλλον. 
Μόλις φθάσαμε στο νοσοκομείο το ΑΧΕΠΑ στα επείγοντα ανοίγει τα μάτια της και λες και δεν συμβαίνει τίποτα λέει στους γιατρούς:
- Μπορείτε να μου πείτε γιατί με φέρατε εδώ ; θα σας κάνω μήνυση!  Τι δωμάτιο είναι αυτό με τόσο κόσμο....και οι γιατροί μας κοίταξαν και μας είπαν: 
- Γιατί την φέρατε κυρία μου έχει άνοια , είναι ψυχιατρικό επισόδειο! 
Έμεινα μέχρι το βράδυ στο νοσοκομείο όρθια στους διαδρόμους ,σχεδόν  πτώμα είναι λίγο ... Κάθησα να κάνω την ανάρτηση απο το... άγχος μου για να ξεσπάσω ,να τα πω κάπου.
Να λοιπόν γιατί και οι συνθήκες με ανάγκασαν να πάρω την απόφαση να βάλω τη μητέρα μου σε ιδιωτική κλινική για Άνοια, Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον.
Ξέρω ότι οι μέρες της είναι μετρημένες και αμφιβάλω αν καταφέρει να ζήσει μέχρι το Σεπτέμβρη. Όμως η υγεία μου επιδεινώθηκε άσχημα λόγω του στρες και της κούρασης με αποτέλεσμα να μη μπορώ να την κινήσω και να της δώσω την απαιτούμενη περιποίηση που χρειαζότανε.
Όπως είπε και ο γιατρός χειροτέρευα τη κατάσταση της καθώς δεν μπορούσα να την λούζω και να την αλλάξω με το σωστό τρόπο που ξέρει μια ειδικευμένη νοσοκόμα. Την ταλαιπωρούσα και κούραζε τη καρδιά της. Αναγνωρίζει ελάχιστα άτομα και τα ξεχνά την ίδια στιγμή. Η ακράτεια θέλει τις αλλαγές τουλάχιστον 6 φορές την ημέρα κι εγώ αν δεν έχω δυο άτομα δεν μπορώ πλέον ούτε να την αλλάξω. 
Ο Δημήτρης μου που μέχρι τώρα με στήριζε ήταν ανένδοτος μαζί και οι κόρες μου γιατί φοβήθηκαν για μένα και μου είπε ότι δεν θέλει να με χάσει .. Δεν μου μένει χιούμορ για να αστειευτώ γι' αυτό,  μα κατάλαβα με πόνο καρδιάς ότι έχουν δίκιο.
Το πρωί  γυρίσαμε όλες τις ειδικές για τη περίπτωση κλινικές και καταλήξαμε σε μια νέα που μας την σύστησε με πολύ θέρμη μια κυρία που είχε εκεί τον άνδρα της από Πάρκινσον.
Ξέρω ότι η εμφάνιση δεν παίζει λόγο μα το ιατρικό προσωπικό και τα θέματα καθαριότητος που έλεγξαμε με την Ιωάννα και τον άνδρα μου μας ικανοποίησαν. 
Τουλάχιστον οι τελευταίες της ώρες να είναι όπως είπαν και οι γιατροί εκεί αξιοπρεπώς κατάλληλες για εκείνη και όχι μια ταλαιπωρία.



Δεν έχει σημασία το εσωτερικό γιατί η καημένη δεν θα μπορεί να το χαρεί μα ήταν ιδιαίτερα ήσυχο και καθαρό.


Το δωμάτιο της μόνο που θα βάλουνε κάγκελα στο κρεβάτι της γιατί πέφτει.

Ελπίζω να ξεπεράσω τις ενοχές μου μα το γεγονός οτι δεν είμαι καλά και η πίεση της οικογένειας μου θα με βοηθήσουν να καταλάβω οτι έπραξα το πρέπον.
Ο γιατρός που μιλήσαμε ( ψυχίατρος) μου είπε οτι πάσχω απο την νόσο του ...φροντιστή που παθαίνουν όσοι φροντίζουν τέτοια άτομα( ο τρελλόγιατρος!).
Ξέρω οτι αύριο που θα την πάω εκεί θα πρεπει να βάλω πρώτα τη λογική και μετά τη καρδιά και οφείλω να το κάνω.

35 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Βρε Αχτίδα, δεν την εγκαταλείπεις... κάνεις το καλύτερο υπό τις υπάρχουσες συνθήκες... μαζί είσαι και θα είσαι για όσο χρειαστεί...
Καλή δύναμη...

ElenaG είπε...

Επιτέλους κατάλαβες πιο είναι το καλο για όλους
Αχτίδα μου δεν θέλω να ακούω για τύψεις και διαφορα
ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΣΩΣΤΟ!
Τώρα θα είσαι διπλα της ξεκουραστη και ήρεμη(όσο γίνετε) να της προσφέρεις πιο ουσιαστική βοήθεια.

dkouf είπε...

Μην έχετε τύψεις,μάλλον κάνατε το καλύτερο δυνατό

Ανώνυμος είπε...

to sosto ekanes axtida gia tis dedomenes synthikes. To idio pou tha sou elege pistevo kai i mama sou an mporouse na exei antilipsi tis katastasis kai iksere oti epivaryneis kai ti diki soy ygeia. Kalinyxta :)

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Δυστυχώς αυτές οι ασθένειες θέλουν ειδική μεταχέιρηση και δεν είναι έυκολο όσο καλή διάθεση και να υπάρχει να αντεπεξέλθεις. Είναι οδυνηρό να αποχωρίζεσαι τους γονείς σου σε ξένα χέρια αλλά καλλίτερα με την σωστή φροντίδα και αξιοπρεπείς μέχρις τέλους.Αλλωστε εαν αρρώσταινες κι εσύ; Τι βοήθεια θα πρόσφερες; Τώρα θάσαι ξεκούραστη και θα ελέγχεις και τους θεράποντες να της προσφέρουν αυτά που αξίζει.

Μην έχεις τύψεις, έκανες μεγάλο αγώνα τόσο καιρό.

kiki είπε...

Μην έχεις τύψεις. Έχεις κάνει τόσα και τόσα. 'Αλλωστε, όπως είπες, χρειάζεται ειδική περιποίηση κι εσύ βασανίζεσαι...

Κάποιος με παρόμοια εμπειρία είπε...

Αν δεν θες να έχεις τύψεις φέρε τη μητέρα σου στο σπίτι, φέρε και ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τρεις νοσοκόμες να εναλλάσσονται στο 24ωρο συν μία να είναι συνέχεια για να βοηθάει στις αλλαγές και συ μείνε διακριτικά στην άκρη αν δεν θες να σακατευτείς πριν την ώρα σου.
Υποθέτω πως κατάλαβες ότι το κράτος σε περιπτώσεις όπως της μητέρας σου είναι όχι απλά ανύπαρκτο αλλά εναντίον σου.
Και όλοι 'την κάνουν'. Ίσως αυτό να πονάει ακόμη περισσότερο. Όταν βλέπεις πως μένεις μόνη και ουσιαστικά αδύναμη να βοηθήσεις περισσότερο.
Και στην κλινική δεν θα τη φροντίζουν όσο τη φρόντιζες εσύ. Αν η κλινική είναι όντως σοβαρή θα την περιποιηθούν με επαγγελματισμό και ανθρωπιά, πράγμα που το εύχομαι ολόψυχα.
Και σταμάτα να αυτομαστιγώνεσαι. Έκανες και κάνεις ότι μπορείς. Έδωσες την ψυχή σου, μη δώσεις και τη ζωή σου για κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις.

...irida... είπε...

Αχ!καλη μου Αχτιδα...εκανες...αυτο που ηταν καλυτερο..[αλλα και με το παραπανω.]. για την γιαγια .....μολις ..ηρεμησεις,λιγο καλη μου...θα το καταλαβεις και εσυ....ειναι σε καλα χερια..φροντιδα...και επιβλεψη....και εσυ..εκει θα εισαι...πιστεψεμε...πιο...ηρεμη...για να προσφερεις...την υποστηριξη σου....και την αγαπη σου
....καλη δυναμη...
......καλη μου...
.και μια γλυκια ...αγκαλια....

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Αχτίδα μου, να σκέφτεσαι ότι δεν το κάνεις για σένα, περισσότερο για εκείνη, για να είναι καλά και σίγουρα με ειδικούς δίπλα της..
:)
Μέρα με τη μέρα θα το καταλάβεις!!!

ΑΓΓΕΛΙΚΗ είπε...

Καλημέρα. Αν αρχίσεις να'χεις τύψεις κι εσύ που εχεις ταλαιπωρηθεί τόσα χρόνια , καήκαμε! Έκανες ότι σου επέτρεπαν οι δυνάμεις σου, πόσες φορές πρέπει να ξεπεράσεις τα όριά σου; Πιστεύω ότι κάνεις το καλύτερο και για εκείνη και για σένα. Η εξειδικευμένη ιατρική βοήθεια είναι σημαντική σ' αυτή τη φάση . Μην ταλαιπωρείς άλλο τον εαυτό σου και σωματικά και κυρίως ψυχικά , γιατί σε χρειάζονται κι οι άλλοι άνθρωποι που είναι γύρω σου. Σίγουρα τις πρώτες μέρες θα σου φανεί η έλλειψη, αλλά και για εκείνη είναι καλύτερα . Θα το καταλάβεις κι ας μην θες να το παραδεχτείς. Καλή δύναμη

Ξανθή είπε...

Στο έγραψα και χτες αυτό είναι το καλύτερο μην έχεις τύψεις.
Διαφορετικά θα καταστραφείτε όλοι.

Coffeemug είπε...

έκανες το καλύτερο. όπως πάντα. θέλεις να δίνεις πάντα το καλύτερο στους γύρω σου και είμαι σίγουρη ότι και τώρα έκανες ακριβώς αυτό. Δεν θα έχει κανένα νόημα να αρρωστήσεις τελικά εσύ και να μην μπορείς να βοηθήσεις και τη δική σου οικογένεια που βλέπεις ότι πολύ συχνά σε χρειάζεται.

Ανώνυμος είπε...

Δεν πρέπει να έχεις καθόλου τύψεις γλυκιά μου. Έκανες ό,τι μπορούσες τόσο καιρό. Μη ζητάς συγνώμη απ' το Θεό και η συνείδησή σου πρέπει να είναι καθαρή σαν διαμάντι. Της δίνεις αξιοπρέπεια και ηρεμία, εξάλλου θα μπορείς να την ελέγχεις συχνά, αν όχι κάθε μέρα, δεν την εγκατέλειψες. Μακάρι να μην χρειαζόταν να γίνει, αλλά πιστεύω ότι έκανες το σωστό. Να έχεις δύναμη και κουράγιο, είναι δύσκολη κατάσταση, αλλά πρέπει να μείνεις δυνατή και για τους άλλους, και για τον εαυτό σου, διότι είσαι νέα ακόμα (την ίδια ηλικία έχω κι εγώ) και οι δικοί σου σε χρειάζονται. Σε φιλώ. Σοφία

Dee Dee είπε...

αχτιδουλα μου

τυψεις θα επρεπε να εχεις, αν την κρατουσες σπιτι και την ταλαιπωρουσες, για να νιωθεις οτι εισαι αξια κορη.
Η αποφαση σου ειναι η πιο σωστη! Εχω ακουσει κι εγω τα καλυτερα γι' αυτη την κλινικη, ειναι εδω κοντα σε μενα.

Καλο κουραγιο σου ευχομαι αχτιδουλα μου για την συνεχεια!!!!

Σε σκεφτομαστε!!

Chryssa είπε...

Αχτίδα μου κουράγιο, έκανες το σωστό όσο κι αν πονάει αυτή την στιγμή. ΜΙα βαθιά ανάσα και σκέψου το καλό και των δύο σας.
Καλημέρα σου εύχομαι.

Maria B. είπε...

κουράγιο αχτιδούλα μου, να είσαι σίγουρη ότι κάνεις το καλύτερο για την μητέρα σου.

φιλια πολλά

mariposa είπε...

πολυ σκληρη αποφαση..αλλα ειναι η σωστη αποφαση..δεν μπορουμε να ειμαστε παντα εκει οταν μας χρειαζονται..ουτε "ο θεος" δεν μπορει...ευχομαι να σκεφτεις και λιγο τον ευατο σου και να μην αισθανεσαι ασχημα..θα ειναι καλυτερα για ολους σας.......

Αντυ είπε...

Σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό. Σήμερα μετά από αυτή την ανάρτηση πήρα το θάρρος να σου γράψω.. Ισως γιατί έχω περάσει παρόμοια κατάσταση και ξέρω πως νιώθεις ακριβώς.Ξέρω πως είναι να παίρνεις μια απόφαση που δεν θέλεις αλλά ΠΡΕΠΕΙ να την πάρεις βάσει συνθηκών. Έκανες το σωστό, μη νιώθεις τύψεις..Έτσι ένιωθα κι εγώ, αλλά με το πέρας των χρόνων όταν πια βλέπεις από απόσταση τα πράγματα θα καταλάβεις ότι δεν την εγκατέλειψες. Καλή Δύναμη εύχομαι από καρδιάς.

Nefeli είπε...

Mhn noiwtheis asxhma. einai to kalutero pou mporeis na kaneis gia ekeinh.

Mhn ksexnas oti se agapaei polu, ki an mporouse na suneidhtopoiouse poso basanizesai gia ekeinh, den tha to ithele.

Thelei na eisai kala kai eutuxismenh... Hremh kai dunath...

Ki ekeinh tha einai kala ekei. Tha se blepei, tha exei kai thn boitheia pou xreiazetai kai ta atoma pou thn agapane konta...

Penelope είπε...

Έχοντας παρόμοια εμπειρία με τον πατέρα μου, αφού πέθανε η μητέρα μου πρώτα (με διαφορά 6μηνών) Αχτίδα μου θα σου πω, πως η απόφαση είναι δύσκολη, αλλά αναγκαία. Τα περιθώρεια του κάθε ανθρώπου και του κάθε οργανισμού κανεις μας δεν τα γνωρίζει. Θα υπάρξουν πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά εσύ πρέπει να οπλιστείς με την λογική σου μπροστά και μετά με το συναίσθημα. Ενοχές θα έρχονται και θα φεύγουν και είναι καλύτερα να βρεις την δύναμη να τα ισορροπήσεις όλα αυτά μέσα σου. Και δύναμη θα πάρεις μόνον αν η δική σου υγεία είναι σε καλά επίπεδα. Δύναμη, φίλη μας. Δύναμη... μόνον αυτό σου εύχομαι.

Guardian Angel είπε...

Καλημέρα Αχτίδα.
Θα συμφωνήσω κι εγώ ότι έκανες το σωστό μιας και δεν την εγκαταλείπεις αλλά της προσφέρεις την εξειδικευμένη περιποίηση που της χρειάζεται. Ηα αγάπη σου γι' αυτήν είναι αμείωτη και η φροντίδα σου πάντα θα υπάρχει.
Φιλιά!

elenilarisa είπε...

Κουραγιο κουραγιο μονο σου ευχομαι.Ειχα και εγω την ιδια εμπειρια με την μητερα μου πριν 4 χρονια.Ακομα κλαιω και μου λειπει...Πολλα πολλα φιλακια και σε σκεφτομαι με αγαπη!!!

Ανώνυμος είπε...

Γλυκειά μου Αχτίδα,
Μην στεναχωριέσαι, μην νιώθεις τύψεις κάνεις αυτό που πρέπει για την μητέρα σου, αλλά και για σένα. Ξέρω είναι δύσκολο αλλά εκεί θα έχει την φροντίδα χρειάζεται από ειδικευμένους ανθρώπους, άλλωστε μπορείς να πηγαίνεις κάθε μέρα να την βλέπεις. Πρόσεχε τον εαυτό σου.
Σε σκέφτομαι να το ξέρεις.
Πολλά φιλιά,
Χριστίνα από Κατερίνη

Ανώνυμος είπε...

Αχτίδα μην αφήνεις τη μανούλα σου εκεί. Καλύτερα να πεθάνει κοντά σας, στην οικογένειά σας. Είναι κρίμα να πεθάνει εκεί. Και μην νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει ότι θα είναι μόνη της. Οι άρρωστοι με άνοια πάντα κάτι καταλαβαίνουν έστω κι αν δεν μπορούν να το εκφράσουν.
Πάρε δυο νοσοκόμες στο σπίτι για το 24ωρο να σε βοηθούν. Τα λεφτά που δίνεις στην κλινική θα τα δίνεις σε αυτές.
Είναι η μάνα σου μην την αφήνεις σε αυτό το ψυχρό και απάνθρωπο μέρος. Κανένας δεν θα τη νοιαστεί όπως εσύ.

Πόπη είπε...

Οι τύψεις και οι ενοχές δεν είναι ο καλύτερος δρόμος για να τα βρεις με τον εαυτό σου. Χαλάρωσε, όλα θα πάνε καλά.

Μόνο φρόντισε να κρατήσεις τακτική επαφή μαζί της με επισκέψεις, για να μην αλλάξει πάρα πολύ η καθημερινότητά της.

Επίσης διαβεβαίωσέ της όταν έχει διαύγεια, ότι δεν την εγκαταλείπεις και ότι θα είσαι δίπλα της όταν σε χρειαστεί.
Φιλάκια, καλό μεσημέρι.

BUTTERFLY είπε...

Αχτιδουλα μου μονη σου το λες οτι δεν μπορουσες να τη φροντισεις σωστα! Καλυτερα θα ηταν να ταλαιπωρειται κι εκεινη; Νομιζω περισσοτερες τυψεις θα ειχες αν την εβλεπες να ποναει η να θελει αλλαγμα και εσυ να μην μπορεις να κανεις τιποτα για αυτο.
Κι αν ενδομυχα φοβασαι μηπως πικραθει, ενα θα σου πω. Η μανουλα μου, που τη λατρευω και το ξερει, μου εχει ηδη ζητησει αν ποτε φτασει σε τετοιο σημειο να την βαλω σε κλινικη. Το ζητησε μονη της- το απευχομαι φυσικα!!!- γιατι δεν θελει να με ταλαιπωρησει αλλα και δεν θελει να ποναει, να ταλαιπωρειται και να χασει την αξιοπρεπεια της. Ειναι σιγουρο πως εκανες το καλυτερο! Αλλωστε να σου πω και κατι; Δεν την αγορασες κιολας την κλινικη! Κατσε να ηρεμησεις και να ξεκουραστεις κι αν δεις οτι βελτιωνεται η κατασταση κι εσυ μπορεις να ανταπεξελεθεις, την ξαναπαιρνεις σπιτι! Μονο μη στεναχωριεσαι οσο γινεται γιατι επιδεινωνεις τη δικη σου υγεια..
Φιλια! Καλη δυναμη!

( fortounata) είπε...

για το καλό της το κάνεις.άσε τις σκέψεις αυτές,ανήκουν στο παρελθόν.καταλαβαίνεις τι εννοώ.έτσι θα μπορείς να την βλέπεις καλύτερα,και πιστεύω θα γίνει καλύτερα.φιλιά και αγκαλιές.

Demi είπε...

Αχτιδούλα όλη η κατασταση εχει επιβαρυνει τον οργανισμό σου και την ψυχολογία σου, ομως πιστευω πως πήρατε την σωστη απόφαση.Σε τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις υγείας δεν χρειάζεται να ''ταλαιπωρούμε'' τους ασθενεις.Χρειάζονται ειδικους που ξέρουν να χειριστουν την κάθε ασθένεια και κατάσταση.Εσυ κατα την γνώμη μου εκανες παραπάνω και απο το καλύτερο...τωρα προσπάθησε να κοιτάξεις τον εαυτό σου...
Και να μην έχεις τυψεις εκανες το καλύτερο.
Κουραγιο.

anthivolon είπε...

Aγαπημένη μου Αχτίδα, νομίζω ότι έκανες ότι είχε ανάγκη αυτή τη στιγμή η μητέρα σου. Της έδωσες αυτήν την ειδική φροντίδα που είχε ανάγκη. Τώρα όσο για το συναισθηματικό κομμάτι.....προσπάθησε να το ξεπεράσεις σκεπτόμενη όλα τα άλλα που είναι ΥΠΕΡ, άλλωστε για όνομα του Θεού δεν την εγκαταλείπεις.... θα είσαι κοντά της πάλι, θα πηγαίνεις όποτε θέλεις και προ πάντων θα είσαι ξεκούραστη για να της προσφέρεις την αγάπη σου!!! Και κάτι άλλο, τώρα που το τέλος πλησιάζει, πές της όλα όσα θα ήθελες να της πεις και δεν τα είπες μέχρι τώρα!!! Αν μπορεί να τα καταλάβει ίσως της δώσουν χαρά, αν όχι δεν πειράζει.....θα έχουν δώσει σε εσένα σίγουρα γαλήνη!!!
Έχεις την αγάπη μου!!

Margo είπε...

Αχτιδούλα μου δε θα πω κάτι περισσότερο ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρατε. Πρέπει να ξεκουραστείς για να σταθείς πραγματικά δίπλα της. Εσένα θέλει τη κόρη της, αν είσαι διαλυμένη δεν θα μπορείς να είσαι ουσιαστικά κοντά της. Μην έχεις ενοχές έχεις χρέος άλλωστε να φροντίζεις και τον εαυτό σου.
Καλή δύναμη!!!

xristiana xristodoulou είπε...

Γλυκιά Αχτιδα, καλησπέρα!
Αν κι από ότι βλέπω όλοι οι φίλοι σου γράφουν τα ίδια ... θα επαναλάβω κι εγώ...
Η απόφαση σου δεν είναι απλά σωστή, είναι ΑΡΙΣΤΗ! Η επιλογή σου δεν είναι απλά καλή, είναι η ΚΑΛΥΤΕΡΗ δυνατή επιλογή!
Να είσαι καλά, και να φροντίζεις τον εαυτό σου, γιατί από εκεί ξεκινούν όλα... όσο εσύ είσαι καλά, τόσο θα μπορείς να φροντίζεις και να νοιάζεσαι για τα αγαπημένα σου πρόσωπα!

Καλή δύναμη!!

Μάγια είπε...

Γλυκιά μου αχτιδούλα, είμαι σίγουρη ότι η μαμά σου θα είναι σε καλά χέρια. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις ενοχές. Ξέρω τι νιωθεις για τη μαμά σου γιατί το νιώθει και καθεμια απο μας για τη δική της. Θα είναι το καλύτερο για κεινη και για σενα. Αρκετά περνάς και συ και έχεις ένα υπεροχο αντρα, καταπληκτικά παιδιά και εγγόνια που χρειάζονται τη δική τους μαμά και γιαγια ναι είναι δυνατη και καλά.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Αχτίδα, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, αφοσιωμένους σε γονείς ή άλλους στενούς συγγενείς, που εκ των πραγμάτων αναγκάστηκαν να αναθέσουν σε κάποιο αξιοπρεπές ίδρυμα τη φροντίδα τους όταν τα πράγματα ξεπέρασαν κάποιο όριο. Η αγάπη και το ενδιαφέρον δεν σταματάει ποτέ--αυτό το ξέρουμε, ειδικά για τη δική σου περίπτωση. Εύχομαι καλή δύναμη και καλή συνέχεια.

Μαρια είπε...

Γεια σου Αχτιδα μου...Η μητερα σου εκανε τον κυκλο της και εντεκα χρονια που κρατα αυτη η κατασταση θαπρεπε να σου δωσουν το βραβειο της υπομονης...Νομιζω οτι πηρες την σωστη αποφαση λογω τ οτι και εσυ εχεις καποιο μικροπροβληματακι που θα πρεπει να μην το χειροτερεψεις.Μην εχεις τυψεις γιατι εχεις και οικογενεια κι εναν αντρα που σε χρειαζεται ...Οπως ειπες και συ η μητερα σου χειροτερευει δεν θα καταλαβει την αλλαγη...Εξαλλου θα πηγαινεις να την βλεπεις.Μην στεναχωριεσαι αυτη ειναι η φυσιολογικη πορεια καθε ανθρωπου.Σε σκεφτομαι...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Σας ευχαριστώ όλους, λυπάμαι που δεν απαντώ σε όλους ξεχωριστά μα για μένα είστε όλοπι ένα. Σας ευχαριστώ και σας αγαπώ.Θα μου περάσει, γιατί πρέπει γιατί το οφείλω σε όσους είναι γύρω μου.