Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Συζήτηση στη ζέστη του μπαλκονιού μας!

 Περασμένα περσινά μεγαλεία...στη Κρήτη..

Ζέστη , ζέστη , ζέστη.. να πω πάλι ότι δεν αντέχω; τι να πουν οι άνθρωποι στη Ρωσία  και στις Ινδίες που μετρούν νεκρούς...
Φυσικό λοιπόν να μην έχω πολλά κέφια αν και σήμερα ασχολήθηκα με τις προσκλήσεις για τη βάπτιση του εγγονού μου γιατί αν  δεν τρέξω εγώ δεν θα δούνε προσκλήσεις ούτε στο όνειρο τους!
Ούτε όρεξη για φαγητό έχω σήμερα, με το ζόρι έφαγα ένα φρούτο και λίγο γιαούρτι το βράδυ κι αυτό μισό...
Πέστε μου ένα μέρος ( μη μου πείτε Αλάσκα..είναι ακριβή και μακρινή ) για να πάω του χρόνου και να αράξω όλο το καλοκαίρι. Όπως φαίνεται η ζέστη αυτή όσο περνούν τα χρόνια θα γίνεται μεγαλύτερη και το αιρ κοντίσιον που κάποτε ούτε να το ακούσω δεν ήθελα τώρα είναι απαραίτητο αξεσουάρ του καλοκαιριού.
Ο Δημήτρης μου έμεινε μαζί μου παρεούλα  όσο και αν τον παρεκάλεσα να φύγει στους φίλους του... καθίσαμε λοιπόν στο μπαλκονάκι μας με το καφέ και τον ...ανεμιστήρα ( ακόμα κι εδώ!!!) και το ρίξαμε στη συζήτηση.. 
Θυμηθήκαμε το καιρό στο Βέλγιο , νιόπαντροι ενός χρόνου , τέτοιες ώρες  έβρεχε σχεδόν πάντα κι εγώ του γκρίνιαζα και του έλεγα ότι στην Ελλάδα ο ήλιος λάμπει και η βροχή έρχεται μόνο το Σεπτέμβρη με τα πρωτοβρόχια.
Είχα μελανχλήσει μ' εκείνο το ψιλοβρόχι που σαν υγρή πάχνη σκέπαζε τα πάντα. Έπαθα κάτι σαν κατάθλιψη, μου έλειπε η πατρίδα μου... Μου το ..χτύπησε το πουλάκι μου:
- Θυμάσαι τι μου είπες ένα απόγευμα με δυνατή βροχή ; η εμένα και το μωρό  η το Βέλγιο;
- Κι εσύ βρε παιδάκι μου , άντε .. έτσι με ακολούθησες; 
- Τώρα τι να σου πω.. αφού πήρες τη βαλίτσα σου και έφυγες την άλλη μέρα...
- Ήθελα να δω πόσο με αγαπάς ώστε να με ακολουθήσεις..
- Θα σε ακολουθούσα παντού το ξέρεις ...
- Ε! καλέ κι εγώ γι' αυτό σου το είπα, το ήξερα η τσαχπίνα .Αχ! αγόρι μου εμείς οι γυναίκες είμαστε πονηρές.. πατάμε πάντα σε στέρεο έδαφος που μας σηκώνει... αν είχα και την ελάχιστη αμφιβολία ούτε που θα σου το έκανα. Πες μου αλήθεια μετάνιωσες που ήρθες πίσω στην Ελλάδα;
- Ποτέ..ούτε μια στιγμή .. όπου ήσουν εσύ ήταν και η πατρίδα μου.
- Τέτοια μου λες και με καταφέρνεις πονηρούλη... τι λες τώρα για μια παγωμένη λεμονάδα;
- Το σκέφτηκα καλύτερα..αντι για κτήμα να πάρουμε εκείνο το αυτοκινούμενο που ονειρευόμασταν... θα τα νοικιάσουμε όλα , θα πάρουμε και τη σύνταξη ( μη ξεχάσω να του δώσω μεγάλη σακούλα!) και θα κάνουμε το γύρο του κόσμου.
- Άσε να δούμε πως θα ήμαστε του χρόνου .. και βλέπουμε...πιες τώρα τη λεμονάδα σου !

20 σχόλια:

anthivolon είπε...

Το ρίσκαρες Αχτιδούλα μου πολύ!!! Κι αν ο άνθρωπος δε σε ακολουθούσε.... φαντάζομαι θα είχε τις δουλειές του, τις υποχρεώσεις του εκεί, τί θα έκανες; Αλλά τί λέω ήσουν σίγουρη γι΄αυτό το έκανες!!!!
Την αγάπη μου στον Δημήτρη!!!
Φιλιά και υπομονή με τη ζέστη....θα περάσει!!!

BUTTERFLY είπε...

Αχ πολυ συμφωνω με τον αντρα σου! Ενα αυτοκινουμενο και βουρ για ταξιδια!
Καλημερα!

SpIrToKoYto είπε...

εγώ πάλι Αχτιδούλα μου,θα σου έλεγα να πάρετε το κτήμα...
και να βάλετε το αυτοκινούμενο μέσα...
το κτήμα μένει στη θέση του και το αυτοκινούμενο σας πάει όπου θέλετε...

καλό σας Σ/Κ..

Μαρια είπε...

Kαλημερα Αχτιδα μου ...Παρε το κτηματακι για τα γεραματα..Αλλα και το αυτοκινουμενο εχει την χαρη του.Ταξιδευεις και πας οπου θελεις.Πολυ περιγραφικοτατη η εγγραφη σου σαν να ημουνα εκει διπλα σας και σας ακουγα..Εσυ δεν θα φυγεις για Κρητη που ελεγες?Ακομα εισαι εδω...Βιρα αγκυρα...γρηγορα...

ElenaG είπε...

Μικρή πατρίδα Βασίλης Παπακωνσταντίνου / Χρ. Θηβαίος

Aχτιδουλα μου σας το αφιερώνω με
την αγάπη μου...


ΥΓ
και επειδή είμαι άσχετη όπως πολύ καλά το
γνωρίζεις άντε να το βρείς να το ακούσετε!

tsaousa είπε...

Παίρνετε το αυτοκινούμενο, το ξεπατώνετε δυο χρόνια και ύστερα το πουλάτε και παίρνετε ένα μικρότερο κτήμα. Καλό;

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ anthivolon , περασμένα φίλη μου μα ποτέ ξεχασμένα.Η ζέστη ανυπόφορη σήμερα.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ BUTTERFLY, καλό το αυτοκινούμενο μα να δούμε θα είμαστε ικανοί μέχρι τότε να το οδηγούμε..Όνειρα καλή μου..δωρεάν είναι!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ SpIrToKoYto, όλα καλά είναι μα .. πως θα είμαστε μέχρι τότε άραγε;...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Μαρια μου το ήθελε και το ήθελα πολύ το κτήμα μα .. ε΄χω απογοητευετεί..φοβάμαι οτι δεν θα μπορέσω να το χαρώ όπως πρέπει.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ ElenaG, ευχαριστώ φιληνάδα! Καλέ μου την ..ξεπάτωσες την Γαστερόπληξ!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ tsaousa , ότι πιο σωστό άκουσα καλή μου ...σ' ευχαριστώ που με επισκέπτεσαι, σ' αγαπώ πολύ!

Πόπη είπε...

Πολύ ζέστη κι εδώ Αχτίδα μου...
Ουφφφ... βράζει ο τόπος....
Όσο για τις επενδύσεις σου, το κτήμα είναι καλή ιδέα, θα τρώτε και βιολογικά λαχανικά. Έχει όμως κόπο..
Και εσύ μάλλον δεν κάνει να κουράζεσαι...
Γι αυτό σου λέω πάρε το αυτοκινούμενο
κάνε τις βόλτες σου όπου θες και ονειρεύεσαι και τα ζαρζαβατικά τα παίρνεις έτοιμα από κατάστημα βιολογικών.
Βάλε πρώτη προτεραιότητα την υγεία σου και όλα τα άλλα με μέτρο.
Φιλάκια και καλό Σαβ/κο

Ανώνυμος είπε...

εγω ειμαι υπερ του κτηματος!!
αχ λυωνω με τη ζεστη!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ Πόπη μου αυτά είναι όνειρα του Δημήτρη , εγώπιο ρεαλίστρια απλά του..συμπαραστέκομαι σε αυτά, ξέρω οτι δεν θα γίνουν γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη και σπάνια γίνεται ότι σχεδιάζουμε.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

@ η σιωπηλή κραυγή, κι εγώ λιώνω μαζί σου..φοβερή η χθεσινή ζέστη.

Un par de neuronas... είπε...

Γειά σου, φίλη μου! Απλά ξεκούρασα για λίγο στα μπλογ... Αυτά έλεγε πάντα ο μπαμπάς μου, να κοιτάμε πρωστά και να κάνουμε πάντα ένα βήμα πρωστά σε αυτό που μάς αρέσει, η ζωή έχει λίγες μέρες και αυτές περνάνε γρίγορα.

Φιλάκια πολλά, πολλά, πολλά!!!

γαστεροπληξ είπε...

ξεσηκώστρα, τώρα πως μου πετάς κατάμουτρα το αυτοκινούμενο, 10 χρόνια λείπουν για τη σύνταξη!!!!!!!!!!
εγώ θα σας περιμένω να επιστρέψετε στο αγρόκτημα με τις κοτούλες και τα φρουτάκια μου!!!!!!

SpIrToKoYto είπε...

πώς θα είστε..??
νέοι,ωραίοι,αγαπημένοι,ερωτευμένοι,
ορεξάτοι και ...ταξιδιάρηδες..
το ξέρω...σαν να σας βλέπω..-:))

καλή σου εβδομάδα..

Μάγια είπε...

Βρε μάθε μου κανένα τέτοιο κολπάκι. Μου φαίνεται έχω έλλειψη γυναικείας πονηριάς...για λέγε για λέγε
χαχα
Φιλάκια