Μπαίνουμε πια στη καρδιά του καλοκαιριού..

Μια φοβερά ζεστή μέρα φίλοι μου σήμερα ,ο Ιούλης κοντεύει στη μέση του να πάει κι εγώ φέτος το πήρα πιο ελαφριά το γεγονός οτι θα το περάσω αυτό το καλοκαίρι σπίτι ! 
Πέρσι αν θυμάστε ήμουν όλο γκρίνια και αχ! βαχ! φέτος μερικά πράγματα για μένα πήραν μεγαλύτερη αξία απο το να είμαι σε μια ακρογιαλιά. Υγεία να έχουμε και καλή διάθεση να περνάμε τα δύσκολα.
Έτσι σας επισκέπτομαι στα μπλοκόσπιτα σας όσοι δεν φύγατε δηλαδή , λίγη παρεούλα, καμμιά μικρή εκδρομούλα εδώ κι εκεί και περιμένω το Σεπτέμβρη που θα πάω για 4 μέρες στη Κρήτη να παραβρεθώ σε γάμο.
Μετά βέβαια έχω και τη βάπτιση του εγγονού μου.Μιας και τον ανέφερα, το πρωί πήγα να δω τα εγγόνια μου, τα χάρηκα και τα τρία, τους έκανα αγκαλίτσα και η μέρα μου φωτίστηκε μα το πιο λαμπρό ήλιο .

Ο μικρός Δημητράκης ζεσταίνεται... ο Πόκο φλερτάρει  αδίκως τη Κλώντη... η Ιωάννα λίγο καλύτερα προσπαθεί να μη κουράζεται... η εγγονή μου  δοκιμάζει ρούχα στο καθρέπτη και τα τακούνια της μαμάς.... ο  Πασχάλης  μασουλάει τα λουκανοπιτάκια που του έφερε ο παππούς του  ..Ζωή φίλοι μου.. όπου υπάρχουν παιδιά υπάρχει ζωή.

Νάτος πια στη περπατούρα προσπαθεί να κατακτήσει το δωμάτιο , του χρόνου δεν θα μπορούν να το μαζέψουν!
Και ο παππούς γίνεται ξανά παιδί και παίζει με το μικρό που πια τον αναγνωρίζει και γυρίζει στο όνομα του.

Αυτά μου φθάνουν φίλοι μου για να μη σκέπτομαι οτι φέτος θα την περάσω πάλι σπίτι.. μόνο υγεία θέλω για όσους αγαπώ και είμαι ευχαριστημένη.
Τα βράδια , στο μικρό μπαλκόνι μας με το Laptop  και τον Δημήτρη μου παρεούλα χαιρόμαστε τη κληματαριά μας που πια γέμισε  με τσαμπιά.
Οφείλω να πω και για το κοριτσάκι μιας φίλης μου την Ελισάβετ που σήμερα έμαθε οτι πέρασε στη Φυσικομαθηματική Θεσσαλονίκης και χάρηκα όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε γιατί υπάρχουν κάποια παιδιά που διαβάζουν και μοχθούν χωρίς μεγάλη βοήθεια και με το κόπο των γονιών τους που δουλεύουν σε σκληρές συνθήκες .Είναι αυτοί οι αφανείς ήρωες , οι απλοί άνθρωποι που αγωνιούν κάθε μέρα για το αύριο . 
Η χαρά τους χαρά μου .. είναι σαν να πέρασε η δική μου κόρη!  Μπράβο Ελισάβετ , σε θυμάμαι μικρό παιδάκι στη πολυκατοικία όταν ήρθατε με τα κοτσιδάκια και το τσιμπιδάκι στα μαλλιά. Σε θυμάμαι κοπελίτσα όταν φύγατε.... σου εύχομαι να κατακτήσεις το αύριο χωρίς όμως να ξεχάσεις το χθές παιδί μου .